ما ولایت فقیه را به حکم استنباط عقلی وشرعی علمای بزرگی مانند امام خمینی جانشین امام معصوم در زمان غیبت می دانیم و براساس همان عقیده، ولایت فقیه را در امتداد ولایت رسول خدا می دانیم. معتقدان به ولایت فقیه اگر چه می دانند که ولی فقیه معصوم نیست اما به حکم عقل و شرع ایشان را نائب و مورد حمایت امام معصوم می دانند. ما اعتقاد داریم اگر هم اشتباهی از سوی ولی فقیه رخ دهد امام معصوم مسائل و مشکلات را به سمت صلاح و خیر حل خواهد نمود. ما ولی فقیه را خادم ائمه معصوم می دانیم و تبعیت از ایشان را به همان شکل واجب می دانیم و این تبعیت امتیازات بسیار بزرگی را برای ولایت مداران به ارمغان می آورد:
1- ولایت فقیه براساس مبانی عقلی و شرعی حجتیست بر ولایت مداران و باعث می شود وحدت و شرع و عقل در امور ولایت مداران و جامعه ولایت مدار جریان داشته باشد و چه چیزی در زمان غیبت بیش از این موارد مورد نیاز جامعه ی اسلامی می تواند باشد.
2- اعتقاد به ولی فقیه به عنوان نائب امام زمان، دلها را آماده تبعیت از ایشان می نماید چرا که کسانی که از ولایت فقیه به عنوان امام غیر معصوم و جانشین امام معصوم تبعیت محض کرده اند هرگز احتمال سرپیچی از امام زمان برای ایشان متصور نخواهد بود؛ آخر چگونه ممکن است کسی که عمری به عشق امام زمان از جانشین و خدمتکار ایشان فرمانبرداری کرده است، در زمان حضور ایشان سروجانشان را فدای امام زمانشان نکنند؟!
3- ولایت فقیه اعتبارش را از امام زمان می گیرد و تا مدام که فردی به لحاظ اجماع فقها و علمای خبرگان از همگان در امر امامت امت برتر باشد به حکم عقل و شرع تبعیت محض و مطلق از ایشان واجب است، پس اعتبار ولی فقیه هیچگاه به موازات اعتبار امام زمان قرار ندارد و ولی فقیه حلقه ای است که ولایت مداران را در عصر غیبت به امام زمان متصل می کند، اما مسلمانانی که به ولایت فقیه اعتقاد و امتثال ندارند در واقع به امام زمان اتصال ندارند و این که تبعیت از ولی فقیه تبعیت از دستور امام زمان در اطاعت از فقها و علمای امت است، چرا که ولی فقیه عصاره و منتخب فقها و علمای خوشنام جامعه اسلامی است و همین ایشان وظیفه نظارت و شور به ولایت فقیه را نیز برعهده دارند، این تبعیت اگر براساس اعتقاد و اخلاص باشد، یقیناً به عنوان تبعیت از ولایت معصوم و مرضی رضایت پروردگار خواهد بود. 

میهمان عزیز شما ممکن است از سایت دیگری به اینجا لینک شده باشید، در صورت تمایل به صفحه ی اصلی وبلاگ مراجعه نمایید، مطالب وبلاگ به صورت مستمر به روز می شود. 

