با توجه به اظهارات شفاف جان کری در خصوص اهمیت توافق هسته ای برای زمینه سازی موفقیت های انتخاباتی دولت روحانی و با عنایت به جنگ نرم جدید دشمن که فارغ از نوع حکومت، تنها خواستار حفظ منافع آمریکا و صهیونیسم و شبکه قدرت جهانی هستند (که اخیراً توسط مقام معظم رهبری هم بیان شد)، بعید به نظر می رسد که دشمن به این راحتی برجام را بهم بزند.
اگر چه در ابتدا توافق هسته ای تنها برای برهم زدن قدرت هسته ای، علمی و فنی ایران در دستور کار قرار گرفت، اما با مشاهده دیپلماسی مذبذب دولت یازدهم، هم اکنون احداث ساختمان های دیگری بر بستر برجام در دستور کارشان قرار گرفته است، لذا بقای این بستر برای تحقق این اهداف ضروری به نظر می رسد.
در حالی که حضور این دولت باعث شده است تا افرادی که بعضاً در ضدیت کامل با انقلاب و اسلام قرار دارند به مناصب میانی مدیریتی و حتی بالای تصمیم سازی برسند، خطر هجمه به ارزش ها و آرمان های انقلابی گری و اسلامی تشدید گردیده است.
با توجه به تجارب ناموفق دشمن در راه اندازی و هدایت کودتاهای سخت و حتی رنگی، عملاً این گزینه ها فعلاً به عقب رانده شده اند و با توجه به چینش سیاسی کشور و مهیا شدن امکان نفوذ، جایشان را به استحاله فرهنگی، اعتقادی و سیاسی در جهت تأمین منافع استکبار جهانی داده اند.
راه حل: به نظر می رسد مقابله با پروژه نفوذ و استحاله را با چهار شیوه به صورت همزمان و موازی باید هدایت کرد:
1- جلوگیری از رشد پروژه نفوذ و معرفی رسانه ای نفوذی هایی که مستنداً عدم التزامشان به اسلام و قانون و انقلاب ثابت شده است و به خصوص ممانعت از رسیدن این افراد به جایگاه های کلیدی در دولت.
2- مقابله، مباحثه، مناظره و افشاگری منطقی و استدلالی در خصوصی مبانی انحرافی تفکرات ضداسلامی و ضدانقلابی که در جهت استحاله در دستور کار قرار می گیرند.
3- رشد و معرفی علمی و عملی اصول اسلام و آرمانهای انقلاب، از طریق تخلق اسلامی و رفتار منطقی و انقلابی
4- ممانعت از نفوذ عناصر خطرناک با دقت نظر در اجرا، نظارت و رأی دادن در انتخابات های پیش رو
5- دقت نظر و معرفی و ممانعت از پروژه هایی که می توانند بستر نفوذ را در زمینه های مختلف را فراهم آورند.

مطمئناً عناصر فوق محقق نمی شوند مگر با هوشیاری، نظارت و مطالبه گری جوانان انقلابی، رسانه ها، مجلس و قوه قضاییه از طریق مجاری قانونی و مناسب.

بعد از تصویب برجام چند جمله در خصوص نهادها و شخصیت های موثر و مرتبط با این برجام را بیان می کنم:

