کارگروه اقدام مالی روز جمعه اعلام کرد که نام ایران همچنان در فهرست کشورهای پرخطر این نهاد به لحاظ پولشویی و حمایت از تروریسم باقی مانده است لیکن به دلیل تعهدات جدید ایران، تا مدت یک سال اقدامات تنبیهی علیه ایران را به حالت تعلیق درآورده است به نوعی که در این گزارش آمده است:

«کارگروه اقدام مالی از تصویب و تعهد سیاسی سطح بالای ایران به یک برنامه اقدام برای رفع کمبودهای مربوط به مبارزه با پولشویی و مقابله با حمایت از تروریسم و همچنین تصمیم این کشور برای دریافت کمک‌هی فنی برای اجرای این برنامه اقدام، استقبال می‌کند. به همین جهت کارگروه اقدام مالی اقدامات تقابلی (تنبهی) را برای دوازده ماه به حالت تعلیق درآورده تا بر روند اجرای برنامه اقدام نظارت کند. در صورتی که در پایان این دوره، کارگروه اقدام مالی به این جمع‌بندی برسد که ایران پیشرفت لازم را در اجرای برنامه اقدام نداشته، اقدامات تقابلی کارگروه اقدام مالی بار دیگر اعمال خواهند شد. اگر ایران در این دوره به تعهدات خود ذیل برنامه اقدام عمل کرده باشد، کارگروه اقدام مالی گام‌های بعدی در این ارتباط را بررسی خواهد کرد.»

همانطوری که می بینید، اجرای این تعهدات هم مسئله را فیصله نمی دهد و تازه پس از این تعهدات، کارگروه اقدام مالی گام های بعدی را بررسی خواهد کرد! گویا دولت پذیرفته که کشور را به نحوی زیر ذره بین این کارگروه قرار دهد که نگرانی های اصلی ایشان که همانا کمک به محور مقاومت، مبارزه با جریان های تکفیری و حمایت از فلسطین و سایر ملت های مظلوم منطقه است را مرتفع سازد! که اگر حل پرونده هسته ای از سوی آژانس را برجام هسته ای نامیدند، رقصیدن به ساز کارگروه اقدام مالی را می توانیم برجام منطقه ای بخوانیم. البته ظاهراً هدف اصلی دولت در برجام منطقه ای ، امکان استفاده از مزایای برجام هسته ای است که با کارشکنی و گروکشی آمریکا به بن بست انجامیده که این خود دلیل معتبری است برای عدم اطمینان به مسیری که آمریکا،‌ ایران را به آن میکشاند، دلیلی که حتی برای آنها که به آرمان های انقلاب اعتقاد ندارند هم می تواند قانع کننده باشد.

البته هیچ ایرانی از شفافیت و سلامت اقتصادی بدش نمی آید و اتفاقا به دولت انتقاد داشتیم که چرا شفافیت اقتصادی را به سرک کشیدن در زندگی مردم توصیف کرده است، اما اگر قرار باشد این شفافیت، در قالب امتیاز دهی به آمریکا و تحت نظارت کسانی باشد که به دنبال قطع کردن دستهای قدرتمند و یاری رسان ایران در منطقه هستند، مسلماً اگر نگوییم خیانت صورت گرفته، مسلماً اقدامی بسیار غلط و نابجا انجام شده و مصداق عینی نقض مواد متعدد از قانون اساسی چه در خصوص سیاست خارجی، چه قاعده نفی سبیل و چه استقلال کشور رخ داده است و این همه عقب نشینی، تازه در شرایطی است که کارگروه اقدام مشترک در نهایت گزارش خود به همه کشورهای دنیا و مؤسسات مالی هشدا می دهد:

«ایران تا زمان تکمیل کامل برنامه اقدام، همچنان در بیانیه عمومی کارگروه اقدام مالی باقی خواهد ماند. تا زمانی که ایران اقدامات لازم برای رفع کمبود‌های شناسایی شده در برنامه اقدام را انجام نداده، کارگروه اقدام مالی نسبت به ریسک ناشی از حمایت مالی از تروریسم از داخل ایران و تهدیدی که برای سیستم مالی بین‌المللی ایجاد می‌کند، نگران خواهد بود. به همین جهت، کارگروه اقدام مالی، از اعضای خود می‌خواهد و به تمام دیگر کشورها توصیه می‌کند که همچنان به موسسات مالی خود پیشنهاد کنند که در رابطه و مبادله با افراد حقیقی و حقوقی در ایران، بر اساس توصیه شماره 19 کارگروه اقدام مالی، هوشیاری لازم را به خرج دهند. کارگروه اقدام مالی به ایران توصیف می‌کند که به طور کامل نواقص مربوط به مبارزه با پولشویی و مقابله با حمایت از تروریسم را برطرف کند، به خصوص موارد مربوط به حمایت مالی از تروریسم را.»

و این یعنی اگر تاکنون عائدی ایران از برجام هسته ای «تقریباً هیچ» بود، تا مدت نامعلوم این «تقریباً هیچ» تمدید و در ظرف برجام منطقه ای هم ادامه خواهد یافت و حال سؤال جدی این است که آیا دولت در قبالِ دادن این تعهد خطرناک خارجی، مراحل قانونی آن اعم از اخذ مجوز مجلس شورای اسلامی، مصوبه شورای امنیت ملی و اخذ امضای رهبری را طی کرده است؟! که با توجه به مخالفت صریح رهبری در خصوص برجام های 2 و 3، این امر کاملا بعید به نظر می رسد و شاید لازم باشد این بار رفتارهای دولت از دریچه ای غیر از ندانم کاری، سهل اندیشی و خوش خیالی مورد بررسی قرار گیرد!

آقای مهدوی فر که چندبار خطاب به رهبری نامه های جسورانه نوشته اند، این بار علیه سردار سلیمانی دست به قلم شده است و به بهانه هشدار این سردار رشید اسلام به رژیم آل خلیفه، اتهامات متعددی را بیان داشته است که در ادامه پاسخ نامه مهدوی فر به سردار سلیمانی ارائه می گردد:

1- ایشان در اعتراض خود به سردار سلیمانی گفته است که مگر کشور رهبر و رئیس جمهور و… ندارد که سردار دخالت کرده است و حال این که اگر این منطق صحیح باشد باید به خود مهدوی فر گفت: مگر کشور مسئول ندارد که شما به سخنان سردار اعتراض میکنید؟! اگر لازم بدانند خودشان معترض خواهند شد! و مگر قرار است چون کشور مسئول دارد هیچ کسی درباره هیچ چیزی موضع نگیرد؟!

