90/8/9
8:33 ص
سیمای ما در حال پخش چند سریال است که مطمئناً با توجه به تعداد هنرپیشه های مطرحی که دارند و لوکیشن های مختلف در داخل و خارج هزینه های زیادی داشته اند ولی متاسفانه از سناریوی ضعیف و ناکارامدی برخوردارند.
سریالهای ستایش و از یاد رفته که به اندازه ی دوبرابر دو سریال اوشین و هانیکو دارای ماجرا هستند که بروز همه ی آنها برای یک نفر در شرایط معاصر آن قدر دور از ذهن است که بینندگان حس استحمار پیدا می کنند.
مثلاً در ستایش، چرا باید یک شخصیت را آن قدر بد و غیر منطقی نشان بدهیم تا بر پایه ی آن یک جریان غیر قانونی و غیر شرعی (ربودن فرزند توسط مادر) را توجیه کنیم؟ چه دلیلی وجود دارد تا پدری که این قدر پسر یا نوه ی پسریش را دوست دارد او را آنچنان براند که گرفتار شود و در تناقض با آن نوه اش را طوری دنبال کند که برای بیننده غیر قابل باور گردد؟ تعداد مصائب و مشکلات این داستان آن قدر زیاد است که شما در هر قسمت از سریال منتظر یک یا چند مصیبت جدید هستید.
در سریال "از یاد رفته" داستان در تناقضات بیشماری بسر می برد. از سویی عصر حال نمایش داده می شود از سویی هنوز با نامه با یکدیگر در تماسند، هزاران مشکل برای یک خانواده ایجاد می شود بدون این که دلایل آنها مشخص گردد، در قسمت دیشب بدون هیچ مقدمه ای حریق انبار محور داستان نمایش داده می شود، گویی دیگر نیازی وجود ندارد تا مصیبتی را مقدمه چینی نمایند و می توان بدون هیچ مقدمه ای یک ماجرای سست را به داستان اضافه نمود و بعد حول همان قضیه چند قسمت از سریال را به پیش برد.
سوالی که برایم ایجاد می شود این است که چرا صدا و سیما این مشکل را ریشه یابی نمی کند تا اگر دلایل مادی یا نظارتی و یا هر دلیل دیگری موجب کش آمدن بی مورد داستانها و یا کیفیت پایین فیلم نامه می شود، مسئله را حل کنند در صورتی که هر یک از این سریالها هزینه ای هنگفت داشته و وقت زیادی از ملت ما پای همان ها تلف می شود.
میهمان عزیز شما ممکن است از سایت دیگری به اینجا لینک شده باشید، در صورت تمایل به صفحه ی اصلی وبلاگ مراجعه نمایید، مطالب وبلاگ به صورت مستمر به روز می شود.