آقای رویانیان به عنوان مدیرعامل پرسپولیس چندی پیش گفت که سقف قراردادها در فوتبال ایران رعایت نمی شود و البته ماهم رعایت نمی کنیم. این جمله را شاید بارها تلویزیون پخش کرده است و البته من ندیدم که کسی از دوستان به این مصیبت بپردازد و یادم هست زمانی که ایشان رییس پلیس هم بود، در محل پارک ممنوع پارک کرده بود و امروز هم در سایتی دیگر می خواندم که ایشان به مجری تلویزیون گفته است که من به اندازه ی سن تو خدمت کرده ام و این چه سؤالاتی هست که از من می پرسید؟!
اگر چه تأسف خوردن صرف به درد نمی خورد و این رویه ی من هم نبوده و نیست چرا که هر جا نقدی کردم پیشنهادش را هم کنارش چسبانده ام، ولی اینجا می خواهم فقط مراتب تأسف عمیقم را اعلام کنم و از این که خاطر شما را هم مکدر می کنم پوزش می خواهم:
براستی برای مردان قانون و مجریان قانون این کشور متأسفم که به راحتی قانون را نقض و سپس توجیه می کنند.
براستی برای قانون های مان متأسفم که بعضاً این قدر غیر منطقی هستند، مردان قانون نیز حداقل برای حفظ شخصیت و اعتبار خودشان نمی توانند اجرای شان کنند.
براستی متأسف می شوم وقتی که یک خادم کشور به راحتی زحمات چند ساله اش را با یک منت پایمال می کند و بدتر این که، این کار را برای فرار از پاسخ گویی به ملت انجام می دهد.
براستی از این که افراد حتی موجه! به این راحتی علناً اعلام کنند که ما قانون را رعایت نمی کنیم ولی هیچ اتفاقی در جهت تنبیه یا تغییر قانون نمی افتد متأسفم. 

میهمان عزیز شما ممکن است از سایت دیگری به اینجا لینک شده باشید، در صورت تمایل به صفحه ی اصلی وبلاگ مراجعه نمایید، مطالب وبلاگ به صورت مستمر به روز می شود.

با توجه به تحلیل های متناقضی که در خصوص موفقیت مذاکرات استانبول و بغداد به گوش می رسد، بر آن شدم که مطلبی تحلیلی با چند تذکر در این خصوص بنویسم: 
1- این مسئله که گروه 5+! به غنی سازی تا 5 درصد رضایت دارند، خود نشان از موفقیت روند مذاکرات دارد و نباید فراموش کرد که اکنون دعوا بین 5 تا 20 درصد است نه بین غنی سازی و تعطیلی آن.
2- مدتی پیش مطلبی نوشتم در خصوص اظهارات و تحلیلهای نسنجیده برخی رسانه ها و شخصیت ها را به دلیل نشان دادن بی تابی جهت اتمام تحریم ها، مورد نکوهش قرار دادم و اکنون باید مطمئن بود که تا زمانی که ما روی تحریم ها ضعف نشان بدهیم، آنها این ابزار از معدود ابزارهای باقی مانده را رها نخواهند نمود. 
3- گروه مذاکره کننده ی ایران به خوبی در حال موفقیت و فتح یک یک سنگرها و پیش روی است و گروه اقتصادی دولت و مجلس نیز باید بر اطاعت از دستور اخیر مقام معظم رهبری مبنی بر تمرکز بر اقتصاد مقاومتی اهتمام ورزند نه این که چشم شان به دست گروه مذاکره کننده باشد.
4- برخی سوء مدیریت های اخیر در خصوص افزایش قیمت ارز و مسکن که تأثیر مستقیمی بر جامعه و معیشت مردم گذاشت، نباید از چشم تحریم ها دیده شود و همین نگاه است که متأسفانه از سوی برخی مسئولان نیز ترویج یافته و نمی گذارد تا اشتباهات درست دیده و رفع شوند و از سویی نیز کم تأثیری تحریم ها با صدای بلند اعلام نمی گردد تا توهم ضعف ایران در برابر تحریم ها به صورت کلی تمام شود.

میهمان عزیز شما ممکن است از سایت دیگری به اینجا لینک شده باشید، در صورت تمایل به صفحه ی اصلی وبلاگ مراجعه نمایید، مطالب وبلاگ به صورت مستمر به روز می شود.