2- مهدوی فر میگوید مگر بحرینی ها از حصر سران فتنه اعلام انزجار کردند که سردار سلیمانی در خصوص شیخ عیسی قاسم موضع گرفته است!؟ و حال این که گویا مهدوی فر اینقدر غرق حمایت از فتنه بود که فراموش کرده است بارها سعودی ها و نوچه هایشان درکنار آمریکا و انگلیس از فتنه و فتنه گران حمایت های مختلف کردند! کاش مهدوی فر اینقدر که برای آل خلیفه غیرت دارد برای ایران هم غیرت داشت.

3- مهدوی فر، سردار را بازخواست میکند که چرا قرار است برود با جنگ و خونریزی کشوری را اسقاط کند! و حال این که حاج قاسم اصلا چنین چیزی نگفته است بلکه به این رژیم بابت مقاومت درونی مردم بحرین هشدار داده است، جالب است که او با این فرض دروغ، کلی هم مرثیه سرایی میکند و رسما در چند بند او را به جنگ طلبی متهم میکند!

4- ایشان میگوید تجربه اعدام شیخ نمر ثابت کرد که دخالت افراطیون (حمله به سفارت عربستان9 به ضرر مظلومان است و حال این که این حمله پس از اعدام بود و تا قبل از اعدام نیز خود دولت و شخص هاشمی تلاش کردند با مذاکره و خواهش عربستان را راضی کنند از اعدام وی چشم بپوشد و این نشان میدهد که تزلزل و تذبذب نه تنها فایده ندارد بلکه موجب ناامیدی ملتهای مظلوم است.

5- مهدوی فر نه تنها برای رژیم بحرین بلکه برای رژیم سعودی هم مظلوم نمایی میکند و حمله به سفارت عربستان را که از سوی مسئولان نظام و شخص رهبری محکوم شد را عامل تعطیلی حج قلمداد میکند و حال این که اساسا دولت از همان موقع که قضیه سهل انگاری رژیم سعودی درخصوص محاکمه و مجازات عاملان تجاوز به دو نوجوان ایرانی مشاهده شد باید حج و رابطه با عربستان را محدود میکرد نه این که منتظر فاجعه منا، عدم صدور روادید برای ظریف، کاهش خصمانه قیمت نفت، حمایت از داعش و ناامن کردن منطقه هم بماند و با تذبذبشان موجب هیجانی شدن فضا و هجمه به سفارت عربستان شود.

6- نامه مهدوی فر به سردار سلیمانی در ادامه می کوشد جنگ تحمیلی را مثال بزند تا اثبات کند جنگ طلبی کار خوبی نیست، جالب این که او خود را رزمنده و جانباز هم معرفی میکند و با این وجود واقعیت جنگ تحمیلی را به نوعی تحریف میکند که انگار نه انگار ایران مدافع و مظلوم در برابر بسیاری از کشورهای متخاصم بود!

7- مهدوی فر در ادامه بیش از پیش کینه اش نسبت به انقلاب را نشان میدهد و رژیم مستبد و منحوس بحرین را با انقلاب اسلامی ایران که برخاسته از رأی مردم و باقی بر اعتماد ایشان است مقایسه میکند و برای این امر، برخورد رژیم مستبد آل خلیفه با مردمش را که هیچ احترامی برای آرایشان قائل نیست را با ایستادگی نظام به پای آرای مردم در برابر بازندگان بی ظرفیت انتخاباتی مقایسه میکند!

8- مهدوی فر در ادامه سوال می کند «شما در کشور سوریه از حرم دفاع می‌کنید یا از حکومت بشار اسد؟» گویا او نمی فهمد که در صورت تسلط داعش بر سوریه و عراق، هجمه به حرمهای مطهر معصومین در اولویت ایشان خواهد بود! و نمی فهمد که دفاع از محور مقاومت در برابر رژیم صهیونیستی، مقابله با غاصبان اولین حرم امن الهی و قبله مسلمین نیز هست و بازهم نمی فهمد که داعش اگر بر منطقه مسلط شود، نه تنها حرم ائمه، بلکه حرم خانه مهدوی فرها هم در معرض تعدی قرار خواهد گرفت.

9- مهدوی فر برای تخریب وجهه سپاه از حقوق سردار سلیمانی می پرسد! او میکوشد رشادت های سردار سلیمانی و امثال او را به مسائل مالی پیوند بزند که البته اینقدر این اتهام رذیلانه است که بعید میدانم هیچ ایرانی غیوری برای رد آن نیاز به توضیح داشته باشد.

ظریف در برنامه دید درشب:

“دیدارم با اوباما کاملا اتفاقی بود و رو در روی هم قرار گرفتیم. آقای کری معرفی کرد و دست دادیم و احوالپرسی کردیم. آقای اوباما حرف تلخی به من زد و گفت امیدوارم این برخورد برای شما در داخل ایران سنگین تمام نشود. من از آن جمله واقعا رنج بردم. پاسخ دادم به هیچ وجه چون من احساس می کنم یک دیپلمات نباید نقطه ضعفی در مقابل طرف مقابل داشته باشد.”

آقای ظریف! شما که مدعی هستید انتقاد به دست دادن با اوباما به عنوان نقطه ضعف شما در مذاکرات تبدیل شد، پس چگونه آن همه اظهارات نسنجیده و مکرر دولتمردان به خصوص شخص روحانی که دقیقا در کوران مذاکرات مبنی بر خالی بودن خزانه و بستگی داشتن آب، هوا و نان ما به رفع تحریمها انجام می‌شد را هیچگاه به عنوان نقطه ضعف تان در مذاکرات تلقی نکردید؟!

