امشب رییس جمهور با مردم صحبت کردند که با توجه به مشکلات اقتصادی کشور طی یکساله اخیر و بحث انتخابات ریاست جمهوری، مهم به نظر می رسید، اگر چه امشب نیز رویه رییس جمهور خیلی با شبهای این 2-3 سال قبل تفاوت نداشت؛ امشب قبل از اینکه بخواهم به نقاط منفی صحبت های ایشان بپردازم، مواردی از صحبت های ایشان را که قبول داشته ام را تقدیم می کنم:
1- که صحبت های ایشان را در مورد اهمیت اجرای سهام عدالت و این شیوه از شیوه های اجرای اصل 44 را قبول دارم و صحبت های رییس جمهور را در خصوص علت عدم پرداخت سود سهام طی این چندسال (با توجه به ممنوعیت قانونی پرداخت سود تا کسر اقساطی از قیمت آن)، منطقی و قابل پذیرش می دانم؛ سهام عدالت بارها و بارها بهانه ای برای برخی منتقدان غیر منصف بوده است که در زمان انتخابات ریاست جمهوری، مورد سوءاستفاده ایشان و در کنار بحث توزیع سیب زمینی به عنوان یکی از دلایل اصلی تقلب به آن استناد می شد.
2- مهرماندگار و مسکن مهر از پروژه های بزرگ و از بهترین دستاوردهای دولت های جمهوری اسلامی ایران بوده اند، چه به لحاظ وسعت و چه به لحاظ سرعت در اجرا و چه به لحاظ نوع مشارکت بخش های خصوصی و تعاونی. این پروژه ها اگر چه همزمان با گرانی های اخیر دچار اختلال و گرانی شدند، ولی این مسائل نمی توانند از افتخارات این پروژه ها کم نماید. این پروژه ها در حالی که زمان اجرای پروژه های ملی تا قبل از دولت احمدی نژاده به حدود 9-11 سال می رسید، طی زمان های کمتر قابل تقدیر است و همت اصلی دولت در اجرای این پروژه ها به شدت مورد تأکید رهبری نیز بوده است. ادامه مطلب...

در مطلب سایت ایرنا با عنوان "راه عبور از تحریم ها اجرای کامل هدفمندی یارانه ها است" در دوشماره اظهارات اخیر رییس جمهور را مطرح کرده است که یک مشخصه ی بارز در این سخنان وجود دارد و آن پذیرش کلی برخی اشتباهات در دولت و شیوه تعاملات با سایرین است که جای تقدیر دارد، لذا ضمن دعوت از شما برای مطالعه کل مطلب ایشان در سایت ایرنا، پیرامون برخی مطالب ایشان توضیحاتی به ذهنم رسیده است که تقدیم می کنم، در این نوشته فونت های بزرگتر عیناً از سایت ایرنا برداشته شده است و فونت های ریز توضیحاتی است که تقدیم می شود: ادامه مطلب...

امشب بازهم هوس ناسزا کرده ام، و درعوض باز می کنم این عقده را که ماه هاست می آزاردم. چطور شد که این همه مشکل یوهو ریخت روی سرمان؟! همه اش از تحریم و سوءمدیریت و زیرساختهای ضعیف و رفتار غلط مردم و سوءاستفاده کلاشان و همین چیزها که در نظرسنجی وبلاگ گذاشتم بود یا نه؟! همه ی اینها درجه 2 بوده اند؟! در همان شرایطی که دقیقاً دلهای ما از باب قهر و نازهای رییس جمهور مکدر و مکدر تر می شد و دولت مردان نیز ادعای ولایت مداری شان بلندتر و بلندتر می شد، رییس جمهور در برنامه زنده تلویزیونی در مورد هدفمندی یارانه ها گفت که این طرح توسط امام زمان (عج) اداره می شود و این پولی که بین مردم توزیع می شود هم پول امام زمان (عج) است و حتی از مردم خواست که این پول را با بقیه پول هایشان قاطی نکنند! و چقدر برایم نهیب بود وقتی که بین قهرها و ادعای ولایت مدای و دم از انسان کامل زدن و مدیریت طرح های دولت توسط امام زمان جمع بندی کردم، گویی خاطره هاله نور دوباره در ذهنم احیا می شد. آن وقت پیش خودم فکر کردم اگر دولت بتواند همه چیز را خوب و عالی مدیریت کند بعید نیست کلاً خودش و همه کارهایش را به امام زمان (عج) منتسب کند و آن گاه واقعاً نمی دانستم چه می شود اما بعید می دانستم که امام زمان (عج) چنین اجازه ای به کسی بدهد، به خصوص که این ادعاها برای در حاشیه راندن مقام ولایت فقیه به بهانه ولایت امام زمان (عج) باشد. حالا دوستانی که می خواهند ناسزا بگویند، بسم الله.