امر به ورزش امر به خوبی است و نباید این خوبی را که در جهت حفظ سلامتی جسم و روح مومنان به مثابه ی یک الزام است را وانهاد. ورزش نه تنها به عنوان یک تفریح سالم و مفید برای هر مومنی لازم است، موجب تقویت قوه ی اراده می شود. مگر می توان لقب مومن داشت، ولی مواظب خوراک و سلامتی نبود!؟ مگر این جسم و روح امانت نیست؟! مگر خداوند دستور نداده است که خودمان را به هلاکت نیندازیم!؟ کافی است که بپذیریم ورزش جزء لاینفک سلامتی است و سلامتی بدون ورزش محقق نمی شود و این که ورزش موجب می شود تا مومنان از تنبلی و خمودی دور شوند؛ همین تنبلی و خمودی مانع انجام وظایف، تکالیف، عبادات و کمک به دیگران و در نتیجه خسران است. چگونه با 30 کیلو اضافه وزن می توان مثل فنر برای کار خیر از جا پرید؟! باور کنیم اگر همین ورزش را با نیت الهی و به دور از حب و بغض های ماورای رقابت های کاذب انجام دهیم، می توانیم برای آن توقع ثواب آخرت نیز داشته باشیم.
من به عنوان کسی که سالهاست بر ورزش استمرار دارم، مدام تمام دوستان و همکارانم را به این عمل صواب و ثواب توصیه می کنم تا هم افرادی سالم داشته باشیم و هم جامعه ای پویا.
اگر ورزش را امری هزینه بر می دانید که واقعا هم تا چنین است، این را هم بایست دانست که هر ریالی که در ورزش هزینه می شود، از صرف تومان ها در درمان جلوگیری خواهد کرد. و اگر برای ورزش وقت ندارید باید بدانید که وقتی را که با ورزش نکردن می خریم، چند ده برابرش را از عمرخود کم می کنیم و البته چه زمان ها که باید در بستر بیماری و بیمارستان ها صرف نمود، بی آنکه وقتی عملاً صرفه جویی شده باشد.
ورزش باید در ارزشی ها به عنوان یک الزام حس شود و همگی باید در قبال سلامتی برادران دینی مان به خصوص اعضای خانواده حساس باشیم و هم خودمان ورزش کنیم و هم امر به ورزش را مجدانه دنبال کنیم.
دیگر مسئله ی مهمی که باید به جوانان ارزشی توصیه کرد، دوری از هرگونه دخانیات به خصوص قلیان است. متأسفانه چند سالی است که به دلیل ندانم کاری برخی هیأتی ها، به جان جوانان مسجدی ما افتاده است؛ براستی قلیانی که چند ده برابر سیگار سمی و خطرناک است، چرا نباید به مثابه ی افتادن در دام تهلکه حرام فرض شود؟! قلیانی که باعث ریزش مو می شود و قلب و ریه و معده را منهدم می کند و موجب لنگیدن پا (به دلیل تنگ شدن عروق خون رسانی) می شود، یعنی چیزی که از سرتا به پای انسان را نابود می کند، واقعاً در شأن یک بچه مسلمان است؟! من خود! خویشتن! یک شبی که قلیان موجب اذیت معده ام شده بود، قسم خوردم تا دیگر لب به هیچ دخانیاتی نزنم و البته چند سال است که به توفیق الهی بر قسمم مانده ام، و مانند کسی که مضرات قلیان را به جان درک کرده ام و البته اکنون دیگر استفاده نمی کنم، تمام دوستانم را با توجه به ضررهای جسمی، روحی و مالی به ترک هر گونه دخانیات توصیه ی اکید می کنم.
از دیگر آفات بچه های ارزشی به خصوص فعالان حقیقی در سنگرمجازی کم خوابی های همیشگی است که موجب بیماری متعدد سهل العلاج و سعب العلاج می شود، از دیابت تا فشارخون تا ناراحتی گوارشی و سردرد وسرماخوردگی و اگرچه بخشی از مضرات این کم خوابی با خواب های نیم روزی و بخشی دیگر با ورزش کردن قابل جبران است (چرا که ورزش هم موجب مقاومت بدن می شود و هم باعث سوخت و ساز صحیح بدن به خصوص در کاهش ابتلا به دیابت) ولی خواب شب که خداوند آن را برای آرامش آفریده است چیز دیگری است.

میهمان عزیز شما ممکن است از سایت دیگری به اینجا لینک شده باشید، در صورت تمایل به صفحه ی اصلی وبلاگ مراجعه نمایید، مطالب وبلاگ به صورت مستمر به روز می شود.