عزاداری برای امام حسین (ع) موجب بیداری روحیه ظلم ستیزی و وحدت زیر سایه ی شناخت معارف اهل بیت علیهم السلام درماه پرشور محرم می شود. آموخته ایم که هر چیز مثبتی نیز آفاتی دارد که میزان تأثیر گذاری و حیات آن را تحت تأثیر قرار می دهد. این آفات تمام آن چیزهایی هستند که مواردی را که به آنها اشاره کرده ام را تحت الشعاع قرار می دهند؛ که مهمترین آن ها را برمی شمارم، امیدوارم کسانی که می توانند، در گسترش و نشر این مباحثِ بسیار مهم یاری نمایند:
1- یکی از مهمترین آفات عزاداری تحریف واقعیات عاشوراست. متأسفانه بسیاری از مداحان و معدودی از روحانیون از منابع معتبری برای روضه و نوحه استفاده نمی کنند، ملاک این مداحان و روحانیون ایجاد شور بیشتر و گرفتن گریه و بازارگرمی است. تحریفات عاشورا مانع بررسی و درس آموزی از واقعیات و معارف قیام حسینی می شود. بحث تحریف وقایع عاشورا شدیداً از سوی بزرگانی مانند شهید مطهری و امام خامنه ای مورد هشدار قرار گرفته است و به منظور اصلاح تحریفات و نشر واقعیات عاشورا بهترین و تنهاترین راه استفاده از منابع معتبر تاریخی و روایی است. سابقه نشان داده است که علی رغم تمام این تأکیدات برخی مداحان علاقه ای به مستند گویی نداشته و در قبال این افراد تنها راه این است که از این مداحان دعوت نشود. از دیگر مواردی که می تواند در بحث تحریفات عاشورا بازدارنده باشد، اهتمام شاعران آیینی به استفاده از مستندات تاریخی و روایی است، در صورتی که شاعران در سرودن اشعار خود دقت لازم را داشته باشند یقیناً مداحان نیز حق انتخاب بیشتری برای اشعار نو و مستند خواهند داشت تا مجبور نباشند به اشعار ضعیف روی آورند.
2- از آفات عزاداری های ما افزایش روزافزون هیئات مذهبی کوچک و خانه ای است. بارها دیده ایم که در یک محله، مسجد و حسینه ای وجود دارد که فعال و دارای امکانات مناسبی هم هست، اما ساکنان و مذهبیون ترجیح می دهند در خانه های خودشان هیأت برقرار کنند. بسیاری از این افراد به واسطه نذوری که داشته اند نسبت به این مسئله اقدام می کنند و حال این که می توان در نذرکردن ها بیشتر دقت کرد. هیئات کوچکی که در این محلات برقرار می گردند، بعضاً موجب کاهش رونق مساجد و حسینه ها می گردد و اینجاست که این عزاداری ها روحیه وحدت را از عزاداران دور می کند و اینچنین است که در قبال خلوت شدن مساجد و حسینیه ها، خانه ها نیز جز تعداد کمی عزادار جذب نخواهند کرد. این که در محله ای مسجد یا حسینه ای نباشد و ساکنان اقدام به برگزاری عزاداری در خانه یکی از اهالی و یا گردشی در خانه ی اهالی کنند اقدامی پسندیده است اما باید حواسمان باشد که برگزاری عزاداری ها باید به بهترین نحو و شایسته ترین حالت و با بیشترین وحدت آفرینی اتفاق افتد. چقدر خوب است که چند هیأت کوچک و مجاور باهم یکی شوند تا هم جمعیت و وحدت بیشتری را حاصل کنند و هم در هزینه ها صرفه جویی کنند و هم بتوانند از مداحان و سخنرانان بهتری استفاده کنند.
3- آفت مباحث سیاسی متأسفانه یکی از آفاتی است که بسیاری از منبری ها و مداحان ما را درگیر کرده است، متأسفانه در بسیاری از مجالس، به جای این که شعور و معرفت و درک از اعمال و رفتار معصوم به مستمع بدهند، فقط او را به روضه و نوحه مشغول می کنند و مباحث سیاسی را نیز براساس درک خودشان و بعضاً غلط به خورد مخاطبان تحویل دهند، آن گاه است که به جای ماهیگیری آموختن، ماهی به مستمع می دهند و حال این که اگر فلسفه عاشورا و واقعیات و معارف آن بر اساس مستندات تاریخی در اختیار مستمعین قرار داده شود دیگر چه نیازیست که نام افراد و احزاب برای جذب و دفع آنها بر منابر برده شود و بدتر اینکه برخی مداحان و منبری ها پارا فراتر گذاشته و عملاً دست به فحاشی و ناسزاگویی و بعضاً تهمت به افراد می پردازند و حال این که همین ها قبلاً در اظهار علاقه ها نیز افراطی عمل می نمودند، که این حرکات مطمئناً نه تنها موجب بصیرت افزایی نمی شود بلکه وجهه عزاداری ها را نیز آلوده به مطامع سیاسی ویا حداقل بی بصیرتی می نماید.
4- عزاداری ها نباید وسیله و ابزاری جهت ارتزاق شوند که متأسفانه یکی از آفاتی که سال به سال جامعه هیأتی ما را آلوده تر کرده است همین مسئله است. بسیاری از مداحان و منبری ها ذکر معارف و مصیبت را بیشتر وسیله ای برای ارتزاق می پندارند و بعضاً بر سر مزد خود طوری چانه می زنند که انگار نه انگار که طرف معامله شان، اهل بیت هستند نه بانیان و برگزار کنندگان مجالس. بحث ارتزاق از سفره اهل بیت تنها باید به عنوان یک تبرک تلقی شود، نه به عنوان یک شغل تا مداحان همین را به عنوان شغل خود قرار دهند و ناچار باشند برای ارتزاق دین و اهل بیت را ابزار قرار دهند.
5- از آفات عزاداری ها روش های غلط در عزاداری است. عزاداری باید براساس دستور مراجع و علما باشد و براساس فتاوی صادره نباید موجب سوءاستفاده دشمنان و موجب وهن گردد، بر این اساس باید از عزاداری هایی که مانند قمه زنی با ایراد آسیب شدید به بدن صورت گیرد جلوگیری گردد. من نمی خواهم شور و احساس کسی را که ناخواسته با ضربه ای به صورت خود موجب زخمی در صورت می شود را زیر سوال برم بلکه برنامه ریزی و تبلیغ اموری مانند قمه زنی، با زنجیر به صورت زدن و یا ضربات شدید به صورت را به صلاح نمی دانم و البته شرعی بودن یا نبودنش را مراجع و علما نظر داده و می دهند. روی دیگر این گونه عزاداری ها استفاده از تصاویر مجعول از اهل بیت و استفاده از آلات موسیقی است.

