شاید بیش از دو سال بود که بحث احمدی نژاد و مشایی را با توجه به عدم تکاپوی آشکار سیاسی شان جز در مباحث دوستانه مطرح نمی کردم هرچند میدانستم در تمام مدتی که از پایان کار دولت دهم می گذشت تشکیلاتی با اعضای متعصب حامی احمدی نژاد و مشایی به صورت مستمر برای هماهنگی و دیدار با مشایی و احمدی نژاد به تهران می روند لیکن از مقطعی که سفرهای استانی احمدی نژاد با طعم و بوی انتخاباتی شروع و به صورت انتخاباتی هم منعکس شد، قضیه تفاوت کرد.

سخنرانی های احمدی نژاد، برخی از ادعاهای حامیان احمدی نژاد و مشایی از جمله عبدالرضا داوری و هجمه هایی که به کلیت جریان حزب الله وارد شد و یا طرح توجیهی برای توزیع یارانه 250 هزارتومانی از سوی عبدالرضا داوری اجازه نمی داد که شائبه انتخاباتی بودن این تحرکات، شعارها و سروصداها را بتوانم منتفی بدانم که این مسئله با بروز سوالات و انتقاداتی از سوی امثال ما از آقای احمدی نژاد آغاز گردید.

واقعاً برای ما سوال بود که حرف از ریاست جمهوری کدام احمدی نژاد است؟! اویی که در ولایتمداری تابع محض رهبری در سال 84 بود یا اویی که در برابر حکم عزل مشایی تعلل کرد و چند تا وزیر ولایی را به خاطر او کنار گذاشت یا اویی که به خاطر ابقای مصلحی دچار دورکاری (عبارت دکتر رامین مشاور احمدی نژاد به جای خانه نشینی) چند روزه شد، یا اویی که یکشنبه سیاه مجلس رو با همکاری علی لاریجانی رقم زد یا اویی که برای بازرسی و نه بازدید از زندان اوین (که تازه جوانفکر درآن زندانی شده بود)، با قوه قضاییه درگیر شد و یا آن احمدی نژادی که فقط روی مشایی که رهبری حتی با معاون اولیش مخالف بود به عنوان رئیس جمهور یازدهم کشور سرمایه گذاری کرد؟! آیا همچنان واژگان انسان و انسانی را به جای اسلام و اسلامی جایگزین می کند؟! آیا همچنان آن کسی را که می گفت دوره اسلام گرایی تمام شده است را در کنار خود حفظ خواهد کرد؟!

ولی پاسخی که از جریان متعصب احمدی نژاد و مشایی دیده شد در کنار برخی استدلالهای تکراری و غیرقابل قبول، توهین، تهمت و حتی تهدید بود که علیه خودم هم رخ داد؛ در هر صورت اگر احمدی نژاد و تیمش دنبال این هستند تا جریانی حزب اللهی که دو بار با رأی و حمایت متدینین و حزب اللهی ها پیروز انتخابات شد دوباره به قدرت برسد باید بتواند به سوالات کلیدی ایشان پاسخ بدهد و یا این که لااقل سؤالاتشان را تاب بیاورد و با بی اخلاقی با ایشان برخورد نکند.

در این مدت با وجود این که هرگز دست از مبارزه با جریانات انحرافی به اصطلاح روشنفکری، حامیان فتنه، تاراجگران بیت المال، سازشکاران با آمریکا و... برنداشته ام، اما نتوانستم مقوله جریان انحرافی و تبعات بازگشت قدرتمندترشان به مرکز قدرت را نیز کنار بگذارم، هر چند از برخی دوستان عزیزی که بعضا دچار آلزایمر شده اند هم مورد گلایه قرار گرفتم، لیکن اعتقاد دارم نباید از چاهی به چاله­ای دیگر و چه بسا چاهی دیگر سقوط کرد! همچنان از این جریان خواهم نوشتم چرا که می بینم ایشان دنبال دوقطبی کردن روحانی-احمدی نژادی انتخابات هستند چرا که این دوقطبی موجب حذف سایر رقبا اعم از اصلاح طلبان و یا انقلابی خواهد شد، چرا که با این روش به جای ارائه دادن برنامه، تنها مردم را از همدیگر خواهند ترساند تا از ایشان رأی بگیرند!

