اخیراً یک فایل صوتی از جناب نقویان منتشر گردیده است که در آن تلاش می کند مقام خود را بالاتر از آن بداند که حتی در خصوص رهبری و بیت ایشان فریب بخورد و یا می گوید که این که مردم با شوق و ذوق به ایشان عرض ارادت می کنند ناشی از حب دنیا و حب مقام و فریبکاری است و می گویند که جز 14 معصوم که عصمت دارند، دیگر حرف هیچ کسی را بدون این که قانع شود نمی پذیرد، که با این مطلب کوتاه به آنها پاسخ داده می شود:

البته مواضع ایشون در خصوص فتنه و حمایت از سران فتنه و مواضع مذبذبانه ایشان مسبوق به سابقه هست ولی این که یک فایل صوتی را معیار و مستند فرض کنیم نیز صحیح نیست چرا که امکان تقطیع در خصوص بسیاری از جملات آن وجود دارد و چه بسا جمله ای در مورد رهبری به جمله ای در مورد فلان آیت الله چسبانده شده باشد بدون این که شما متوجه شوید. شاید در فیلم بتوان قیچی خوردن را راحت متوجه شد ولی در فایلهای صوتی این مسئله به راحتی میسر نمی شود ولی با این وجود برخی از اظهارات ایشان غیرقابل انکار بوده و مکرر بیان شده اندکه در این خصوص در چند بندبه مطالبشان پاسخ می دهم:

اولا که ایشان تبعیت و پذیرفتن را یکی فرض کرده است، چه بسا شما حتی ممکن است نظر امام معصوم هم برایتان کمی عجیب باشد ولی ولایت اقتضا می کند که تبعیت گردد.

بحث دیگر هم موضوع عصر غیبت و بحث ولایت فقیه است. کسی که ادعا میکند تابع معصومین علیهم السلام است نمی تواند بحث ولایت فقیه را نپذیرد، کسی خود را تابع معصومین می داند، نمی تواند در مورد بحث ولایت فقیه طوری صحبت کند که این ولایت در حد یک توصیه و حتی کمتر از آن تلقی گردد.

ایراد سومی که در سخنان ایشان وجود دارد تلاش برای نیت خوانی و اتهام براساس ذهن خوانی است. این که به یک نفر عرض ارادت شود یا دست عالمی یا ردای عالمی بوسیده شود را با چه حجت شرعی مبنی بر دنیا دوستی و مقام دوستی می توان تلقی کرد و تهمت زد؟! آیا هر عالمی که دستش بوسیده می شود یا هر کسی که از او تبعیت می شود یا هرکسی که از او استقبال می شود برای حب قدرت و دنیاست؟! اگر اینطور باشد که ائمه معصومین و بسیاری از علمای صاحب کرامت شیعه اینچنین مورد ارادت و محبت قرار داشتند و کسی که اینچنین مدعی تبعیت از ائمه معصومین است حداقل به حرمت ایشان نباید عملی که توسط ایشان نیز صورت می گرفته را اینچنین متهم به حب دنیا و مقام نماید.

در کنار مطالب فوق وقتی می بینیم در جایی که به فتنه گران می رسد حمایت بی دریغ خود را مشمول حال ایشان می کند و حتی برمبنای احتمال و بدون هیچ حجتی، حدس خود را مبنی بر این که حداقل امام حسین در 3 بار ملاقاتش با عمرسعد یکبار با او دست داده است را برای توجیه و تطهیر دست دادن ظریف با کری مورد استناد قرار می دهد که این رفتار با ادعاهای حق گرایانه و دقت نظرشان در پذیرفتن هر سخنی، در تناقض آشکار قرار دارد.

نتیجه این که این ایرادات اینقدر پیچیده نیستند که از فردی مثل جناب نقویان که سالهاست منبری و اهل مطالعه است پذیرفتنی باشد و در بهترین شرایط و برای این که این رفتارها و گفتارهای ایشان را ناشی از نفاقشان ندانیم ناچاریم آنها را ناشی از بی سوادی ایشان تعبیر نماییم.

فارغ از هتک حرمتی که در نتیجه حضور امثال فیاض زاهد بر منبر و تریبون مراسم انقلابی مانند 13 آبان، به منابر و تریبونهای انقلابی ایجاد می شود، یک دغدغه بسیار جدی نیز وجود دارد و آن خطر تحریف اسلام، انقلاب و آرمانهای شان است. به راستی آیا می توان توقع داشت که فردی که به بدیهیات اسلامی و انقلابی پایبند نبوده است، بتواند درسی تحریف نشده از عاشوار و اسلام و استکبارستیزی به مردم بدهد؟! آیا این همان خطر نفوذ فرهنگی نیست که مقام معظم رهبری از نفوذ سیاسی خطرناک تر معرفی کردند؟!

خب حال تکلیف مردم، روحانیون و مسئولان در برابر نفوذ امثال فیاض زاهد در مناصب و منابر و تریبون ها چیست؟! به نظر می رسد بخشی از فرصت نفوذ فرهنگی امثال فیاض زاهد، مدیون بی خیالی و ساده اندیشی برخی مسئولان سیاسی و فرهنگی استان باشد و از این لحاظ نمی توان به نظارت و حضور ایشان دلخوش بود و اکتفا نمود؛ می ماند مردم انقلابی و روحانیون دغدغه مند که تکلیفشان دو برابر می شود. مردمی که باید بدون هرگونه ارتکاب تخلف از قانون، مراتب اعتراض خود را حضورا، لساناً و قلماً در این خصوص اعلام نمایند و روحانیونی که باید با هوشیاری و روشنگری کامل در این عرصه، هم از مردم انقلابی حمایت کنند و هم مسئولان را بابت کم کاری و بی توجهی مؤاخذه نمایند و هم به پاسخگویی به شبهات و تحریفات این جریانات بپردازند و همین دو مسئله نیز درهمین فقره رخ داد، یعنی مردم انقلابی لاهیجان در برابر سخنرانی فیاض زاهد در روز 13 آبان مراتب اعتراض خود را با حرکت به سمت محل سخنرانی اعلام کردند و حضرت آیت الله قربانی، نماینده ولی فقیه در استان گیلان نیز ضمن حمایت از این حرکت مردم انقلابی، صدور مجوز برای عناصر معلوم الحالی چون فیاض زاهد را مورد نکوهش و تشر قرار دادند.

