این که رانندگی ما ایرانی ها چگونه است نیازی به توضیح ندارد فقط کافیست از هرجای دنیا نگاهی به آمار حوادث رانندگی ما بنمایند تا اوضاع دستشان بیاید، اما یک سوال مهم این که در کشوری که به قول خودمان همه با هم برادر دینی هستیم و برای انسانهای روی زمین هم احترام قائلیم آیا این وضعیت با ایدئولوژی ما تناسبی هم دارد؟! این وضعیت رانندگی ما هم شده مانند سیاست ما که عین دیانت ماست؟! من نمی خواهم از کسانی که به چیزی پایبند نیستند گلایه کنم بلکه منظورم بیشتر کسانی هستند که به مذهب و ملیت خود افتخار می کنند، از یک سو ذکر صلوات و یا حسین و یا زهراست که پشت ماشین مان می نویسیم، از یک سو صدای روضه و نوحه در محرم و صفر و فاطمیه از ضبط ماشین مان بلند است و از سوی دیگر....
و از سوی دیگر کوچکترین فاصله ای در حین رانندگی ما را به تصرف و یا بهتر بگویم غصب آن فاصله ترغیب می کند، همواره چشم مان به آینه است که حتی یک لحظه را در لایی کشیدن در ترافیک و استفاده از لاین سایرین از دست ننهیم، از سویی گاه راه گرفتن از دیگران به جای استفاده از چراغ و نگاه و دست، مانند گلادیاتورها راه را بر یکدیگر می بندم آن گونه که طرف مقابل را به تنش، لجبازی و توهین وا می داریم، از سویی با بوق و چراغ و دست و حتی زبان برای راننده های تازه کار تنش و خطر ایجاد می کنیم و در همه این ها که نگاه می کنیم می بینیم که جنبه های دینی و ملی خود را به زیرپا گذاشته ایم.
اصلاً این مشکل در تمام سبک زندگی ما موج می زند و فقط محدود به سیاست و رانندگی ما هم نمی شود و متأسفانه غالب شئون زندگی ما با شخصیت و مذهب و ملیت ما در تضاد است و ما با انبوهی از تنش و ترس و بعضاً توهین و جسارت و درگیری ناشی از سبک زندگی مان مواجهیم و این که چقدر راحت می توانیم با بازگشت به اصل و اصالت خودمان بخش بزرگی از مشکلات مان را حل و از بروز بسیاری از آنها پیشگیری کنیم.

توضیح این که این مطلب در سایت های عمارنامه و فرهنگ نیوز نیز منتشر گردیده است.

مطالب مرتبط:
امان از زرنگی مان، امان!
ریشه ی این همه قانون شکنی در جامعه چیست؟!‏ 
مردم مقصرترند یا مسئولان؟!

میهمان عزیز شما ممکن است از سایت دیگری به اینجا لینک شده باشید، در صورت تمایل به صفحه ی اصلی وبلاگ مراجعه نمایید، مطالب وبلاگ به صورت مستمر به روز می شود.

