91/9/18
11:2 ص
خیلی ها عبارت جام زهر امام خمینی را برای پذیرش قطعنامه مورد تحلیل قرار داده اند، اما حقیقتاً بین این ها که من دیدم و شنیدم هیچکدام برایم اقناع کننده نبود، لذا خودم تحلیل مختصری دارم که آن را تقدیم می کنم:
مستندات و اخباری که از قبل از پذیرش قطع نامه مانده است، متأسفانه نشان می دهد که برخی مسئولان جنگ و نخست وزیر و رییس مجلس وقت از ادامه جنگ خسته و ناتوان شده بودند، آن قدر خسته که برای اثبات لزوم پایان جنگ متوسل به عیب جویی از یکدیگر شدند، یکی عدم رسیدگی دولت را مقصر در کمبود امکانات می دانست و دیگری ضعف فرماندگان را علت ضعیف شدن در جبهه ها می دانست و این موجب شد تا عملاً نمودش در جبهه ها بارزتر شود و در این هنگام اظهارات مبتنی بر ترس و شکست و خستگی و تفرقه در اظهارات امثال هاشمی و رضایی و موسوی موجب شد تا به امام بقبولانند که چاره ای جز پذیرش قطعنامه نداریم، امام در آن شرایط ادامه جنگ را نه روی مصلحت دیگری بلکه فقط روی احساس ضعف مسئولان قبول کردند و پذیرش هر چیزی حتی شیرین تر از شکر، با این دید و نظر نمی تواند از جام زهر تلخ تر نباشد.
بحث دیگر این که مشی امام در اداره امور اینگونه بوده است که حرف و سخن کارشناسان و مسئولان را وقع می نهاده و اگر حتی بعداً متوجه می شدند که سخنی غیر کارشناسانه گفته اند آن اشتباه را ادامه نمی دادند و به حرف کارشناسان و اهل فن عمل می کردند و امام خمینی در بحث پذیرش قطعنامه نیز همین کار را کرد، و شاید هم ایشان به دروغ و ضعف مسئولان پی برده بود، ولی وقتی می دیدند که این مسئولان و متولیان جنگ، اینچنین دچار تزلزل، تفرقه و ضعف هستند، نوشیدن این جام زهر را قبول کردند.
مطلب مرتبط از همین وبلاگ: جام زهر ریشه در همین اختلافات موسوی و رضایی داشت؟! 6/5/89
میهمان عزیز شما ممکن است از سایت دیگری به اینجا لینک شده باشید، در صورت تمایل به صفحه ی اصلی وبلاگ مراجعه نمایید، مطالب وبلاگ به صورت مستمر به روز می شود.