لینک مطلب در عمارنامه:امام زمان (عج) را دست کم گرفتند

مطالب مرتبط:
انحراف بدخیم در باب مهدویت، ریشه مشکلات  ...... پنج شنبه 11/8/91
یک نمونه واقعی از انحراف ......  چهارشنبه 19/7/91 
آیا امام عصر مسخ انقلابش را به نام خودش می بیند؟! ...... جمعه 27/12/89

میهمان عزیز شما ممکن است از سایت دیگری به اینجا لینک شده باشید، در صورت تمایل به صفحه ی اصلی وبلاگ مراجعه نمایید، مطالب وبلاگ به صورت مستمر به روز می شود.

یکی از بزرگان که بعد از رهبری اصرار دارد خود را شخص دوم معرفی و اثبات کند و جایگاه پایین تر مقام های بعدی را هم شیرفهم شان نماید، در وبلاگ شخصی خودشان از سختی اجرای عدالت و مشکلاتی که در این مسیر به آنها برمی خورد گلایه کرده است و البته ضمن هم دردی با ایشان در خصوص اجرای عدالت، بحث را کمی جزئی تر بیان می کنم.
عدالت به بندی نازک تشبیه شده است که طی آن مسیر، کار هرکسی نیست. گام گذاشتن در آن و حفظ تعادل روی آن هر کدام مقوله ای است مجزا. چه بسا کسی گام اول را روی این بند گذاشته باشد و گام بعدی را نه! یافتن این راه اگر قرار باشد هر کسی خودش دنبالش بگردد بسیار مشکل است و حضرت علی (ع) است که میزان است. حضرت امیر المومنین به قول سایر معصومین میزان در روز جزاست.
اگر قرار باشد کسی عدالت را اجرا کند نمی تواند چشم از مسیر حضرت امیر بردارد. همین انرژی، زمان و هزینه ای که آقای احمدی نژاد و وزارت اقتصاد و مرکز آمار و ستاد هدفمندی و کل دولت روی این دهک بندی و خوشه بندی و جمع آوری اطلاعات و راستی آزمایی آنها و حذف یارانه ی برخی ها گذاشت، آیا با سیره ی حضرت امیر موافق است؟! آیا این عذابی که دولت به خودش و مردم در این زمینه چه به لحاظ اقتصادی و چه به لحاظ روانی می دهد ناشی از اجرای عدالت علوی است؟! آیا حضرت امیر بیت المال را بین همه مساوی تقسیم نمی کرد؟! آیا کسی هست که داستانهایش را نخوانده باشد؟!
روشن است که در سیره پیامبر اکرم و امیرمومنان، مالیات را متناسب با دارایی افراد می گرفتند ولی در توزیع آن بین همه مساوات را رعایت می کردند، این سیره ی حضرت علی (ع) است و یقیناً عادلانه تر از این وجود نداشته و نخواهد داشت و اصلاً بهتر بگویم کلمه ی عادلانه تری وجود ندارد عادلانه اش همین است که حضرت علی (ع) انجام می داده است و هر روش دیگری غیر عادلانه است، اگر حضرت علی را مظهر حق و عدالت بدانیم.
حالا مثلاً گیرم یارانه ی یکی-دو دهک حذف شد و دادیم به بقیه، آیا یارانه ی هشت-نو دهک دیگر مثلاً چقدر اضافه می شود؟! اگر دولت تمایل دارد سهم مردم بیشتر شود بهتر است کسانی را که به راحتی درآمدهای میلیاردی بدون پرداخت مالیات کسب می کنند را شناسایی کند و از آنها نیز مثل کارمندان و کارگران که قبل از این که حقوقشان را بگیرند، مالیاتشان را جرینگی از آنها می ستاند، مالیات بگیرد حسابی، این می شود عدالت علوی.