اعتقادم این است که اگر چه برایند 8 سال خدمت رسانی دولت های نهم و دهم مثبت است ولی روند حرکت این دولتها و به خصوص شخص احمدی نژاد همزمان با نزدیکتر شدنش به مشایی بدتر شده است و این روند منفی موجب نگرانی ما است، ما تعلل ها، حاشیه سازی ها، سوءمدیریت ها و برخی از نقاط ضعف دولت دهم را فراموش نکرده ایم همانطوری که روحیه کار و تلاش، ساده زیستی، خستگی ناپذیری، مردم داری و استکبارستیزی ایشان را فراموش نمی کنیم.

اعتقادم این است که همانطوری که مقام معظم رهبری در سال 92 فرمودند به کسی رأی دهید که نقاط قوت احمدی نژاد را داشته باشد و نقاط ضعفش را نداشته باشد امروز هم باید دنبال اصلح از احمدی نژاد باشیم، کسی که هم به لحاظ عمکردی و توان اداره اقتصادی کشور در زمینه تورم و مدیریت تحریم و هم به لحاظ تبعیت از مبانی نظری مقام معظم رهبری در درجه بالاتری از ولایتمداری قرار داشته باشد و البته اعتقاد داریم احمدی نژاد سربازی است که باید در سنگرهای مهم دیگر مورد استفاده قرار گیرد.

اعتقادم این است که اگر پاسخ احمدی نژاد و تیمش به سؤالات و انتقادات مناسب نباشد که تاکنون نه به لحاظ منطقی و نه به لحاظ اخلاقی قابل دفاع نبوده است، جریان انقلاب همانطوری که در سال 84 احمدی نژاد انقلابی و ولایتمدار را به کشور معرفی کرد، امروز هم می تواند گزینه های مناسب دیگری را معرفی کند و دلیل این همه تعصب همراه با نسیان برخی از دوستانم را متوجه نمی شوم! آن هم وقتی که هیچ علامت و نقطه عطفی از تغییر روند و سیر منفی احمدی نژاد را ندیده ایم و هیچ شواهدی مبنی بر جدایی احمدی نژاد و مشایی و حتی توان کنارگذاشتن مشایی و تفکراتش که بارها او را «هدیه الهی» و «عنایت الهی» معرفی کرده بود را نمی بینیم.

دقیقا در همان زمانی که تحرکات شائبه دار انتخاباتی احمدی نژاد و حامیانش با سوالات برخی افراد که سالها از احمدی نژاد حمایت و بعضا هم انتقاد کردند، همراه گردیده است، این سؤالات با توهین، تحقیر، تهدید و فرافکنی از سوی حامیان متعصب احمدی نژاد و مشایی پاسخ داده می شود، یکی از آخرین اقدامات این جریان که در کانال عبدالرضا داوری از حامیان امروز احمدی نژاد و از مسئولان رسانه ای دولت دهم منعکس گردیده است، سوءاستفاده از نام دکتر جلیلی برای کتمان واقعیت جریان انحرافی است که گویا مثلاً دکتر جلیلی اعتقای به جریان انحرافی نداشته است، در صورتی که دکتر جلیلی در خصوص انحراف و به خصوص موضوع مکتب ایرانی سخنان صریحی دارند:

