در میان جملاتی که دکتر روحانی در نهمین سفر استانی شان بیان کردند بخش هایی مربوط به مسائل استان زنجان بود که به آنها نمی پردازم لیکن برخی جملات دیگر ایشان حساسیت و تنش زیادی ایجاد کرد که بیشتر این جملات در قالب کنایه به طرح حمایت از امرین به معروف و ناهین از منکر و بحث رفع حصر سران فتنه اشاره داشت که با توجه به اهمیت آنها ضمن اشاره به اصل سخنان جناب روحانی پاسخ های کوتاهی در خصوص آنها می نمایم:
روحانی: امر به معروف و نهی از منکر طبق آموزه‌های اسلام و طبق نص قانون اساسی کشورمان یک عمل همگانی و متقابل است و این نکته ای است که باید به خوبی به ذهن‌ها سپرده شود، مبادا روزی کلمه امر به معروف و نهی از منکر که باید وسیله ارتباط نزدیک‌تر جامعه به یکدیگر و دعوت همگان به خیر و نیکی باشد، به وسیله‌ای برای تفرقه و جدایی تبدیل شود.
نازک بین: اگر چه در مقدمه ی بحث جناب روحانی امر به معروف و نهی از منکر را فریضه معرفی می کنند اما در ادامه با جملاتی که بیان می کنند عملاً مقدمه شان را زیرسوال می برند، به عنوان مثال این که در امر به معروف و نهی از منکر آنچیزی که اصالت دارد بحث معروف و منکر است نه بحث وحدت به هرقیمتی، در قرآن تنها وحدتی ارزش دارد که حول معروف باشد به قول قرآن باید علی البر و التقوی به دنبال همکاری بود نه این که حول الاثم و العدوان دعوت به همکاری کنیم.
روحانی: از دیدگاه اسلام، تنها یک گروه آمر به معروف و ناهی از منکر نیستند، بلکه همه مردم این وظیفه را بر دوش دارند، مبادا - که البته نخواهد بود - تحت لوای شعار زیبای امر به معروف و نهی از منکر در جامعه ناامنی آغاز شود.
نازک بین: علی رغم این که مقدمه ی حرفهای جناب روحانی صحیح است ولی متأسفانه نتایجی که می گیرند یا بی ارتباطند و یا اشتباه، این که امر به معروف یک امر همگانی است چه ربطی دارد به این که در جامعه ناامنی ایجاد شود، متأسفانه جناب روحانی در زمانی خدشه دار شدن امنیت اجتماعی را به امر به معروف متصل می کنند که رسانه های ضدانقلاب به شدت تلاش می کنند تا اسیدپاشی ها را به گروه های انقلابی و آمرین به معروف مرتبط معرفی کنند و بعید است که جناب روحانی متوجه نشود با این ربطِ بی ارتباط در کدام زمین توپ می زند.
روحانی: اساس امر به معروف و نهی از منکر ایجاد امنیت، برادری، کرامت انسانی و احترام به یکدیگر است و مبادا که منکر تنها به یک مسأله خلاصه شود و دروغ، تهمت، رشوه‌خواری و بورسیه‌های تقلبی منکر پنداشته نشوند و از صبح تا شب فقط یک مسأله و آن هم بدحجابی به عنوان منکر مطلق تلقی گردد. زنان ایران با عفت و همه آنها طرفدار حجاب هستند.
نازک بین: متأسفانه جناب روحانی در حالی که خودشان دیگران را به دروغ و تهمت و رشوه و بورسیه غیرقانونی و رانتخواری متهم می کنند مدعی اخلاق هم می شوند، در حالی که متأسفانه آمارهای رسمی دولت بعضاً در تضاد کامل با همدیگر و واقعیات جامعه هستند و در حالی که منتقدان روند مذاکرات هسته ای به عنوان رانتخوار تحریم متهم می شوند و در حالی که دروغ بزرگِ ارتباط دادن آلودگی هوای تهران به بنزین های پتروشیمی توسط گزارش وزارت بهداشت و کمیسیون بهداشت مجلس رد گردیده است و در حالی که رانت بزرگی که به یکی از وارد کنندگان داده شد از سوی مراجع قانونی تأیید گردید، متأسفانه دولت با اعتماد به نفس بالایی دیگران را متهم می کند و جالب است که در این میان مدافعان امربه معروف و نهی از منکر را انسان هایی جلوه می دهد که با هیچ منکری برخورد نمی کنند! و اما بحث حجاب نیز که عیان است، در میان زنان کشور اکثریت قریب به اتفاق اهل حجاب و عفافند و برخی نیز در این مسئله کمی سستی می کنند و بخش کوچکی نیز عملاً به نحوی رفتار می کنند تا ساختار شکنی کنند و امنیت اجتماعی و خانواده را زیر سوال ببرند که نمی توان منکر این بخش هرچند کوچک و لزوم برخورد با ایشان گردید و البته در کنار این برخورد ها باید کارهای فرهنگی به چندبرابر افزایش یابد و همین امر به معروف ها نیز از راه های فرهنگی و با کمترین برخورد انتظامی انجام شود ولی این که کلاً جناب رئیس جمهور منکر وجود بی حجابی و عزمهای شوم در این خصوص می شوند به هیچ وجه قابل تأیید نیست.