باتوجه به این که سازمان ها و ادارات حکومتی (اعم از دولتی و غیره) بخش های مختلفی از قبیل حراست، امور فرهنگی و پایگاه های بسیج دارند و برای شان بودجه و نیروی انسانی مستقل (به غیر از بسیج که از همان کارمندان با وظایف مختلف اداری تأمین می شود) تعریف شده است، ایشان مکلف به ترویج و حفظ و حراست از حریم و شئون اسلامی در ادارت می باشند، اما متأسفانه شاهدیم که این حریم ها در ادارات به درستی رعایت نمی شوند به نحوی که به شخصه شاهد بوده ام که در اداراتی مفاسد مختلف و حتی مستندی از قبیل جنسی، ارتشاء، اقتصادی و حتی رباخواری وجود داشته و عملاً امور فرهنگی و حراست و پایگاه های بسیج هیچ واکنشی در جهت رفع، پیشگری و حتی جلوگیری از رشد و حتی تنبیه متخلفان، از خود نشان نداده اند و متأسفانه و متأسفانه و متأسفانه از بین همین مشکل داران، کسانی به پست و مقام گماشته می شوند. از آنجا که ریشه یابی در هر مشکلی اولین گام در حل مسئله است، با توجه به سوابق، مشاهدات و تجارب شخصی ام، به برخی دلایل این بیماری صعب العلاج  با توجه به تعریف نهادهای حراست و امور فرهنگی و بسیج اشاره می کنم:
1- متأسفانه به کارگماری کارمندان حراست در ادارات بر اساس شرایط و ضوابط نبوده و این افراد بر اساس باندبازی وسیاسی کاری منصوب و عزل می شوند.
2- حراست های ادارات متأسفانه در راستای همان انتصابات، به فعالیت های سیاسی و باندبازی های اداری و خارج از اداری مشغولند و سعی می کنند تا در عزل و نصب ها و مسائل فنی، دخالت های بدون ضابطه و اعمال فشار نمایند و در مسائلی مهمی که در شرح وظایف ایشان قرار دارد، بی تفاوت و تماشاچی بمانند.
3- متأسفانه بسیاری از کارمندان حراست و امور فرهنگی ادارات، خودشان و خانواده های شان اعتقاد راسخی به مسائلی مانند عفاف و حجاب و احکام اسلامی ندارند واین معضل همان معضل عدم اثربخشی برخورد بسیاری از مأموران در بحث های امر به معروف و نهی از منکر است.
4- بسیاری از کارمندان حراست از نوع قرارداری و پیمانی در نظر گرفته می شوند و ایشان حتی علی رغم اعتقادات و خواست قلبی نیز با توجه به پایگاه سستی که به لحاظ استخدامی دارند، توان هیچگونه برخوردی را ندارند و بعضاً ناچار به گزارش سازی و یا تأیید گزارش های کذب در جهت تقویت و یا تضعیف نابجای افراد و رقبا، قرار دارند.
5- عدم آموزش های لازم به کارمندان حراست، امور فرهنگی و بسیج و عدم آشنایی ایشان به نحوه صحیح امر به معروف و نهی از منکر باعث شده است، معدود برخوردهای ایشان نیز غیرمنطقی صورت گیرد و اینچنین مجموعه ای از برخوردهای افراطی و تفریطی که اکثراً غیر قابل دفاع هستند، موجب شده است تا این نهادها در ادارات به جایگاهی منفور تبدیل گردند که حتی کارمندان با سواد، مؤمن و معتقد نیز از کار کردن و حتی همکاری غیر مستقیم در چنین جایگاه هایی طفره بروند.
6- حراست، بسیج و امور فرهنگی در ادارات باید باهم در یک مسیر حرکت و همکاری داشته باشند و نمی توان سیاست های تنبیهی و تشویقی و فرهنگی را مستقل از هم تعریف نمود که متأسفانه در حال حاضر چنین است و علی رغم هزینه و نیروی انسانی بکارگیری شده در این بخش ها، عملاً شاهدی پیشرفتی در این حوزه ها نیستیم.
7- فعالیت های فرهنگی (چه در حوزه امور فرهنگی و در حوزه بسیج) در سازمان ها و ادارات تا حدود زیادی تعطیل هستند و صرفاً به فعالیت های کلیشه ای تبدیل شده اند که غالباً با سندسازی به ارائه کارنامه مشغولند و اینچنین اکثر قریب به اتفاق کلاس هایی که در ادارات با مضمون امر به معروف و نهی از منکر، نماز، حجاب، عفاف و مبارزه با فساد اداری به عنوان گزارش از ادارات خارج می شود تنها یک گواهی از یک حضور کذب در کلاس است تا حداقل امتیازات و نیازهای آموزشی ادارات و کارمندان همچنین بهانه های جذب بودجه با آن ها تأمین شود.
8- معاونت های بسیج ادارات و کارمندان نیز شق دیگری از قضیه هستند که متأسفانه به دلیل عدم تغذیه مناسب با نیروی انسانی متخصص و بودجه مالی و حمایت های لازم از پایگاه های ادارت، عملاً پایگاه های ادارات را به یک جایگاه فرمالیته صرف تغییر شکل داده اند تا با تنظیم و ارسال چند عکس بعضاً مجعول و گزارشهای ساختگی همواره برای ادارات کارنامه های مقبولی ایجاد نمایند، چرا که این پایگاه ها برای کوچکترین بودجه ای باید به مدیران متوسل شوند و این بعنی عملاً بسیاری از فعالیتهای فرهنگی مناسب از دستور کار خارج می شوند.
9- نکته دیگر، کنترل شدید مدیران و روسای ادارات بر حوزه های بسیج ادارات و حراست است تا نکند که احیاناً مفاسد و تخلفات ایشان به مدیران ارشد و یا ارگانهای نظارتی گزارش گردد که همین مسئله موجب شده تا این بخش ها که قاعدتاً باید در حوزه های غیر فنی فرابخشی عمل کنند و گزارش دهند، تحت شدیدترین کنترل ها قرار داشته باشند و عملاً خنثی شوند.
10- عدم اطمینان از برخوردهای غیرسیاسی و منصفانه در حوزه های ستادی و صفی حراست و بسیج موجب شده است بسیاری از افراد امین و مطلع، از ارائه گزارش در زمینه تخلفات خودداری کنند و چه بسا دیده ام حتی گزارشی که به صورت محرمانه علیه یک مدیر یا مسئول ارائه شده است، بعداً روی میز همان مدیر و رییس متخلف سردرآورده و اینچنین فرد گزارش دهنده در ازای تخلفی که گزارش داده شده، مورد شدیدترین تنبیهات و حتی اخراج قرار می گیرد.
11- عدم نظارت مؤثر بر فعالیت های حراست و بسیج در ادارات و حتی به صورت نامحسوس بر خود ادارات موجب می شود تا عملاً با به بن بست رسیدن این نهادها، ادارات برخلاف مسیر صلاح و سلامت حرکت نمایند. اصرار بر دریافت گزارش های مستند و با امضا موجب تعطیلی روند سلامت اداری شده است و حال این که این رویه باید به استفاده از بازرسی های نامحسوس بر اساس همان گزارش های غیر مستند و بازرسی های دوره ای نامحسوس و محسوس تغییر یابد.
12- بحث بسیار مهم و گسترده ی دیگر این است که نمی توان رعایت شئونات اسلامی و مبارزه با مفاسد مختلف را در ادارات خارج از مجموعه جامعه بررسی و کنترل کرد. وقتی در جامعه و سطوح کلان برخورد مناسبی با مفاسد و تخلفات صورت نگیرید، تأثیر این رویه را نمی توان در ادارات نادیده گرفت. 
13- بحث بسیار مهم دیگر، بحث های مدیریتی است که قبلاً در مطالب متعددی که بعضاً ذیل همین مطلب درج شده است، مشروحاً مورد بررسی قرار گرفته است. 