انتخاب آقای لاریجانی به عنوان رییس موقت مجلس نهم آنهم با اختلاف حدود 70 رأی نسبت به آقای حداد عادل، اولین نشانه از یک واقعیت تلخ است؛ این واقعیت همان بروز مجلسی اقتدارگراز پس مجلس اقتدارگرای دیگراست. خود آقای لاریجانی هم در اولین نطق خود چنین مفهومی را با اصرار بر داشتن مجلسی مقتدر تبیین نمود و البته علت رأی آوردن وی نیز با توجه به کارنامه نه چندان مثبت وی در انتخابات 88، قطعاً همین علاقه ی نمایندگان مجلس است چرا که ایشان نیز می پسندند که مجلس شان!!!! قوی تر باشد، حداقل تا وقتی که خودشان نماینده مجلسند.

البته اگر بخواهیم منصفانه بنگریم، بخشی از این شبه عقده، در اصرار به داشتن مجلسی هرچه مقتدرتر را می توان در سخنان رییس جمهور مبنی به در رأس امور نبودن مجلس معطوف دانست، که با اصرار بر نظارت بر قانون اساسی از سوی ایشان، این بیماری بیش از پیش در حال بروز است البته دو سویه!!! چرا که مجلس تنها زمانی خود را قادر به مهار دولتی اقتدارگرا می داند که اقتدارگرا حرکت کند و این همان مشکل مهم کشور است که ای کاش سران تمام قوا می دانستند و واقعاً ایمان می آوردند که شأن مردم از هر سه شان بالاتر و والاتر است. ای کاش اگر قرار بود مسابقه ای بین قوا رخ دهد، آن رقابت بر خدمت و خشوع در درگاه مردم و کسب ثواب می بود، نه رقابت در اثبات اهمیت صندلی های عاریه ای!

میهمان عزیز شما ممکن است از سایت دیگری به اینجا لینک شده باشید، در صورت تمایل به صفحه ی اصلی وبلاگ مراجعه نمایید، مطالب وبلاگ به صورت مستمر به روز می شود.

گویی آخرین جلسه ای که در خصوص پرونده ی بزرگترین فساد مالی کشور (می توانید بخشی از اظهارات متهمین را اینجا بخوانید) برگزار گردید، شاه کلید بازکردن ابعادی دیگر از انحرافات جریان انحرافی بوده است. به نظر می رسد کم کم می توان منتظر ورود و پاسخگویی دم ضخیم ها بود، و البته آرزو می کردیم که ای کاش این فساد اصلاً رخ نمی داد ولی اکنون چه سود!؟ این فساد رخ داده است و تنها اکنون زمان آشکار شدن است و نه زمان جرم، جرم آنگاه شروع شد که روابط، ضوابط را دور زد، آنجا که تراوشات ذهن جاهل یک حراف از هر معلومی، مفهومی مجهول مجعول کرد تا همه چیز را بتوان با مکتبی خودساخته و غیراسلامی توجیه کرد، آنجا که به ظاهر فیلسوف و عارف و مقتصد و مجتهد و خطیب در یک خرقه گردهم آمدند و جامه ی زهد فروختند بر سادگانی که هاله ی نور را دنبال می کردند جای خود نور، آنجا که سادگان را پای تریبون های مخدوش، مدهوش کردند، آنجا که بی اعتمادی ها به اعتمادی نابجا ختم شد، آنجا که نارفیقی! تمام رفقا را تاراند، آنجا که جایگاه اساتید اخلاق به مدعیان دروغین رابطه با معصوم داده شد، آنجا که معاونت صناعی دستی و گردشگری محملی شد برای وضع حمل گروهی انحرافی، آنجا که رشد چند سلولی این گروه یکباره تشدید شد و یک به یک از شفیره های خود بیرون جهیدند، همانجا! دقیقاً همانجا بود که انحراف از فاز حرف به فاز عمل وارد شد و ناگاه، بر ورمی آلوده آگاه شدیم، که همه کار خود را، حوالت بر امام زمان می داد، آنگاه که بازرس ویژه و برادرتنی باهم رانده شدند، آنجا که نوع رابطه از منطقی بودن به مرشدی بودن نزدیک شد، آنگاه که ولایت مداری در ولایت نداری تحریف شد و حکم ولایی ولی، به توصیه ای دوستانه و البته بی ربط تعبیر شد، آنگاه که مطلع از این انحرافات قرار بود عزل شود و در ادامه قهرکسی که موجب دق دیگران می شد، و اکنون بعد از چندسال که لیستی از دانه درشت ها در جیب مانده بود، این بار گویی خود دانه درشت در جِیب پنهان شده است، که اگر خط قرمزی تعریف نشود، ان شاءالله کف دست است این بار ملخک. در این نوشته اصلاً بر این منظور نبودم که خود آقای "ا ر م" را دزد معرفی کنم ولی نوع مدیریت باری به هر جهت اگرهم!! با عمد هم همراه نباشد، سهواً فضا را برای ورود نزدیکان فرصت طلب باز می کند که اکنون شاهدش هستیم و ان شاءالله شاهد اجرای عدالت.