«انقلاب اسلامی و مقاومت ملت ایران در دفاع مقدس و پس از آن ظرفیتی ایجاد کرد که با الهام از آن جنوب لبنان آزاد شد و سپس در جنگ 33 روزه لبنان، 22 روزه و هشت روزه غزه رژیم صهیونیستی شکست خورد و یکی از مهمترین مباحث این است که زمانی که گفتمان مقاومت ایجاد می‌شود، عده‌ای می‌خواهند در آن انحراف ایجاد کنند و تا حرف از اسلام ناب زده می‌شود و عده‌ای مقاومت را راه نجات می‌دانند و در اوج پیروزی‌ها، ندایی بلند می‌شود به نام مکتب ایرانی و حرف از دوستی با مردم اسرائیل زده می‌شود. امروز هم کسانی هستند که در ادامه مسیر و پس از کسب موفقیت‌ها دچار تردید می‌شوند و زمانی که با دو عامل خدا باوری و مردم باوری ظرفیت‌ها و توانمندی‌هایی ایجاد شده، عده‌ای با اندک تهدیدات دشمنان چون این عوامل را باور ندارند به جای ایمان و امید، دچار تردید می‌شوند.» (92/3/20)

دوستان تیم رسانه ای احمدی نژاد بدانند که حزب الله، خیلی دوست داشت حساب مشایی و احمدی نژاد را از هم جدا بداند اما این خود احمدی نژاد بود که بارها تأکید کرد، احمدی نژاد یعنی مشایی و مشایی یعنی احمدی نژاد! او بود که قید برخی از وزرای توانمند، حزب اللهی و ولایتمدارش را به خاطر مشایی زد، او بود که تلاش کرد مشایی را به عنوان رئیس جمهور بر کشور تحمیل کند و این توقع که حزب الله امروز فکر کند احمدی نژاد به راحتی از کسی که بارها او را صراحتاً هدیه الهی و یا عنایت الهی معرفی کرده و از افکار انحرافیش، دست برداشته است، توقع منطقی نیست.

در اوج مشکل دولت برای پنهان کردن مسئله فیش های نجومی و برخی از مفاسد کلانی که با دست داشتن برخی سیاسیون در حال افشا است، ناگهان برخی از حامیان احمدی نژاد از عزم او برای حضور در انتخابات 96 صحبت می کنند تا بهترین پوشش خبری از آن جنسی که دولت می خواست محقق گردد! فرضاً که این رخداد کاملاً تصادفی بوده باشد مسئله تحرکات انتخاباتی احمدی نژاد و حامیانش را از چند منظر بررسی می کنیم:

• مقام معظم رهبری در انتخابات سال 92 فرمودند به کسی رأی دهید که نقاط قوت رئیس جمهور (وقت) را داشته باشد و نقاط ضعفش را نداشته باشد و از این لحاظ بسیار مهم است که نقاط قوت و ضعف احمدی نژاد را به خوبی بشناسیم و به این منظور بهترین مرجع خود سخنان رهبری در این خصوص است که قبلا از سوی سایت رهبری نیز تجمیع گردیده و به راحتی در دسترس قرار دارد.
• احمدی نژاد را به عنوان یک عنصر انقلابی قبول داریم ولی مگر قرار است همه سربازان انقلاب رئیس جمهور باشند؟! و آیا هرکسی را که با ریاست جمهوری فردی موافق نبود باید به عنوان ضدانقلاب معرفی کرد؟! بالاخره عده­ای برای مخالفت خود با ریاست جمهوری مجدد او استدلال ­هایی دارند و نباید ایشان را آماج تهمت، توهین و تهدید قرار داد، شیوه ای که باکمال تأسف در کانال عبدالرضا داوری از حامیان رسانه ای سرسخت احمدی نژاد و مشایی گویا به رویه تبدل شده است.
• بسیاری از منتقدان امروز تحرکات انتخاباتی احمدی نژاد ، برآیند 8 سال خدمت ایشان را خوب می دانند و بسیاری نیز دولت نهم را برترین دولت تاریخ ایران می دانند، اما نکته ای که باعث مخالفت ایشان با حضور مجدد وی در جایگاه ریاست دولت شده، خط سیر تغییرات احمدی نژاد است، مسلماً او از سال 84 تا 88 و سپس تا 92 به لحاظ میزان ولایت مداری، قانون مداری، اخلاق مداری و عملکردی، روند یکسان و روبه رشدی نداشته و به گواهی حوادثی که همگی در خاطر داریم، بعضاً دچار افول بوده است و ادامه آن خط سیر، نگران کننده است.
• نگرانی دیگر جریان انقلابی از تحرکات انتخاباتی احمدی نژاد ، مسئله مشایی است، البته خود مشایی به تنهایی هیچ خطری برای انقلاب ندارد اما اصرار احمدی نژاد برای این که خودش و او را یکی بداند و جایگاه های مهم را به او واگذارد، نیروهای خوبش را به خاطر او براند و حتی او را به عنوان تنها نامزد ریاست جمهوری مد نظرش معرفی نماید، باعث شده است تا نسبت به تفکرات انحرافی او حساسیت جدی وجود داشته باشد و اکنون سؤال این است که آیا احمدی نژاد توانسته خود و تفکراتش را از کسی که بارها او را «هدیه الهی» و «عنایت الهی» خوانده بود و از تفکراتش منفک نماید؟!
• از نکات دیگر تحرکات انتخاباتی احمدی نژاد این است که در حالی که مقام معظم رهبری قبلاً حتی 3 ماه مانده به انتخابات را زمان نامناسبی برای ایجاد فضای انتخاباتی و دوقطبی در کشور اعلام می کردند، چگونه می توان پذیرفت که از یک سال و نیم قبل از انتخابات تحرکات انتخاباتی احمدی نژاد شروع و یک سال مانده به آن، از سوی حامیانش تقویت گردد؟! آیا ایجاد فضای انتخاباتی به حل مشکلات کشور کمک می کند یا تنها پوششی برای در حاشیه قرار گرفتن مسائل و مشکلات اصلی کشور خواهد بود؟!
• ایجاد فضای دوقطبی از سوی جریان هاشمی و احمدی نژاد همواره دنبال شده است تا به این شکل، تمام جریان ها تحت تأثیر این دوقطب محو شوند و افراد انقلابی دیگر، امکان عرض اندام نداشته باشند، از یک سو احمدی نژادی ها تلاش می کنند با ترساندن مردم از هاشمی، احمدی نژاد را تنها ناجی در برابر او نشان دهند و از سوی دیگر حامیان هاشمی با ترساندن مردم از شرایط یک سال آخر اقتصادی دولت دهم می کوشند مردم را به سمت خود بکشانند! و به این شکل حتی کسانی که نقدهای جدی به احمدی نژاد یا هاشمی دارند، آرای شان را به همین دو جریان می دهند.
• آیا گزینه ای جز احمدی نژاد وجود ندارد و او را با همه نقاط قوت و ضعفش باید از اکنون به عنوان تنها گزینه شناخت؟! آیا تفکر انقلابی دچار قحط الرجال است که همه گزینه های دیگر را نشناخته نفی کنیم؟! مگر احمدی نژاد در سال 84 برای همه شناخته شده بود که به او رأی دادند که از الان گزینه های دیگر را شکست خورده بدانیم؟! اصلاً این رویکرد که تا هرکسی به عنوان گزینه احتمالی معرفی می شود فوراً با توهین و تحقیر با او برخورد می شود، چه جایی در تفکر انقلابی دارد؟!

اخیرا مطلبی در نشریه عصر اندیشه به نقل از احمدی نژاد منتشر گردیده که هنوز تکذیب نشده است:

«من هنوز هم او را خالص ترین و زلال ترین فرد می دانم و با او فوق العاده احساس آرامش و راحتی می کنم. متاسفانه خیلی ها درباره او اشتباه می کنند؛ مشایی فردی متدین به آرمانهای انقلاب و فوق العاده ساده زیست است و ارادت من به او همیشگی است.»