1- بابت داشتن چنین رهبری به مردم تبریک میگویم چون ایشان علی رغم این که هرگز نسبت به مذاکرات و نتایج آن خوشبین نبوده و نیستند، لیکن با حمایت و تأکید بر حفظ مسیر قانونی به دولت و کسانی که به دولت رأی داده بودند این فرصت را قائل شدند تا حاصل شعار مذاکره با آمریکا در بحث هسته ای را عملاً حین مذاکرات و بعد از توافق مشاهده کنند؛ البته اگر چه برخی دولتمردان یا نمایندگان موثر مجلس تلاش کردند تا با ادعاهای کذب از رهبری برای تأیید برجام هزینه کنند، اما ایشان صرفاً با دعوت به رعایت چارچوب های قانونی، تبیین خطوط قرمز و درخواست دقت نظر برای تصویب برجام، دست نهادهای قانونی را در تصویب برجام باز گذاشتند.
2- بعد از تصویب برجام از دولت توقع می رود با توجه به شعارهایی که در ارتباط داشتن مشکلات آب و هوا و نان و اشتغال مردم با تحریم کرده بودند، به این ادعا جامه ی عمل بپوشانند و حقاً تمام مشکلات کشور را آنطوری که شایسته این مردم است حل نمایند و البته این توقع بی جا نیست و خود شخص رئیس جمهور نیز در آخرین همایش استاندارن به این مسئله اشاره کرده بودند که بعد از برجام دیگر هیچ بهانه ای برای وجود مشکلات پذیرفته نخواهد بود.
3- بابت چنین دولتی به مردم عزیز ایران تسلیت می گویم، دولتی که علی رغم صراحت اصول 75 و 77 و 125 قانون اساسی و تأکید مقام معظم رهبری برای طی روند قانونی در مجلس، از دادن لایحه استنکاف نمود تا وکیل الدوله هایش در مجلس بتوانند به جای برجام، طرحی را در جهت رفع تکلیف، اصطلاحا به تصویب مشروط برسانند که این رفتار دولت بدعتی تلخ برای نظام تصمیم گیری در کشور بود به خصوص این که دولت قبل از طی مراحل قانونی آن، شروع به انجام تعهداتی نمود که اجرایشان هم براساس قوانین قبلی و هم به لحاظ عدم تصویب برجام، مجاز نبود.
4- بابت چنین مجلسی به همه ی مردم ایران تسلیت می گویم، متأسفانه در رأس مجلسی که حاصل نمایندگان منتخب مردم است، افرادی حضور دارند که به راحتی به رهبری و دفتر ایشان دروغ بستند و قبای وکالت دولت را بر ردای وکالت ملت ترجیح دادند و مجلس این نهادِ نماد دموکراسی را به مظهری از دیکتاتوری عده ای لابی گر تبدیل کردند. حقیقتاً این که چند رفیق اصولگرایی و شریک اصلاح طلبی در مسیر بررسی و تصویب یک طرح بسیار مهم، قوانین و آیین نامه ها را زیرپا می گذارند و انواع تعهدات بلندمدت و بعضاً ابدی را ظرف مدت تنها 20 دقیقه و بدون اجازه برای شنیدن پیشنهادات به تصویب می رسانند، یک مصیبت عظماست، مصیبتی که موجب گریستن برخی نمایندگان گردید.
5- بابت شورای محترم نگهبان تسلیت می گویم، وقتی بسیاری از کارشناسان و شخص مقام معظم رهبری می فرمایند نفوذ در برجام رخ داده است، این توقع می رفت که بابت قاعده ی نفی سبیل و اصول 152 و 153 قانون اساسی، شورای نگهبان نسبت به این مسئله حساسیت نشان دهند و اگر چه این که در یک شورا که مرکب از منتخبان رهبری و مجلس است مسئله ای با این اهمیت با آرای قاطع و بدون ارجاع برای اصلاح اشتباهات تصویب می شود، موجب ناراحتی است چرا که توقع ما از این شورای عزیز و حیاتی، حفظ و حراست از حریم اسلام و قانون اساسی است و اگر قرار است جایی به مصلحت سنجی مبتلا شود، یقیناً آن نهاد، شورای نگهبان نیست بلکه مجمع تشخیص مصلحت است، مجمعی که برای مهر زدن پای همین مصلحت ها تأسیس شده است، بحث دیگر این که شاید همه بگویند این شورا تنها طرح مجلس را تصویب کرده است و نه برجام را ولی به زعم حقیر این طرح در واقع برجام را تأیید کرده و تنها برایش چند شرط گذاشته است که در هر صورت مانع تأیید برجام نمی گردد، اساساً به زعم حقیر نه این طرح اصول 75 و 77 و 125 را پوشش می دهد و نه از مجلس و شورای نگهبان رفع تکلیف می نماید.
6- به مردم و به خصوص امت حزب الله بابت تحمل بالا و ممانعت از ایجاد فضای دو قطبی و چالشی در کشور تبریک می گویم، اگر چه برخی از مردم نسبت به این توافق انتقادات جدی و به جایی داشتند، اما همواره حتی در آن مرحله که به اذن رهبری انتقادشان را در حضور چند روزه در کنار مجلس به نمایندگان رساندند و با درخواست رهبری هم متوقف کردند، از مسیر قانون و ادب و اخلاق خارج نشدند که این مسئله جای تبریک دارد و این در صورتی است که حقیقتاً هم به لحاظ محتوای برجام و هم به لحاظ مسیر غیرقانونی که با مهندسی دولت و برخی وکیل الدوله ها طی شد، اعتراضات و انتقادات، کاملاً قابل دفاع بودند و کاش همه جریانهای سیاسی بتوانند اعتراض خود و حتی حامیان شان را بدون توهین، تهییج، تحمیل و تخریب و تحریق انجام دهند و این در حالی بود که هاشمی، روحانی و اعوانشان مدام عدم تأیید برجام را موجب ناامنی داخلی و تلویحاً به عنوان یک تهدید مطرح می کردند.
7- بابت خطراتی که به واسطه اجرای این برجام ممکن است برای کشور ایجاد شود برای سپاه و نهادهای نظامی و امنیتی و مردمی نهایت آمادگی و هوشیاری آرزو می کنم که البته همانطوری که در همین چند روز شاهد بودیم ایشان خود متوجه لزوم صلابت و جسارت بیشتر در جهت افزایش بازدارندگی توان دفاعی هستند و نه تنها در کشور بلکه در منطقه نیز بر ایفای نقش خود عملاً تأکید دارند.

چندروز پیش وندی شرمن در مصاحبه با نیویورک تایمز اینطور گفت:
“حسن روحانی رئیس جمهور ایران بسیار دوست دارد روز اجرای برنامه جامع اقدام مشترک(برجام) پیش از برگزار انتخابات مجلس باشد تا مردم ایران شاهد برداشته شدن تحریمها باشند”

فردای آن روز پاسخ محمد جواد ظریف به اظهارات شرمن اینچنین منتشر شد:
“صراحتا اعلام کرده ایم به هیچکس اجاز دخالت در مسائل داخلی ایران را نمی دهیم و اگر مذاکره کننده امریکایی چنین صحبتی داشته کاملا بی مورد صحبت کرده و این اظهار نظر و برداشت از مذاکرات غیرقابل قبول است؛ نه تنها مداخله در امور داخلی ایران است بلکه تلاش برای ایجاد اختلاف داخلی است. “

و سوالی ایجاد شد، آیا واقعاً ظریف اجازه دخالت به بیگانگان را تاکنون نداده است؟! برای پاسخگویی به این سوال نظر شما را به این موارد جلب می کنم:

1- ظریف در سال 2004 و در مذاکرات سعدآباد در حالی که در گوشه‌ای در حال مذاکرات محرمانه با محمد البرادعی بود؛ نگرانی‌های جریانی و حزبی خود را با البرادعی در جریان گذاشت و گفت:
“اگر غرب با ما توافق نکند رقیب ما انتخابات را می‌برد.”