مطالب مرتبط:
آیا احمدی نژاد نجات می یابد؟!
لیست مفسدان در جیب یا جیب مفسدان در لیست
بگذارید احمدی نژاد بخواند!

میهمان عزیز شما ممکن است از سایت دیگری به اینجا لینک شده باشید، در صورت تمایل به   صفحه ی اصلی وبلاگ مراجعه نمایید، مطالب وبلاگ به صورت مستمر به روز می شود.

آن گاه که جبهه ی پایداری به دلیل مقاومت در برابر حضور ساکتین فتنه در جبهه ی متحد، با ائتلاف با آن خودداری کردند، برخی از بزرگان اصولگرایی که اتفاقاً در فتنه نیز خوب و انقلابی عمل کرده بودند، با یک اشتباه محاسباتی هم جبهه ی پایداری را با اتهام بی بصیرتی تخریب کردند و هم مأمنی برای ورود ساکتین مهیا کردند تا برای خودشان و دوستانشان بلیط ورودی به مجلس تهیه کنند.
آری! اکنون موضوع من همین بزرگان اصولگرایی است، دیدید که همان ها که بر طبل وحدت با ساکتین نواختند چه زود پشت دست گزیدند؟! دیدید کسانی که ولایت را آن موقع که بایست در می یافتند، نیافتند، اکنون به منظور شکستن وحدت اصولگرایان، فراکسیون "رهروان ولایت" تشکیل داده اند!؟ دیدید آقای زاکانی؟! شما که بصیرتِ چراغ انقلاب، استاد مصباح،  مطهری زمان را، زیر سوال بردید، چگونه در جایگاه متهم به بی بصیرتی جاخوش کرده اید؟! دیدید که میوه ی وحدتی را که به ساکتین، تعارف کردید، چگونه تفاله اش را پس از مکیدن آبش، پَسِتان دادند؟! می دانم که مطالبم را قابل خواندن نمی دانید، ولی این قدر می دانستم که قبل از انتخابات بنویسم "شأن حضور جبهه ی پایداری ناقض ائتلاف" و کاش شماهم می دانستید تا اکنون سایت تان (جهان نیوز)، اینگونه محل گلایه گذاری و حسرت و آه و فغان نبود!
آقایانی که ساکتین را در جرگه اصولگرایی دانستید! خطابم با شماست! مگر نمی دانستید که آزموده را آزمودن خطاست؟! مگر از خیانت ساکتین در شروع و بروز فتنه مطلع نبودید؟! مگر می توان مؤمن بود و کیس هم بود و از یک سوراخ چند بار گزیده شد؟! آقایان عزیز! شما هرچقدر که ساکتین را محرم دانستید، همان قدر جبهه ی پایداری را نامحرم فرض کردید!؟ اکنون وقت بازخواست نیست!؟ ولی بدانید که به بهانه ی مصلحت نمی توان عدالت را زیرسؤال برد، نمی توان کسانی را که ناشایستند جذب کرد و شایستگان را دفع کرد؟! این روند مصلحت اندیشی همان است که جبهه ی پایداری بر آن تاخت و اگر همراهی شما می بود، اکنون وحدت واقعی را شاهد بودیم، آنهم با شایستگان، نه این که ساکتین دفاع از حریم ولایت اکنون گروه "رهروان ولایت" تشکیل دهند و ما را به یادِ زلف علی بی مو و عین اللهِ روشن دل بیندازند.

میهمان عزیز شما ممکن است از سایت دیگری به اینجا لینک شده باشید، در صورت تمایل به صفحه ی اصلی وبلاگ مراجعه نمایید، مطالب وبلاگ به صورت مستمر به روز می شود.