مثال دیگر این که آیا این که کارمندان تهران نشین را کلی هم از مزایای تهران نشینی و نزدیکی به وزارتخانه برخوردار بوده اند را با کلی امتیاز و افزایش حقوق و قول زمین و مسکن و وام به شهرستانها بفرستیم تا کارمندان شهرستانی از این همه بی عدالتی غصه بخورند، با سیره ی حضرت علی (ع) موافق است؟! که تازه بعد سختی های خودمان را در راه اجرای عدالت با ایشان مقایسه کنیم؟! آیا عدالت این نبود که به کارمندان شهرستان ها هم به اندازه ی تهرانی ها برسیم تا کارمندان تهرانی خودشان اصراری به تهران ماندن نداشته باشند و این که کارمندان شهرستانی هم هوس تهران رفتن نکنند؟! به چه دلیل همکار تهرانی من باید به اندازه ی حقوق من، فقط اضافه کار انجام نداده بگیرد و ناهار بخورد و یک روز هم تعطیل باشد و هر عید و عزایی هم پولی بگیرد و مزایای کارانه بگیرد و جنس تقدیمش کنند و کت و شلوارش به راه باشد و ...، آیا این عدالت است؟! آیا این عدالت است که همکار تهرانی حق انتخاب داشته باشد که هر جا می خواهد برود زندگی کند ولی همکار شهرستانی نه!
آیا تمام سختی هایی که در اجرای عدالت متحمل می شویم از خود عدالت است و یا از افراط، کج فهمی و خود محوری در این راه. آیا اینگونه افراط در اجرای عدالت، در نهایت به وانهادن اصل عدالت و یا انحراف کامل از آن منجر نمی شود؟! آیا وقوع بزرگترین مفسده ی اقتصادی تاریخ کشور می تواند ثمره ی اجرای صحیح عدالت باشد؟! آیا اگر از ترس این که نکند کسان دیگر خوب عدالت را نفهمند، فقط دو سه نفر را مظهر عدالت بدانیم و بقیه را با آنها میزان نماییم و همه را مکلف به رعایت این میزان ها تعریف کنیم عدالت اتفاق می افتد؟! آیا اگر حمایت همین مظاهر عدالت و دوستان نزدیک دولت اگر نبود، مه آفرید خان! اکنون بزرگترین متخلف اقتصادی کشور بود و یا نه! می توانست یک انسان فعال و موفق اقتصادی باشد؟! و البته اکنون که متخلف است باید محاکمه شود و هرکسی که به او کمک غیرقانونی کرده است نیز باید محاکمه شوند و این عدالت است، نه این که برخی این را هم از موانع اجرای عدالت بدانند.
بحث مهم دیگر این که هرکسی از ظن خود یار عدالت شده است. چه بسا همین گلایه در مورد سختی اجرای عدالت را ریاست قوه ی قضاییه داشته باشد که مثلاً نمی گذارند به برخی از دولتی ها چپ نگاه شود، چون خطوط قرمز معرفی شده اند و یا همین گلایه را مثلاً مجلسی ها داشته باشند که آقا چرا با سروصدا نظارت ما را بر وزرا مخدوش می کنند و یا همین گلایه را وزارت اطلاعات داشته باشد که اگر می گذاشتند .... و یا اصلاً بحث بسیار مهم دیگر، کسانی که باید عدالت را اجرا کنند اگر مکدر شده اند از سختی اجرای آن، مردمی که در این سوء اجرا دچار بی عدالتی می شوند چه باید بکنند؟! مثل ما بیایند در وبلاگشان بنویسند که مثلاً چرا بدون اینکه یارانه ی ما را اضافه کنند چرا قیمت نان و شیر را بالا می برند!؟ و یا این که چرا یارانه ی من را می خواهند حذف کنند و یا...! می ترسم روزی همین نوشته ها هم از سدهای اجرای عدالت تلقی شوند!