البته حواشی حضور فیاض زاهد و برخورد مردم و روحانیت انقلابی به همین حد ختم نشد و شورای جبهه اصلاح طلبان استان گیلان نیز در این خصوص بیانیه ای صادر نمود، بیانیه ای که مقدمه آن آیه 18 سوره زمر بود که با توجه به این که این آیه بدون توجه به آیه قبلش به درستی فهمیده نمی شود این دو آیه شریفه و ترجمه شان را باهم مد نظر قرار می دهیم:

«وَالَّذِینَ اجْتَنَبُوا الطَّاغُوتَ أَن یَعْبُدُوهَا وَأَنَابُوا إِلَى اللَّهِ لَهُمُ الْبُشْرَى فَبَشِّرْ عِبَادِ، الَّذِینَ یَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَیَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ أُوْلَئِکَ الَّذِینَ هَدَاهُمُ اللَّهُ وَأُوْلَئِکَ هُمْ أُوْلُوا الْأَلْبَابِ»  (الزمر، 17و18)

و آنان که خود را از طاغوت به دور می ‏دارند تا مبادا او را بپرستند و به سوى خدا بازگشته‏ اند، آنان را مژده باد، پس بشارت ده به آن بندگان من، آنان که به سخن گوش فرامی ‏دهند و بهترین آن را پیروى می ‏کنند؛ اینانند که خدای شان راه نموده و اینان همان خردمندانند. (ترجمه آیات 17 و 18 سوره زمر)

همانطوری که مشاهده می کنید ابتدای این دو آیه به دوری جستن از طاغوت و بازگشت به خدا اشاره دارد و این شرط در خصوص کسانی که به جای تبری از طاغوت با آن همراه شدند و از رفتار زشت شان نیز توبه نکردند، نمی تواند صادق باشد و به همین لحاظ دادن تریبون و ترویج تفکرات عاشقان و خادمان غرب و اسلام آمریکایی هرگز نمی تواند با این آیات قابل توجیه باشد.

و اما از دیگر مواردی که در بیانیه شورای جبهه اصلاح طلبان گیلان به آن اشاره شده است چند عبارت اتهام آمیز است به نحوی که تلویحاً می گویند “این افراد اجیر شده بودند و می خواستند با دشنام و توهین و لگد سخنران را ارشاد! نمایند” که البته این تهمت به اجیر شدن و اجیر کردن و همچنین موضع گیری که مبتنی بر نیت خوانی است خودش قابل پیگیری قانونی است. بحث دیگر این که چگونه است که جناح اصلاح طلب، مشارکت فعال و محرز در فتنه 88 که در آن به اسلام، قانون، ولایت فقیه، انقلاب، امنیت، اباعبدالله، امام خمینی و … هجمه شد را هرگز محکوم نکردند ولی توقع دارند اعتراض مردم انقلابی به تطهیر و ترویج تفکرات منحوس ایادی فتنه به خاطر نیت خوانی آقایان مورد مواخذه و برخورد قرار گیرد! جالب است که این شورا، روحانیت معظم را مورد گلایه قرار داده است که چرا در برابر این اعتراضات سکوت پیشه کرده است، گویا آقایان طلبکار شده اند که چرا به منبر نشینی افرادی که با فرهنگ اسلام و عاشورا و استکبارستیزی بیگانه و حتی معارضند اعتراض شده است!!، به راستی آیا جریان اصلاح طلبی گیلان، نیروهای معتقد، مؤمن و فاقد سوءسابقه ندارد که باید از عناصر مجرم، غیرمعتقد و قانون شکن به عنوان سخنران استفاده کند؟!

از دیگر موارد جالب توجه در بیانیه ی این شورا این است که آقایان تلویحاً ادعا کرده اند که “ما عموماً بازمانده های جبهه های خون و شهادت هستیم و خودمان می توانیم به خوبی از خودمان دفاع کنیم و تنها به احترام پایبندی جبهه اصلاحات به قانون پذیری و نظم، در این خصوص سکوت کرده ایم” که این ادعاها با آنچه که در تاریخ از قانون پذیری اکثریت جبهه اصلاحات در تنش ها و تنگناها ثبت کرده است بسیار تفاوت دارد و به نظر می رسد اگر توانایی برآورده کردن تهدیدشان در مقابله به مثل با جریانات معترض را می داشتند مانند آنچه قبلاً از ایشان دیده ایم، عمل می کردند.

حرف آخرم با نیروهای انقلابی و روحانیت معزز است که به ایشان توصیه می کنم ضمن حفظ هوشیاری درخصوص رصد رفتار و گفتار عوامل نفوذ و نفوذپذیر، از ظرفیت رسانه ها و تریبون ها و منابر در جهت معرفی عوامل، افراد و جریان های نفوذ و مطالبه گری از مسئولان در خصوص جلوگیری از ریشه دواندن ایشان استفاده کنند و در کنار آن نیز در مواردی که نیاز به حضور و سؤال و بحث جدی است، در مراسم و برنامه های این جریان ها حضور پیدا کنند و بدون هرگونه اقدام غیرقانونی نسبت به ثبت و ضبط نظرات ایشان و به سؤال، گفتگو، بحث و افشای تفکرات این جریان ها اقدام نمایند.