6- یکی دیگر از آفات عزاداری ها، حذف و کاهش بخش سخنرانی و معرفت افزایی است. برخی از مجالس متأسفانه به مراتب همت بیشتری به روضه و سینه زنی دارند و بخش سخنرانی را یا حذف می کنند و یا در وقت نامناسب و کم و یا با سخنران های ضعیف انجام می دهند. بالاخره تمام علما و بزرگان مجالس روضه امام حسین را بهانه و وسیله ای برای معرفت افزایی و نشر دین و احکام و اصول آن می دانند و فرصتی مناسب مانند محرم و صفر خیلی بیشتر از آن اهمیت دارد که بتوان آن را صرفاً در خدمت شورافزایی قرار داد بلکه تمام محرم و صفر ماه های زنده نگهداشتن اسلام هستند، وقت احیای نماز، خمس و زکات، امر به معروف و نهی از منکر و ....
7- یکی دیگر از آفات عزاداری ها، طراحی و برنامه ریزی ناصحیح برای نحوه عزاداری است. بحث مکان، مدت، بحث نور، شدت و کیفیت صدا، بحث اقامه به موقع نماز، در نظر گرفتن محل مناسب برای پیرغلامان و کودکان و .... از مواردی است که به شدت در جذب و رضایت خاطر عزاداران مؤثر است. بارها برایم پیش آمده است که در نظر گرفتن مکان تنگ و بدون تهویه هوا و یا بسیار سرد یا گرم یا تاریک و یا با صدایی به مراتب شدیدتر از گنجایش مکان و ظرفیت همسایگان می گردد و بارها دیده ایم که مکان گنجایش ظرفیت مدعوین یا میهمانان را نداشته و مردم با حالتی ناراحت و بسیار فشرده در جلسه حضور بهم می رسانند؛ اگر چه تمام این سختی ها شاید برای مستمعینی که در جلسه می نشینند و سختی ها را به عشق حسین تحمل می کنند اجر داشته باشد، اما وظیفه بانیان جلسات و هیأت ها چیز دیگری است و آن برنامه ریزی و رعایت اصول و استانداردهای یک جلسه مذهبی مناسب و مؤثر است، در این بند نظرم این نیست که مجالس با تکلف برگزار گردند بلکه دقیقاً در برخی موارد موجب صرفه جویی نیز می شود، به عنوان مثال بکار بردن چند بلندگوی بزرگ و سیستم های صوتی آنچنانی در محیط چند ده متری چه لزومی و چه تأثیر دارد جز اصراف و آزار عزاداران و همسایگان؟!
8- یکی از آفات مراسم عزاداری ها، برخوردهای غلط و بد با میهمانان است. این برخوردهای غلط از نحوه و لحن مداحان تا روش پذیرایی و یا نحوه برخورد انتظامات را شامل می شود. بارها دیده ایم که مداحان با مستمعان بد برخورد می کنند و با جملات نامناسب و بیان نامناسب، ایشان را به عزاداری بهتر وامی دارند به نحوی که این لحن صحبت، بعضاً موجب فرار و ریزش عزاداران می گردد. چقدر خوب است که مداحان از قبل جملات و کلمات مناسبی را برای تشویق مردم به عزاداری بهتر آماده کرده باشند و از فریادهای ناهنجار و به کار بردن تشر و بعضاً بی احترامی به عزاداران حسینی خودداری کنند و این که عزاداران را بیشتر محترم بشمارند حتی آنهایی که سینه نمی زنند و یا اشک نمی ریزند ویا جواب شعر را نمی دهند.
9- رعایت مسائل مهم ایمنی عزاداران. چند سال پیش شاهد فوت چندین عزادار در یکی از هیأت های معروف مذهبی بودیم که با رعایت موارد ایمنی قابل جلوگیری بود. استفاده از وسایل حرارتی مناسب، سیستم های برقی ایمن، در نظر گرفتن درب های خروج مناسب برای زمان ازدحام جمعیت، تعبیه سیستم های اطفای حریق دستی، وجود درب های کشویی یا بازشونده به سمت بیرون (برای قابل استفاده بودن در زمان ازدحام جمعیت)، در نظر گرفتن نور حداقلی برای ورود و خروج، در نظر گرفتن روشنایی اظطراری در زمان قطعی برق یا حریق از دیگر موارد مهم در عزاداری ها، به خصوص عزاداری های پرجمعیت حفظ امنیت جانی عزاداران از اقدامات تروریستی است. باید بازرسی بدنی در مراسم های مهم پیش بینی شود و خوب است که سیستم های پیشرفته در این خصوص نیز بکارگیری شوند و دیگر این که با احداث کفش داری های مناسب خیال مردم را از نگهداری کفش ها و بردن پلاستیک و کیسه کفش به داخل هیأت ها خودداری کنند که البته این مسئله موجب مسائل بهداشتی و اشغال فضای مفید داخل مجالس نیز می شود. 
10- یکی دیگر از مباحث مهم حفظ احترام برداران اهل تسنن است، چرا که چندسالی است که ایشان نیز در مراسم عزاداری شرکت می کنند و حفظ احترام ایشان عین ادب و اطاعت از دستور رهبری است و البته منظورم این نیست که مسائل و وقایع تاریخی و حادثه عاشورا تحلیل و تبیین نشود بلکه از این امور سطحی در فحش و ناسزا دادن به ایشان باید خودداری گردد. 