این توهین ها کمال عدم پایبندی به دموکراسی و تربیت را در دشمنان اسلام می رساند. چه بسا با چنین توهین هایی ماهیت افراد و اعمالشان مشخص شده است که چقدر به همان اصولی که خودشان دم از آنها می زنند، پایبند نیستند.
شاید مهمترین عامل در شناخت و نشر آثار اهل بیت، همین اهانت ها و ظلم هایی بوده که به ایشان رفته است، تا محرم ها، صفرها و دهه ی فاطمیه ها برپاشود و شیعیان در ماتم این همه ظلم بر ائمه ی رحمت، بر خوان معرفتشان بنشینند و نصیب برند؛ چنان که هنوز دل مسلمین به یاد آن لحظه ای که خاکروبه بر سر پیامبر اسلام می ریختند، می سوزد و اشک می ریزند.
این توهین ها چه از زمان صدر اسلام و چه اکنون موجب شده است تا شقاوت، نکبت، ابتریت و فلاکت بر دشمنان اهل بیت سایه افکند، و این نکبت ها از ابی لهب تا ابن ملجم و شمر و یزید و سلمان رشدی و شاهین نجفی همچنان ادامه دارد.
این توهین ها باعث می شوند تا شیعیان به خود و اعمال خود بنگرند و تحلیل کنند که چه اشتباهاتی انجام داده اند؟ کجا کوتاه آمده اند که دشمن جسور شده است؟ کجا خودشان نیز شریک جرم بوده اند؟ کجا سکوت کرده اند که دشمن دریده شده است؟
این توهین های فاقد منطق، باعث می شوند تا دانشمندان بیش از پیش به معرفی و تبیین سیره ی اهل بیت اقدام کنند و برآیندِ آن توهین ها و این تبیین ها، موجب افزایش علاقمندان به اسلام، اهل بیت و تشیع گردد و جز این اگر بود، کل یوم عاشورا نبود و کل ارض کربلا.
این جسارت ها باعث می شود تا رابطه ی هتاکان با دشمنان اسلام و اهل بیت آشکار تر شود و چه بسا از پس این هتاکی ها مشخص شد که آبشخور این جسارت ها، همان دشمنان همیشگی اسلام یعنی انگلیس، آمریکا و اسرائیل و رسانه های مجعولشان بوده است و این که همین توطئه ها که طرفداران هتاکان خداجو!!!، مرموزانه توهم نام می نهادند، از برای تبرئه ی  خویشتن بوده است تا خودشان شریک توطئه لقب نگیرند (یادآوری به این که همین موسوی فتنه 88 که هتاکان به امام حسین را مردان خداجو!!! لقب نهاد، همان است که توطئه ها را توهم خواند و در آن باب، صفحه ها نوشت تا توطئه گر نبودن خویش را برای آینده اثبات نماید که البته "ان الله خیرالماکرین").
توهین ها باعث می شوند تا شیعیان بیش از پیش فرزندان شان را به نام بزرگان خویش مسما کنند و همان نام ها که کمتر استفاده می شدند، از برای احترام و تکریم بیشتر مورد استفاده قرار گیرند.
این هتاکی ها باعث می شوند تا شیعیان در پی دفاع از مظلومیت ائمه هدی، بیشتر در پی شناخت آنها برآیند و ایشان را بهتر به فرزندان و اطرافیانشان بشناسانند و از وجودشان بیشتر فیض برند.
یادمان نمی رود که درخشان ترین دوران ها برای اسلام همیشه از پس هتاکی هایی بیرون آمد که شیعیان در مواجهه با آنها بیکار ننشستند  و فعالانه به دفاع از دین و ایمان خویش به پاخاستند و نمونه اش نیز دوران به اصطلاح اصلاحات بود که بعد از 8 سال توهین و جسارت به مقام ائمه و سیره شان و برداشتهای کج و معوج از دین، این هتاکان فرسنگ ها از کسب جایگاه در قلب مردم دورشدند در حالی که دم خروسشان از زیر بغلشان بیرون زده بود. 

میهمان عزیز شما ممکن است از سایت دیگری به اینجا لینک شده باشید، در صورت تمایل به صفحه ی اصلی وبلاگ مراجعه نمایید، مطالب وبلاگ به صورت مستمر به روز می شود.