2- مصاحبه ظریف با هاله اسفندیاری در سال 1393:
“اگر غربی ها قدر فرصت ایجاد شده را ندانند و با دولت آقای روحانی توافق نکنند، مردم 16 ماه بعد در انتخابات مجلس پاسخ آنها را با رای دادن به جریانات غرب ستیز خواهند داد”

3- اظهارات ظریف در کلیپ منتشره در آستانه مذاکرات وین 6:
“ما می‌توانستیم مساله هسته‌ای را در سال 1384 حل و فصل کنیم ولی در آن زمان حرف من را باور نمی‌کردند، وقتی می‌گفتم ایرانی‌ها به فشار حساسیت دارند، دولت بوش با اصرار بر اینکه ما غنی‌سازی را به کلی رها کنیم … من یک بار دیگر احساس نیاز می‌کنم که هشدار دهم و بگویم بازی شاهین – قمری به امید گرفتن امتیاز در لحظه آخر، نمی‌تواند نتیجه‌ای بهتر از سال 1384 بدهد”

4- توییت جواد ظریف بلافاصله پس از شکست مذاکرات وین 5:
“دستیابی به توافق جامع هسته‌ای غیرممکن نیست، نیاز است توهمات کنار گذاشته شود، نباید مانند سال 2005 فرصت از دست برود”

5- جان کری (وزیر امور خارجه آمریکا):
“اگر توافق نمی‌کردیم معلوم نبود در انتخابات بعدی چه بر سر روحانی می‌آمد”

اخیرا جناب هاشمی اعلام کردند که “دولت قبلی هیچ توفیقی در مذاکرات نداشته اند و این پیروزی مدیون دولت تدبیر و امید است” لیکن به نظر می رسد هرگونه مقایسه ای در هر مسئله ای، باید در شرایط مشابه صورت گیرد و مطالبی که در این خصوص تقدیم می گردد بیش از این که در جهت مقایسه عملکرد دو گروه مذاکره کننده هسته ای باشد، شرحی از شرایط متفاوت و تحلیل عملکردی دو گروه است:

تیم قبلی مذاکره کننده هسته ای :
مذاکرات هسته ای در دولت قبل با مسئولیت دولت های نهم و دهم نبود و این مسئولیت به دبیرخانه شورای امنیت ملی سپرده شده بود، دولت قبل در حالی مذاکرات را آغاز کرد که به خاطر تیم مذاکرات هسته ای دولت اصلاحات ما زیر بار 2 سال تعلیق هسته ای و بدعهدی آژانس شده بودیم و بازگشایی تأسیسات هسته ای مقارن شد با ترک میز مذاکره از سوی گروه 5+1 و شروع صدور قطعنامه های شورای امنیت که طی قریب حدود یکسالی که از این قطعنامه ها و فشارهای شان گذشت، کشور به لحاظ اقتصادی و مدیریتی شرایط آرامی را در دولت نهم سپری می کرد که در هر صورت مقاومت های ایران به ثمر نشست و گروه 5+1 که دیدند ایران هم شرایط مناسبی دارد و هم در حال پیشرفت هسته ای است به ناچار بدون پیش شرط تعلیق به میز مذاکره بازگشتند و یکسال و اندی از این بازگشت گذشته بود که وسط مذاکراتی که در آن زمان موضوعش تهیه سوخت 20 درصد برای نیاز درمانی کشور بود، فتنه ای که محوریتش را (براساس گزارش مراکز مختلف امنیتی)، جناب هاشمی رفسنجانی برعهده داشتند، باعث تا این بار، هیأت مذاکره کننده غربی، 14 ماه میز مذاکره را ترک و به جایش شروع به تشدید تحریم ها کنند،‌ تحریم هایی که به قول صادق خرازی (اصلاح طلب قدیمی)، خود اصلاح طلبان به دشمن گرا دادند و از زمستان 90 نیز (به فرموده رهبری)، تحریم ها به فاز جنگ اقتصادی وارد شدند و این تحریم های هدفمند با برخی سوءمدیریت های دولت دهم و برخی حواشی که بین قوا ایجاد شد، موجب تضعیف پشتوانه مذاکره کنندگان گردید، حدود یکسال آخر دولت دهم هم که به امید بازگشت خستگان از انقلاب و تأثیرگذاری بیشتر تحریم ها عملا میز مذاکره را رها کردند و اگر سرگروه مذاکره کننده قبلی فقط کمی غیرانقلابی عمل می کرد، با انعقاد یک توافق کوتاه مدت از نوع ژنو، پای پیروزی انتخاباتی خود را مهر می زد، ولی چنین نکرد و کار را در عین صدق نیت به گروه بعد واگذار کرد و با این وجود در تمام این مدت به همت مذاکره کنندگان، دولت و مقاومت مردم، برگ برنده های متعددی از سوخت 20 درصد، 5 درصد، تکنولوژی های جدیدتر، افزایش سانتریفیوژها و مراکز بیشتر و امن تر هسته ای کسب کردیم تا گروه مذاکره کننده ی بعدی با دست خالی به میز مذاکره نرود و در تمام این مراحل نیز از ارائه گزارش به رسانه ها، مجلس شورای اسلامی و مجلس خبرگان هیچگونه ابایی وجود نداشت و همواره نیز به اعضای گروه 5+1 به صورت یک مجموعه نگاه کرد و از باج خواهی و چانه زنی یک به یک ایشان ممانعت نمود و در نهایت در حالی که به اقرار مستندات مذاکرات، طرف دیگر مذاکره کننده به پذیرش حق غنی سازی ایران و برداشتن تحریم ها قانع شده بود و در حین هم سنگ سازی گام های توافق عملاً مذاکرات به دولت بعد تحویل شد.