انتقاد به مصافحه با اوباما و سایر انتقادهایی که در روند مذاکرات به شما شد اگر چه برای شما گران آمد و با توهین و تهمت از سوی دولتمردان همراه شد ولی مطمئنا در کاهش زیاده خواهی های آمریکا و تقویت موضع تان در برابرشان موثر بوده است.

شما ادعا می‌کنید که مصافحه تان با اوباما کاملا تصادفی بوده است لیکن ما فراموش نکرده‌ایم که این مصافحه قبل از سفرتان به آمریکا مدام از سوی روزنامه‌ها و شخصیت‌های طیف شما به منظور تابوشکنی مطالبه می‌شد و یادمان نرفته که برای توجیه تماس تلفنی روحانی و اوباما نیز چه بهانه‌هایی تراشیده شد.

حتی با فرض عدم دخالت شما در این تابوشکنی‌ها باز هم نمی‌توانیم آنها را با توجه به نیاز آمریکا به این تماس‌ها و مصاحفه‌ها به منظور مانور تبلیغاتی برای نمایش چهره تسلیم شده از ایران، تصادفی بدانیم و ادعای شما مبنی بر کاملا تصادفی بودن این مصافحه را حداقل ناشی از سهل اندیشی و دشمن نشناسی شما می‌دانیم.

یکی از جملات ماندگار مقام معظم رهبری، « من دیپلمات نیستم، انقلابیم » بود که شاید برخی از کسانی که این جمله را شنیدند، پنداشتند که این عبارت تلویحاً نشانه عاقلانه بودن دیپلماسی و احساسی بودن انقلابی گری است و حال این که هرچه در مسیر مذاکرات و عقد برجام و سپس اجرای برجام گام زدیم، دیدیدم که به قول حافظ، راهرو گر صد هنر دارد توکل بایدش، آری آنچه که جوان دیپلماسی در آینه دید، پیر انقلابی گری در خشت خام دیده بود. دیدیم سهل انگاری در تحقق آنچه که رهبری به عنوان چراغ راه و خط قرمز بیان می کرد، باعث شد تا در شرایطی قرار گیریم که برجامی که رهبری فرمودند پر از نکات ابهام آمیز حقوقی است، فرصتی را ایجاد کنند که تعهدات ما به صورت کامل اجرایی شده باشد ولی تعهدات طرف مقابل اجرا نشده و با امتیازخواهی بیشترشان همراه گردد تا حدی که تهدید به نقض برجام از سوی برخی از نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری آمریکا به امری رایج تبدیل شود که این اظهارات با دو نوع موضع گیری متفاوت از سوی دیپلمات های ما و مقام معظم رهبری همراه شد:

1- مسئولان سیاست خارجی کشور و در رأس ایشان شخص آقای ظریف، در پاسخ به اظهارات نامزدهای ریاست جمهوری آمریکا گفتند که هرکسی که رئیس جمهور آمریکا شود نمیتوانند برجام را اجرا نکند و این در حالی است که براساس بندهای 36 و 37 برجام درخصوص سازوکار رفع اختلافات، اگر یکی از طرفین برجام مدعی نقض برجام از سوی طرف دیگر شود و مکانیزم حل اختلافات، میانجی گری ها و رفع ابهامات فایده ای نداشت، طرف معترض میتواند رأسا و یک طرفه به اجرای برجام خاتمه دهد.

2- اما موضع مقام رهبری در برابر این تهدیدهای نامزدهای آمریکایی، بسیار متفاوت بود، مقام معظم رهبری فرمودند، ما ابتدا برجام را نقض نمیکنیم ولی اگر آنها برجام را پاره کنند ما آن را آتش می زنیم، و در ادامه و در پاسخ به تهدید آنها فرمودند که در این صورت ما در کمتر از یک سال و نیم با بکارگیری سانتریفیوژهای پیشرفته به 100 هزار سو غنی سازی میرسیم.

هر انسان عاقلی و نه حتی لزوما یک انسان انقلابی، میداند که کدام موضع گیری نشانه ضعف ما درخصوص برجام قلمداد می شود و کدام یک موجب افزایش زیاده خواهی های طرف مقابل می گردد و کاش مسئولان ما می دانستند که حتی اگر به برجام و اجرای کاملش و ماندگاریش علاقه دارند تنها یک راه برای شان وجود دارد که عبارت است از نقطه ضعف نشان ندادن در خصوص توقف برجام، چرا که این نقطه ضعفها تنها دو ره آورد خواهند داشت، یا طرف مقابل مدام زیاده خواهی، بدعهدی و امتیازخواهی خواهد کرد و یا این که به این حساب که ما بدون برجام نابود می شویم، رسماً به سراغ نقض آن خواهد رفت.

لذا نه تنها انقلابی گری، بلکه عقل هم حکم می کند که مسئولان ما، کشور را در برابر تهدید به شکست برجام ضعیف نشان ندهند و برای این کار در کنار موضع گیری های مقتدرانه، نسبت به اجرای عینی و عملی اقتصاد مقاومتی بکوشند.

روحانی (1395/3/20):

“بهره‌گیری از فرصت ماه مبارک رمضان به‌ویژه در فضای پسابرجام ضروری است!”

به نظر میرسد آقای روحانی و تمام ابعاد شخصیتی ایشان کاملا دچار عارضه برجامیسم از نوع وخیم ان شده باشد و الا فرصت و معنویت ماه مبارک رمضان چه ربطی می‌تواند به فضای پسابرجام داشته باشد؟!

به راستی چرا روحانی اینقدر می‌کوشد برجام را موضوعی مقدس نشان دهد؟! روزی میگوید برجام را خدا آورد! روزی شکرگزاری نکردن از آن را مستوجب خشم خدا و عذاب الهی می‌خواند! روزی با برجام میخواهد برای ماه رمضان فرصت و ضرورت‌های جدید بتراشد! روزی آن را آفتاب تابان و روزی دیگر ابر گذران می‌نامد  و روزی هم تصمیم به برگزاری کلاس برجام در مدارس می گیرند!