میهمان عزیز شما ممکن است از سایت دیگری به اینجا لینک شده باشید، در صورت تمایل به صفحه ی اصلی وبلاگ مراجعه نمایید، مطالب وبلاگ به صورت مستمر به روز می شود. 

اینک بعد از ظهر عاشوراست و حسینِ مظلوم و یارانش بدست ظاهرالصلاة هایی چون ما کشته شده اند، اینک حسینِ شهید افتاده بر خاک تفتان کربلا، مرمل بالدما است و ما ناهار ظهر عاشورایمان را از سفره ی بابرکتش نوش جان کرده ایم، اینک می توانیم مانند لشکر ابن زیاد به زندگی مان بازگردیم. می دانم تلخ می نویسم ولی آیا جز این است؟! مگر در لشگر یزید نبودند کسانی که گریستند ولی نِگریستند؟! ما نیز به رسم عادت و به رسم این که بسان لشکر شرک، با اکثریت باشیم اکنون عزاداری هایمان را کرده ایم و می توانیم برسیم به زندگی مان! ولی آیا براستی این بود هدف عزاداری ها! هدف این بود که فقط حاضر باشیم و عزاداری بکنیم؟! براستی می توان شیعه بود و پا بر زمین نهاد و در هر گام به یاد کشته ی بی سرِ افتاده بر آن نبود؟! براستی می توان به زندگی بازگشت در حالی که زینب سر حسینش را که به نیزه نشسته به نظاره نشسته است؟! مگر غم زینب تمام شدنی است؟ مگر سر حسین از نیزه پایین آمدنی است؟! مگر قلب مهدی فاطمه با این عزاداری ها آرام گرفته است؟! نمی دانم چگونه خود را شیعه می نامیم در حالی که از حسینی بودن فقط به پیراهن سیاه پوشیدن و سینه و زنجیر زدنش اکتفا کرده ایم! و فراموش می کنیم که این بزرگترین مصیبت الهی جز برای به پاداشتن دین خدا اتفاق نیفتاد؟!  بازهم که اسم امر به معروف و نهی از منکر و نماز و روزه و خمس و زکات و تولی و تبری و قصاص و ... که می شود، می شویم همان ایدوئولوگ های روشنفکری که به راحتی اصول وفروع دین را مورد تحلیل نقادانه و مثلاً کارشناسانه قرار می دهند و گوشِ اطمینان به یاوه های یزیدی و ابن زیادی فاسقانی چون bbc و voa  می دهند و هتاکی های کفار بر اسلام را ممسوخ به نظاره می نشینند، می شویم همان هایی که نمازهایشان را از خجالت در پستو می خوانند و یا بعداً قضایش را به جای می آورند، می شویم همان هایی که خمس و زکات و نفقه و صدقه را احمقانه می خوانند، می شویم همان هایی که در شادی های شان یزیدی شادی می کنند در همان خانه هایی که برای حسین عزاداری کرده اند، می شویم همان هایی که ردشدن از کنار بیچارگان و یتیم ها برایشان بسان رد شدن از کنار اشیاء بی جان است و می شویم به سان همان هایی که به مسخره بازی و دروغ و تهمت و سیاست بازی و دنیاطلبی مشغولند.
یک عاشورا و یک کربلا برای همین است که کم است، همیشه باید عاشورا باشد و همه جا  نیز کربلا! جسد بی سر حسین در گودگاه کربلا نباید از جلوی چشم مان دور باشد، حسین برای همین طوری کشته شده که گویی هر روز کشته می شود و ما هنوز نمی دانیم که باید حق را در بجوییم حتی اگر نسبتمان یک به چند هزار باشد و این که حق بیش از اشک به خون نیاز دارد و حسین بیش از عزادار به رهرو. آری دیگر بس است می توانیم بازهم به زندگی مان برسیم؟! دیگر کار حسین تمام شده است و کاروان اسرا نیز کربلا را ترک خواهد کرد!

