90/4/21
1:54 ع
احساس می کنم مدتیست رییس محترم جمهور سخنانی بر زبان می راند که حتی غیر مطلعین را به شک وامی دارد که هدف از بیان این سخنان چه می تواند باشد؟ نمونه اش این که آقای احمدی نژاد درست زمانی که رهبر معظم انقلاب از زیر سوال بردن آمارهای رسمی کشور گلایه می کند، ادعا می کند که آمارهای موجود غلط بوده و برعکس آمارها، وضعیت کشور خیلی بهتر از آمار و ارقام موجود است! در حالی که از قدیم گفته اند حرمت امامزاده را متولی اش باید حفظ کند. اگر قرار باشد دولت آمارهای خودش را قبول نداشته باشد چگونه می تواند به کسانی که انتقادهای جدی به آمار دولت وارد می کنند، انتقاد کند؟! اصولا اگر آمارهای ما غلط است ایراد به چه کسی بر می گردد؟! آیا این که بگوییم آمار ما غلط است و وضع ما بهتر از آمارها است یک نکته ی قابل افتخار است؟! آیا اصلا سیستمی که آمار درستی نداشته باشد می تواند برنامه ریزی صحیح و در ادامه اجرای خوبی داشته باشد؟ اصلا کسی می تواند ادعا کند که بدون آمار و اطلاعات دقیق کاری به درستی انجام داده است؟
بحث این نیست که آمارهای رسمی کشور چقدر دقیق و صحیح است، بحث این است که وقتی رهبر معظم انقلاب از همه می خواهد آمارهای رسمی کشور را محترم بدانند، چرا رییس جمهور چنین اظهاراتی بیان می کند و شخصا اعتبار آمارها را زیر سوال می برند؟! سوال این که اگر رهبر معظم انقلاب چنین انتقادی را بیان نمی کردند، بازهم آقای احمدی نژاد آمار را زیر سوال می برد!؟ نمونه های دیگرش را نیز در مورد توصیه ی رهبر به آرامش و پرهیز از تنش های بی مورد سیاسی مشاهده می کنیم که متأسفانه برای من نشانه ی نامطلوبی به شمار می رود و آن نشانه این است که انگار کسانی که از برد در انتخابات بعدی ناامید شده اند و فرصتی را برای پس از احمدی نژاد در مبارزه با ولایت و نظام ولایی نمی بینند، قصد دارند، فاز بعدی پروژه را هم اینک به اجرا گذارند. یادتان هست که رییس جمهور محترم چندی پیش دولت بعدی را انقلابی تر از دولت فعلی بیان کرده بود ولی با توجه به شرایط موجود که با بصیرت مردم و اصولگرایان واقعی نه سنتی!!! جریان انحرافی و انحرافاتشان شناسایی شده است، دولت فرضی بعدی قصد دارد انقلابی بودنش را در همین دولت نشان دهد. انگار کسی که اولین بار دست ولی را بوسید و دومین بار شانه اش را، و بار دیگر به نشانه ی نارضایتی خانه نشین شد، به سمتی خاص هل داده می شود.
ای کاش تمام این نوشته صرفا توهمات یک ذهن بیمار باشد اما با کاش گفتن مشکلی حل نمی شود باید دعا کرد و بیدار بود!