90/8/14
12:44 ع
شبکه ی آموزش مدتیست اقدام به پخش برنامه ای با عنوان گام 7 نموده است که در آن به تحلیل و نقد آثار موسیقی هنرمندان بومی آواز کشور در حضور خودشان می پردازد. نقد برنامه در دو زمینه انجام می شود، بخش کارشناسی موسیقی و آواز و بخش کارشناسی شعر. با توجه به کارشناسی بودن سطح مباحث مطروحه به نظر می رسد برنامه مفید و موثر بوده و موجب ارتقای سطح موسیقی کشور گردد.
موسیقی سنتی ایران در طول تاریخ اساتید بزرگ و سبک های متنوعی داشته است که متاسفانه در گذر زمان بسیاری از این اساتید و سبک ها به فراموشی سپرده شده اند و به تدریج تنها استاد آواز ایران یعنی شجریان، به تنها الگوی خوانندگان ایران مبدل شده است. اگر چه این استاد آواز ایرانی توانسته است در اعتلای موسیقی اصیل ایرانی نقش بی همتایی را ایفا کند اما در گذر زمان نتوانست اصالت ایرانی را بسان یک ایرانی غیور و مومن حفظ نماید و به تدریج با اتخاذ مواضع سیاسی تند در قبال انقلاب و ارکانش، خاطرات خوش سرودهای انقلابی و آثار سنتی اش را به کام مردم انقلابی ایران تلخ نموده است.
بحث بر سر رفتار و گفتار این استاد آواز ایران نیست بلکه بحث این است که چرا موسیقی دان ها و خواننده های ما محدود به همین استاد گشته اند و با هر صدا و استعدادی حتی اگر هیچ تناسبی با این سبک نداشته باشند باز به همین سبک رو می آورند. سوال این است که چرا کسی که صدایش دامنه ی صدایی استاد بنان یا استاد قوامی یا استاد گلپایگانی یا... را به زیبایی پوشش می دهد نیز به سبک این اساتید رو نمی آورد؟! این محدودیت باعث شده است که تنها استاد آواز حاضر به عنوان تنها استاندارد آواز ایران تلقی شود و استعداد خوانندگان سنتی ایران در سایر مکاتب به هرز رود.
با این اوصاف نقش مهم برنامه ای مانند گام 7 این است که در احیای سایر سبک های آواز ایران و ترغیب خوانندگان به ورود در آنها گام نهد و موجب ارتقای سطح موسیقی سنتی گردد نه این که عمداً و یا سهواً در این بن بست موسیقی سنتی ایران گیر کرده و یک سبک یا صدا را تنها استاندارد آواز ایران بخواند.
اگر چه نمی توان از نقش و جایگاه شجریان در موسیقی سنتی چشم پوشی نمود اما تقدیر و ستایش متواتر و بیش از حد از این استاد به عنوان استاندارد موسیقی ایران در صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران نه تنها با ایجاد تنوع و شور در موسیقی ایرانی قابل جمع نیست، بلکه قطعاً با اصول مهم و اساسی انقلاب ما همراستا به نظر نمی رسد؛ لذا شایسته است ضمن پربار تر کردن این گونه برنامه ها، موسیقی اصیل ایرانی از بن بست موجود رهایی داده شود، نه این که با بت سازی های غیر منطقی، ناخواسته خیانت به موسیقی سنتی ایران و مهمتر از آن به مبانی انقلاب جمهوری اسلامی دنبال شود.
میهمان عزیز شما ممکن است از سایت دیگری به اینجا لینک شده باشید، در صورت تمایل به صفحه ی اصلی وبلاگ مراجعه نمایید، مطالب وبلاگ به صورت مستمر به روز می شود.