تیم فعلی مذاکره کننده هسته ای :
بزرگترین عامل به قدرت رسیدن جناب روحانی، هجمه به شیوه تیم قبلی مذاکره کننده هسته ای از طریق اتهامات کذبی مانند بیانیه خوانی و تمامیت خواهی بود که چه در این هجمه و چه در تشکیل آن ائتلاف دروغین بین اصولگرایان، شخص علی اکبر ولایتی، نقش کلیدی و آقایان ناطق و هاشمی نقش پشت پرده را ایفا کردند. همزمان با پیروزی دولت یازدهم، مسئولیت این مذاکرات از شورای امنیت ملی به وزارت امورخارجه دولت یازدهم منتقل شد و در گام اول اعلام شد که از این پس مذاکرات هسته ای به مردم، رسانه ها و حتی مجلس گزارش داده نخواهد شد، در گام دوم کلی از برگ برنده هایمان اعم از برخی پیشرفتها یا غنی سازی ها یا ذخیره ها را بدون هیچ ستاده ای و قبل از آغاز جدی مذاکرات و یا در همان توافق 6 ماهه بدون مابه ازای واقعی متوقف و یا خنثی )و یا اکسید) کرد، در گام سوم با ادعای خالی بودن خزانه، سیاه نمایی مطلق و ارتباط دادن نان، هوا و آب مردم به تحریم، توان چانه زنی ما را به اقل رساندند، در گام چهارم با تک تک اعضای گروه 5+1 مواجه شدند و هرکدام در مواقع حساس به تنهایی در برابر ایران اقدام به چانه زنی کردند و بدتر از همه این که این قدرت چانه زنی به صورت طولانی مدت تحت عنوان ماشه ی بازگشت تحریم ها به هرکدامشان تحویل شد، تا با اعتراضی از سوی هرکدامشان (به هر بهانه ای)، بتوانند تحریم ها را برگردانند و حال این که ما باید صرفا با گروه 5+1 طرف می شدیم نه به تک تک شان که تأثیر این اشتباه هم در روند مذاکرات و هم در نتیجه مذاکرات تأثیرات شگرفی گذاشت و در گام پنجم تلاش برای ارتباط دادن بین توافق هسته ای و آینده ی سیاسی دولت یازدهم که این مسئله هم از سوی مذاکره کنندگان ما و هم از سوی مذاکره کنندگان طرف مقابل بارها بیان شد که نشان از برداشت سیاسی دولت یازدهم از مذاکرات هسته ای داشت و در گام ششم نیز اقدام به تهیه برجامی نمودند که در آن خطوط متعدد قرمز نظام اعم از بازرسی از مراکز امنیتی و نظامی، بازجویی ازدانشمندان هسته ای، محدودیت شدید و بلند مدت توان هسته ای، غیر متوازن بودن اقدامات اجرایی و بدتر از همه باقی ماندن ساختار تحریم ها نقض شده است و در گام هفتم نیز با اقدام عملی در جهت حذف جایگاه قانونی مجلس (طبق اصل 77 قانون اساسی) و نشنیده گرفتن توصیه ی خصوی رهبری و با به بازی گرفتن احساسات مردمی که در تمام روند مذاکرات و حتی هنوز در جریان جزییات مذاکرات قرار نگرفته اند تلاش می کند تا یک تعهد سنگین و بلندمدت را بر مردم، کشور، نظام و دولت های آینده کشور تحمیل نماید. در خصوص عملکرد مذاکره کنندگان هسته ای دولت یازدهم در کنار تمام این موارد باید به تلاش و تحرک گسترده ایشان برای اتمام مذاکرات اشاره کرد که مورد توجه رهبری نیز قرار گرفت، لیکن همانطوری که رهبری فرمودند ایرادات و اشکالات برجامی که حاصل مقاومت مردم، مجاهدت دانشمندان و فعالان هسته ای، تلاش تیم های مذاکره کننده هسته ای و دولت های مختلف است باید در نهایت با واکاوی دقیق و از طریق قانونی مجلس کشف و اصلاح گردد.

در میزگرد بررسی ابعاد سفر فابیوس که در فضای مجازی صورت گرفت، مطرح شد؛

میرتاج الدینی: پرونده فابیوس در مذاکرات مسئولین دولتی با وی به عنوان یک موضوع مطرح و بعداً به عنوان مساله حقوقی بین المللی پیگیری شود/ خالقی: در چنین شرایطی فقط می شود به فشار افکار عمومی و تلنگر احتمالی که به طرفین بزند حساب کنیم/ آقاجانی: نباید مانع ابراز احساسات مردم و تشکلها و انجمن های بیماران بشوند /عبدی: سفر فابیوس بدون عذرخواهی هم ناقض آشکار حقوق بشر و هم بی احترامی روشن به دولت و ملت ایران است/طاهری: فشار از طریق افکار عمومی می تواند به دولت کمک کند تا امتیازگیری کند.

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی موسسه صلح زیبا، میزگردی با حضور میرتاج الدینی، معاون پارلمانی دولت یازدهم، جلال خالقی، عضو شورای تبیین مواضع بسیج دانشجویی کشور، علی عبدی، عضو شورای مرکزی اتحادیه انجمن هاکی اسلامی مستقل دانشجویان کشور، سیاوش آقاجانی، فعال رسانه و منتقد حقوق بشر و جمال طاهری، رییس انجمن اسلامی شهید ادواردو آنیلی و اعظم وثوقی، فعال رسانه و عضو شورای مرکزی موسسه صلح زیبا شب گذشته به صورت مجازی در گروه تلگرام موسسه صلح زیبا برگزار شد. مشروح این میزگرد به شرح زیر است:

وثوقی: خدمت مهمانان عزیز خوش آمد می گوییم. چنان چه مستحضر هستید موضوع میزگرد، بررسی ابعاد سفر فابیوس به ایران است. سوال اول را از آقای خالقی می پرسم. به نظر شما آیا سفر اقای فابیوس به ایران با توجه به اتهامی که در پرونده ورود فراورده های خونی الوده دارد، صحیح و موافق عزت و اقتدار ایرانی است؟
خالقی: ابتدا خدمت دوستان یاداوری می کنم که شورای تبیین صبح امروز یک نشست خبری داشت که در آن مواضع بسیج دانشجویی در خصوص موضوعات مختلف روز از جمله این موضوع مطرح شد.
در خصوص سفر فابیوس باید عرض کنم دعوت از این فرد، چه از سرتدبیر باشد چه بی تدبیری، از سوی دولت محترم صورت گرفته است وآقایان هم در صحبت های خودشان هیچ قصدی حتی برای ماله کشی به موضوع هم ندارند بلکه صراحتا می فرمایند این بحث مطرح نشود. نمونه های عینی هم صحبت های وزرای محترم بهداشت و دادگستری است. لذا در چنین شرایطی فقط می شود به فشار افکار عمومی و تلنگر احتمالی که به طرفین بزند حساب کنیم.

* نباید یک پرونده حقوق بشری را با اختلاف دیدگاه با دولت مخلوط کنیم

وثوقی: آقای خالقی شما موضع دولت را صحیح می دانید؟ نظر شما درباره صحبت وزیر بهداشت مبنی بر این که مخالفت ها برای سفر فابیوس از روی نوع دوستی نیست، چیست؟

خالقی: نباید مباحث بنیادی تری مثل یک پرونده حقوق بشری را با اختلاف دیدگاه هایی که با دولت محترم داریم مخلوط کنیم، ولی به نظر بنده این نوع دعوت، خط پایان کشیدن رسمی بر امکان تظلم خواهی قربانیان پرونده خون های الوده به اچ آی وی است.