روحانی: نباید چند نفر در کشور خود را متولی اخلاق بپندارند درس عاشورا برای ما آن است که همه به دنبال امر به معروف و نهی از منکر باشیم و قیام امام حسین(ع) برای همین موضوع بود.
نازک بین: مجدداً مقدمه ی این جملات رئیس جمهور صحیح است چرا که همه ی جامعه متولی اخلاقند و اگر تعدادی از مردم و یا مسئولان این وظیفه شان را فراموش کردند دلیل نمی شود که بقیه نیز فراموش کنند، اتفاقاً عاشورا هم همین را می گوید یعنی اگر حتی همه وظیفه شان را در امر به معروف و نهی از منکر فراموش کردند باید در عین اقلیت مطلق به این مهم همت گماشت.
روحانی: منکری بالاتر از بیکاری و فقر وجود ندارد، اگر به دنبال ترویج معروف در جامعه هستیم باید دست به دست هم دهیم و با فقر مبارزه کرده و برای جوانان اندیشمند و متخصص کشورمان شغل و کار مناسب فراهم کنیم. توسعه کشور، بالاترین امر به معروف است و باید کاری کنیم که کشورمان در مسیر توسعه قرار گیرد، چرا باید اینگونه باشد که وقتی یک ایرانی مسلمان به یک کشور صنعتی غربی می‌رود، حسرت زندگی غربی را داشته باشد؟ ایران دارای استعدادهای انسانی و طبیعی فراوانی است که باید از همه آنها در مسیر پیشرفت کشور استفاده کنیم.
نازک بین: متأسفانه جناب روحانی برای کوچک کردن یک منکر، منکری دیگر را بزرگ می کند و برای بزرگ کردن یک معروف، معروف دیگری را کوچک می شمارد، مگر آن کسانی که حجاب و عفاف را معروف می دانند، ایجاد شغل و کار را منکر می شوند و یا مگر کسانی که بی حجابی و بی عفتی را منکر می دانند منکر زشتی بی کاری و فقرند؟! متأسفانه این گونه سفسطه کردن در رئیس جمهور قبلی نیز مشاهده می شد، او نیز می گفت "مگر مشکل کشور دو تار موی بیرون آمده ی دختران است"، در هر صورت دولت متشکل از وزارتخانه های مختلف و با شرح وظایف مستقل است و همانطوری که برخی وزارتخانه مکلف به ایجاد شغل و تولید و توسعه هستند، برخی وزارتخانه ها نیز مکلف به مبارزه فرهنگی و سلبی با بی عفتی و بی حجابی های سازماندهی شده هستند.
روحانی: یکی از بالاترین منکرات، اختلاف و تفرقه در جامعه و دامن زدن به این موضوعات است، نباید بگذاریم در جامعه تفرقه، اختلاف و شکاف ایجاد شود. گویا زندگی یک عده تنها در شکاف و تفرقه بین مردم و دولت، مردم با مردم و بین جناح‌های مختلف در کشور است.
نازک بین: به نظر می رسد جناب روحانی منظورشان از عاملان تفرقه و شکاف کسانی هستند که به دولت انتقاد می کنند، متأسفانه جناب روحانی بارها برچسب های مختلفی به منتقدانش وارد کرده که عامل تفرقه و شکاف نیز به آن برچسب ها اضافه گردید. گویا جناب روحانی توقع دارند چون ایشان رئیس جمهور شده اند بقیه جز تعریف و تمجید سخنی بر زبان نیاورند، توقعی که در خصوص دولتهای قبل کاملاً برعکسش را داشتند. جناب روحانی در حالی که بحث مذاکرات هسته و مذاکره کنندگان هسته ای را نقد می کرد اکنون اجازه هیچ نقدی در این خصوص نمی دهد مگر این که نقد کننده را به برچسبی و اتهامی میهمان کند.