این مطلب در پایگاه های عمارنامه، جام نیوز، سلمان فارسی... منتشر شده است.

میهمان عزیز شما ممکن است از سایت دیگری به اینجا لینک شده باشید، در صورت تمایل به صفحه ی اصلی وبلاگ مراجعه نمایید، مطالب وبلاگ به صورت مستمر به روز می شود.

مگر قرار نبود بحث هدف مندی یارانه ها همیشگی باشد؟! مگر حرفی از این بود که کسانی از دریافت آن حذف شوند!؟ مگر رییس دولت نمی گفت این طرح همیشگی است و قرار است کاری بکنیم که هیچ کسی و هیچ دولتی نتواند خللی درآن وارد کند؟! پس چگونه شده است که خودشان قرار است در فاز دوم و سال دوم از اجرای این طرح 10 میلیون نفر را محروم کنند!؟ مردم از کجا مطمئن باشند که دولت و مجلس سال دیگر 20 میلیون را حذف نمی کنند!؟ و سال بعد 30 میلیون و همینطور حذف کامل یارانه ها بعد از چند سال از اجرای هدفمندی محقق نشود؟!
اگر دولت اطلاعاتش برای حذف دهک های پردرآمد کافی و مطمئن بود، پس چرا گفت داوطلبانه انصراف دهند!؟ و اگر اطلاعات دولت جدیداً تکمیل شد، این اطلاعات از کجا یک شبه کامل شده است؟! اگر قرار باشد دولتی که خود را مدعی مهر و مهرورزی و خوش قولی معرفی کرده است، هنوز 1 سال از هدفمندی نگذشته 10 میلیون نفر را از دریافت یارانه حذف کند، از بقیه دولت ها چه توقعی می توان داشت؟! دولت هایی که شاید شعارشان توسعه و پیشرفت باشد؟!
من نمی دانم چرا برای این که دولت و مجلس، اهتمام خود بر اجرای صحیح هدفمندی یارانه ها را نشان دهند، می خواهند آن قدر پیچیده اش کنند که بعد نتوانند پاسخ گویش در دنیا و آخرت باشند؟! براستی از کجا معلوم میان این 10 میلیون نفر، انسان های مستحق اشتباهاً حذف نشوند!؟ گیرم برای احیای یارانه این افراد راهی نیز تعبیه شود، چقدر طول می کشد تا با دقت این اعتراضات بررسی و اصلاح گردد؟!
شاید پاسخ دهند که دولت روی درآمد حذف یارانه ی این 10 میلیون نفر حساب کرده باشد، اما آیا با کسب درآمد ناشی از حذف یارانه این افراد، افزایش مبلغ یارانه نقدی ماهانه به رقم 14000 تومان، ارزش اینقدر بی اعتمادی، استرس و نگرانی که در جامعه وارد می شود را دارد؟!
مطالب مرتبط از همین وبلاگ:
1- به مناسبت راستی آزمایی اطلاعات خانوارها در هدفمند کردن یارانه ها
2- سوالی فقط از سر پاسخ طلبی در مورد هدفمندی یارانه ها
3- دهک بندی برای پرداخت نقدی یارانه ها و نقایص آن
4- باز هم هدفمند کردن یارانه ها!!
5- کارمندان، بازنشستگان و بیش از نیمی از کارگران، جزء خوشه 3 هستند!
6- اشتباه دوباره با عنوان دهک بندی!
7-  حذف یارانه ی مرفهین بر پایه ی کدام اطلاعات جدید؟! 
8- واقعاً، یارانه ی چه کسانی حذف می شود؟! 
9- هدفمندی یارانه ها در عروسی خوبان+عکس 
10- آیا واقعاً اجرای فازدوم هدفمندی به صلاح است؟!‏

میهمان عزیز شما ممکن است از سایت دیگری به اینجا لینک شده باشید، در صورت تمایل به صفحه ی اصلی وبلاگ مراجعه نمایید، مطالب وبلاگ به صورت مستمر به روز می شود. 