مدل توسعه غربی، مدلیست که در برابر مدل پیشرفت اسلامی ایرانی قرارگرفته و از این جهت که رشد و توسعه را تنها مبتنی بر تعامل مستمر و مدام با غرب و استفاده از روش های توسعه غربی می بیند با مدل پیشرفت اسلامی که مبتنی بر اقتصاد مقاومتی و پیشرفت همراه با عدالت است در تعارض کامل قرار دارد، به نحوی که مقام معظم رهبری استفاده از این مدل را و حتی استفاده از نامش را قبلاً نکوهش کرده اند:

« تنظیم الگوی پیشرفت کشور براساس الگوی اسلامی – ایرانی یک مسئله حیاتی است. اگر این الگوی اسلامی – ایرانی در مرحله عمل به اجرا گذاشته شود، قطعاً به الگوی مورد استفاده کشورهای دیگر تبدیل خواهد شد همانگونه که بسیاری از کارها و موفقیت های ملت و کشور ایران برای دیگر کشورها و ملتها الگو شده است … دلیل به نتیجه نرسیدن مدل توسعه‌ی غربی در نظام اسلامی، ماهیت متفاوت مبانی دیدگاه اسلام و غرب نسبت به پیشرفت و جایگاه انسان در این پیشرفت است. در دیدگاه غرب، پیشرفت مادی و محور آن سود مادی است بنابراین در چنین دیدگاهی اخلاق و معنویت می تواند قربانی پیشرفت شود … در دیدگاه اسلام، پیشرفت مادی هدف نیست بلکه وسیله‌ای برای رشد و تعالی انسان است. در جهان‌بینی اسلام، ثروت، قدرت و علم، وسیله رشد انسان و زمینه ساز برقراری عدالت، حکومت حق، روابط انسانی در جامعه و دنیای آباد هستند.» (مقام معظم رهبری – 1386/02/25)

آنچه در مدل توسعه غربی مهم است پیشرفت مادی است و شاخص های عدالت در کنار آن قرار ندارد و هرچند به منظور آسیب واردنشدن به متمولین و صاحبان سرمایه، خدمات اجتماعی را برای گرسنگان و فقرا تعریف میکند، ولی مدل اقتصادی شان مبتنی بر پیشرفت و عدالت همزمان نیست که البته ریشه در تفکرات اومانیستی دارد.

در نگرش لذت گرا و سودطلب غربی، شاید بسیاری از رفتارهای غلط و غیراخلاقی مانند تجارت اسلحه، تجارت سکس، استثمار سایر ملل و بهره کشی از طبقات اجتماعی ضعیف برای رسیدن به منافع مالی مجاز و امری طبیعی باشد، اما در مدل پیشرفت اسلامی هر معامله ای که موجب کمک و حمایت از ظالمان و مفسدان و توسعه فساد و ظلم باشد ممنوع و حرام است که نمونه این حرمت را در داستان کرایه دادن شترهای صفوان جمال به هارون الرشید (خلیفه عباسی) که توسط امام موسی کاظم  نکوهش و حرام اعلام شد، سراغ داریم.

در مدل توسعه غربی تعامل حول محور سود یک ابزار پذیرفته شده است، اگر منفعت ایجاب کند داشتن هرگونه رابطه ای با دیگران مانعی ندارد ولی با نگرش اسلامی، این نگاه به دلایل متعددی با چالش جدی مواجه می شود که در ادامه به برخی از قید و شرط های تعامل با بیگانگان اشاره می کنم:

• هرگونه تعاملی که در نهایت موجب افزایش ظلم و فساد گردد، با فلسفه اسلام و عدالت در تعارض قرار دارد، نمی توان بابت رسیدن به منافع بیشتر، مسیری برخلاف مسیر پیامبران و ائمه که برپایی قسط و عدالت و هدایت بود، اتخاذ کرد و بسیاری از تعاملاتی که بعضاً با کشورهای معاند با نظام و انقلاب و اسلام منعقد می گردد در جهت تقویت بنیه های اقتصادی و سیاسی ایشان تقلی می گردد، کاری ندارم که در برخی شرایط از روی اجبار ممکن است معامله ای رخ دهد ولی این که این تعاملات، معمولی و اصولی ترویج گردد یقیناً در جهت تقویت بنیه های اقتصادی و تطهیر سیاسی جبهه طاغوت تلقی می گردد. نگاهی به سیره اهل بیت نشان می دهد که ایشان در هر شرایطی تلاش کردند تا موجب مشروعیت بخشی به طاغوت نگردند که بالاترین نمود عینیش را در قیام عاشورا شاهدیم که چگونه امام حسین (ع) برای این که به یزید فاسق و کافر مشروعیت نبخشد و موجب انحراف اسلام نگردد رنج مهاجرت، شهد شهادت و درد اسارت خاندانش را به جان خرید.
• هرگونه تعاملی با دشمنان اگر باعث تضعیف، نفوذ، وابستگی، ایجاد نقطه ضعف و ذلت در جبهه حق و اسلام گردد، محل اشکال است و به همین دلیل، تعاملاتی که مشمول این بند می گردند بنا به “قاعده نفی سبیل” حرام هستند و این حرمت در اصول 152 و 153 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران نیز به صراحت بیان شده است و بر این اساس پذیرفتن معاملات و قراردادهایی که موجب خدشه به استقلال سیاسی و اقتصادی کشور گردد، از اساس خلاف و حرام هستند و اصرار مقام معظم رهبری برای حمایت از تولید و جلوگیری از واردات بی رویه در همین جهت است و در نقطه مقابل این نگاه اسلامی، نگاه اومانیستی غربی وجود دارد که در تئوریسین های دولت یازدهم نیز مشاهده می گردد که تلاش دارند با تألیف، سخنرانی، تصمیم سازی و سیاستگذاری، واژگانی مثل نفوذ، استقلال و عزت را به دلیل عدم تناسب با نگرش توسعه غربی، به سخره می گیرند.
• یکی از مواردی که با تعاملات و معاملات اقتصادی قابل انتقال است، فرهنگ است، چرا که بسیاری از کالاهایی که در دنیا تولید و عرضه می­گردند، چه کالاهای سخت افزاری و چه محصولات نرم افزاری، در تغییر سبک زندگی افراد مؤثرند و این تغییر اگر در جهت دور شدن از سبک زندگی اسلامی ایرانی و ایرانی باشد، مسلماً غلط و خسارت بار است و دقیقاً به همین دلیل است که مقام معظم رهبری نسبت به واردات و سبک زندگی و به خصوص واردات کالاهای مصرفی از آمریکا اینقدر حساسیت و دغدغه دارند چرا که این واردات نقش مهمی در پروژه نفوذ فرهنگی و لذت جویانه و اومانیستی دینی ایفا می کنند.
• اگر چه همانطوری که بیان شد اسلام با تعاملاتی که موجب وابستگی و تضعیف مسلمین به دشمنان اسلام و افزایش نفوذ ایشان گردد مخالف است، اما این نگاه استثنائی هم دارد، یعنی اگر تعامل با بیگانگان باعث تضعیف یا وابستگی ایشان به مسلمین و عدم تضعیف مسلمین نگردد هیچ ایرادی ندارد، یعنی اگر روزی برسد که دیگران بیش از این که ما به پول نفت نیاز داشته باشیم به نفت محتاج باشند، آن زمان، همین فروش نفت می تواند یک امتیاز، ابزار و سلاح در برابر دشمنان تلقی گردد ولی تا زمانی که مبتلا به اقتصاد نفتی باشیم عملاً همین فروش نفت هم یک ایراد و اشکال برای کشور است و دقیقاً به همین دلیل است که مقام معظم رهبری قریب 20 سال است که به دوری از این اقتصاد به عنوان یک الزام نگاه می کنند، نگرشی که اگر رعایت می شد به مانع جدی در برابر تأثیرگذاری تحریم های نفتی و بانکی تبدیل می شد و چه بسا ما با تهدید به تحریم نفت می توانستیم امتیازگیری کنیم.