و این همه تمجید و تعریف در شرایطی است که خود متولیان برجام، تاکنون بارها بابت عدم تامین منافع ایران و کارشکنی آمریکا، از روند اجرای برجام اظهار نارضایتی کرده‌اند و بعضا برای منافع آن از لفظ تقریبا هیچ استفاده کرده‌اند! و این امر از سوی تجار داخلی و خارجی و بانک‌های خارجی و مسئولان کشورهای اروپایی تلویحا و بعضا صراحتا تایید شده است.

آقای روحانی اینقدر شیفته برجام هست که همه مشکلات واقعی و خیالی کشور اعم از اختلافات قوا و حقوق بشر را به اسم برجام های 2 و 3 و … می خواهد حل کند، او با وجود مشکلاتی که در همین برجام پر هزینه هسته ای ایجاد شده است، هنوز دنبال برجام های دیگر خارجی با آمریکا و غرب نیز هست، اینقدر روحانی غرق برجام شده است که حتی اگر در خانه اش هم مسائلش را به اسم برجام های مختلف نامگذاری نماید جای تعجب ندارد و این هم از علائم عارضه برجامیسم است.

به نظر می‌رسد آقای روحانی به جای حل مشکلات اقتصادی کشور و به خصوص رکود شدید و بیکاری روزافزون، تلاش میکند هر روز برجام را بزرگتر و مقدستر نشان دهد در حالی که با گذشت 4 ماه از اجرای برجام و هر روز بیشتر از دیروز مشخص میشود، برجام فاقد ویژگی‌هایی بود که مدعی آن بوده‌اند!

پس از شلاق خوردن کارگران معترض معدن طلای آق دره، این بار کارگران معدن ذغال سنگ بافق به حکم شلاق و حبس محکوم شدند که این مسئله به شدت مورد توجه و اعتراض رسانه ها قرار گرفت و جالب است که حتی برخی از جریانات اصلاح طلب و حامی دولت بابت این مسئله به شدت به قوه قضاییه انتقاد کردند که در این خصوص چند مسئله قابل ذکر است:

1- تجمعات اعتراضی کارگران به لحاظ تعدیل و یا پایان قرارداد کاری و یا تأخیر در حقوق و دستمزدها همواره کم و بیش وجود داشته است اما شدت این تجمعات با توجه به رکودی که افرادی مثل زیباکلام آن را بی سابقه و وحشتناک میخوانند و یا چهار وزیر درباره اش نامه می نویسند و آن را بحران رکود قلمداد می کنند، با توجه به تعطیلی، رکود، تعدیل و بیکاری کارگران در صنایع مختلف، شدت یافته است که البته دولت در بروز این رکود حتما و یقینا مقصر است چرا که دولت به منظور کاهش اثر تورمی نقدینگی بی سابقه هزار هزار میلیاردی که به کشور تزریق نموده است و هدایت این نقدینگی به سمت بانکها، با بالا نگه داشتن نرخ تورم کاری کرده است که رکود بر بازار، بورس، تولید، صنعت و اشتغال غالب شود.

2- تجمعات اعتراضی کارگران همواره و در هر دولتی کم و بیش انجام می شد، اما معمولا کمیسیون های کارگری و شورای تأمین استان ها و فرمانداری ها، با همکاری ادارات کار و تأمین اجتماعی محل به این تجمعات سرو سامان میدادند و می کوشیدند با تلاش برای بازگشت به کار کارگران و یا هدایت ایشان به بیمه بیکاری و در صورت امکان تلاش برای حل مشکلات کارگاه و کارگران، اعتراضات را به صورت مسالمت آمیز حل و فصل نمایند، ولی متأسفانه این امر اخیرا به خوبی انجام نمیشود و از قرار معلوم، پرونده های اعتراضات کارگری خیلی سریع به سمت دادگاه هدایت میشوند.

3- وقتی رکود بر صنایع و بیکاری بر کارگران تحمیل می گردد، وقتی مشکلات کارگری به موقع و به صورت مناسب حل نمی شود، امکان تشدید احساسات کارگران و به بیراهه رفتن اعتراضات صنفی هم افزایش می یابد و در چنین شرایطی بعضاً رفتارهایی که براساس قوانین جاری کشور مستوجب جریمه و مجازات هستند رخ میدهد و وقتی پرونده ای به قوه قضاییه ارجاع می شود که کارگران از کار بیکار شده به کارگاه شان هجمه کرده و موجب خسارت های مالی گردیده و یا مدیران یا نگهبانان کارگاه را مورد ضرب و شتم قرار داده اند، نباید از صدرو احکام حبس و شلاق تعجب کرد و البته مسئولان اجرایی کشور نباید بگذارند این مشکلات به این مرحله برسد.

از مشخصه های بارز شخصیتی حضرت امام خمینی (ره)، تکیه ایشان بر وحدت ملی است، ایشان فارغ از تمام وجه تمایزاتی که در اقوام و مذاهب ایرانیان وجود داشت، توانست وحدت ملی را به یک اصل قطعی و حتمی در ایران تبدیل کند به نحوی که ضمن وجود اصالت های قومی و مذهبی، همه پذیرفته بودند که باید در کنار هم و در برابر دشمنان خارجی و بدخواهان ایران قیام و مقابله کنند؛ مقام معظم رهبری در سخنرانی که در 14 خرداد سال گذشته در حرم امام خمینی(ره) داشتند در خصوص این مشخصه حضرت امام اینچنین فرمودند:

«توجه به توطئه های تفرقه افکن، چه تفرقه بر اساس مذهب شیعه وسنی، چه تفرقه بر اساس قومیت ها ]از خطوط اصلی امام بود[، تفرقهافکنی یکی از سیاست های قطعی دشمن بود و امام بزرگوار ما بررویوحدت ملی و اتحاد آحاد ملت یک تکیه کم نظیر داشت.»