مطالب مرتبط:
چرایی وضعیت بهره وری در ایران
مهاجرت کارمندان از تهران به چه قیمتی!؟
همه مسئولانه بخوانند
مردم را نجات دهید
عذرنخواهی و عذرنپذیری، مادر گناهان ما
مردم مقصرترند یا مسئولان؟!
چرایی وضعیت بهره وری در ایران  
مدیران مهمترین مانع در ارتقای بهره وری و سلامت اداری
مهمترین عامل در ارتقای سطح همت و کار عموم
به شغل خود تعصب نورزید
فرهنگ، مهم مهجور در نهادها
برنامه پایش و اشتباه قدیری ابیانه
در پاسخ به پاسخ دکتر قدیری ابیانه 
ادامه ی بحث با آقای دکتر قدیری ابیانه

میهمان عزیز شما ممکن است از سایت دیگری به اینجا لینک شده باشید، در صورت تمایل به صفحه ی اصلی وبلاگ مراجعه نمایید، مطالب وبلاگ به صورت مستمر به روز می شود.

خداراشکر هنوز از آنهایی نیستیم که با 1000 کانال ماهواره ای رنگارنگ کام فرزندانشان را به هر زهره ماری تلخ می کنند و  ذهنشان را به هر سمی مسموم می کنند، ما همین رسانه ملی خودمان را فقط نگاه می کنیم و یکی از دلایل مهمی که دور ماهواره را خط کشیده ایم این است که برنامه ها و تبلیغات و زیرنویس هایشان پر از محتواهای جنسی هستند آنطور که چشم و گوش نوزادان را نیز باز می کند ولی وای از وقتی که همین صدا و سیما نمی دانم به چه دلیلی به خود اجازه می دهد چند شب پشت سرهم به بهانه ی معرفی یک مجری منحرف شبکه bbc که آلبومی از انحرافات جنسی را برای هیزم دوزخش آماده کرده است، یکی یکی طعمه های این مجری را نشان دهد و اظهاراتشان را (البته با کمی سانسور) پخش کند و مدام از سوءاستفاده جنسی و الفاظ مشابه استفاده کند، آخر کسی نیست که به این مسئولان صداوسیما بگوید که اگر شما می خواهید زشتی اعمال کادر bbc را نشان بدهید، لااقل یک اهومی بکنید که ما بدانیم و شبکه را نزد فرزندانمان عوض کنیم و یا بفرستیمشان دنبال نخود سیاه یا اگر میهمانی خانوادگی داریم زودتر کانال مان را عوض کنیم. اصلاً گیرم که این انحرافات مجریان و دست اندرکاران bbc حالا حالا ها بخواهد کشف شود و ادامه داشته باشد، یعنی سیمای ما باید روزانه انواع انحرافات ایشان را به همراه جزییاتشان به خورد مخاطبان بدهد؟! آقای صداوسیما، باور کنید بیشتر کسانی که ماهواره استفاده می کنند، اخبار سیما را اصلاً دنبال نمی کنند تا بر خباثت خدمه شبکه های استکباری پی برند و این که در صورت درک مسئله هم متأسفانه کسی از چاهی که در آن افتاده است به بهانه این گزارش ها بیرون نمی آید، پس صداوسیما مخاطبان اصلی اش را بشناسد و مراعاتشان بکند، و اگر می خواهد مشت محکم بر دهان این رسانه های منحرف بزند، شبکه های خانگی ما را بی خیال شود، به قول یکی از مراجع ما که در جواب رییس صداوسیما که گفته بود ما دفع افسد با فاسد می کنیم، از کجا معلوم همه ما به افسد دچار شده ایم که ایشان می خواهند به فاسد نجاتمان دهند؟!