میهمان عزیز شما ممکن است از سایت دیگری به اینجا لینک شده باشید، در صورت تمایل به صفحه ی اصلی وبلاگ مراجعه نمایید، مطالب وبلاگ به صورت مستمر به روز می شود. 

و حسین شاید اکنون نشسته در گوشه ای و می نگرد به نور آتش خیمه ها. تو گویی امشب در حرم حق، یک شب عادیست و هر کسی مشغول کار خودش است. کودکان گویی هنوز در دنیای کودکی شان سیر می کنند و در کنار پدرو مادر خود به بازی مشغولند، بزرگترها نیز به کارهای خود و مردان آسمانی تر از همیشه اند، اما گویی حسین (ع) برافروخته تر از همه است، او از نور شعله می کشد، شاید حسین نشسته است و به آسمان پرستاره ی کربلا می نگرد، گویی ستاره ها نازش را می خرند، دنیا چقدر خودش را برای حسین ع لوس کرده است، تو گویی بسان پرندگانی جلوی پای علی ع می خواهند مانع شهادتش شوند. و اما در آن سو، عده ای دیگر نیز آتش برافروخته اند، گویی برای غنائم فردایشان نقشه می کشند و همین حسین ع برای تک تکشان اشک می ریزد، برای گمراهی و بدبختی شان، برای آن که بر سردر جهنم ایستاده اند و رو به آن دارند، حسین ع اما برای کسانی دیگر هم بی صدا اشک می ریزد و اما اینبار نه نشسته! بلکه خم شده و از زمین خار می جوید، شاید برای ظلمی که قرار است در حق اهل بیت پیامبر شود، شاید حسین ع می گرید برای کودکان و زنان بی نوایی که قرار است در این نینوا از دست این ددان بگریزند و شاید اینجا حسین دوباره به آسمان می نگرد و خدای را مانند همیشه عاشقانه سپاس می گوید، چه پله ی بلندی خدا برایش ساخته است، پله ای که یک گام خونین می خواهد تا بام آسمان، پله ای که حیات اسلام به طی آن نگاشته شده است. اینجا چقدر همه چیز باهم پیوسته اند، سعادت و شهادت حسین و یارانش، قساوت و شقاوت دشمنانش، اسارت و جسارت به اهل بیتش و بغضی که فرو می رود و آهی  که بیرون می آید. آه خدایا خدایا خدایا .... آیا آسمان و زمین تاب این همه قیامت را دارد؟! آیا فردا روز، شب خواهد شد؟! آیا زینب می تواند یک نگاه به سرهای برافراشته در آسمان بدارد و یک نگاه به زمین زیر پای دختران؟! آیا عرش بر زمین فرش نخواهد شد؟! آیا اهل بیت پیامبر نیز تاب این امتحان سنگین را خواهند داشت؟! و هزاران آیای دیگر.... وشاید اینجا مثل همیشه بر خدا توکل می کند و برای سربلندی عاشوراییان دعا می خواند و ذکر می گوید. 

میهمان عزیز شما ممکن است از سایت دیگری به اینجا لینک شده باشید، در صورت تمایل به صفحه ی اصلی وبلاگ مراجعه نمایید، مطالب وبلاگ به صورت مستمر به روز می شود.  

یک هفته مانده به سالروز شهادت آزاد مرد گیلان، این نوشته تقدیم روح بزرگش می گردد:

خواستم بگویم که میرزا قلبم را خانه ی خود کرده است ولی دیدم که میرزا کی به دنبال خانه بوده است که این دومین بارش باشد؟! میرزا زندگی اش را کف دستش گذاشت و خانه اش نبود جز جنگل های نمور گیلان. میرزا تا وقتی که این کشور خانه ی روس  و انگلیس بود در جنگل زیست. میرزا در آن وانفسایی که کشور جز دولت های خودفروخته نداشت، در جنگل دولت مستقل اسلامی تشکیل داد. میرزا یک مسلمان واقعی بود که سیاستش از غیرت دینی اش بود. میرزاکوچک جنگلی یک عالم عامل بود. میرزا سیاست و دیانتش همانی بود که امام بعدها گفت که عین هم است. میرزا منتظر نبود تا کسی به او دستور بدهد و یا کسی به دستوراتش عمل بکند، میرزا هم خودش اراده کرد و هم خودش اجرا نمود. میرزا آن قدر استوار بود که کفار از دستش به تنگ آمدند و برای سرش جایزه گذاشتند. عشق میرزا در قالب این نوشته ها نمی گنجد، میرزا بزرگیش به کوچکیش بود، میرزا کوچک خدا بود و بزرگ ماست، نه این که چون گیلانی بود و من هم یک گیلانیم! نه! میرزا جزء بزرگترین انسان هایی است که می شناسم، میرزا امام خمینی زمانش بود، میرزا را دوست می دارم و با یادش پرشور می شوم، میرزا برای من نشانه ایست از این که حسینیان همیشه هستند.
میرزا برای من الگوییست تا بدانم برای تغییر دادن نباید منتظر کسی ماند و برای ادای تکلیف نباید اول منتظر ادای تکلیف بقیه بود. میرزا یکه تاز بود و خودساخته، میرزا به سان مولایش اسدالله شیر روز و عابد شب بود، میرزا چون سید و سالارش ثارالله جهاد با دشمنان دین را با یاران کمش بر ذلت برگزید. محشور شدن با این روحانی عزیز و عالم بزرگ، برایم آرزوییست که در دنیا با یادش و در آخرت با روحش ان شاءالله محقق خواهد بود.
این نوشته نه به مناسبت  سالگرد شهادت میرزا کوچک جنگلی است، بلکه قطره ای از شعله ی عشق میرزاست که قلب مرا روشن نموده است. مطمئنم که این میرزا اگر در روز عاشورا در کربلا بود، لحظه ای از شهادت در خدمت سالار شهیدان مردد نمی شد! چرا که او حسین را ندیده در راهش شتافت و این یعنی که او راه بهشتی حسین را ندیده خرید و نه دیده خریده باشد. سر میرزا جدا شد از بدنش همانطور که سر اصحاب حسین (ع) از بدن جداشد. تلاقی جداشدن سرمیرزا از بدنش با دهه ی محرم امسال نه تصادف است که همیشه تلاقی داشته است چرا که واقعا کل ارض کربلاست و کل یوم عاشورا.

میهمان عزیز شما ممکن است از سایت دیگری به اینجا لینک شده باشید، در صورت تمایل به صفحه ی اصلی وبلاگ مراجعه نمایید، مطالب وبلاگ به صورت مستمر به روز می شود.

شکست اسرائیل در جنگ 8 روزه غزه سندی دیگر است تا پیروزی خون بر شمشیر را باور کنیم و البته نه پیروزی خونی را که با تسلیم ریخته شود، بلکه خونی که با پایداری به زمین می ریزد. غزه مقاومت کرد و پیروز شد. پیروزی غزه، ربطی به شیعه و سنی بودن ندارد بلکه تابع سنت الهی است.
در امتحان غزه برخی دیگر همراه با غزه پیروز شدند و خیلی های دیگر هم شکست خوردند و البته ایران به اقرار مسئولان مقاومت و به سند سکوت سنگین استکبار، جزء سرافرازترین است، اصلاً اگر پیروزی را به نام ایران بنویسیم دروغ ننوشته ایم همانطوری که سران صهیون هم گفتند که غزه مرز ایران است.
درست مقارن با زمانی که اوباما از مذاکره می گفت، ما در غزه با او مذاکره کردیم، نظرات مان را گفتیم، اصول مان را تبیین کردیم و نظرمان را دیکته کردیم. مذاکره ی ما در غزه با تسلیم تمام استکبار پایان یافت، تمام مستکبران دنیا بر میز مذاکره غزه نشسته بودند و صورتجلسه مذاکرات هم اینگونه نوشته شد: خون بر شمشیر پیروز است؛ صورتجلسه مذاکره این است که هنوز استکبار کوچک تر از آن است که بخواهد برای ما شرط و شروط بگذارد، اکنون این ماییم که پایداری و مقاومت را برای جهانیان احیا می کنیم، همان شاگردان خمینی کبیر و سربازان امام خامنه ای که همچنان بر اصول آسمانی مان ایستاده ایم، اکنون مقاومت و حزب الله با افتخار پیروزی شان را به ایران منتسب کنند.
من هم به همراه تمام عزاداران حسینی، پیروزی خون بر شمشیر را گرامی می داریم و این روز را سندی ماندگار و برگی از افتخارات تاریخ می دانیم تا زبونی جبهه کثیر ظلم را در برابر جبهه قلیل حق اثبات کنیم و تا این که همه بدانند عاشورا و کربلا همیشه هستند تا همه با آن امتحان شوند و کاش ما همیشه جزء حسینیان باشیم.

مطالب مرتبط:
مهمترین پیش نیاز برای آغاز مذاکره با آمریکا
حساس تر از خود مذاکره با آمریکا
مذاکره آمریکا برای چیست؟!
یا مهدی! ادرک انقلابنا
رابطه عدم تقویت تیم اقتصادی دولت با جام زهر
مذاکره با آمریکا یعنی نقد بدهی نسیه بگیری  

میهمان عزیز شما ممکن است از سایت دیگری به اینجا لینک شده باشید، در صورت تمایل به صفحه ی اصلی وبلاگ مراجعه نمایید، مطالب وبلاگ به صورت مستمر به روز می شود.  