مجموعه عوامل فوق است که مسیر پیشرفت کشور را به فرموده مقام معظم رهبری به سمت اقتصاد “درونگرا و برونزا” هدایت می کند، چرا که با این اقتصاد می توان از درون و متکی به نیروهای انسانی و منابع طبیعی داخلی قوی شد و می توان متکی بر قوت درونی کشور، به تأثیرگذاری و نقش آفرینی حق جویانه و عدالت گسترانه در جهان پرداخت، به همین دلیل است که مقام معظم رهبری برای رسیدن به نقطه مطلوب اقتصادی، سفارش به پیگیری اقتصاد مقاومتی می کنند، و البته باید توجه داشت که این نگرش، سلیقه شخصی مقام معظم رهبری نیست، بلکه این نگاه اصیل اسلامی است که از چشمه جوشان ولایت فقیه می جوشد، نگرشی که هم مانع نفوذ سیاسی، اقتصادی و فرهنگی دشمن می شود و هم موجب تقویت و اقتدار نظام اسلامی می گردد و هم در عین حفظ عزت و اعتبار ایرانیان، وضعیت معیشتی ایرانیان را به صورت عادلانه ای آبرومند می کند.

هاشمی رفسنجانی (1394/8/10):
“اگر توانسته بودیم با افکار امام (ره) انقلاب را ادامه می‌دادیم، وضع ما بهتر بود، ولی الان با آگاهی مردم، نا امید نیستیم.”
این اظهارات کوتاه هاشمی از چند جنبه قابل بررسی است:

1- “اگر توانسته بودیم با افکار امام (ره) انقلاب را ادامه می دادیم” یعنی که به زعم جناب هاشمی ما از افکار امام فاصله داریم، البته این اظهارات از این بابت که دقیقاً ایشان نگفته اند منظورشان کدام تفکر امام بوده است جای تأمل دارد، ولی از آن جا که مهمترین انتقاد فعلی هاشمی بحث تعامل با آمریکا و کنارگذاشتن شعار “مرگ بر آمریکا” است، ما هم همان را ملاک قرار می دهیم ولی آیا آنچه در گفتار و رفتار و نوشتار حضرت امام خمینی (ره) تا آخرین روزهای حیاتش برای ما به یادگار مانده است چیزی جز استکبارستیزی و در صدر آن آمریکا ستیزی بوده است؟! آیا این جناب هاشمی نیست که از تفکر امام خمینی فاصله گرفته است؟!

2- “وضع ما بهتر بود” ، ولی آیا به راستی وضعیت ما الان بد است؟! آیا قدرت داخلی و خارجی ایران نسبت به زمان حیات حضرت امام خمینی (ره) کمتر شده است و یا روز به روز در حال ارتقا بوده ایم؟! آیا نفوذ ایران و تفکر انقلابی در کشورهای منطقه و حتی کشورهای دوردست تر هم اکنون قابل انکاراست؟! آیا حجم دشمنی هایی که علیه انقلاب صورت گرفته است کمتر از زمان حضرت امام (ره) بوده و یا با چند مرحله ارتقاء همراه بوده است؟! آیا این که تمام موفقیت های داخلی و خارجی ایران علی رغم انواع تحریم ها، ترورها، بدخواهی ها، هزینه های هنگفت برای شبیخون فرهنگی، فتنه 88 و … باسرعت شگفت انگیزی استمرار داشته است را می توان وضعیت بد تلقی نمود؟! این ادعای آقای هاشمی مرا یاد اعترافات مسعود بهنود انداخت که نتوانست قدرت مدیریت داخلی و خارجی مقام معظم رهبری را نستاید و از نفوذ بازوهای ایران در منطقه و جهان صحبت نکند.

3- “ولی الان با آگاهی مردم…” ، به راستی آیا مردم فقط این اواخر آگاه شده اند؟! لابد ایشان اعتقاد دارند که مردم در همین 2 ساله که به جناب روحانی رأی داده اند از ناآگاهی به آگاهی روی آورده اند!!! در هر صورت مردم چه در زمان حضرت امام خمینی (ره) و چه پس از آن آگاه و در صحنه بوده اند ولی گویا جناب هاشمی هر وقت که با رأی مطلوب خود مواجه نشده اند، مردم را متهم به ناآگاهی و بی سوادی، رقیب را متهم به افراطی گری، نظام را متهم به تقلب و دادگاه را متهم به پدرسوخته بازی کرده اند.