رقابت های سیاسی و ترس از اینکه فردا در انتخاب مجلس و دولت چه خواهد شد بر اولویت های تصمیم گیری اقایان اثر مخربی دارد، درخواست ما این است که حضرات اگر کمکی به موضوع نمی کنند صحبت های مخربی هم نداشته باشند.

* دولت با استفاده از فشارهای مردمی امتیازگیری کند

طاهری: ما در ایران یک مشکل عمده داریم و آن این است که که ان جی او ها هیچ نقش محسوسی در فعالیت ها و تصمیم گیری ها ندارند. یعنی اجازه حضور و هور و بروز فعالیت های مردمی معتمد داده نمی شود حتی اگر همسو باشند. بحث فشار را می توان از طریق بحث های مردمی پیگیری کرد تا بخش های دولتی بتوانند در موارد مختلف از دولت های دیگر امتیاز گیری کنند اما ما همیشه می خواهیم مجلس و دولت بدون پشتوانه و ضربتی عمل کنند که این سخت است. از طرفی هم حرکت های مردمی را ناشیانه مصادره می کنیم.

وثوقی: نظر شما دوستان در خصوص ضرورت های روابط دیپلماتیک در این ماجرا چیست؟ آیا ما می توانیم روابط دیپلماتیک را به خاطر این موضوع قطع کنیم؟ آیا می شود ما روابط دیپلماتیک را بر سر این پرونده کنار بگذاریم؟

خالقی: این دو مقوله از هم منفک است. ایران و عراق در اوج جنگ روابط خودشان را قطع نکردند. اتفاقا باید از کانال های دیپلماتیک برای پیگیری چنین موضوعاتی بهره حداکثری برد، هر چند که در عمل آبی از سفارت خانه ها گرم نمی شود.

میرتاج الدینی: به نظر حقیر الان زمان رسیدگی به این موضوع نیست. باید همان موقع رسیدگی می شد و شکایت در مجامع حقوقی بین الملل پیگیری می شد.

خالقی: در هر صورت آنچه الان جلوی چشم ماست وضعیت پاسخ داده نشده به این افراد آلوده به خون های آلوده و خانواده هایشان و عدم پرداخت غرامت از سوی طرف خارجی است. مثل پرونده های متعدد دیگر که ضعف پیگیری داشتند و الان دچار معضل گذر ایام شدند.

* طرح موضوع در چنین شرایطی شایبه جناحی بودن را دارد

وثوقی: آقای میر تاج الدینی ایا پیگیری امروز این ماجرا غلط می دانید. چرا؟ آیا در زمان دولت دکتر احمدی نژاد این موضوع مطرح شد؟

میرتاج الدینی: من نمی گویم غلط است ولی طرح موضوع در چنین شرایطی شایبه جناحی بودن را دارد و اینکه در این سفر فضاسازی کنند.

میرتاج الدینی: اگر موضوع تازه ای بود جا داشت جدی جدی پرداخت شود وحتی تاعذرخواهی نکرده و اقدام حقوقی نشده مانع سفرش بود ولی الان مسایل دیگری در اولویت است.

وثوقی: چه کسانی فضاسازی کنند؟

میرتاج الدینی: یعنی می گوینند مخالفین سفر فضاسازی می کنند.

* باید از طریق حقوقی پیگیری کرد

وثوقی: به هر حال بحث عزت ملی و حقوق شهروندان ما مطرح هست و خب بعد از آن حادثه ناگوار این اولین بار است که فابیوس به ایران می آید. این به نظر دوستان توهین به عزت ملی نیست؟ آقای میرتاج الدینی به نظرتان راه حل سومی نمی شود پیدا کرد؟ مثلاً به جای این که اصل سفر فابیوس را به منزله قطع روابط دیپلماتیک در نظر بگیریم می شود فابیوس بیاید و در عین حال خواسته شود غرامت را بپردازد و عذرخواهی کند. یا به جای فابیوس فرد دیگری به نمایندگی از او به ایران بیاید.شاید فشارها از سوی رسانه ها و گروه ها و جریان ها برای تحقق همین مساله باشد.

میرتاج الدینی: بالاخره وقتی چنین موضوعی در گذشته اتفاق افتاده باید از طریق حقوقی پیگیری کرد تا اولا ثابت بشود ایشان به عنوان نخست وزیر وقت در ان نقش داشته است و یا شرکت صادر کننده خون های آلوده مستقیما مبادرت به این کار کرده است.  نقش دولت فرانسه چه بوده  و بعد از معلوم شدن موضوع آیا مجازات کرده است و نسبت به آسیب دیدگان در کشورهای مختلف چه برخورد کرده اند. در هر صورت به عنوان یک مساله حقوق بشری می توان این مساله را در سطح جهانی پیگیری کرد.

سیاوش آقاجانی: لوران فابیوس زمان ارسال فرآوده های خونی آلوده به ایران نخست وزیر فرانسه بود و متهم بود که هرگونه تشریفات در زمینه انجام آزمایش‌ها از نمونه‌های خونی را لغو کرده و خون های آلوده بدون اینکه مراحل آزمایش را پشت سر بگذارند، وارد بازار شدند. او دستور غربالگری را زمانی صادر کرد که محموله فرآورده های خونی آلوده، صادر شده بودند. فابیوس در زمان نخست وزیری دستور داده بود هرگونه تشریفات در زمینه آزمایش از نمونه های خونی را لغو شود و به این لحاظ فرانسه به غیر از ایران به کشورهای دیگری هم بابت همین مسئله غرامت داده است.