مطالب مرتبط:
یک درخواست از آقای ضرغامی
غفلتی از سوی بیشتر مجریان سیما 
سیما در خدمت مفسدان بزرگ آریا؟!
سیما را اجاره داده اند؟!
آقای ضرغامی قبلاً تذکر داده بودیم 
سریال هایی روی آب 
تعلل جدی حوزه، دولت و سیما در زمینه عفاف و حجاب
آنتن ماهواره علم شبیخون فرهنگی
آقای ضرغامی! شما درترویج ماهواره مقصرید
معضلات خانوادگی، ارمغان بی بندوباری رسانه ای

میهمان عزیز شما ممکن است از سایت دیگری به اینجا لینک شده باشید، در صورت تمایل به صفحه ی اصلی وبلاگ مراجعه نمایید، مطالب وبلاگ به صورت مستمر به روز می شود.

این حس زرنگی ما ایرانی ها بدجوری عذابمان می دهد. این که همه همه جا می گوییم که ما ایرانیان از همه دنیا زرنگتریم و این که هر کدام هم در درون خودمان، یک زرنگی ویژه ای برای خودمان قائلیم. منظور من از این زرنگی مطمئناً زیرکی و کیاستی که مورد تایید اسلام هم هست، نیست بلکه همان حس زرنگی معمول و معروف را می گویم. این که احساس می کنیم هر کسی که زرنگ تر است در هر صفی اعم از نانوایی و ترافیک و ... خوب از بقیه جلو می زند، این که هرکسی که زرنگ تر است بهتر از دیگران قانون را دور میزند، این که زرنگ ترها بهتر حق دیگران را اجحاف می کنند، این که زرنگ بودن موجب می شود تا همیشه نقطه ضعف دیگران را برای روز مبادا در گوشه فکرمان یادداشت کنیم، این که با زرنگی حواسمان باشد دیگران را از هرگونه انتقاد به خودمان بترسانیم، این که با زرنگی حتی خانواده خودمان را مقهور ابزارهایی مانند پول و سفر و خرید و... کنیم، این که با زرنگی مان کارهای مان را به دیگران محول کنیم، این که با زرنگی امتیازات را به سمت خودمان بکشانیم، این که با زرنگی انتقادات را به سمت رقبا برانیم، این که با کلی بدهکاری چگونه با زرنگی از دیگران همواره طلبکار باشیم، این که بازرنگی کاری کنیم که هرکسی از کنار ما رد می شود از ما بترسد، این که با زرنگی نگذاریم کسی بتواند شخصیت و رفتار ما را پیش بینی کند و البته این زرنگی ها در مسئولان و بزرگان جامعه هم دیده می شود....
یک بار در مطلبی در همین وبلاگ نوشتم که ریشه ی بی قانونی های فراگیر در جامعه ی ما همین حس زرنگی است و هنوز بر همان عقیده استوارم، اکنون از این همه طعنه هایی که خودمان به جامعه و کشورمان می زنیم تعجب می کنم، چرا که خودمان از ریشه ی این مشکلات که همان حس زرنگی است خوشمان می آید، مایه تأسف فراوان این که تماشاچی کره ای فوتبال در کشور ما در حالی که در آخرین دقایق تیمش باخته است، تا خودش زباله های خودش و دوروبرش را جمع نکند ورزشگاه را ترک نمی کند، و ما با گوشه ی پا زباله خودمان را می اندازیم زیر پای بغلی و بر اوضاع کشور گلایه می کنیم.

 مطلب مرتبط:
ریشه ی این همه قانون شکنی در جامعه چیست؟!‏
مردان قانون و تخلف از قانون؟!!

میهمان عزیز شما ممکن است از سایت دیگری به اینجا لینک شده باشید، در صورت تمایل به صفحه ی اصلی وبلاگ مراجعه نمایید، مطالب وبلاگ به صورت مستمر به روز می شود. 