روحانی: اگر اشکال و گناهی بوده به تفرقه دامن نزنیم و از آن بگذریم، چرا که ما تابع همان حسینی هستیم که توبه حر را هم قبول کرد. من در جامعه کسی را نمی‌شناسم که گناهی بالاتر از گناه حر و عظیم‌الشأنی را در تاریخ بعد از پیامبر(ص) و امام علی(ع) جز ابا عبدالله الحسین(ع) نمی‌شناسم که در برابر سری که حر در برابرش خم کرد، گذشت کرده و او را در آغوش کشید. باید درس برادری، محبت و وفاق را از امام حسین(ع) بیاموزیم و دست در دست یکدیگر در این مسیر حرکت کنیم. دکتر روحانی تصریح کرد: درس و پیام امام حسین(ع) درس برادری، وحدت، گذشت و قبول توبه از یکدیگر است و درس کربلا هم درس تعامل سازنده و مذاکره در چارچوب منطق و موازین می‌باشد.
نازک بین: مشخص است که منظور جناب روحانی از این بخش بحث سران فتنه و عوامل ایشان است، متأسفانه جناب روحانی برای توجیه رفع حصر سران فتنه و احتمالاٌ سخت گیری نکردن در واگذاری مسؤلیتها به عیادی فتنه به یک مقایسه اشتباه روی آورده است، در این جملات که به جملات قبلی ایشان بی ارتباط به نظر نمی رسد، مخالفان فتنه و سران فتنه به عنوان عوامل تفرقه معرفی می شوند و حال این که فتنه بود که بزرگترین عامل تفرقه و شکاف بود و مخالفان سران فتنه در واقع مخالفان عاملان اصلی تفرقه در چندماهی است که شعله ی فتنه فروکش کرد. بحث دیگر مثال جناب روحانی است، مقایسه ی حر با سران فتنه! اولاً که عمل فته گران از حر بدتر نبود، عمل حر به خونریزی منجر نشد، او راه بر امام حسین بست ولی به امام و اهل بیت احترام می گذاشت، اما فتنه گران هم خونریزی به راه انداختند و هم احترام ولایت نگذاشتند و البته تفاوت اساسی بین سران فتنه و حر این است که سران فتنه توبه نکردند ولی حر هم توبه نصوح کرد و هم با تمام وجود اشتباهش را جبران کرد، به راستی آیا کسی از سران فتنه جمله ای یا نوشته ای متبادر توبه درک کرده اند؟! آیا حتی یک بار حرف یا عمل و حتی قدمی در جهت جبران اشتباهشان برداشتند؟! آیا قرار است برای تطهیر فتنه گرانی که اسلام، قانون، عزت کشور، رأی و خون و معیشت مردم و بیت المال را برای رسیدن به قدرت لگدکوب کردند، حرمت شهدای کربلا را نیز به حراج بگذارند؟! آیا مقام معظم رهبری تا ماه ها بعد از فتنه منتظر بازگشت این سران پلید فتنه نماند؟! آیا برای شان پیغام و پسغام نفرستاد؟! آیا دعوتشان نکرد؟! آیا جز لجاجت و عناد چیزی از ایشان مشاهده شد؟! آیا حتی آنگاه که از فتنه گری عاجز شدند اعلام توبه کردند؟! به راستی درس کربلا تعامل سازنده و مذاکره در چارچوب موازین و منطق است؟! آیا درس کربلا این نبود که در برابر کسانی که تعامل پذیر نیستند باید ایستاد؟! آیا می توان با یزیدی که فسق و فجور علنی دارد به تعامل رسید؟! اگر امام حسین حاضر به تعامل با لشکر شرک و نفاق بود، پس شهادت مظلومانه ی او و یارانش به چه دلیل رخ داد؟! آیا درس امام حسین شعار هیهات من الذله نبود؟! آیا برای توجیه مذاکره با شیطان بزرگ باید حادثه کربلا را تحریف کنیم؟! آیا تحریف حقیقت به بهانه ی توجیه رفتار خود و دوستان در نظر جناب روحانی ایرادی ندارد؟!