وثوقی: آقای عبدی نظر شما درباره سفر فابیوس و حقوق بیمارانی که با خون های آلوده مبتلا به ایدز شدند، چیست و این دو مسئله، چه ارتباطی با هم دارند؟

عبدی: بنده عمیقا معتقد هستم که دعوت از فابیوس برای سفر به کشور، بعد از دور نهایی مذاکرات، به عنوان نخستین وزیر خارجه عضو 1+5 حتما معرف سیاست هایی هست که دولت در نظر دارد و به تبع آن، حاوی پیام های جالب توجهی هم هست.

وثوقی: سوال بعدی را به همراه ارسال یک تصویر می پرسم. اقایان میرتاج الدینی خالقی عبدی و اقاجانی پاسخ بفرمایید. برخی از مخالفین می گویند امریکا اقای ابوطالبی را به جرم ترجمه چند متن در جریان تسخیر لانه جاسوسی به نیویورک راه نداد. چطور ما فابیوس را که عامل ابتلای بیماران هموفیلی به بیماری هولناک ایدز است، بپذیریم. نظر شما در این باره چیست؟

آقاجانی: تصویری که بالا فرستادید مسئله ای بود که در ذهن حقیر بود به آن بپردازم. به راستی چگونه است که ما بابت میهمان رسمی کشورمان که در جریان بیماری و فوت صدها و هزاران نفر مقصر است، نباید ورود بکنیم ولی آمریکا بابت نماینده ما در سازمان ملل می تواند به این راحتی بابت مسئله ای که هیچ تلفاتی نداشته برخورد نماید؟! به نظرم تنها توجیهی که از این مسئله وجود خواهد داشت یک مسئله است و آن هم مرعوب بودن نسبت به آمریکا و غرب به عنوان قدرتهای استکباری است.

به نظر شما اگر کسی که هواپیمای مسافربری ما را زد و از آمریکا هم مدال گرفت وارد کشور بشود مثلا به عنوان یک مقام مسئول، باید او را هم بپذیریم؟!

* نگاه به حقوق بشر در ایران مانند حقوق بشر غربی مبتنی بر منفعت شده است

به نظر می رسد نگاهی که به مقوله حقوق بشر در کشور ما در حال ترویج است عین همان مفهوم حقوق بشر در غرب است که مبتنی بر منافع است که اگر منفعتی ایجاد کند همه ارکان حقوق بشر را نادیده می گیرند و گویی امروز بحث تعامل ما با فرانسه و یا برخی کشورهای دیگر مبتنی بر همین نگاه منفعت جویانه است.
میرتاج الدینی: در این عکس مغالطه اشکار است.

آقاجانی: یکی دیگر از مسائلی که به نظرم می رسد این است که در زمانی کشورهای اروپایی بابت قضیه ای سفرایشان را باهم از کشور فراخواندند و بعد از موضع گیری صریح رهبری، هوس برگشتن به کشور را کردند که رهبری دستور دادند در برگشتن شان اجازه داده نشود که باهم برگردند بلکه با معطل کردنشان و به صورت تک تک و جسارتاً با خفت برگشتند. اینجاست که ما می بینیم در کنار حقوق بشر، مفهومی به نام عزت و غیرت ملی هم در این مسئله مورد خدشه قرار گرفته است. مطمئن باشید غرب بیش از هر مسئله ای دنبال خدشه دار کردن عزت ملی و غیرت ایرانی است. به راستی آیا عزت انسانها از حقوق بشر تلقی نمی شود؟
میرتاج الدینی: در مثل است ثبت الارض ثم انقش. یعنی اول زمین را ثابت کن سپس نقش بر ان بکش. اول باید اصل موضوع حداقل در دادگاه اسلامی خودمان ثابت شود و سپس حکم کرد. عدالت حتی برای دشمن. این مرام امام علی و حکم قران است. ولایجرمنکم شنان قوم علی ان لا تعدلوا …

آقاجانی: متأسفانه مسئولان کشور به خاطر این که توپ را در زمین یکدیگر بفرستند هیچکدام حاضر نشدند با فرانسه سر این قضیه درگیر شوند تا خودشان را بیگناه نشان دهند ولی وقتی فرانسه برای همین بحث خونهای آلوده برخی کشورها مثل عراق از فرانسه غرامت گرفتند. نمی توان منکر تقصیرشان شد. البته حقیقتاً من در این خصوص خیلی مجالی برای مانور را نمی بینم، چون مسیری است که در آن قرار گرفته ایم و نمی توان از قطاری که از  نقطه ای به شمال می رود توقع داشت ما را در حین حرکت به جنوب برساند.
وثوقی: اقای میرتاج الدینی ایا به نظرتان شکایت به دادگاه انقلاب اسلامی می تواند موثر باشد؟به نظرتان موسسه صلح زیبا در صورت شکایت از طرف مراجع قضایی حمایت می شود؟

میرتاج الدینی: دوستان ببینید در بحث های حقوقی اول اثبات جرم یک فرداست سپس حکم علیه او. بر این اساس گفتم حداقل در دادگاه های خودمان محاکمه شود مثل جانبازان  عزیز شیمیایی که اقامه  دعوا علیه دولت المان شد.

وثوقی: اقای تاج الدینی فرمودید در این عکس عکس مربوط به مقایسه عدم ویزا دادن به اقای ابوطالبی و ماجرای فابیوس مغالطه هست. می شود در این مورد توضیح بدهید.

میرتاج الدینی: امریکا کار غلطی کرده است که نماینده ما را نپذیرفته است. این عکس القا می کند ما هم مثل آنها عمل کنیم ثانیا اینجا اتهام نسبت داده شده به فایبوس در حد اتهام است اگر چه اقای ابوطالبی هم جرمی نداشت.