این که دولت مبلغی را برای اجرای فاز دوم هدفمندی مشخص کرده و به حساب مردم می ریزد، نشان از این دارد که برنامه ای برای اجرای فاز دوم و محل هزینه و درآمد آن دارد، ولی وقتی نادیده انگاشتن مجلس باعث می شود در این خصوص هیچ توضیجی و هیچ خبری به آنها ندهد و حتی مصاحبه ی رییس جمهور با صداوسیما نیز لغو می شود، برخی از قبیل آقای علی لاریجانی که به شدت برای خودشان حق بزرگتری قائلند نیز به خود حق می دهند تا بدترین تراوشات ذهن بدگمان و شاید فرصت طلب خود را به جامعه منتقل کنند.
از سویی دولت می خواهد با افزایش مبلغ یارانه کام مردم را شیرین کند و از سویی آقای لاریجانی با خبر بنزین 2000 تومانی می خواهد این شیرین کامی را به تلخ کامی مبدل کند. بحث این نیست که زمان اجرای فاز دوم اکنون مناسب است یا نه چون همانطوری که قبلاً هم نوشته ام تا زمان کاهش تورم و آرام نمودن بازار، باید فاز دوم را به تعویق انداخت، اما این که برای رد کردن فاز دوم هدفمندی کسی بخواهد به دروغ و تخریب متوسل شود نیز اصلاً قابل پذیرش نیست.
آری! قضیه این است که آقای علی لاریجانی چون نمی داند دولت از کجا قرار است این مبلغ یارانه های فاز دوم را تأمین کند (و یا می داند و خودش را به ندانستن زده است) و چون دولت نیز صحبتی در این خصوص نکرده است و بی خبری را همچنان بهترین و کاملترین راهم می داند، آب گل آلود را فرصتی مناسب می بیند تا از عدم اطلاع رسانی دولت و شرایط گرانی موجود، ماهی تخریب را با تور تحریف صید کند.

میهمان عزیز شما ممکن است از سایت دیگری به اینجا لینک شده باشید، در صورت تمایل به صفحه ی اصلی وبلاگ مراجعه نمایید، مطالب وبلاگ به صورت مستمر به روز می شود. 

با مقایسه ای بین شرایط اجرای فاز اول با اکنون تفاوت های غیر قابل انکاری را می توانیم مشاهده کنیم چه به لحاظ ثبات بازار، چه به لحاظ تورم و چه به لحاظ اعتماد عمومی به دولت، اکنون افزایش قیمتها آن قدر به سرعت انجام می شود که عملاً احساس می شود نظارت و کنترلی روی بازار وجود ندارد؛ گویی تعیین کننده بودن نظر دولت روی تعیین قیمتها نسبت به سالهای قبل به شدت کاهش یافته است، اعتماد به دولت و خویشتن داری صنایع، بنگاه های تولیدی و عرضه کنندگان کالا و خدمات بسیار کاهش یافته است و یا رأساً اقدام به افزایش قیمتها می کنند و یا به راحتی قید تولید و فعالیت را می زنند که نمونه اش را در خصوص تأمین محصولات دام و طیور در حال نظاره هستیم و در همایش دامپزشکی مورد اذعان معاون اول رییس جمهور نیز قرار گرفت.
از سویی حمایت مناسبی در فاز اول از صنایع و کشاورزی صورت نگرفته و آنهایی که در این فشارها هنوز مانده اند توان یک فشار دیگر را در این مدت کوتاه ندارند، و از سویی تورم آن قدر بالا رفته است که عملاً تولید کمتر از دلالی و سودبانکی جواب می دهد و هیچ چاره ای وجود ندارد مگر این که به تناسب سال تولید ملی قبل از هر حرکتی آرامش و اطمینان را به تولید و تولید کننده بازگردانیم.
فارغ از واکاوی انگیزه های منتقدان دائمی دولت، متأسفانه به نظر می رسد که اولین شرط اجرای فاز دوم هدفمندی یارانه ها، این طرح مادر و حیاتی در اقتصاد ایران، بازگرداندن ثبات به بازار، کاهش تورم، بهبود وضعیت تولید، ایجاد همدلی در روابط بین قوا، ایجاد اعتماد عمومی بین مصرف کننده و تولید کننده و تعیین راه کارهای عملیاتی حمایت از تولید کننده و البته مصرف کننده قبل از شروع فاز دوم هدفمندی است، و تا عدم حصول به این شرایط، عملاً فواید اجرای این طرح، تحت تأثیر آفات و آسیب های آن مدفون خواهد شد.