اگر چه بحث تولید و اشتغال از مشکلات عمده و مهم تمام استانهای کشور است اما برای رفع بهتر و دقیقتر مشکلات هر استان بهتر است که مشکلات هر استان به صورت مستقل مورد توجه قرار گیرد که به همین منظور نمونه ای از مشکلات استان را که حل آنها می تواند موجب ارتقای وضعیت اشتغال، تولید و توسعه ی استان باشد را مختصراً تقدیم می کنم:
محوریت اشتغالزایی، یکی از موانع اشتغال و تولید: یکی از مشکلات مهم اشتغال در استان ریشه در همین حل مشکل اشتغال دارد. توضیح این که سالهاست که نبض تسهیلات بانکی در خدمت سیاستهای وزارت کار قرار دارد و اینگونه است که  بر اساس افزایش اشتغال به صنایعی تسهیلات پرداخت شده و یا از آنها حمایت می شود که توان اشتغال زایی بیشتری را با هزینه ی کمتر و زمان کوتاهتری (زودبازده) داشته باشند و این یعنی شیوع صنایع فرسوده، قدیمی، آلوده، خطرناک، پرضایعات و کم بازده در استان به نحوی که حتی کارخانجاتی که تازه تأسیسند و یا تازه توسعه یافته اند نیز قادر به حفظ اشتغال اولیه خود نیستند. اینگونه صنایع محصولات بی کیفیت و گران تولید می کنند و به این شکل است که این صنایع شغل های ناپایدار و کم درآمد ایجاد می کنند.
یکی از پیامدهای چنین اشتغال هایی این است که به دلیل تولید کم و بی مشتری، قادر به ایجاد اشتغال غیر مستقیم مناسبی نیز نیستند و بنگاه هایی در جهت فروش، عرضه و خدمات این کالاها تأسیس نشده و اشتغالی نیز در این خصوص ایجاد نمی شود.
از پیامدهای دیگر این نوع اشتغال این است که این صنایع به دلیل عدم سودآوری مناسب، انگیزه و توانی برای سرمایه گذاری بیشتر ایجاد نکرده و با توجه به حاشیه ی سود کم شان، عموماً  قابلیت مقاومت در شرایط سخت و رقابتی را ندارند و در شرایط عادی نیز این صنایع درجا می زنند و حال این که صنایع پیشرفته، با کیفیت و کمیت بالا و سودآوری زیاد، اگر چه در گام های ابتدایی اشتغال کمی ایجاد می کنند، اما با سودآوری به سرعت توسعه یافته و موجب اشتغال بیشتر در گامهای بعدی می گردند و البته که این اشتغال پایدار و در شأن کارگران ایرانی خواهد بود.
متأسفانه بسیاری از صنایعی که در گیلان وارد شدند، صنایع فرسوده و قدیمی اروپای شرقی بودند که به دلیل عدم نظارت بر تسهیلات دریافتی، وارد گیلان شده و موجب بروز صنایع قدیمی و کهنه ای در نساجی، فولاد و ... مشکلات عدیده ی کارگری در استان گردیده اند.
عدم حمایت منسجم نمایندگان و مسئولان از صنایع و تولیدات استان: به نحوی که چای، برنج، طیور، صنایع غذایی و نساجی و بسیاری از محصولات استان که براساس قابلیت های موجود و اقلیمی بومی در استان تولید می شوند، با دلیل عدم حمایت از سوی نمایندگان مجلس و دولت، توان رقابت و توسعه نداشته و حتی در حفظ اشتغال موجود نیز موفق نیستند. این مسئله نشان از عدم حمایت و وحدت نمایندگان مجلس و دولت در احقاق حقوق تولید کنندگان استان را دارد که در مقایسه با مسئولان استان های قوی مانند اصفهان کاملاً به چشم می آید.
مستندسازی ها آفت جان سازمان های دخیل در اشتغال: اگر چه این مشکل در تمام استانها وجود دارد اما با توجه به مهارت ادارات استان گیلان در رقابت های مربوط به طرح تکریم و سایر ارزیابی های دولتی بیشتر به چشم می آید، چرا که تا زمانی که محوریت رشد و ارتقای هر سازمان صرف آمار و مستنداتی باشد که خود آن سازمان یا زیرشاخه های وی تولید می کنند، همواره شاخص ها به نحو کاذبی در حال مثبت نمایی خواهند بود. سازمان هایی با این رویکرد عموماً بهترین امکانات و پرسنل خود را در زمینه ی کسب و ایجاد آمارها و مستندات بهتر هزینه می کنند و به این شکل موجب می شوند تا همواره ظاهری بهتر از باطن داشته باشند.