نگاه حضرت امام به مقوله وحدت در حالی بود که حتی برخی از علما و فضلای کشور در تنور اختلافات شیعه و سنی می دمیدند و در حالی که نگاه تمرکزگرایانه حکومت ستم شاهی باعث شده بود که اقوام و قومیت ها نیز بعضاً مهجور و مورد تحقیر قرار گیرند. ولی امام توانست همه ملت ایران از اقوام و مذاهب مختلف را با یکدیگر متحد کند و پس از پیروزی انقلاب هم این اتحاد را تقویت نماید، نگاهی به رزمندگان و شهدایی که از قومیت ها و مذاهب مختلف اسلامی و حتی غیر اسلامی که در پای انقلاب و دفاع مقدس حاضر شدند نشانه خوبی برای وجود چنین اتحادی است. اتحاد در مقوله ای مثل اختلافات مذهبی شیعه و سنی در نوع خود بی سابقه بود و تحولی شگرف در این عرصه ایجاد کرد، تحولی که با استقبال بسیاری از علمای شیعه و سنی همراه شد.

با توجه به اهمیت وحدت ملی، این ستون هم مانند تمام ستون های انقلابی مورد هجمه موریانه های ضد انقلاب قرار گرفته است و برخی با تحریف و برخی با مقابله به مثل عملی تلاش میکنند تا این ستون سترگ را سست کنند؛ نگاهی به برنامه های آمریکا در منطقه و تلاش برای ایجاد نقشه جدید خاورمیانه براساس قومیت های موجود در منطقه مانند کرد و عرب و ترک نشان می دهد که ایشان بیکار ننشسته اند و برای چندپاره کردن ایران عزیز به هر حربه ای دست می زنند. ایشان برای تشدید درگیری های قومی، از عوامل مذهبی هم استفاده می کنند و تلاش می کنند تا این دو را تا حد ممکن به صورت تلفیقی علیه وحدت ملی مورد استفاده قرار دهند.

در میان کسانی که با رویکرد وحدتی انقلاب، امام خمینی و امام خامنه ای مخالفت و مبارزه می کنند، افرادی وجود دارند که معمم و حتی بعضا مرجع هم هستند، اما قادر به درک برکات وحدت مسلمین در برابر کیدهای دشمنان اسلام نیستند، متأسفانه نا دیده گرفتن اشتراکات دینی و تمرکز بر اختلافات مذهبی تا حد تکفیر و عداوت، عاملی است که در جهت مقابله با وحدت مسلمین و وحدت ملی عمل می کند و در هر دو جریان شیعه و سنی تکفیری وجود دارد. این افراد نا آگاه و بعضاً خائن از یک سو در برابر همدیگر و در برابر انقلاب اسلامی ایران و رویکرد وحدت گرایانه اش می ایستند و از طرف دیگر حواسشان نیست که این رفتارشان چگونه در جبهه دشمنان جدی اسلام ایجاد شور و شعف و رضایت می کند.

با کمال تأسف می بینیم که جریانات تکفیری مذهبی به لحاظ رسانه ای و حتی مادی از سوی آمریکا و غرب مورد حمایت هستند و همه این جریانات در برابر انقلاب و امام و رهبری تقابل دارند. ایشان طوری وانمود می کنند که انگار امام و انقلاب دنبال انکار اختلافات مبنایی شیعه و سنی بوده اند و این در حالی است که اصلا اینطور نیست، بلکه امام خمینی و انقلاب اسلامی محل و شیوه بحث درخصوص اختلافات را به نحوی که به تقابل علنی و دشمنی تبدیل شود را صلاح نمی دانند بلکه آن را در قالب های علمی و شیوه های تخصصی تجویز می کنند. انقلاب و امام خمینی(ره) کوشیده اند تا مظاهر اختلافی را که بعضا با توهین و جسارت به مذاهب دیگر انجام میشد را طرد نمایند، اما جریانات تفرقه گر تمام تلاشش را می کند تا با برگزاری مراسمات به اصطلاح مذهبی تحریک آمیز، موجب تفرقه بیشتر و حتی اقدامات انتحاری و تروریستی توسط عناصر تکفیری گردد.

نگاهی به عناصر رنگارنگی که در جبهه ضد وحدت مشغول تلاشند، اثبات می کند که مقوله وحدت ملی همچنان به توجه و اهتمام جدی در تمام شئون حکومتی و اجتماعی نیاز دارد، تلاش شبانه روزی رسانه های ماهواره ای که در خدمت تکفیری های سنی و شیعه و با حمایتهای آمریکا و انگلیس مشغول کار هستند و گل به خودی های برخی از علما و حتی مراجعی که رسماً انقلاب، امام و رهبری را بابت سیاستهای وحدتی محکوم می کنند، اثبات می نماید که باید سایر مراجع و رسانه های کشور هر چه بیشتر در برابر این گونه تحرکات و موضع گیری ها حساس باشند و با سکوت خود به اظهارات ضد وحدتی کمک ننمایند، البته برخی از مراجع عظام به خوبی در این صحنه فعال هستند ولی برخی از مراجع که از قضا به لحاظ سیاسی مورد حمایت جریانات اصلاح طلب و لیبرال هستند، رسماً سیاست های وحدتی را به شدت تکفیر می کنند.

سید حسن مصطفوی در برنامه نگاه یک شبکه اول سیما گفت:
«عده اى که در انقلاب نقشى نداشتند، وقتى پلو را آوردند سر سفره نشستند.»

تهمت همراهی نکردن با انقلاب بارها از سوی هاشمی و حامیانش به شخص علامه مصباح وارد شده است و باوجود ارائه مستندات کذب بودن این ادعا، این بار از سوی کسی که هاشمی چند ماه قبل از انتخابات او را علامه! نامید، تکرار میشود که به همین مناسبت برخی از عناوین فعالیتهای انقلابی علامه مصباح به همراه منابع آن در ادامه تقدیم میگردد:

1-امضای نامه اعتراض آمیز فضلا و مدرسین حوزه علمیه قم به هیئت دولت نسبت به بازداشت امام8 مهر42 (روزنامه جوان، 14شهریور 78صفحه1-2)
2-تشکیل هیأت موسسین با حضور در شورای 11 نفره (با حضور افرادی مانند مقام معظم رهبری و هاشمی و قدوسی و …) که بعد از تبعید امام ( در سال 1343) تشکیل شد و مسئول تنظیم اساسنامه و مسئول تبلیغات این شورا
3-امضای نامه جمعی از علمای حوزه به هویدا درباره اوضاع نابسامان ایران29 اسفند43 (اسناد انقلاب اسلامی جلد3 صفحه 106)
4-حضور در جلسه علمای حوزه علمیه پس از تبعید امام در سال1343 با حضور منتظری، سعیدی، ربانی، مشکینی و هاشمی ( http://yon.ir/KHlE )
5-اداره و انتشار نشریه انتقام در سالهای 1343 تا 1344 ( http://yon.ir/bN8Q )
6-همکاری در انتشار مقاله در نشریه بعثت (44-42) ( http://yon.ir/vw79 )
7-امضای نامه جمعی از علما و فضلا به هویدا در اعتراض به ادامه تبعید امام30 آبان 44 (اسناد انقلاب اسلامی جلد3 صفحه 130)
8-تشکیل هسته مبارزاتی با محوریت استاد مصباح و هاشمی و ربانی و چندنفر دیگراز بزرگان پس از تبعید (1343) حضرت امام. (سیدمحمود دعایی در پا به پای آفتاب، ج2، ص14).
9-همکاری در سازماندهی روحانیت غیر متشکل پس از تبعید حضرت امام 42-43 (سیدمحمود دعایی، کیهان اطلا‌عات، 9/6/1378)
10-و نوشتن نامه ی فضلا و علمای قم در پاسخ به نامه امام خمینی در تبعید (دعایی، کیهان اطلا‌عات، 9/6/1378)
11-نوشتن نامه به امام خمینی در سال‌ 1344‌ پس‌ از تبعید امام‌ خمینی‌ و فرزندش‌ آیت‌الله مصطفی‌ خمینی‌ از ترکیه‌ به‌ نجف‌ (دوانی‌، 5 و 6/ 158-159)
12-امضای نامه جمعی از فضلا و محصلان حوزه علمیه قم به مراجع ایران و عراق در اعتراض به بازداشت جمعی از فضلا، فروردین45 (اسناد انقلاب اسلامی جلد3 صفحه 188)
13-استادمصباح تحت تعقیب اواخر سال 1345 ( http://yon.ir/QJAD )
14-مستندات ساواک مربوط به تحت نظر و تعقیب بودن مستمر استاد مصباح در سال 1347 ( http://yon.ir/aYjd )
15-نامه اساتید حوزه علمیه قم به امام 14خرداد49 (اسناد انقلاب اسلامی جلد3 صفحه 196)
16-امضای نامه عرض تسلیت علمای قم به حضرت امام در خصوص فوت آیت الله حکیم در سال 49 باعنوان “آیت الله العظمی” که اعلام مرجعیت و اعلمیت حضرت امام به شمار می رفت (نهضت امام خمینی(ره)، ج2، صص1و780).
17-حمایت از امام و انقلاب با نگارش نامه‌های انقلابی، از جمله نامه‌های متعدد ایشان به زبان انگلیسی برای سازمان ملل و کمیسیون حقوق بشر به عنوان نمونه درباره حمله کماندوهای شاه به مدرسه فیضیه و مجروح کردن عده زیادی از طلاب (نهضت امام خمینی(ره)، جلد2صفحات 308 الی 323)
18-چاپ و توزیع اعلامیه‌ها و سخنرانی‌های ضد رژیم امام که در اسناد ساواک نیز بعضا به آنها اشاره شده است (مرکز اسناد انقلاب اسلامی، جلد3 انتشارات مرکز اسناد انقلاب اسلامی چاپ اول، تهران، پاییز 1374).
19-میزبانی از برخی جلسات سری در خانه شخصی ایشان (خاطرات ایت الله خرم آبادی جلد1 صفحات 320 الی 323)
20-نگارش نامه تحلیلی حاوی آخرین اخبار روز برای حضرت امام خمینی(ره)، همین نامه بعدها به دست ساواک رسید و دردسرهای فراوانی را برای ایشان ایجاد نمود. (سیری در ساحل، صفحه 97)
21-ساواک در تعقیب علامه مصباح (اندیشه ماندگار، صفحه 162)
22-اعلامیه اساتید و فضلا درباره فاجعه خونین 19دی قم12 دی 56 (اسناد انقلاب اسلامی جلد3 صفحه 239)

مسئله قابل ذکر این که سابقه انقلابی علامه مصباح برای قبل از سال 1342 و پس از انقلاب از سوی کسی تکذیب نشده است و الا سوابق انقلابی ایشان برای این مقاطع هم بسیار و بیشمار است، لیکن آن بهانه ای که باعث تهمت عدم همکاری علامه با انقلاب شده است این بوده که علامه مصباح پیشنهاد همکاری با مجاهدین را با این دلیل که حجتی برای همکاری با این گروه منحرف نمی بیند نپذیرفت البته بعدها این گروه به دلیل سوابقشان به منافقین معروف شدند و منحرف بودن شان با خیانت به انقلاب و همکاری با صدام و انجام هزاران ترور در کشور اثبات شد. (http://yon.ir/R3vW)

و اما همه این اتهامات تنها بهانه هستند و عامل اصلی غضب و کینه نسبت به علامه مصباح که رهبری او را باعث پرشدن خلأ علامه مطهری و علامه طباطبایی خواندند، روشنگری ایشان در برابر انواع جریانهای انحرافی و پایبندی ایشان به انقلاب و ولایت است که عرصه را برای برخی که به دنبال ایجاد انحراف در مسیر انقلاب هستند تنگ نموده است.

جالب این است که علامه انتخاباتی که به جای فضل خود، نانش را مدیون نام پدربزرگش است، علامه مصباح را که هرگز دنبال مقام و نام و نان نبوده را به پلوخوری انقلاب متهم میکند.

سید حسن مصطفوی در برنامه نگاه یک شبکه اول سیما گفت:
«عده اى که در انقلاب نقشى نداشتند، وقتى پلو را آوردند سر سفره نشستند.»