4- “ناامید نیستیم” یعنی راضی نیستیم ولی ناامید هم نیستیم که این یعنی جناب هاشمی در عین حال که وضعیت انقلاب را بعد از فوت حضرت امام (ره) خوب نمی دانند ولی به خاطر آگاه شدن مردم امیدوار شده اند تا خلاء امام پر شود!!! یعنی هاشمی امیدوار است خلاء امام با آگاه شدن مردم جبران شود که خود مقوله ای عجیب، قابل تأمل و حاکی از اندیشه های خطرناک شخص هاشمی است که ما را به یاد تهدیدهایی می اندازد که در خصوص فتنه 88 و تصویب برجام انجام داد.
نکته: بیان این جملات از سوی هاشمی آنهم دقیقاً بعد از موافقت مشروط رهبری با اجرای برجام مسئله ای قابل تحلیل است. به نظر می رسد جناب هاشمی توقع داشتند که مقام معظم رهبری، جامی را که به ایشان تعارف کردند را بدون قید و شرط سربکشند ولی گویا موافقت مشروط مقام معظم رهبری و ممنوعیت مذاکره با آمریکا (در سایر زمینه ها) برای جناب هاشمی گران تمام شده است. البته حکایت جام زهرهایی که به رهبری تعارف شد جدید نیست و یکبار در دوره اصلاحات علیه اسلامیت نظام و یک بار هم در زمان فتنه 88 علیه جمهوریت نظام رخ داد و ایشان با عنایت امام زمان (عج) و استفاده از سال های شاگردی در محضر امام خمینی و کوله باری از سالها تجارب در مسئولیت های رهبری، اجرایی و نظامی تاکنون توانسته اند انقلاب را از گردنه های سخت فتنه های داخلی و خارجی به سلامت و پویایی حرکت دهند، توانایی که حتی سرسخت ترین دشمنان ایشان نیز نتوانسته اند به قدرت و توان رهبری ایشان اعتراف نکنند.

شبهه:
وقتی 11 سالم بود معلم دینی میگفت‌‌: نباید مشروب بخوری، من اصلا نمیدونستم مشروب چیه، نباید با دخترا بازی کنی و به قسمتهای برجسته بدنشون نگاه کنی، من اصلا توی بازی با دخترا متوجه برجستگی بدنشون نبودم، میگفت نباید بدون عقد همبستر بشی، من نمی دونستم همخوابگی چیه، میگفت نذار خواهرت بدون روسری بره جلو نامحرم، من نمیخواستم به خواهر زور بگم. میگفت زنا نصف مردها ارث میبرن، من نمیخواستم به زنها یه جور دیگه نگاه کنم، میگفت نباید فیلم پورن ببینید، من نمیدونستم فیلم پورن چیه؛ همیشه از زن و سکس و حوری و شهوت میگفت ولی ما از جنس مخالف جدا افتادیم و یه جور عقده شد، واسه همینه الان بلد نیستیم با جنس مخالف درست رفتار کنیم. یه روز گفت از رو قرآن بخون، خوندم ولی نفهمیدم، بعد گفت حفظ کن، حفظ کردم چیزی رو که نمیفهمیدم. بعد توی جشن 22بهمن همون آیات رو همخوانی کردیم و به ما جایزه دادند. معلم دینی به ما یاد داد هر چیز که اطرافمون خوبه «نعمت خداست». هر چیزی که بده «حکمت خداست». ما هم این وسط کاری از دستمون ساخته نیست. معلم دینی بود که یاد داد قبل انجام کار بگو «بسم الله الرحمن الرحیم» ولی یاد نداد قبلش فکر کنیم. معلم دینی بود که یاد داد تقیه کنیم. (تقیه یعنی: میزان تقوا بسته به شرایط داره و اگر صلاح بود میشه دروغ گفت، آدم فروخت و منت کشید)، معلم دینی سر صف نماز تهدید کرد اگه کسی که خندیده رو معرفی نکنیم نمره انضباط همه رو کم میکنه، همونجا بود که معنی آدم فروشی رو فهمیدیم. اون گفت هر کسی بیاد راهپیمایی 2نمره بهش کمک میکنه همونجا معنی پاچه خواری رو فهمیدیم، الان از ما چی مونده؟ آدمایی هستیم که همه کس رو میفروشیم، ریا میکنیم (تقیه)، جلوی رئیسمون مطیع محض هستیم تا به پول و قدرت واحترام برسیم. واسه رسیدن به یه زن از غرور، شرف و همه چیزمون میگذریم اما وقتی کارمون باهاش تموم شد مثل یه ابزار کنار میذاریمش. ما مردان ایرانیم. دوست داشتیم خوب و انسان باشیم…. «ولی معلم دینی داشتیم»

پاسخ به شبهه:
این اسلام نیست که تلاش می کند تا مطالب بالاتر از نیاز و سن بچه ها را به ایشان بیاموزد بله این فرهنگ غرب است که آموزش مسائل جنسی در سنین کودکی را نهادینه می کند و البته آنچیزی که در کتب دینی و کلاس های دینی به یک نوجوان 11 ساله می آموزند این مسائل نیست و هیچ نشانه ای هم در این خصوص ارائه نشده است و به نظر می رسد مشکل اصلیشان با مفاهیم حجاب، حیا، ایمان، ازدواج و تلاوت قرآن باشد. این اسلام نیست که به زن نگاه ابزاری دارد بلکه غرب است که زن را به ابزاری برای تبلیغ و فروش کالا تبدیل کرده اند. یکی از شبهات این متن،‌ ناعادلانه معرفی کردن احکام ارث زنان است، و حال این که تفاوت ارث یا دیه در زنان و مردان تنها در جهت حمایت بیشتر از خانواده است چرا که در اسلام مرد مکلف به تأمین نفقه و هزینه های زندگی خانواده است و وقتی از بین می رود دیه ی بیشتری به خانواده اش میدهند و یا وقتی ارثی قرار است توزیع گردد به مردان بیشتر میدهند. برعکس آنچیزی که در شبهه نشان داده میشود، این محصولات فرهنگی غربی (مثل کارتون ها و بازی های کامپیوتری غربی و …) هستند که ذهن و فکر کودکان را از مفاهیم جنسی و مبتذل پرمیکنند. اگر چه در کتب دینی مدارس تلاش میشود تا کودکان و نوجوانان درست خوانی قرآن یا حفظ برخی از سوره های قرآن را بیاموزند، اما در کنار آن، مضامین عالی و داستانهای آموزنده قرآنی نیز تعبیه شده است. همانطوری که اسلام به گفتن “بسم الله الرحمن الرحیم” در آغاز کارها توصیه کرده است، به تفکر و تعقل و کسب دانش هم تأکید کرده است. اسلام هم به عوامل مادی (مانند تلاش و دانش) و هم به عوامل معنوی (مانند دعا و توکل) در انجام کارها اصرار دارد. از شبهات دیگر این متن، تحریف در معنی دروغ مصلحت آمیز به دروغ برای کسب منعفت است و حال این که دروغ مصلحت آمیز ابعاد کاملاً مشخصی مانند کمک برای اصلاح ذات بین و یا جلوگیری از قتل ناحق نفس دارد، نه در جهت تأمین منافع شخصی. یکی از نکات این شبهه تلاش برای گنجاندن رفتارهای بدی مانند آدم فروشی یا چاپلوسی در آموزه های دینی است که البته هیچ مبنایی ندارد. تشویق و تنبیه از ابزار مهم تربیتی هستند ولی در این شبهه اگر کسی را بابت راهپیمایی، نماز جمعه یا حجاب تشویق و یا بابت کارهای ضد دینی تنبیه کنند، این تشویقها و تنبیه ها را در جهت چاپلوسی و ریاکاری تعبیر می کنند. در این شبهه، عبارت تقیه را به معنی ریا و منفعت طلبی تحریف کرده اند، در صورتی که تقیه یعنی حتی در شرایط سختی و فشار هم نباید از اصول کوتاه آمد و باید مترصد و آماده ماند. در این شبهه، کوشیده اند تا با تحریفِ اسلام و دروس دینی، اسلام و معلم دینی را عامل بد شدن ایرانی ها و ترک انسانیت معرفی کند در صورتی که مردان مومن با وفاترین و مورداعتمادترین مردان دنیا هستند.