دعوت از پیمان کاران ضعیف برای احداث و ایجاد پروژه های مختلف: متأسفانه شواهد و موارد زیادی وجود دارد که پیمان کاران ضعیف با ترک تشریفات و یا مناقصه های صوری به کار گماری می شوند و این پیمانکاران موجب می شوند تا زمان به بار نشستن پروژه های مختلف من جمله پروژه هایی که موجب اشتغال زایی و توسعه ی صنعت، کشاورزی و توریسم می شوند، چند برابر به طول انجامد که نمونه ی این مشکل را در انتخاب با ترک تشریفات پیمانکار احداث شهرک گلخانه ای و پیمانکاران مسکن مهر رشت  و یا ساخت آزادراه قزوین رشت می توان مشاهده نمود که همین ضعف موجب ورشکستگی و از توجیه خارج شدن طرح شهرک گلخانه ای و عقب افتادگی مفرط مسکن مهر رشت و عدم اتمام پروژه اتوبان رشت –قزوین و افزایش قیمت تمام شده در تمام آنها گردیده است.
عدم اهتمام به قابلیت های بومی استان گیلان در صنایع تبدیلی و بسته بندی و توریسم: موجب گردیده است تا اشتغال غیر مستقیم مربوط به چای و برنج و سایر محصولات کشاورزی و دام و طیور به استان های دیگری مانند تهران واگذار گردد. هم اکنون چای گیلان در سایر استانها بسته بندی می شود و یا به خارج از کشور ارسال شده و با فراوری و طعم دهی از آن کشورها به سایر نقاط دنیا من جمله خود ایران ارسال می شود و این یعنی اشتغال عظیمی که با گشاده دستی به کشورهای دیگر و سایر استانها  هدیه می شود.
توریسم به عنوان بهترین و سبز ترین صنعت در گیلان می تواند نقش بسیار تعیین کننده ای داشته باشد که متأسفانه به دلایل زیادی من جمله عدم معرفی مناسب و گسترده، مهیا نکردن راه های دسترسی آسان برای رسیدن به نقاط توریستی، عدم تسهیلات مناسب جهت ساخت هتل ها و مسافرخانه ها و نبود حمایت از این عرصه همچنان جای کار زیادی دارد که در صورت اهتمام به رفع موانع توریسم و به خصوص با بحث توریسم درمان که جدیداً در برنامه ی استان قراردارد، گام بلندی در جهت افزایش اشتغال، جذب منابع و توسعه صنعت سالم، پاک و جذاب توریسم ایحاد خواهد شد، توضیح این که همین توریست هایی که در مقاطع مختلف سال به استان گیلان می آیند نیز به دلیل عدم احداث بنگاههایی برای استراحت، گردشگری، خرید و ... بدون این که درآمدی برای استان ایجاد کنند تنها موجب گرانی فصلی، شلوغی خیابانها و جاده ها و کاهش اجناس و کالاها می گردند. یک مثال ساده این که اکنون سالهاست که قرار است استخرهایی که در اطراف رشت قبلا برای فراوری چوب به کار برده می شدند، برای جذب توریسم بکار برده شوند که نشده است و چقدر راحت می توان این استخرها را با وسایل مختلف تفریحی از قبیل قایق و پارک و یا تدابیر دیگری مانند پرورش ماهی برای ماهیگیری تفریحی میهمانها به محلی برای تفریح و اشتغال و کسب درآمد تبدیل نمود.
عدم استفاده ی شایسته از منطقه ی آزاد و قابلیت های آن: اگر چه شهرستان بندرانزلی با داشتن تعریف منطقه ی آزاد تجاری از تسهیلات خاصی در خصوص اشتغال و توسعه می تواند استفاده کند اما این ظرفیتها همچنان با کمترین استفاده هدر می روند.