روحانی: در شب تاسوعایی که شما مردم زنجان بزرگترین مراسم گرامیداشت را برای آن برگزار می‌کنید به طوری که مایه افتخار و غرور همه ایرانیان است، امام حسین(ع) خیمه‌ای برپا کرد و عمر سعد را به مذاکره دعوت نمود؛ امامی که آگاه است که فردا او و یارانش توسط همین عمر بن سعد و یاران نادانش به شهادت خواهند رسید، اما خواست که با دنیا اتمام حجت کند و از همین‌رو در آن شب، ساعت‌ها با عمر سعد مذاکره کرد، تا نتیجه رویارویی آنان به جنگ ختم نشود. این به معنای آن نیست که امام حسین(ع) از شهادت می‌ترسید، بلکه امام حسین(ع) از شهادت استقبال هم می‌کرد اما با این حرکت خود به ما یاد داد که حتی با دشمن خود باید به گونه‌ای رفتار کنیم که دنیا منطق ما را در صحنه مذاکره پیروز بداند.
نازک بین: آیا امام حسین قبل از جنگ و در خلال جنگ برای تعامل بود که با دشمن صحبت می کرد؟! و یا نه! امام حسین ایشان را نصیحت می کرد تا به راه راست بازگردند؟! نکند امر به معروف و نهی از منکر همان نام دیگر تعامل است که ما نمی دانستیم؟!
روحانی: امروز در سایه تعامل سازنده با قدرت‌های بزرگ در حال مذاکره هستیم و در اولین گام‌هایی که در این مسیر برداشتیم، پیروزی‌هایی نیز کسب کردیم و به امید خدا و با اتکال به ارواح طیبه ائمه اطهار و لطف امام عصر(عج) و به پشتیبانی شما مردم و هدایت‌های مقام معظم رهبری که اصلی‌ترین پشتوانه ماست، به مذاکره برای حل مشکل ادامه خواهیم داد. ملت بزرگ ایران بداند که ما از حق مردم کوتاه نخواهیم آمد، در عین حال با همه قدرت در پی آن هستیم و می‌خواهیم تا دیوار ظالمانه تحریم را برای همیشه از میان برداریم.
نازک بین: به نظر می رسد جناب روحانی علی رغم تشدید تحریمها، ادامه ی تهدیدها و حتی افزایش توهین های سران آمریکا و غرب و مشاهده جسورتر شدن دولت و کنگره آمریکا در قبال ایران و ... همچنان توافق ژنو را به مثابه یک برگ برنده معرفی می کند! گویا جناب روحانی هنوز گمان می کند آنچه که در توافق ژنو تنظیم کردند عیناً همان چیزی بوده که مرقوم کرده بودند!
به نظر حقیر این که مهمتر و ظالمانه تر از شهادت امام حسین (ع) و یارانش این است که بخواهیم پیام این حادثه ی عظیم را استحاله کنیم و آن طوری که به صرف ماست بخواهیم آن را تأویل به رأی کنیم.
میهمان عزیز شما ممکن است از سایت دیگری به اینجا لینک شده باشید، در صورت تمایل به صفحه ی اصلی وبلاگ مراجعه نمایید، مطالب وبلاگ به صورت مستمر به روز می گردد.
امروز روز تاسوعاست، روزی که حرف از حضرت عباس (ع) و سلحشوری سپهسالار لشگر خیر سر زبانهاست، روزی که نَقل قمربنی هاشم، نُقل محفل مردم عالم است، امروز همه از پایمردی های عباس در برابر ظلم و از کرنشش در برابر امام حق سخن می گویند، او از آن سو که یک دست مشک و دست دیگر شمشیر داشت، نماد رحماء بینهم و اشداءعلی الکفار ماند و ما بازهم مرور می کنیم که چگونه حتی پاسخ شمر را نداد تا امامش دستور به اجابت داد و او به دشمن فهماند که حاضر است دستانش را به دشمن بدهد ولی با دشمن دست ندهد و اینچنین بود که او را دست از پا درازتر به لشگر شر برگرداند، آری! عشق عباس این تا ابد معجون شور و شعور و حماسه و انقلابی گری، همراه با دینمداران و لایتمداران و آزادگان است و شاید اگر عباس نبود ما تا ابد معنی “انی سلم لمن سالمکم و حرب لمن حاربکم” را نمی فهمیدیم.