اخیراً جناب هاشمی مصاحبه ای با سایت “امید هسته ای” داشته اند که در آن گفته اند:

« شاید در دوران مجلس هم بود. چون من دو بار به پاکستان رفته بودم. به هر حال من ندیدم. آیت‌الله خامنه‌ای هم ایشان را ندید. ولی هر دوی ما در دوران جنگ پی‌گیری می‌کردیم که باید کارهایمان را شروع کنیم. گویا خود آقای عبدالقدیرخان اعتقاد داشت که دنیای اسلام باید بمب اتمی داشته باشد و به این کار عقیده داشت و بمب هسته‌ای پاکستان را هم او ساخت. هر چند طول کشیده بود تا بمب را بسازند. به هر حال حاضر شدند تا یک مقدار به ما کمک کنند، در حدّی که مثلاً دست دوم نسل اول سانتریفیوژهایی را که غنی سازی می‌کنند، با نقشه مقداری به ما دادند. نقشه‌ای که بعداً خودمان بتوانیم بسازیم. کم کم شروع کردیم و بوشهر را ادامه دادیم»
اگر چه آقای هاشمی در بخش دیگری از اظهاراتشان که به پس از پایان جنگ اشاره داشت، گفتند که:
«ما به اینجا رسیدیم، لزومی ندارد به طرف مسایل هسته‌ای نظامی برویم. نمی‌خواستیم بمب اتمی بسازیم، ولی با دانش آن که بومی شده بود، غربی‌ها می‌ترسیدند که امکانش را داشته باشیم. »

ولی همان بخش اول اظهارات شان کافی بود تا منافقین، صهیونیست ها، غربی ها و آمریکایی ها، این اظهارات را تأییدی بر بدبینی ها و اطلاعات غلطی که به آژانس داده بودند نشان دادند. این اظهارات از آن جهت عجیب است که جناب هاشمی به عنوان رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام باید اینقدر بدانند که سخنانشان چه هزینه هایی را بر نظام وارد می کند. بیان این جملات نسنجیده و غیرمسئولانه از سوی فردی که سالهاست مسئولیت نهاد مصلحت سنجی نظام را برعهده دارد، بسیار عجیب و قابل تأمل و بررسی است؛ آیا ممکن است آقای هاشمی متوجه عواقب این اظهارات نبوده باشند؟! آیا قوه فکر و ذهن این پیر سیاست، اینقدر دچار مشکل شده است؟! و یا این که خدای ناکرده تلاش کرده اند تا با این اظهارات هزینه ای را عامداً متوجه حیثیت و اعتبار انقلاب کنند؟! آیا ایشان تلاش کرده اند در حقیقی بودن فتوای مقام معظم رهبری تشکیک کنند؟!به راستی این اظهارات را چگونه می توان توجیه کرد؟!

این اظهارات جناب هاشمی که بهانه ای بر تشدید فشارها و بازرسی ها را بر مراکز هسته ای و نظامی ما ایجاد می کند و اظهارات اخیر شخص آقای روحانی که خرید تجیهزات آلوده در زمان مسئولیت خودشان را (در سال 82)، باعث شروع مشکلات هسته ای ایران بیان نمودند، این سوال را ایجاد می کند که آیا مفتوح بودن و یا مفتوح ماندن این پرونده، می تواند عمدی و در جهت مسائل خاصی باشد و یا این که همچنان باید آنها را صرفاً از بی کفایتی بدانیم؟!