با توجه به ضعف پیمانکاران در اجرای به موقع مفاد پیمان در اکثر تعاونی ها، اکثر پروژه ها با تأخیری یکساله (تا همین الان) مواجه شده اند و این تأخیر نه تنها موجب افزایش هزینه متقاضیان در پرداخت اجاره ها و رهن های بیشتر گردیده است، بلکه به دلیل تقارن با تورم شدید در قیمت مصالح و اجرت کارگران، عملاً پیمانکاران با مشکل مواجه شده و علی رغم یک مرحله افزایش قیمت همچنان با کارشکنی و کندتر کردن کارها، تعاونی ها را تحت فشار قرار می دهند تا مجبور به افزایش قیمت مجدد یا فسخ دوستانه (بدون دریافت ضرر و زیان) قرارداد گردند. در تعاونی پیمانکاران رشت نیز عملیات ساخت و ساز که به مراحل نازک کاری و نماکاری رسیده و با کندی مواجه شده بود، با اخطار تعاونی مبنی بر فسخ یکطرفه قرارداد (با دریافت هزینه های دیرکرد) و تعهد پیمانکار، کمی سرعت بیشتری یافته است اما همچنان تا سرعت مطلوب و عمل به تعهد، فاصله دارد.
و اما همچنان به تمام متقاضیان مسکن مهر رشت توصیه می کنم تا با پیگیری امور مسکن مهر از طریق تعاونی ها، مجاری اداری، مسئولان استانی و حتی کشوری و سرکشی به محل پروژه، در تسریع پروژه کمک نمایند و البته با پرداخت به موقع تعهدات مالی خود، از هرگونه ایجاد بهانه برای پیمانکاران جهت کندکردن کار یا فرار از جرائم ممانعت نمایند. در ادامه دو تصویر مربوط به پروژه مسکن مهر کارمندان و نمایی از ورودی (میدان) شهرک تقدیمتان می کنم، ضمناً در صورت کلیک کردن بر تصاویر، آنها را با اندازه ی بزرگتر مشاهده خواهید نمود:

 

مطالب مرتبط:
پیمانکاران مسکن مهر رشت به آخر خط رسیده اند
 مسکن مهر رشت، نمونه کامل سوءمدیریت در گیلان‏ 
متولیان مسکن مهر رشت ناهماهنگند 
 وضعیت مسکن مهر و مشکلات پنهان در استان گیلان
فرصت سوزی مسکن مهر رشت+عکس
نامه به استاندار گیلان در خصوص مسکن مهر رشت 
اصلاح قیمتی در مسکن مهر رشت یا ظلم به متقاضیان 
وضعیت طرح مسکن مهر در گیلان 
پس مسکن مهر رشت چه شد؟ 
امان از پیمانکاران ضعیف ولی گردن کلفت! مسکن مهر رشت 
مسئولان مسکن مهر گیلان کجایند؟! 

میهمان عزیز شما ممکن است از سایت دیگری به اینجا لینک شده باشید، در صورت تمایل به صفحه ی اصلی وبلاگ مراجعه نمایید، مطالب وبلاگ به صورت مستمر به روز می شود.

مطلب جالبی در خصوص آیات مرتبط با بعد چهارم و حتی بعد از آن و نحوه ی محاسبه دقیق سرعت نور براساس قرآن، طی الارض و ... به ایمیلم ارسال شده است که برای دانلود آماده کرده و تقدیم تان می کنم:

 لینک دانلود: بعد چهارم در قرآن

مطالب مرتبط:
تصاویر ناسا از معجزه ی شق القمر

میهمان عزیز شما ممکن است از سایت دیگری به اینجا لینک شده باشید، در صورت تمایل به صفحه ی اصلی وبلاگ مراجعه نمایید، مطالب وبلاگ به صورت مستمر به روز می شود.