تهمت همراهی نکردن با انقلاب بارها از سوی هاشمی و حامیانش به شخص علامه مصباح وارد شده است و باوجود ارائه مستندات کذب بودن این ادعا، این بار از سوی کسی که هاشمی چند ماه قبل از انتخابات او را علامه! نامید، تکرار میشود که به همین مناسبت برخی از عناوین فعالیتهای انقلابی علامه مصباح به همراه منابع آن در ادامه تقدیم میگردد:

1-امضای نامه اعتراض آمیز فضلا و مدرسین حوزه علمیه قم به هیئت دولت نسبت به بازداشت امام8 مهر42 (روزنامه جوان، 14شهریور 78صفحه1-2)
2-تشکیل هیأت موسسین با حضور در شورای 11 نفره (با حضور افرادی مانند مقام معظم رهبری و هاشمی و قدوسی و …) که بعد از تبعید امام ( در سال 1343) تشکیل شد و مسئول تنظیم اساسنامه و مسئول تبلیغات این شورا
3-امضای نامه جمعی از علمای حوزه به هویدا درباره اوضاع نابسامان ایران29 اسفند43 (اسناد انقلاب اسلامی جلد3 صفحه 106)
4-حضور در جلسه علمای حوزه علمیه پس از تبعید امام در سال1343 با حضور منتظری، سعیدی، ربانی، مشکینی و هاشمی ( http://yon.ir/KHlE )
5-اداره و انتشار نشریه انتقام در سالهای 1343 تا 1344 ( http://yon.ir/bN8Q )
6-همکاری در انتشار مقاله در نشریه بعثت (44-42) ( http://yon.ir/vw79 )
7-امضای نامه جمعی از علما و فضلا به هویدا در اعتراض به ادامه تبعید امام30 آبان 44 (اسناد انقلاب اسلامی جلد3 صفحه 130)
8-تشکیل هسته مبارزاتی با محوریت استاد مصباح و هاشمی و ربانی و چندنفر دیگراز بزرگان پس از تبعید (1343) حضرت امام. (سیدمحمود دعایی در پا به پای آفتاب، ج2، ص14).
9-همکاری در سازماندهی روحانیت غیر متشکل پس از تبعید حضرت امام 42-43 (سیدمحمود دعایی، کیهان اطلا‌عات، 9/6/1378)
10-و نوشتن نامه ی فضلا و علمای قم در پاسخ به نامه امام خمینی در تبعید (دعایی، کیهان اطلا‌عات، 9/6/1378)
11-نوشتن نامه به امام خمینی در سال‌ 1344‌ پس‌ از تبعید امام‌ خمینی‌ و فرزندش‌ آیت‌الله مصطفی‌ خمینی‌ از ترکیه‌ به‌ نجف‌ (دوانی‌، 5 و 6/ 158-159)
12-امضای نامه جمعی از فضلا و محصلان حوزه علمیه قم به مراجع ایران و عراق در اعتراض به بازداشت جمعی از فضلا، فروردین45 (اسناد انقلاب اسلامی جلد3 صفحه 188)
13-استادمصباح تحت تعقیب اواخر سال 1345 ( http://yon.ir/QJAD )
14-مستندات ساواک مربوط به تحت نظر و تعقیب بودن مستمر استاد مصباح در سال 1347 ( http://yon.ir/aYjd )
15-نامه اساتید حوزه علمیه قم به امام 14خرداد49 (اسناد انقلاب اسلامی جلد3 صفحه 196)
16-امضای نامه عرض تسلیت علمای قم به حضرت امام در خصوص فوت آیت الله حکیم در سال 49 باعنوان “آیت الله العظمی” که اعلام مرجعیت و اعلمیت حضرت امام به شمار می رفت (نهضت امام خمینی(ره)، ج2، صص1و780).
17-حمایت از امام و انقلاب با نگارش نامه‌های انقلابی، از جمله نامه‌های متعدد ایشان به زبان انگلیسی برای سازمان ملل و کمیسیون حقوق بشر به عنوان نمونه درباره حمله کماندوهای شاه به مدرسه فیضیه و مجروح کردن عده زیادی از طلاب (نهضت امام خمینی(ره)، جلد2صفحات 308 الی 323)
18-چاپ و توزیع اعلامیه‌ها و سخنرانی‌های ضد رژیم امام که در اسناد ساواک نیز بعضا به آنها اشاره شده است (مرکز اسناد انقلاب اسلامی، جلد3 انتشارات مرکز اسناد انقلاب اسلامی چاپ اول، تهران، پاییز 1374).
19-میزبانی از برخی جلسات سری در خانه شخصی ایشان (خاطرات ایت الله خرم آبادی جلد1 صفحات 320 الی 323)
20-نگارش نامه تحلیلی حاوی آخرین اخبار روز برای حضرت امام خمینی(ره)، همین نامه بعدها به دست ساواک رسید و دردسرهای فراوانی را برای ایشان ایجاد نمود. (سیری در ساحل، صفحه 97)
21-ساواک در تعقیب علامه مصباح (اندیشه ماندگار، صفحه 162)
22-اعلامیه اساتید و فضلا درباره فاجعه خونین 19دی قم12 دی 56 (اسناد انقلاب اسلامی جلد3 صفحه 239)

مسئله قابل ذکر این که سابقه انقلابی علامه مصباح برای قبل از سال 1342 و پس از انقلاب از سوی کسی تکذیب نشده است و الا سوابق انقلابی ایشان برای این مقاطع هم بسیار و بیشمار است، لیکن آن بهانه ای که باعث تهمت عدم همکاری علامه با انقلاب شده است این بوده که علامه مصباح پیشنهاد همکاری با مجاهدین را با این دلیل که حجتی برای همکاری با این گروه منحرف نمی بیند نپذیرفت البته بعدها این گروه به دلیل سوابقشان به منافقین معروف شدند و منحرف بودن شان با خیانت به انقلاب و همکاری با صدام و انجام هزاران ترور در کشور اثبات شد. (http://yon.ir/R3vW)

و اما همه این اتهامات تنها بهانه هستند و عامل اصلی غضب و کینه نسبت به علامه مصباح که رهبری او را باعث پرشدن خلأ علامه مطهری و علامه طباطبایی خواندند، روشنگری ایشان در برابر انواع جریانهای انحرافی و پایبندی ایشان به انقلاب و ولایت است که عرصه را برای برخی که به دنبال ایجاد انحراف در مسیر انقلاب هستند تنگ نموده است.