چگونگی دیدار امام حسین (ع) و عمر سعد دراین دو سه ماه اخیر، موضوع بحث برخی سخنرانان بود که تلاش داشتند تا این دیدار را به عنوان یک مذاکره دوستانه بشناسانند که حتی با مصافحه نیز همراه بوده است تا به این شکل هم مذاکره با آمریکا و هم دیدار ظریف و اوباما را قبح زدایی و تطهیر نمایند که این مسئله از سوی مقام معظم رهبری و برخی از علمای بزرگ دیگر مانند استاد پناهیان و استاد فاطمی نیا به خوبی پاسخ داده شد که محتوای این پاسخ ها بر دو محور استوار بود، اولاً این که اساساً چنین مصافحه ای فاقد هرگونه استناد تاریخی است و ثانیاً این که محتوای این دیدارها مذاکره به عنوان معامله نبوده است بلکه مبتنی بر نصیحت و تلاش برای بازگرداندن وی از مسیر طاغوت بوده است که اگر چه این دو استدلال تاکنون با هیچ پاسخ منطقی مواجه نگردیده است، لیکن اینجانب حتی با فرض صحت ادعای مذاکره و مصافحه امام حسین (ع) و عمرسعد نکته ای را عنوان میکنم:
مقایسه عمرسعد به عنوان یکی از عوامل لشگر یزید که هنوز دستش به خون اهل بیت آلوده نشده است با آمریکایی که از چند دهه قبل از پیروزی انقلاب اسلامی ایران تا همین امروز هرگز از حمایت از دشمنان و قاتلان مردم مسلمان ایران و سایر مسلمانان جهان دست برنداشته است مقایسه ای اشتباه و غلط است؛ آیا رئیس دولت آمریکا به عنوان نماینده و نماد حکومت آمریکا نیز حکم عمرسعد را دارد؟! آیا آمریکا هنوز در کودتاهای مختلف 28 مرداد، نوژه، طبس و کودتای مخملی 88، نقش آفرینی نکرده است؟! آیا هنوز از گروهک های تحت سرپرستی رجوی ها و ریگی ها حمایت نکرده است؟! آیا هنوز هواپیمای مسافری ما را با آن همه مسافر مظلومش، هدف قرار نداده اند؟! آیا مردم ایران را با تهدید مواد غذایی و دارویی تحت فشار و بعضاً به کام مرگ نبرده است؟! آیا دست این آمریکا و نوچه هایش هنوز به خون هزاران مسلمان و مظلوم در یمن، افغانستان، عراق، سوریه، بحرین، غزه، لبنان و پاکستان و … آلوده نشده است؟! اصلاً آیا مشی آمریکا در این رفتارهایش عوض شده است؟! آیا نشانه ای از پشیمانی و پوزش خواهی در رفتارش قابل مشاهده است؟! با این اوصاف اگر قرار است مصافحه ظریف با اوباما و یا مذاکره به معنی معامله با آمریکا را توجیه کنند نباید ادعای مصافحه امام حسین (ع) و عمرسعد قبل از عاشورا را علم کنند، بلکه باید به دنبال اثبات ادعای مصافحه و مذاکره امام سجاد (ع) با عمر سعد، شمر یا یزید باشند، آن هم بعد از حادثه عاشورا.

شبهه:
بخوان با ترجمه بعد اگر خجالت نکشیدی بگو این سخنان آفریدگار است! 1– حضرت محمد بیشتر از 4 زن عقدی میتواند داشته باشد.  2– حضرت محمد نوبت همخوابگی با زنانش را بهر نحوی که صحیح بداند میتواند تنظیم و یا مقدم و موخر سازد. ‏ 3 – حضرت محمد میتواند هر زن مومنه ای که خود را بدون مهر یه و شهود به او عرضه کند بعنوان همسر بپذیرد. 4 – از نوبتی که حضرت محمد برای همبستر شدن با آنها ‏(زنان حضرت محمد‏) قائل میشود، باید راضی باشند. 5 – حضرت محمد از رعایت عدالت و شناختن حق تساوی برا ی زنان خود معاف است. ‏6 – پس از مرگ حضرت محمد، کسی حق ازدواج با زنان حضرت محمد را ندارد. ‏ 7 – حضرت محمد، نسبت به سا یر مومنان برتری خواهد داشت. 8 – زنان حضرت محمد، حق تقاضای نفقه بیشتر ندارند. 9 – زنان حضرت محمد، نباید بر مردم ظاهر شوند واز پشت پرده باید با مردم صحبت کنند. 10 – زنان حضرت محمد، از زینتها ی متداول دوران جاهلیت باید خودداری کنند. 11 – حضرت محمد، میتواند با خویشاوندانش که با وی مهاجرت کردند، ازدواج کند. 12– زنان حضرت محمد، در صورت ارتکاب اعمال ناشایست دوبرابر زنان عادی مجازات و در صورت اقدام به عمل شایسته، دوبرابر پاداش داده میشوند . ‏(6و30و31و 33 و 50 و 51 و 53 احزاب)