میهمان عزیز شما ممکن است از سایت دیگری به اینجا لینک شده باشید، در صورت تمایل به صفحه ی اصلی وبلاگ مراجعه نمایید، مطالب وبلاگ به صورت مستمر به روز می شود.

امشب مهلت اعلام عدم انصراف از دریافت یارانه ها پایان می یابد، پروژه ای که همین اسمش نشان از پیچیدگی آن برای مردم دارد. باور کنید باسوادها هم باید کلی فکر کنند و سوال کنند تا متوجه شوند که گزینه ی عدم انصراف را رأی بدهند به ضررشان می شود یا گزینه ی انصراف را و یقیناً بعد از پایان مهلت عدم انصراف، افراد زیادی تازه خواهند فهمید که با انتخاب گزینه ی اشتباه خود را بدبخت کرده اند.
اصرار دولت بر دهک بندی و خوشه بندی و خود انصرافی برای حذف بخشی از یارانه ها، سیاست اشتباهی بود که علی رغم چندبار شکست، انگار قرار نیست به انتها برسد. دولت در این مرحله از انصراف پیامکی از یارانه ها، بنا داشت که با حذف یک دهک از یارانه بگیرها، پول آن یک دهک را بین بقیه ی دهک ها تقسیم کند، شما حساب کنید که اگر این اتفاق می افتاد، سهم هر یارانه بگیر حدود 10 درصد اضافه می شد، و حال که اکثر مردم از این انصراف، منصرف هستند فکر نمی کنم این 10 درصد، حداکثر به 5 درصد هم برسد. حال سوال مهم این است که آیا 5 درصد افزایش یارانه برای یارانه بگیرها، آن قدر ارزش داشت که دولت این بساط بی نظمی و نارضایتی را برپا کند؟! وقتی که اطلاعات صحیحی از وضعیت مالی و درآمدی تمام اقشار وجود ندارد، بهتر نیست انصراف را اختیاری می کردند؟! چه کاری بود که مردم را گرفتار کافی نت و سایت ضعیف رفاهی کنیم تا برخی ها از این آب گل آلود ماهی بگیرند و با گوشه و کنایه مردم را به وضعیت کشور ناامید و بی اعتماد کنند.
برای چندمین بار عرض می کنم که ای کاش دولت با تقلید از حضرت امیر المؤمنین یارانه ها را به تساوی بین مردم تقسیم می کرد ولی مالیات را براساس درآمد واقعی می گرفت، اینچنین دولت به جای چشم دوختن به چند ده هزارتومان یارانه ی 1 دهک جامعه، ازاین افراد مالیات درست و حسابی می گرفت، مالیاتی که اگر درست اخذ شود، چند ده برابر یارانه ی حذف شده درآمد ایجاد می کند.
مطالب مرتبط در همین وبلاگ:
1- به مناسبت راستی آزمایی اطلاعات خانوارها در هدفمند کردن یارانه ها
2- سوالی فقط از سر پاسخ طلبی در مورد هدفمندی یارانه ها
3- دهک بندی برای پرداخت نقدی یارانه ها و نقایص آن
4- باز هم هدفمند کردن یارانه ها!!
5- کارمندان، بازنشستگان و بیش از نیمی از کارگران، جزء خوشه 3 هستند!
6- اشتباه دوباره با عنوان دهک بندی!
7-  حذف یارانه ی مرفهین بر پایه ی کدام اطلاعات جدید؟! 
8- واقعاً، یارانه ی چه کسانی حذف می شود؟! 
9- هدفمندی یارانه ها در عروسی خوبان+عکس 

میهمان عزیز شما ممکن است از سایت دیگری به اینجا لینک شده باشید، در صورت تمایل به صفحه ی اصلی وبلاگ مراجعه نمایید، مطالب وبلاگ به صورت مستمر به روز می شود.