بالاخره بعد از چند پاسخ محرمانه ریاست قوه قضاییه به نامه های علنی رییس جمهور در خصوص بازدید رییس جمهور از زندان اوین، آقای آملی لاریجانی نیز این بار اقدام به انتشار نامه علنی نموده است و این نامه نگاری به شدت مورد انتقاد برخی بزرگان، علما و به اصطلاح بی طرفان قرار گرفته است. اگر چه حقیر نیز اصلاً ازاین نامه نگاری ها خوشم نمی آید و آنها را به مصلحت نمی دانم، اما پاسخ نگفتن به ادعاهای رییس جمهور را مضرتر از سکوت می دانم. رییس قوه قضاییه حتی اگر دوباره پاسخ رییس جمهور را با نامه محرمانه می داد، ایشان نامه را و یا بخش هایی از آن را علنی می نمود و از سویی نامه ی رییس جمهور ناشی از یک اختلاف جزیی نیست که بتوان آن را حل نشده گذاشت و گذشت، بلکه ادامه ی این تفسیر به رأی رییس جمهور می تواند موجب تنش های بیشتر و جدیدتر گردد و به قول خود رییس قوه قضاییه می تواند بابی از بدعتی جدید و ماندگار و دیکتاتوری جدیدی باز نماید.
اکنون ریاست محترم جمهور به اندازه کافی وقت و انرژی خود، دولت و ملت را صرف دفاع از مشایی ها و جوانفکرها نموده و به اندازه کافی دوستان دلسوز خود را به خاطر ایشان از خود رانده است و هم اکنون کشور به اندازه کافی طعم فرضیه پردازی های فلسفی و فرهنگی و اقتصادی این فرقه را چشیده و تاوانش را هم به اندازه کافی داده اند، حقیقتا این به صلاح نیست که وقت سایر قوا را نیز برای تطهیر و طلبکار نمودن ایشان صرف نمایند.
در صورت ادامه ی این فهم غلط رییس جمهور و القای آن به جامعه، به جایی می رسیم که فتنه گران رسیدند، مگر فتنه 88 از کجا شروع شد؟ از آنجایی شروع شد که امثال موسوی و کروبی و خاتمی و هاشمی گفتند شورای نگهبان مرجع امینی برای رسیدگی به شکایت نیست و همین عدم التزام به جایگاه شورای نگهبان موجب فتنه ای عمیق شد و اکنون ریاست محترم جمهور نیز نسبت به وظیفه ذاتی شورای نگهبان به عنوان مرجع تفسیر قانون اساسی اعتراض و نافرمانی دارد و عملاً این مرجع و جایگاه قانونی وی را رد می کند و این مسئله در همین جا ختم نمی شود بلکه همین وضعیت نسبت به قوه مقننه و قوانین صادره (هرچند ایراد هم  داشته باشند) نیز وجود دارد و عملاً این اشتباه رییس جمهور نسبت به رد و تضعیف و تمرد از جایگاه قانونی مجلس، قوه قضاییه، شورای نگهبان، مجمع تشخیص مصلحت و ... عملاً تعرض به حریم قوای دیگر محسوب می شود و این روند در رد همه ممکن است به زودی به خط قرمز ولایت فقیه نیز برسد که البته همینک نیز متأسفانه با توجه به بحث هایی که با طرفداران متعصب دولت دارم، به عبارت هایی مانند کانالیزه شدن رهبر و ضعف در برابر باندهای قدرت و مصلحت اندیشی و حتی ترس و ... در مورد رهبر برمی خورم که در نظرات متعدد این افراد ذیل مطالب اخیر وبلاگم قابل مشاهده هستند، ترسم دیری نپاید که آقای احمدی نژاد، به خاطر گزارش به انسان کامل، درخواست بازرسی و نظارت بر رهبری را بنماید!!

مطالب مرتبط:
شخص دوم مملکت یا مسئول اول دولت؟!

میهمان عزیز شما ممکن است از سایت دیگری به اینجا لینک شده باشید، در صورت تمایل به صفحه ی اصلی وبلاگ مراجعه نمایید، مطالب وبلاگ به صورت مستمر به روز می شود.

نظام جدید آموزشی 6-3-3 از امسال آغاز شده است و همانطوری که پیش بینی کرده بودم مسائل و مشکلات متعددی در این سیستم جدید ایجاد شده، در حالی که راه حل آنها پیش بینی نشده بود.
دیروز آقای وزیر به همراه تعدادی گزارشگر تلویزیونی در مدرسه ای حاضر شدند و متوجه شدند، نظام جدید موجب شده تعداد دانش  آموزان همه کلاس های دبستان به صورت محسوسی زیاد شود و این که افزایش تعداد دانش آموز مترادف است با کاهش کیفیت تربیتی و آموزشی.
آقای وزیر آموزش و پرورش تازه متوجه شدند که لازم است کلاس های تازه و حتی مدارس تازه ای جهت رفع این مشکل ساخته شود و حال این که:
اولاً- این چه سیستم برنامه ریزی شده و عالمانه ای است که زیرساخت ها و پیش نیازهای آن شناسایی و تأمین نشده بود و بعد از اجرای آن تازه به دنبال تأمین آنها هستند.
ثانیاً- در حالی که تعداد دانش آموزان به خصوص ابتدایی، به دلیل کاهش نرخ رشد جمعیت تقریباً ثابت مانده است، چرا با ایجاد یک طرح غیر کارشناسی موجب شدند تا خرج زیادی در راستای تأمین کلاس و مدرسه جدید روی دست دولت و هزینه ی زیادی به دلیل نبود کلاس های دولتی خالی روی دست والدین (جهت ثبت نام در مدارس غیر دولتی) بگذارند.
ثالثاً-از سویی با ایجاد مدارسی که فاصله سنی بین کلاس های پایین و بالای آن بیشتر شده است، به بروز مسائل و مشکلات اخلاقی و تربیتی جدید دامن بزنند.
رابعاً- در ازای این همه هزینه ی مادی و اخلاقی، هدف دولت از اجرای چنین طرحی چه بوده و چه منافعی عائد چه کسانی قرار است بشود؟! اصلاً این همه تغییر در نظام های آموزشی به چه اهدافی دنبال شده اند و اگر کارشناسی هستند پس چرا مدام این تغییرات ادامه می یابند؟!
آیا مسئولان آموزش و پرورش در کشور ما، شیوه ی غلط مدیریت بی ثبات را با تحریف عبارات زیبای ابداع و ابتکار ترویج نمی کنند؟! آیا این تغییر مدام نظام ها موجب سردرگمی و گرفتاری کسانی نمی شود که به ناچار از یک نظام به نظام دیگر منتقل می شوند؟!