پاسخ به شبهه
در نگاه اول به نظر می رسد  شبهه تلاش کرده است تا طوری وانمود کند که قرآن کتابی است که به نفع پیامبر و یا حتی به دست پیامبر نوشته شده است و در گام دوم تلاش کرده است تا از آیات تعدد زوجات پیامبر اعظم در قرآن حکیم نتیجه بگیرد که پیامبر اسلام، نعوذ بالله انسانی هوسران بوده است که در پاسخ به این دو محور شبهه موارد زیر تقدیم می گردد:
1- اعجاز قرآن به عنوان کتاب آسمانی در زمینه های مختلف، اعم از پیشگویی هایی صادقانه در خصوص برخی وقایع تاریخی و یا بسیاری از موارد علمی و طبیعی در خصوص خلقت بشر، آفرینش جهان و … که صدها سال بعد بشر به آنها دست یافت یا اعجازهای ادبی آن، اموری نیستند که بابت یک مسئله که فردی متوجه دلیلش نشود قابل رد باشد.
2- یکی از مواردی که در کیفیت، کمیت و سرعت رسالت پیامبر اکرم (ص) مؤثر بوده، عامل ازدواج بوده است؛ سنت ازدواج برای تقریب دو قوم یا یک فرد به یک قوم در زمانی که حاکمیت در عربستان به صورت قبیله ای بود یک واقعیت غیرقابل انکار است که (شاید به همین دلیل این آیات در سوره احزاب آمده است)، به همین دلیل پیامبر (ص) در موارد متعددی ازدواجهای مصلحتی داشتند که در برخی از این ازدواج ها هرگز به وصلت منجر نگردید یا یکی دیگر از ازدواجهای حضرت رسول با همسر سابقِ ناپسری اش (آیات 4 و 5 احزاب) تنها به دلیل رد یکی از سنتهای غلط اعراب بود (که ناپسری را مثل پسر واقعی فرض می کردند و احکامی به همان شیوه برایش مترتب می دانستند)، نگاهی به این ازدواجهای مصلحتی پیامبر (ص) نشان می دهد که نمی توان برای همه آنها احکام و شرایط مساوی را اجرایی دانست و به همین دلیل خداوند برخی از جزییات این ازدواج ها را با ازدواجهای عادی متفاوت تعریف می نماید و با این وجود اخلاق پیامبر در برابر همسرانشان به شدت عادلانه، با محبت و بزرگوارانه بود به حدی که یان مسئله باعث جسور شدن برخی از همسرانشان گردید که این مسئله موجب تشر قرآن به ایشان گردید.
3- توجه به برخی نکات به راحتی اتهامات ناشایستی که به لحاظ ازدواجهای متعدد به پیامبر وارد می شود، را رد می کند، اولاً این که حضرت پیامبر در 25 سالگی با بیوه ای 40 ساله ازدواج کردند و تا سن 50 سالگی به ازدواج با همین بانوی 65 ساله بسنده کرده بودند، ثانیاً بین همسران پیامبر که در سنین 50 تا 63 سالگی با حضرت ازدواج کردند تنها 2 نفر از آنها دوشیزه بودند و بقیه بیوه بودند، ثالثاً بیشتر همسران پیامبر از میانسالگی رد شده بودند و سالخورده محسوب می شدند و این ازدواجها بیشتر جنبه حمایتی یا کرامتی داشتند، رابعاً همانطوری که گفته شد برخی از ازدواجهای پیامبر کاملا جنبه مصلحتی داشتند و بعضاً تنها در جهت تألیف قلوب بین اقوام و قبائل با پیامبر اسلام رخ داد که بعضاً تنها در همان حد خواستگاری و سپس خواندن عقد خاتمه یافتند، خامساً آیه 52 سوره احزاب گرفتن همسر دیگر (غیراز مواردی که ذکرشد) برای پیامبر را ممنوع کرده است که در متن شبهه به آن اشاره نگردیده است که مجموع این عوامل هرگونه ادعای زشت و ناپسندی در قبال پیامبر عزیز اسلام را رد میکند.
4- اگر قرآن در خصوص ازدواجهای پیامبر به ظاهر تسهیلاتی را چه به لحاظ تعداد و چه به لحاظ نوع رابطه با همسرانش تعیین کردند در جای دیگر نیز تکلیف خاصی مثل تهجد و نمازشب را به عنوان یک واجب به صورت ویژه برای پیامبر تعیین میکند (78 و 79 اسراء)، به راستی چگونه ایام شریف عمر پیامبر که سرشار از بذل جان و مال و عمر و پذیرش خطر و سختی جهاد، مهاجرت و ایثار برای هدایت انسان آن هم بین جاهلان عرب بوده است را می توان با این اتهامات خدشه دار کرد؟!

اخیراً شبهه ای در خصوص مفهوم شهادت و مقایسه آن با خودکشی در فضای مجازی منتشر شده است که لازم دیدم خیلی کوتاه و مختصر به این شبهه پاسخ گویم:

کسی که در اوج شکست و ناامیدی و در راه فرار از حل مشکلاتش و در حالی که زندگی برایش به نهایت تلخی رسیده است، اقدام به خودکشی می کند در نقطه مقابل کسی قرار دارد که به امید احیای دین خدا و مبارزه با ظلم و دفاع از مظلوم دست از جان می شوید، وجه تمایز بزرگ دیگر بین خودکشی و شهادت این است که خودکشی از سوی خالق حکیم، امری حرام و از بزرگترین گناهان است و حال این که شهادت امری مستحب و چه بسا واجب است، مسلماً کسی که در راه اجابت دستور خدا از زندگی شیرینش دست می کشد با کسی که در راه نافرمانی خدا به زندگی تلخش پایان می دهد در دو قطب مخالف قرار دارد و همین است که یکی در برترین جایگاه های بهشتی و دیگری در پست ترین جایگاه های جهنم قرار دارد.

با نزدیک شدن به روز عاشورا ، به یاد ایام فتنه و جسارت های فتنه گران به خیام اباعبدالله الحسین علیه السلام و سوت و هلهله های شان در سال 1388 افتادم و امسال این یادآوری یک دلیل دیگر هم داشت و آن هجمه شدید جریان های به اصطلاح روشنفکری و اذناب فتنه بود که با ایجاد و انتشار انواع شبهات دینی، کوشیدند تا مراسم عزاداری، سینه زنی، اطعام، خیرات، گریه و اشک برای حسین (ع) را به چالش بکشند و با انواع بهانه ها مثل اذیت و آزار مردم، آلوده شدن محیط زیست، ایجاد ترافیک، تبلیغ برتری نژادی براعراب و ... ، این بار تلاش کردند تا باور مردم به خیام عزاداری ابا عبدالله (ع) را به آتش بکشند.
دردناکتر این که توهین های جریان اصلاح طلبی به امام حسین (ع) و قیام عاشورا معطوف به این چندساله نیست بلکه در دوره اصلاحات نیز رسما علیه قیام اباعبدالله مقاله نوشتند و آن را به یک جنگ قومیتی تنزل دادند و یا بعضا به تحریف اساسی پیام عاشورا پرداختند.
اینان فهمیده اند این انقلاب حسینی است و تا زمانی که مردم حسینی باشند، شعارهای «جمهوری ایرانی»، «نه غزه نه لبنان»، «مرگ بر اصل ولایت فقیه» و ... در این کشور جایگاهی ندارند و از این رو با نفاق و دروغ درپی حذف یا تحریف حماسه ی حسینی در فکر و ذهن مردم هستند.
با مشاهده و نشر مستند وقایع عاشورای 88 و حماسه 9 دی، در افشای سیمای کسانی که با ژست دوستی با امام حسین (ع)? نسبت به اشک، شور، شعور و عزاداری های عاشورایی مردم با هجوم شبهه تشکیک می کنند، مشارکت فرمایید.

اللهم العن اول ظالم ظلم حق محمد و آل محمد و آخر تابع له علی ذالک، اللهم العن العصابة التی جاهدت الحسین و شایعت و بایعت و تابعت علی قتله، الهم العنهم جمیعا.