91/7/19
1:6 ص
یک معاون وزیر می شناسم که ظاهر بسیار موجهی هم دارد و تقریباً از شروع کار آقای احمدی نژاد به عنوان مهمترین معاونت یک وزارتخانه مشغول بکار شده است و اگر چه دو وزیر در این مدت عوض شده اند اما او با قوت به جای خود باقیست.
در چند همایش و سخنرانی این معاون وزیر که طی این 7 ساله حضور داشتم، به یک بخش ثابت و مشابه برخوردم، ایشان همیشه قبل از سخنرانی می گفت که قبل از آمدن برای سخنرانی از خداخواسته است که هر چه می خواهد بر زبان وی جاری کند و البته در ادامه نیز بارها به همین دعای خویش استناد می کرد و چنین نتیجه می گرفت که اکنون کلامی که بر زبان رانده یا می راند براساس حکمت و خواست خدا بوده و یقیناً به حق و صحیح است. ایشان در سخنرانی هایشان به راحتی افراد را محکوم و سرزنش می کند و بعضاً حرف هایی را که خارج از شئون ادبی و مجالس مختلط است را بیان می کند و تازه این ها را نیز به حساب همان توکل اولیه ی خویش می نهد. جالب این که همین وزیر در ابتدای کار خود طرحی ابتکاری را به اجرا گذاشت که بخش های زیادی از کشور در آن سال دچار مشکل شد شدید شدند و به ناچار آن طرح را در سالهای بعد اجرا ننمودند و البته هرگز نیز نگفت و نفهمید که این یک نشانه از عدم درک صحیح از مفهوم توکل در وجود اوست.
ما در کشورمان از این نوع انحرافات بین خیلی از مسئولان مان داریم که به دلیل عدم درک صحیح از مفاهیم عمیقی مانند توکل و توسل، نظر و رأی باطل خود را به خدا و ائمه و امام زمان منسوب می کنند و همان درک غلط نیز باعث می شود که یا صدای نقد دیگران را نشنوند و یا دیگران را به پشتوانه ی همان توسل و توکل محکوم به بی اعتقادی به خدا و امام زمان نمایند. چه بسا شما بخواهی از سر دلسوزی یک طرح را نقد کنی ولی ناگهان متوجه می شود که مجری و طراح طرح، آن را آنچنان مقدس و عاری از اشتباه می داند که گویی مستقیماً توسط معصوم قرار است مدیریت شود!!
متأسفانه این گونه انحرافات فکری، فقط در همان حد ذهنی باقی نمی مانند بلکه به سرعت به مسائل عملی و اجرایی کشور نفوذ پیدا می کنند، مثلاً مسئولانی که درک غلط و انحرافی خود را از توکل و توسل، حمل بر صحت اعمال و گفتار خویش می دانند، هرگز نه اشتباهات خویش را می پذیرند و نه از اشتباهات خویش باز می گردند و حتی در صورت اجبار به بازگشت، بهانه ای برای قبول نکردن اشتباه می تراشند که مثلاً کار بسیار خوبی قرار بوده انجام بشود ولی سایرین نگذاشتند و یا لیاقت و یا ظرفیت نداشتند!
متأسفانه در کشور ما مفاهیم عمیق مذهبی دیگری نیز وجود دارند که مغفول مانده اند که به عنوان مثال می توان به استخاره اشاره کرد، دستور شرع مبین این است که هر انسانی در مواقع انتخاب براساس عقل و مشورت انتخاب کند و در صورتی که این دو ابزار نظر قطعی ایجاد نکرد و تنها نظر را به سمتی متمایل کرد در آن صورت با نماز استخاره که در واقع نوعی توکل است، از خدا می خواهیم که همین راه را راه خیر قرار دهد و اگر میزان شک مان در انتخاب دو راه کاملاً مساوی باقی ماند آنگاه می توان با استخاره از خدا طلب خیر نمود و البته هرگز حق نداریم که گمان کنیم که هر راهی را که با استخاره رفته ایم حتماً بهترین راه بوده است و کسی نباید به آن انتقاد کند؛ ولی در کشور ما مردم عادت کرده اند بدون تفکر و تحقیق و مشورت با اهل علم به سراغ استخاره بروند و آن راه را در پیش گیرند و حال این که بسیازی از استخاره ها اصلاً موضوعیت ندارند و یا در کار خیر استخاره می زنند و یا در راهی که عقل و شرع تکلیف را مشخص کرده اند.
امیدوارم که مسئولان و ما مردم حواس مان به مفاهیم دقیق مذهبی باشد و خودمان برای این مفاهیم، از خودمان تحلیل های غلط ایجاد نکنیم به خصوص اگر این تحلیل ها منشاء اثر در مسائل مهم کشور و مردم باشند.
میهمان عزیز شما ممکن است از سایت دیگری به اینجا لینک شده باشید، در صورت تمایل به صفحه ی اصلی وبلاگ مراجعه نمایید، مطالب وبلاگ به صورت مستمر به روز می شود.