مطالب مرتبط که قبل از اجرای طرح در همین وبلاگ منتشر شده اند:
نظام جدید آموزشی و مشکلات آن
خرج تراشی جدید دولت برای والدین

 میهمان عزیز شما ممکن است از سایت دیگری به اینجا لینک شده باشید، در صورت تمایل به صفحه ی اصلی وبلاگ مراجعه نمایید، مطالب وبلاگ به صورت مستمر به روز می شود.

"اوباما اعلام آمادگی مذاکره مستقیم دوجانبه داده است"، این خبر چند ساعتی است که روی تلکست خبرگزاری های مختلف قرار گرفته است، اما این اعلام مذاکره به چه دلیل می تواند باشد؟! آیا وضعیت کشور آن قدر خوب است که آمریکا از راه فشار ناامید شده است و به راه های مسالمت آمیز رو آورده است؟! آن هم بعد از تحلیل 3 هفته پیش سخنگوی کاخ سفید مبنی براینکه مصاحبه رییس جمهور نشان می دهد که ایران تحت فشار تحریم ها شرایط سختی دارد و این راه صحیح را باید با قوت ادامه داد!، با توجه به مسائل مختلف داخلی و خارجی موارد زیر می تواند به تحلیل صحیح این پیشنهاد اوباما کمک نماید:
1- اعلام آمادگی برای مذاکره ابتدا از سوی اوباما مطرح نشده بلکه در حاشیه مذاکرات رییس جمهور در سازمان ملل رخ داده است و دامن زدن به این آمادگی با توجه به عدم هماهنگی با رهبر معظم انقلاب می تواند به عنوان شکافی در مدیریت کشور و اثبات مدیریت دوگانه عمل نماید که البته در صورت هوشیاری دولت، این انگیزه ناکام خواهد ماند، چرا که همانطوری که رهبری بیان کردند اولین کسی که در صورت مناسب بودن شرایط، مذاکره را خواهد پذیرفت خود ایشان هستند.
2- مسائل منطقه ای در خصوص بحث سوریه و شرایط سخت اسرائیل با توجه به قیامهای کشورهای عربی و صف بندی منسجم روسیه و چین و ایران و عراق موجب گردیده است تا آمریکا مذاکره با ایران را وسیله ای برای شکستن این صف و تضعیف جبهه مقاومت در سوریه بنماید. صرف خبر آمادگی ایران برای مذاکره با  آمریکا می تواند مسئله سوریه را با فشار بیشتری مواجه نماید.
3- وقت گذرانی اوباما و پیش دستی نکردن برای مذاکره با ایران موجب شده است تا بعد از 4 سال استفاده از ابزار فشار اوباما علیه ایران، به این تحلیل برسد که نرسیدن نتیجه در مسئله ایران می تواند موجب شکست اوباما در انتخابات ریاست جمهوری گردد و به همین لحاظ ناچار است تا برای جلب نظر مردم کشورش هم که شده، حتی گامی ظاهری در راستای حل مسئله ی ایران بردارد تا موقعیت خطیر رقابت انتخاباتی را به نفع خودش تمام نماید، هرچند نیت مذاکره واقعی در این اعلام آمادگی وجود نداشته باشد.
4- علائم وادادگی برخی مسئولان کشور که از سویی حاضر به پذیرش اشتباهات خویش نیستند و از سویی در برابر فشارها ضعف نشان داده اند، موجب امیدواری آمریکا به مذاکره گردیده است، چرا که این پالس های وادادگی، بهترین نقش را در ایجاد یک مذاکره یک طرفه می تواند ایجاد کند و این فرصت، همیشه آرزوی آمریکا بوده است.
5- سیاست اعلامی از سوی اوباما در برابر ایران هرگز به تندی سیاست میت رامنی و جمهوری خواهان نبوده است و اثبات مؤثر بودن سیاست اوباما، تنها در صورتی محتمل خواهد بود که نمودی واقعی داشته باشد و این نمود واقعی تنها در قالب چیزی مانند مذاکره قابل ارائه است، وگرنه شعارهای اوباما بدون هیچگونه تلاش و عملی تنها در حد شعاری غیر قابل دفاع باقی تحلیل می شوند. 

مطالب مرتبط:
دلیل مهم عصبانیت مضاعف آمریکا از ایران
آمریکا! همچنان از ما عصبانی باش و از این عصبانیت بمیر 

میهمان عزیز شما ممکن است از سایت دیگری به اینجا لینک شده باشید، در صورت تمایل به صفحه ی اصلی وبلاگ مراجعه نمایید، مطالب وبلاگ به صورت مستمر به روز می شود.