رهبر معظم انقلاب امروز با گذشت و بزرگواری ویژه خودشان، با محبت تمام نسبت به مسئولان کشور برخورد کردند و بدون این که کسی را مورد نکوهش قرار دهند، از نمایندگان خواستند تا طرح سوال از رییس جمهور را در جهت  حفظ آرامش و وحدت در کشور رها کنند. اگر چه بسیار پسندیده تر بود که خود مجلسیان براساس بصیرت شان و بدون نیاز به توصیه و امر رهبر به این مهم اقدام کنند، اما همین که اعلام تبعیت خود را فوراً اعلام کرده اند نیز جای تقدیر و تشکر دارد و ای کاش رییس جمهور نیز به همین سرعت قدرشناسی و تشکر خود را از رهبری اعلام می کردند و البته مهمتر از تشکر و اعلام اطاعت این است که مسئولان قوا و نمایندگان مجلس و سایر مسئولان انقلاب مهمترین نیازهای کشور را بشناسند و بین وظایف و مسئولیت ها اولویت بندی داشته باشند و مدام نیاز نباشد تا رهبر و سایر دلسوزان مسائل بدیهی و مصالح کشور را تذکر دهند.
راستی همدلی اخیر نمایندگان اصولگرا و رییس جمهور و سخنان اخیر رهبری و اعلام اطاعت مجلس از ایشان بشدت موجب انزجار و سرخوردگی ضدانقلاب شده است که همین امشب با گردشی در فضای مجازی، از کامنت ها و فیدها و پست های شان کاملاً آشکار است. امید که هرچه زودتر مسئولان نظام، عناصر و مسائل تفرقه افکن را از صدر امور برداشته و یا توجیه نمایند و با همدلی و  آرامش بیشتر، مسائل کشور را عالمانه، مخلصانه و در محیط های دوستانه حل نمایند.

لینک همین مطلب در عمارنامه: 
لینک همین مطلب در سایت زاهدانه

میهمان عزیز شما ممکن است از سایت دیگری به اینجا لینک شده باشید، در صورت تمایل به صفحه ی اصلی وبلاگ مراجعه نمایید، مطالب وبلاگ به صورت مستمر به روز می شود. 

بعد از اصلاح قانون انتخابات مجلس و محدود کردن شرایط نامزدهای مجلس و امتیازاتی که به نمایندگان داده شد، این بار نوبت به اصلاح قانون انتخابات ریاست جمهوری و محدود تر کردن نامزدهای این انتخابات شده است. گویی یکی از قوانین نانوشته در مجلس شده است که نمایندگان و بزرگان مجلس باید با طرح های خیلی فوریتی، مسائل مرتبط با حقوق حقه و غیرحقه خود را پیگیری و تصویب و مادام العمر کنند. خیلی دوست دارم ببینم اگر روزی همین بزرگان مجلس در مجلس نباشند و شاهد این برخوردها از سوی نمایندگان و رؤسای وقت مجلس بشوند چگونه برخورد خواهند کرد. مثلاً علی لاریجانی خدای ناکرده رییس جمهور باشد و لایحه بودجه اش را شقه شقه کنند و یا ساعت کار کارمندان را نیز مجلس برایش انتخاب کند و یا این که نصف مجلس را لبخند به لب و خنجر به دست در جلوی خودش ببیند! البته این آرزوی خام یک بعد دیگر هم دارد این که دوست دارم روزی همین آقای احمدی نژاد رییس مجلس باشد ببینم چگونه با رییس جمهور وقت تعامل و همکاری خواهد داشت.

مطالب مرتبط:
آقای لاریجانی! شما صالح بر سؤالسار نیستید
ولله شأن ملت از دولت و مجلس بالاتر است
رأس امور بودن، رأس امور مجلس نهم
 سوابقی از انتقاداتم به مجلس
مهمتر از سوال، لحن سوال و جواب است
چگونه احساس خطر نکنم؟!
علی مطهری! مرگ بر ضد ولایت فقیه!
این چند نفر!!!
اصولگرایان منتقد یا اصولگرایان غرغرو؟؟ 

میهمان عزیز شما ممکن است از سایت دیگری به اینجا لینک شده باشید، در صورت تمایل به صفحه ی اصلی وبلاگ مراجعه نمایید، مطالب وبلاگ به صورت مستمر به روز می شود. 