آیا همیشه نقدینگی، تورم در پی دارد؛ و آیا هر تورمی، نامطلوب است؟!

با توجه به نامه ای که آقای علی لاریجانی در خصوص طوفان تورمی ناشی از اجرای فاز 2 هدف مندی یارانه ها خطاب به رهبر معظم انقلاب نوشته اند، این مطلب را تقدیم می کنم و فارغ از این که فاز اول هدف مندی که با سرانه 45500 تومان اجرا شد منجر به چنین تورمی نشد تا چنین توقعی از این فاز که با مبلغی معادل نصف آن در شرف اجراست داشته باشیم، این سوال را مطرح می کنم که: آیا هر نقدینگی، تورم و آیا هر تورمی، بد است؟!
شروع بحث را با یک سوال آغاز می کنم، فرض کنید طبق همان قانون معروف 80 -20، 20 درصد پول کشور در دست 80 درصد و 80 درصد پول در دست 20 درصد افراد باشد و بخواهیم این نسبت را از 80-20 به 70-30 و سپس 60-40 برسانیم، نتیجه ای که اتفاق می افتد چیست؟!
نتیجه این می شود که اگر قبلاً 20% مردم می توانستند به بازار بروند، اکنون 40% به بازار می روند و این یعنی افزایش تقاضا و تورم برای کالاهایی که عمومیت دارند و حال این که این تقاضا در صورتی که با تولید بیشتر یعنی عرضه ی بیشتر نیز همراه شود، عملاً تعادل عرضه و تقاضا زود بازگشته و با مدیریت صحیح، تورم جهشی (به قول آقای لاریجانی طوفانی) ایجاد نمی گردد و این جاست که نقدینگی ناشی از مثلاً هدفمندی یارانه ها، موجب جهش در عدالت اجتماعی گشته، که اگر چه تورم زایی این نقدینگی، غیرقابل انکار به نظر می رسد، ولی اهتمام به بحث تولید ملی یعنی شعار امسالمان موجب می شود تا این تورم نیز کنترل شده و نیروی تورم در راستای اشتغال و سرمایه گذاری مهار گردد و دیگر این که این رونق اقتصادی موجب افزایش رونق بازار سرمایه گردیده و همان اقشار پایین نیز به فراخور توان خود، پول خود را در بورس و یا حتی بانک ها سرمایه گذاری نمایند.
سوالی که شاید همچنان باقی باشد این است که مگر نقدینگی می تواند خوب و بد هم داشته باشد؟! پاسخ این است که آری! در تشریح این آری می نویسم:
اولا،ً که کاهش بیش از حد نقدینگی در جامعه اگر چه موجب کاهش موقت تورم می گردد، اما رکودی ایجاد می کند که موجب کاهش اشتغال و تولید ناخالص ملی و تعطیلی بنگاه ها و نتیجتاً افزایش تورم می شود.
ثانیاً، اگر افزایش نقدینگی از سمت بالا به پایین باشد موجب افزایش عدالت اجتماعی و افزایش سطح رفاه مردم طبقات پایین می گردد که نمونه اش را در بحث هدفمندی شاهدیم.
ثالثا،ً نقدینگی در دست سرمایه دارانی که پول را برای سرمایه گذاری به خصوص از نوع دلالی و سوءاستفاده به کار می گیرند، صرفاً موجب اختلال در بازارهای مختلف و مهمی چون مسکن و ارز و طلا می گردد، مگر این که با رونق بازار تولید این سرمایه داران نیز دلالی را به سمت تولید رها کنند.
رابعا،ً در صورتی که سرمایه گذار و نیروی انسانی و به تبع آن تولید داخلی بتواند هم ارز تقاضای داخلی و نقدینگی حرکت کنند، نه تنها تورم محسوسی ایجاد نمی کند، بلکه موجب افزایش ثروت و اشتغال ملی نیز می گردد.