آقاجانی: ما در مسیری قرار گرفته ایم که برای گرفتن حقوقمان حاضر شده ایم چشم به خیانتها، خباثتها، ترورها، توهین ها، تهدیدها، حمایت از صدام، تحریم ها و …. ببندیم تا فقط 29 میلیارد دلار را به کشور برگردانیم، تا فقط بتوانیم بیشتر نفت بفروشیم آنهم به قیمتی کمتر، تا بتوانیم دوباره به یک وارد کننده قدر تبدیل شویم… به نظر می رسد درجایی چوب این فراموشی را خواهیم خورد …

* سفر فابیوس به ایران نقض آشکار حقوق بشر هست

وثوقی: اقای عبدی و آقایی خالقی سوال بعدی رو از شما دو بزرگوار می پرسم. می شود امیدوار بود با فشار افکار عمومی سفر فابیوس به کشور بدون لطمه به روابط دیپلماتیک لغو بشود؟ یا این که فابیوس با عذرخواهی و پرداخت غرامت وارد ایران بشود؟ این سوال را با توجه به مواضع دولت در این باره جواب بدید.
عبدی: فرانسه تنها کشوری بوده که ایران را تهدید اتمی کرده! و این موضوع دقیقا ناقض دو مسئله مورد بحث ما هست. یعنی هم ناقض آشکار حقوق بشر هست و هم بی احترامی روشن به دولت و ملت ایران هست. بنابراین ما معتقد هستیم چون دولت فرانسه در قضیه ورود خون های آلوده به کشور، کارشکنی ها و توهین های متعدد به دولت و ملت ایران در جریان مذاکرات، و تهدید هسته ای و اتمی ایران، داشته است، دعوت از فابیوس به عنوان نخستین وزیر خارجه عضو 1+5  به ایران، خلاف عزت و حکمت و مغایر با حفظ حرمت و عزت بین المللی ایران است.

وثوقی: اقای اقاجانی و اقای میرتاج الدینی  نظر شما چیست؟ ایا می شود راه حل سومی پیدا کرد که با استفاده از دیپلماسی، فرانسه از ایران عذرخواهی کنه و غرامتی که به برخی کشورها پرداخته بپردازه و فابیوس هم به ایران بیاد. ایا این راه حل برای تحقق همرمان حقوق مبتلاشدگان به ایدز و توسعه روابط دیپلماتیک و  در عین حال حفظ عزت ایرانیان راه حل مناسبی است؟

میرتاج الدینی: به نظرم سفر لغو نمی شود و اگر لغو شود در روابط  دیپلماتیک تاثیر منفی زیادی دارد.

آقاجانی: همانطوری که عرض کردم این توقع که در حین حرکت از اینجا به شمال به سمت جنوب برویم منطقی نیست. یعنی از دولتی که تصمیم گرفته نسبت به جفاهای مسلمی که به کشور و مردمش شده است گذر کند، نمی توان توقع داشت که بعد از این همه تلاش برای کشاندن مسئولان بلند پایه آلمان و فرانسه که در شیمیایی شدن و بیمار شدن مردم ما مقصر بوده اند بیاید و موضع سرسختانه بگیرد اما حداقل نباید مانع ابراز احساسات مردم و تشکلها و انجمن های بیماران بشود. مردم حق دارند ناراحتی شان را فریاد بزنند، مردم حق دارند در محل اقامت ایشان تجمع تشکیل دهند، مگر وقتی مسئولان ما در این کشورها می روند در مجاورتشان تجمع تشکیل نمی شود؟! مسئولان ما باید فابیوس و کری و امثالهم را توجیه کنند که مردم از ایشان دل خوشی ندارند و هرگز خیانتهایشان را فراموش نمی کنند نه این که به جای حق دادن به مردم و تشکل ها بیایند و ایشان را متهم به سیاسی کاری کنند.

 وثوقی: اقای میرتاج الدینی، اقایان خالقی، اقاجانی و عبدی از حضور شما در این میزگرد تشکر می کنم. اگر برای جمع بندی مطلبی دارید یا سوالی بدون جواب مانده یا نظری دارید که تکمیل کننده بحث باشد، بفرمایید.

میرتاج الدینی: من هم از همه دوستان و از اهتمام به احقاق حقوق ملتمان تشکر می کنم.

خالقی: در خصوص مباحثی مثل عذرخواهی و غرامت با عرض شرمندگی تمام باید یادآور شوم که فضای واقعی مناسبات، بویژه در دولت محترم یازدهم، فرسنگ ها با مباحث ما فاصله دارد لذا هیچکدام از این مباحث حتی امکان مطرح شدن مناسب نخواهند داشت، بر همین اساس بنده همان ابتدای صحبت ها همه توجه ام را روی کار رسانه ای و فشار از ناحیه أفکار عمومی متمرکز کردم.

آقاجانی: نظر حقیر با نظر شما بسیار نزدیک است.

وثوقی: اقای میرتاج الدینی شما جمع بندی ندارید؟

* فضای غلط بوجود آمده بدنبال نادیده گرفتن افراد متضرر از خون های آلوده است

عبدی: بنده هم از فرصت بوجود آمده تشکر می کنم. در انتها فقط می خواهم مجددا متذکر شوم که متاسفانه فضای غلط بوجود آمده بدنبال نادیده گرفتن بخشی از جامعه است که از ورود خون های آلوده به کشور به شدت متضرر شدند اما امروز عده ای حاضر هستند از حقوق این بخش از جامعه به بهای ارتباط با فرانسه صرف نظر کنند گویی هیچ ضرر جانی به مردم این کشور نرسیده و با انگ زدن به منتقدان، ورود عامل این اتفاق شوم به ایران، این انتقادها را سیاسی جلوه بدهند.

آقاجانی: البته نظرات ما با جناب تاج الدینی هم منافاتی ندارد و ماهم بر لزوم پیگیری همه جانبه این پرونده تأکید داریم، بحث فقط بحث غرامت نیست بلکه بحث احساسات جریحه دار شده مردم ماست.

* پرونده در مذاکرات مطرح و پیگیری حقوقی شود

میرتاج الدینی: جمع بندی من این است این سفر انجام بگیرد و در مذاکرات به عنوان یک موضوع مطرح شود و بعداً بعنوان مساله حقوقی بین المللی پیگیری شود. من اگر در مجلس بودم این را از وزارت خارجه می خواستم.

وثوقی: البته من فکر می کنم صحبت های اقای میرتاج الدین پربیراه نیست در عین این که فرمایشات سایر مدعوین محترم هم قابل توجه هست.