با توجه به درج مطلبی که چندی پیش از سایت شریان در این وبلاگ منتشر کردم و البته برخی از آنها را محتمل به تکذیب دانستم تکذیبیه ای را که یکی از مخاطبان وبلاگ در اختیارم گذاشته اند را ضمن تشکر از ایشان منتشر می نمایم:
بسم الله الرحمن الرحیم
در پی انتشار خبری در برخی سایت ها و پایگاه های اینترنتی مبنی بر نشست مهندس رحیم مشایی با مازندرانی های مقیم تهران و نقل قول های منتسب به ایشان در این نشست، به اطلاع می رساند که این خبر از اساس کذب محض بوده و هیچ پایه و اساسی ندارد. 
همانگونه که بارها تاکید شده است رییس دفتر محترم رییس جمهور در خصوص انتخابات ریاست جمهوری آینده و ورود به این عرصه، در هیچ محفل خصوصی و عمومی هیچگونه اظهار نظر و موضعگیری خاصی نه به نفع خود و نه برای کاندیدای دیگری نداشته است . 
مرکز روابط عمومی دفتر رییس جمهور انتشار اینگونه اخبار کذب و شایعه پراکنی ها را ادامه سناریو سازی های تکراری عده ای خاص علیه دولت می داند و همانگونه که از متن خبر مذکور بر می آید تهیه کنندگان این خبر مجعول، در ضمن تلاش برای تبلیغ به نفع کاندیدایی خاص، بدنبال تحت الشعاع قرار دادن و به حاشیه راندن رای تامل برانگیز صادر شده ،درخصوص دو نفر از توهین کنندگان به رییس جمهور محترم و رییس دفتر ایشان طی روزهای اخیر، بوده اند که بازتاب گسترده ای در سطح افکار عمومی داشته و تعجب همگان را برانگیخته است .
ناگفته پیداست که توسل به خبرسازی های دروغین و اینگونه اقدامات غیر اخلاقی برای عاملان آن هیچ گونه نتیجه ای نخواهد داشت، همچنان که تاکنون نیز نداشته است چرا که مردم، با بصیرت و هوشیاری، تمام تحرکات را تحت نظر دارند و همواره بدون توجه به فضا سازی های کاذب، بهترین واکنش را نشان داده اند و دولت هم به رای و نظر مردم، احترام قائل است.
این مرکز با تاکید مجدد بر کذب بودن خبر مذکور ،حق پیگیری حقوقی و قضایی آن را برای خود محفوظ می داند.
مرکز روابط عمومی دفتر رییس جمهور
http://president.ir/fa/43358
توضیح این که من در مطلب خودم "مشایی این بار آمده که بماند"بحث های منتشره در سایت شریان را مستند ندانسته و محتمل به تکذیب دانسته بودم اما بحث نامزدی آقای مشایی را در انتخابات ریاست جمهوری برای خودم مسجل دانسته و در آن خصوص تحلیل خود را ارائه داده بودم که البته همانطوری که در این تکذیبیه هم مشاهده می نمایید بحث نامزدی آقای مشایی تکذیب نشده است و تا کنون ایشان انصراف قطعی خود را از این مسئله اعلام ننموده اند، بلکه اصل خبر یعنی برگزاری این جلسه و اظهارات مورد ادعا در آن سایت مورد تکذیب ایشان قرار گرفته است.

مطلب مرتبط:مشایی این بار آمده که بماند

میهمان عزیز شما ممکن است از سایت دیگری به اینجا لینک شده باشید، در صورت تمایل به صفحه ی اصلی وبلاگ مراجعه نمایید، مطالب وبلاگ به صورت مستمر به روز می شود.

اظهارات جلسه اخیر نمایندگان اصولگرای مجلس با رییس جمهور حاوی نکات بسیار مثبتی است که یقیناً در صورت ادامه و تبلور عملی این تفاهمات، مشکلات اقتصادی و سیاسی کشور به سرعت حل خواهد شد. این سخن احمدی نژاد که "از اظهارات معارض با مصالح نظام در مجلس خودداری می کند" و اظهارات نمایندگان در "نفی فایده سوال از رییس جمهور و ترجیح دادن جلسات هم اندیشی" و تفاهم دولت و این نمایندگان با ادامه جلسات هم اندیشی، موجب می شود تا روال اداره ی کشور به حالت عادی برگردد. بحث دیگر این که این چرخش رویه از سوی نمایندگان مجلس و رییس جمهور بدون عواقب نبوده و یقیناً در آینده نزدیک و شاید با مشخص شدن خصومت های جریان انحرافی دولت و جریان انحصارطلب مجلس و موازات این دو در افزایش تفرقه افکنی ها با یکدیگر، مسئله وحدت بین مجلس و دولت موجب آشکارتر شدن بیشتر مسائل و شفافیت بیشتر جریان های سیاسی و اهدافشان نیز خواهد شد.

میهمان عزیز شما ممکن است از سایت دیگری به اینجا لینک شده باشید، در صورت تمایل به صفحه ی اصلی وبلاگ مراجعه نمایید، مطالب وبلاگ به صورت مستمر به روز می شود.