مطالب مرتبط از همین وبلاگ:
شرایط تحقق شعار امسال (قسمت اول)
شرایط تحقق شعار امسال (قسمت دوم)

میهمان عزیز شما ممکن است از سایت دیگری به اینجا لینک شده باشید، در صورت تمایل به صفحه ی اصلی وبلاگ مراجعه نمایید، مطالب وبلاگ به صورت مستمر به روز می شود.

تخلف از قانون در همه ی جوامع وجود دارد، اما دلایل و ریشه های آن می تواند متفاوت باشد؛ بدترین تخلفات و قانون شکنی ها به دلیل طمع است یعنی افراد برای کسب چیزهایی که به آنها تعلق ندارد حاضر می شوند قانون را نقض نمایند، اما این گونه بی قانونی ها آن چیزی نیست که بین عموم جامعه شایع و عموم اجتماع را به خود گرفتار کرده باشد، اکنون بسیاری از ما برای چیزهایی که واقعاً نفعی نیز به دنبال ندارد، قانون را نقض می کنیم، یعنی بدون این که چیزی بدست آوریم عادت کرده ایم قوانین را پشت سر بگذاریم.
به نظر می رسد ریشه ی اصلی این گونه قانون شکنی ها، نوعی حس خود بزرگ بینی یا خود زرنگ بینی است که با نقض قانون بروز پیدا می کند و این چنین هر کسی به مثابه ی میزان نقض قوانینی که بابت آنها پاسخگو نمی شود، خود را زرنگ و باهوش می داند و کسانی را که چنین قابلیتی!!! ندارند را پخمه معرفی می کنند.
متأسفانه کم ندیده ایم کسانی را که بدون هیچ کار مهم و مفیدی، از نقض قوانین رانندگی و یا قواعد محل کار خود لذت می برند و چه بسا تعداد چراغ قرمزهایی که هر روز رد می کنند را می شمارند و به آن ها افتخار نیز می کنند. چه بسا کسانی که با سفسطه، دروغ و ریا، تخلفات خود را توجیه می کنند و از این کار نه تنها احساس گناه نمی کنند، بلکه احساس موفقیت دارند. چه بسا کسانی که با حیله و فریب صف ها را دور می زنند و نوبت دیگران را اشغال می کنند و بی آن که حس گناه داشته باشند، معترضان را به رقابت فرا می خوانند.
پیشنهاد: حال ممکن است این سوال ایجاد شود که چه راهی برای اصلاح این وضعیت وجود دارد و به قولی چه باید کرد؟! به نظر حقیر اولین گام این است که از خودمان شروع کنیم و هر خواسته ای را که با نوعی حس زرنگی توأم است را مورد مداقه قرار دهیم تا مبادا در پس این حس زرنگی، ظلم به فرد یا جمعی مستور و یا نقض قانونی در کار باشد. و اما گام دوم که بسیار هم تأثیر گذار است این که تخلفات ریز و کوچک قانونی اطرافیان را به مثابه ی زرنگی و توانایی افراد تلقی و معرفی نکنیم و بلکه با هرگونه بازخوردی مانند اخم، بوق و نصیحت، اولاً به این گونه افراد امتیاز ندهیم و ثانیاً این گونه اعمال را محکوم کنیم، یقیناً نباید در ایجاد حس موفقیت با قانون شکنان همکاری کرد، بایستی موفقیت های حاصله با نقض قانون را سرشکستگی و مایه سرافکندگی در جامعه معرفی نمود.

میهمان عزیز شما ممکن است از سایت دیگری به اینجا لینک شده باشید، در صورت تمایل به صفحه ی اصلی وبلاگ مراجعه نمایید، مطالب وبلاگ به صورت مستمر به روز می شود.

شب جمعه ساعت از نیمه شب گذشته بود و همینطوری طبق عادت بد ما ایرانی ها تلویزیون روشن بود و من سرم در عالم مجازی بود، شبکه 2 برنامه ای در باره ی سینمای کودک پخش می کرد که بدون غلو، ناگهان کارشناسی آمد و کلاً ما ایرانی ها را به توهم توطئه در تمام امور محکوم کرد و بعدش هم آنهایی که جوایز خارجی را به دلیل توهم توطئه قدرناشناس هستند را محکوم کرد (که گویی مخاطبش تمام کسانی هستند که جایزه ی اسکار جدایی نادر از سیمین را سیاسی می دانستند و تبریک در خور شأنی نگفتند و افتخار هم نمی کنند) و در تمام این سخنان ظاهری کارشناسانه را البته با لحنی تمسخر آمیز چنان آمیخته بود که گویی نگاه عاقل اندر سفیه خود را به شدت باور دارد. خودمانیم، احساس کردم آقای ضرغامی  تلویزیون دولتی را اجاره داده اند و شاید هم خودشان را!!! هنوز داغ برنامه ی هفت از دل بچه مسلمان های هنردوست پاک نشده و مثلاً در حالی که مجری برنامه در جبران آن جبرانی اشتباه عوض شد، اما سیاست صداو سیما گویی مشکل اصلی است که همچنان به قوت در ضعف خود پابرجاست.

میهمان عزیز شما ممکن است از سایت دیگری به اینجا لینک شده باشید، در صورت تمایل به   صفحه ی اصلی وبلاگ مراجعه نمایید، مطالب وبلاگ به صورت مستمر به روز می شود.