آقای احمدی نژاد طی نامه ای سرگشاده و تند، پاسخ نامه محرمانه آقای آملی لاریجانی را منتشر کرده اند، که با توجه به متن نامه ی ایشان و سخنان رهبر معظم انقلاب به خصوص سخنان اخیرشان چند سوال برایم مطرح شده است که کاش می توانستم پاسخش را از رییس جمهور بشنوم:
1- آیا مسئولیت شخص اول دولت نسبت به حوزه ی مسئولیتش کمتر از شخص دوم مملکت است؟ و آیا ایشان به عنوان شخص اول دولت پاسخگوی مشکلات مردم در زیرمجموعه خودشان هستند که اکنون به شخص دوم بودن شان در مملکت باید برسند؟
2- آیا شخص دوم مملکت بودن همان نفر اول دولت بودن نیست؟ آیا اگر ایشان دولت را خوب مدیریت و اداره کند به این معنی نیست که نسبت به مسئولیت شخص دومی مملکت نیز به درستی عمل کرده اند؟
3- آیا رییس جمهور شورای نگهبان را مرجع تفسیر قانون اساسی نمی شناسند؟ آیا دولت خودش را مرجع اجرای قانون اساسی و نظارت و قانون گذاری و تفسیر قانون می شناسند؟ آیا چنین مسئولیتی برای رییس جمهور شأن نزول مجلس و قوه قضاییه و شورای نگهبان را زیر سوال نمی برد؟
4- آیا اطاعت شخص دوم مملکت از شخص اول آن را لازم نمی دانند؟ آیا تفسیر سخنان رهبر را نیز شخصاً برعهده گرفته اند؟ آیا به عنوان مسئول اجرای قانون اساسی، عدم اطاعت از ولی فقیه در اجرای دستور وحدت و حل مشکلات مردم، پرهیز از حاشیه سازی و لزوم پاسخگویی، را ناقض قانون اساسی نمی دانند؟
5- آیا این همه عصبانیت رییس جمهور از تحریم هاست یا از لب پِرشدن جام جم جریان انحرافی و زندانی شدن جوانفکر؟ آیا همین حساسیت را که ایشان در مورد جوانفکر و یا نه کلیه زندانیان اوین دارند را در مورد ظلمی که به واسطه قاضی مرتضوی در قائله کهریزک اتفاق افتاد را نیز دارند؟
6- آیا مردم باید باور کنند که اصرار رییس جمهور برای سرکشی از زندان اوین به خاطر حمایت از حقوق زندانیان است؟ اگر چنین است بهتر نیست که در حمایت از زندانیان، کمی زندگی را برای خانواده هایشان سهل تر کنید.
7- آیا بهتر نیست که رییس دولت در حمایت از زندانیان لطف بفرمایند وضعیت اقتصادی مردم و خانواده های زندانیان را بهبود بدهند تا جرائم و تخلفات مردم در جهت امرار معاش کمتر شود؟
8- آیا درگیری قوا و نامه ی تند رییس جمهور موجب افزایش تنش ها در بازار سرمایه، ارز و کالا در کشور نمی شود؟ آیا این علنی کردن اختلافات موجب امیدوارتر شدن دشمنان کشور نمی شود؟  آیا مردم این درگیری ها را دوست دارند؟
9- آیا رییس جمهور اصرار دارند سایر قوا را نیز مانند قوه مجریه به نحو مطلوب مورد مدیریت و هدایت قرار دهند؟ آیا بهتر نیست مدیریت خوب را از حوزه مسئولیت خودشان آغاز کنند؟
10- آیا رییس جمهور اصرار دارند که با مظلوم نمایی ثابت کنند نمی گذارند ایشان کار کنند؟ آیا این حاشیه سازی ها برای فرار از تیغ تیز انتقادات است؟ یا نه! دولت بدش نمی آید که گرانی ها و فشارها بیشتر شود؟
11- آیا شخص دوم مملکت و مجری قانون اساسی، هنوز خود را خادم و پاسخگوی مردم می داند؟ اگر چنین است آیا دغدغه اول مردم را وضعیت اوین شناخته است؟
12- اگر قرار باشد رییس دولت، شخصاً مسئول نظارت بر قانون اساسی هم باشد آیا استیضاح و سوال از رییس جمهور  متضاد قانون اساسی نخواهند بود؟
13- آیا این تنش زایی ها عامدانه صورت می گیرد یا نه از سهل انگاری است؟ اگر عامدانه باشد، آیا خدمت به مردم تلقی می شد یا خیانت؟

مطالب مرتبط:

میهمان عزیز شما ممکن است از سایت دیگری به اینجا لینک شده باشید، در صورت تمایل به صفحه ی اصلی وبلاگ مراجعه نمایید، مطالب وبلاگ به صورت مستمر به روز می شود.