جالب این است که علامه انتخاباتی که به جای فضل خود، نانش را مدیون نام پدربزرگش است، علامه مصباح را که هرگز دنبال مقام و نام و نان نبوده را به پلوخوری انقلاب متهم میکند.

در مطلب قبلی با اشاره به برخی از تحریفاتی که درخصوص شخصیت حضرت امام خمینی(ره) در این سالها از سوی برخی از افراد و جریان های سیاسی رخ می دهد، به خطرات این تحریفات و دغدغه مقام معظم رهبری در این خصوص پرداختیم و با اشاره با سخنرانی 14 خرداد سال گذشته قرار شد تا 7 خصوصیت از خصائص بارز حضرت امام خمینی(ره) که مقام معظم رهبری در آن سخنرانی به آن ها اشاره کرده بودند را بیشتر مورد توجه و مداقه قرار دهیم که با مراجعه به سخنرانی مزبور، به مقوله «اثبات اسلام ناب محمدی و نفی اسلام آمریکایی» به عنوان اولین خصوصیت بارز و برجسته حضرت امام خمینی(ره) برمی خوری؛ مقام معظم رهبری در این سخنرانی درباره این مشخصه این چنین می فرمایند:
« اسلام ناب از نظر امام بزرگوار، آن اسلام متکی به کتاب و سنت است که با فکر روشن، باآشنایی با زمان و مکان، با شیوه و متد علمی جاافتاده و تکمیل شده در حوزه های علمیه استنباط می شود و به دست می آید. اسلام آمریکایی دوشاخه بیشتر ندارد: یکی اسلام سکولار و دیگری اسلام متحجر.»
امام خمینی سالها در ارتقای علوم دینی و تفقه حقیقی در اسلام براساس شناخت صحیح و دقیق از قرآن کریم به عنوان فرقان و وسیله تشخیص حق از باطل، همچنین براساس سنت پیامبر و اهل بیت علیهما السلام به عنوان چراغهای راه سعادت بشر حرکت کردند و تمام حرکات ایشان در همین قالب یعنی چارچوب اسلام ناب محمدی (ص) تقسیم بندی می شد؛ ایشان بخشی از زندگی شان را به اسلام و بخشی دیگر را به سایر امور اختصاص نداشت بلکه تمام حیات طیبه حضرت امام برای اسلام بود، انقلاب از منظر او برای اسلام بود، دفاع مقدس هم همینطور، اصلاً عمر شریف حضرت امام خمینی (ره) وقف اسلام بود و این امر نهایتاً شناخت عمیق و دقیق از اسلام را حاصل گردیده بود، امام خمینی(ره) به خوبی فرق اسلام راستین و ناب را با اسلام های انحرافی تشخیص میداد و با آنان در نهایت جدیت مبارزه میکرد.
امام خمینی اسلام انحرافی را در دو دیدگاه اسلام سکولار و اسلام متحجر معرفی میکرد، اسلام هایی که یکی در اعتقاد قائل به ناکارآمدی اسلام برای اداره زندگی اجتماعی بشر بود و دیگری در عمل اثبات می کرد که اسلام چیزی جز خشونت، کج فهمی و قشری گری در خود ندارد. این دو قرائت انحرافی از اسلام، نه تنها در نتیجه که همانا تضعیف جایگاه اسلام در جهان است مشترک هستند، بلکه در منابع و حمایت های مالی، نظامی و رسانه ای نیز سر در یک آور دارند و هر دو از سوی غرب و آمریکا حمایت می شوند که البته این اشتراک در نتیجه و خاستگاه برای اهالی فکر حتما قابل تحلیل و تأمل است.
اسلام سکولار و اسلام متحجر نه تنها در خاستگاه، حامیان و نتایج شبیه هم هستند، بلکه در دشمن شناسی نیز احساس اشتراک دارند. در نهایت تأسف می بینیم که از ترکیه سکولار تا عربستان مرتجع در برابر انقلاب اسلامی ایران از مال و اعتبار خود مایه می گذارند و در نهایت تعجب می بینیم که اسلام های سکولار و ارتجاعی که قاعدتا باید در قطب مخالف هم باشند و بایکدیگر مقابله کنند، در برابر اسلام ناب محمدی که در سیره حضرت امام خمینی و امام خامنه ای قابل مشاهده اند، صف آرایی مشترک انجام می دهند.
حامیان مشترک اسلام سکولار و اسلام ارتجاعی و تکفیری نه تنها در حمایت و جهت دهی این دو جریان کم نمی گذارند، بلکه از ایشان برای هم افزایی و کمک به یکدیگر نیز استفاده می کنند، از سویی حامیان اسلام سکولار، از ایستادگی در برابر نمادهای اسلام ارتجاعی و متحجر مثل داعش طفره می روند و حتی در دوستی با وهابی های سعودی هم اصرار می ورزند و از جیره خواری ایشان ابا نمی ورزند و از سویی دیگر، مجاهدان و شهدای جنگ با داعش را مورد توهین و جسارت قرار میدهند و اگر پا بدهد علیه محور های مقاومت اعم از حزب الله، لبنان و سوریه هم شعار می دهند.
اسلام متحجر البته فقط اسلام ارتجاعی و تکفیری داعش نیست، بلکه اسلام تکفیری شیعی نیز در این دایره می گنجد و جالب است که این دو تفکر هر دو مورد حمایت های مالی و رسانه ای آمریکا و غرب قرار دارند و هر دو در برابر انقلاب، امام و رهبری موضع گیری می کنند و همراه می شوند.
در نگاه امام خمینی تبیین اسلام ناب محمدی، اسلام راستین و اسلام انقلابی از اهمیت ویژه ای برخوردار است و رسوا نمودن و افشا کردن نوع و ماهیت اسلام های انحرافی نیز به همان نسبت مورد اهتمام قرار می گیرد، اسلام های لیبرالی و سکولار که آمریکا و ایادیش را اساسا دشمن نمی شناسند و همینطور اسلام متحجر و ارتجاعی که به جای شناختن دشمنان اصلی اسلام و مسلمین، به مبارزه با سایر مسلمین سرگرم شده است، هر دو آفت اسلام ناب محمدی و مانع معرفی چهره روحانی آن به جهانیان به شمار می روند.