عبدی: متاسفانه عده ای حاضرند برای ارتباط با به ظاهر قدرت های غربی، از همه جنایت های آن ها در حق این ملت صرف نظر کنند که واقعا جای تاسف دارد و این انتقاد دلسوزان انقلاب به نگاه دولتی حاکم بر دستگاه اجرایی کشور است.

خالقی: البته أخذ غرامت یک جنبه حداقلی مادی دارد و یک جنبه آبرویی. بویژه این که طرف حساب شما یکی از مدعیان صحنه های بین المللی و به روایت ادبیات انقلاب اسلامی از مستکبرین عالم باشد.

وثوقی: با تشکر از میهمانان عزیز و حاضران گروه. پایان میزگرد را اعلام می کنم.

اگر چه هنوز توافق هسته ای رسماً اعلام نشده است، ولی لازم می دانم به چند نکته مهم در این خصوص توجه کنیم:
1- این که مذاکره کنندگان با کار سخت و فشرده در راستای حفظ حقوق کشور تلاش کرده اند حقیقتاً جای تقدیر و تشکر دارد.
2- علی رغم اعتراضی که یکبار جناب ظریف به تعریف خطوط قرمز داشتند (دراینجا بخوانید)، ولی باید قبول کنیم که این خطوط قرمز و اصرار و پافشاری رهبری بر آنها به شدت به قدرت چانه زنی مذاکره کنندگان ما کمک کرد، هر چند برخی از خطوط قرمز بعضاً در مسیر توافق با بی تواجهی مواجه شدند (مانند توافق روی کلیات مذاکره در لوزان و پرده برداری از یک توافق دو مرحله ای).
3- هرچقدر رهبری با حمایت هایشان به حفظ مواضع ایران در این توافق کمک کردند متأسفانه برخی دولتمردان با برخی اظهارات مبنی بر خالی بودن خزانه و مرتبط بودن نان و آب و هوای مردم با تحریم، موجب تضعیف مواضع مذاکره کنندگان و تشدید زیاده خواهی های طرف مقابل گردیدند.
4- درخلال مذاکرات همیشه عده ای بسیار منفی و عده ای بسیار مثبت به این توافقات نگریستند و این در حالی بود که مواضع رهبری همواره توصیه به میانه روی و اعتدال به هر دو طیف بودند، مواضعی که در ایجاد شرایط همگرایی برای پیشبرد مذاکرات بسیار موثر بود.
5- این مسیر مذاکرات تنها محصول این دولت نبوده است و در اواخر دولت قبل نیز به اذعان خود رهبری عزیز 3 مرحله مذاکره با آمریکا در عمان انجام شده بود که به دلیل دبه درآوردن های مکرر به نتیجه نرسید و ایران در برابر این زیاده خواهی ها مقاومت نمود و البته در این دولت همچنان مسیر قبل البته با جدیت بیشتری ادامه یافت.
6- باید توجه کرد که همین هیأت مذاکره کننده متشکل از جناب ظریف و جناب روحانی قبلا تا سال  84 به دلیل نداشتن امتیازات لازم برای رسیدن به توافق، در این امر موفق نشدند و آنچیزی که مسلما امروز موجب موفقیت شان شد کسب امتیازاتی بود که در دولتهای قبلی در بحث هسته ای اعم از پیشرفتهای کمی و کیفی هسته ای حاصل شد تا عملاً با مانور با این برگه برنده ها بتوان به توافق نائل شد و مطئناً اگر ما این برگه برنده ها را امروز نداشتیم، اساساً به جای محدودیت های امروز دوباره به تعلیق نائل می شدیم.
7- نقش مردم دلیر و در صحنه و مقاوم ایران هرگز در این موفقیت نباید نادیده گرفته شود، این مردم دلیر بودند که در برابر تحریم ها،‌فشارها و تهدیدها همواره محکم ایستادند و بر حقوق هسته ای خویش از طریق راهپیمایی و پویش های مردمی پافشار کردند و همین ایستادگی در کنار ایستادگی رهبری عزیز، بهترین پشتگرمی برای مذاکره کنندگان را فراهم آورد.
8- این که توافق منقعد شود هرگز دلیلی بر اتمام مسئله ی ما و آمریکا نخواهد بود برای این که ما در طی نیم قرن اخیر بارها و بارها اقدامات خلاف دیپلماتیک، بدعهدی و زیاده خواهی از آمریکا دیده ایم و هر لحظه احتمال بدعهدی های مجدد را می دهیم که البته در برابر آنها توقع داریم همچنان ایستادگی در دستور کار قرار گیرد.
9- همانطوری که شخص رهبری عزیز و رئیس جمهور گفته بودند در صورتی که بحث هسته ای با مذاکره قابل حل بود در خصوص موارد دیگری هم امکان مذاکره وجود دارد و اما با این وجود همانطوری که امام خمینی و امام خامنه ای و قانون اساسی و آرمانهای انقلاب به ما می گویند، استکبار ستیزی و مبارزه با ظالم و حمایت از مظلوم امری نیستند با هیچ مذاکره و توافقی منحل گردند.
10- اعلام توافق از سوی دو طرف به معنی رسمیت آن نیست و رسمیت آن زمانی است که مراجع قانونی دوطرف من جمله مجلس و شورای امنیت ملی ما این توافق را تأیید نمایند و هرگونه جشن شتابزده به منزله فشار بر این نهادهای قانونی تلقی خواهد شد در صورتی که همگان اذعان داریم که ما دنبال یک توافق خوب بوده و هستیم و اگر خدای ناکرده توافق به لحاظ ساختاری نتوانسته باشد چارچوبهای منافع ملی و امنیت ملی که رهبری ترسیم نمودند را حفظ نماید، زیربار رفتنش هرگز به صلاح نخواهد بود، توجه به مسائلی که در عراق و لیبی در خلال بحث بازرسی از اماکن امینتی و نظامی و بازجویی از دانشمندان هسته ای رخ داد درسی است برای ما که به صرف توافق نباید دلخوش کرد و باید روی چارچوبها و اصول منافع ملی و به خصوص امنیت ملی حساسیت به خرج داد.