در بحث هدفمندی یارانه ها، بسیاری از مخالفان اجرای این طرح مانند دکتر احمد توکلی، تورم های نجومی 70 درصدی را قطعی می دانستند، که در پیش بینی اشتباه خود، به محل تجمع نقدینگی توجهی نداشتند؛ یارانه ها معمولاً در جایی جز همان افزایش قیمت حامل های انرژی و خوراک و پوشاک خرج نمی شود و این یعنی خانواده ی مستضعفی که مثلاً مرغ و گوشت نمی خرید، حالا چون کمی توان خریدش را پیدا کرده است، تقاضا را افزایش داده و این افزایش تقاضا، موجب کاهش فقر غذایی خانواده گردیده است و البته این افزایش تقاضا برای دولت در مرحله ی کوتاه مدت، نیاز به واردات بیشتر و در مرحله ی میان مدت و بلند مدت نیاز به حمایت از تولید بیشتر را ایجاب می کند که در صورت اجرای دقیق این سناریو، کشور در بستر عدالت اجتماعی می تواند در جهت رشد اقتصادی متوازن نیز گام نهد.
به جرأت می گویم که اگر دولت نرخ ارز، طلا و مسکن را با ابزارهایی مانند افزایش سود بانکی و اوراق مشارکت و حمایت بیشتر از تولید و بازار سرمایه کنترل می کرد و نقدینگی اضافه را می توانست بهتر جمع آوری کند، تورمی بسیار کمتر از تورم موجود داشتیم و همین افزایش قیمت ارز به تنهایی موجب افزایش قیمت تمام محصولاتی گردید که تمام یا بخشی از آنها با ارز تهیه شده و همان تورم 10-15 درصدی بخش مسکن نیزحاصل همان عدم توان دولت در جذب نقدینگی مازاد بود به نحوی که شاید بتوان ادعا کرد نیمی از تورم موجود حاصل همان سوءمدیریت دولت در جذب نقدینگی مازاد بود که از منفی ترین نقدینگی هاست.
نتیجه: امسال، سال تولیدملی و حمایت از کار و سرمایه ی ایرانی است و اگر دولت و مجلس و سرمایه گذاران و مصرف کنندگان همت شان به سمت تحقق موارد زیر برود:
1- نقدینگی های اضافه به سمت تولید بازگردند.
2- کالاها و مصارف کشور از تولید ملی ابتیاع گردند.
3- بخش تولید در جهت حرکت دوشادوشی با افزایش نقدینگی و تقاضای اقشار پایین توان حرکت داشته باشد.
4- سیاست های کوتاه مدت دولت حکیمانه، دقیق و سریع باشد تا ضمن حفظ تعادل بازار موجب تشویق تولید کنندگان به افزایش تولید گردد نه این که موجب ورشکستگی و بی انگیزگی شان شود.
5- اعتماد مردم مانند اجرای سهمیه بندی سوخت که موجب کمترین افزایش تورم شد، همچنان حفظ گردد تا مردم و تولید کنندگان در مسیرهای تعیین شده توسط حکومت حرکت کنند و نه به بازار هجوم ببرند و نه سرخود افزایش دستمزد و محصول دهند که این مسئله بیشتر حاصل حسن مدیریت و کاهش تنش های سیاسی و اقتصادی است.
مطمئناً با تجمیع موارد فوق در کنار عامل مثبتِ تحریم ها، می توان یک جهش اقتصادی معادل همان جهاد اقتصادی گمشده در سال 90 را در سال 91 به بار نشاند، ان شاءالله.

میهمان عزیز شما ممکن است از سایت دیگری به اینجا لینک شده باشید، در صورت تمایل به   صفحه ی اصلی وبلاگ مراجعه نمایید، مطالب وبلاگ به صورت مستمر به روز می شود.

با توجه به مطلبی که قبلا در خصوص یارانه ها نوشته بودم و در بخشی از آن اشاره کرده بودم که مابه التفاوت خودم بدون ارسال پیامک انصراف به حسابم واریز نشده است، لازم دیدم با توجه به واریز آن، رفع مشکل را در همین وبلاگ اعلام نمایم؛ احتمالاً سایر کسانی که بدون پیامک انصراف، مابه التفاوت آنها واریز نشده است نیز، مشکل آنها یا رفع شده باشد و یا در حال رفع باشد.