نگاهی به اظهارات مشابه احمدی نژاد درباره مشایی، نشان میدهد که نه این سخنان خیلی عجیب است و نه انتظار برای تکذیب آن خیلی منطقی، که برای یادآوری به برخی از موارد مشابه این سخنان اشاره می کنیم:

در حکم انتصاب مشایی به عنوان معاون اول ریاست جمهوری:

«اینجانب جنابعالی را انسانی خودساخته و مؤمن، دلباخته حضرت صاحب الزمان (عج) و با تعهدی آگاهانه و عمیق به خط نورانی ولایت و مبانی جمهوری اسلامی و خدمتگزاری توانمند و صدیق به ملت الهی و عزیز ایران می‌شناسم… امیدوارم همچون گذشته با توسل بر خدا و توسل به حضرت امام عصر(عج) و عشق عمیق به ایران با توانی مضاعف به اهداف بلند ایران اسلامی موفق و سربلند باشید.»(88/04/27)

در حکم انتصاب مشایی به سمت مشاور و رئیس دبیرخانه جنبش عدم تعهد:

«اینجانب جنابعالی را انسانی موحد، مؤمن، پاک، صبور و دارای قلب و اندیشه ای زلال، عاشق و دلبسته به ارزشهای الهی و آحاد مردم جهان و عمیقاً عارف و متعهد به آرمان مهدوی، حاکمیت جهانی توحید، عدالت، عشق و آزادی و مدیریت مشترک ملت ها و فردی شایسته، مدیر، مدبر و امین و از جهات گوناگون توانمند می شناسم و آشنایی و همکاری با شما را برای خود هدیه ای الهی و افتخاری بزرگ می شمارم.» (91/09/11)

در مراسم ملی نوروز در تجلیل از اسفندیار رحیم‌مشایی:‌

«در این مراسم از فرزند برومند ملت ایران تجلیل شد. برای من سخن گفتن از جناب مهندس مشایی سخت است. باید شهادت دهم این مرد، دلی پاک و زلال دارد. مردی است مهربان و عاشق تمام انسان‌ها و ایمانی دارد به استواری دماوند. من افتخار آشنایی با ایشان را در 27 -28 سال قبل داشتم واین آشنایی با عنایات خداوند بر این بنده کوچک ادامه یافته است. من ایشان را مدیری مسلط و مدبر می‌دانم. ایشان مرد هنر و مرد عشق است ،با تلاش استثنایی ایشان و نقش‌آفرینی فوق‌العاده آقای مشایی در یک دوره کوتاه چند برابر دولتهای گذشته تاریخ و میراث ایرانیان ثبت جهانی شد. ایشان برای همه برادری دلسوز است، من ندیدم کسی با ایشان ملاقات کند و بدون اراده قبلی شیفته ایشان نشود، شیفته اخلاق، منش و بزرگی ایشان؛ آقای مشایی صاحب اندیشه است، صاحب نظریه است. در زمینه‌های گوناگون و اساسی جهان و انسان و رابطه انسان با خدا و مدیریت جهانی صاحب نظر است، بر خودم وظیفه می‌دانم به نمایندگی از ملت ایران از ایشان تقدیر کنم. البته من برای نصب نشان فرهنگ از ایشان اجازه گرفتم که آیا اجازه می‌دهید آن را نصب کنم و آن را جزو افتخارات خود می‌دانم که علیرغم تمام ناملایمات، خداوند متعال این توفیق را به بنده داد که بنده به نمایندگی از ملت از یک فرزند برومند ملت تجلیل کنم. من حق خود را در یک کلمه خلاصه می‌کنم اگر من بخواهم آقای مهندس مشایی را در یک کلمه معرفی کنم ایشان مردی بهاری بهاری بهاری است.» (91/12/20)

درکنار این تمجیدها، احمدی نژاد کوشید تا مشایی را به عنوان رئیس جمهور آینده به کشور تحمیل کند، در حالی که رهبری مخالفت خود را با معاونت اولی مشایی اعلام کرده بود و با توجه به حساسیت هایی که بابت سخنان بعضا نسنجیده مشایی ایجاد شده بود، احمدی نژاد احتمال رد صلاحیت وی را می داد و به همین دلیل، او هم مثل هاشمی و اصلاحاتی ها برای فرار از نظارت استصوابی شورای نگهبان از واژه «انتخابات آزاد» استفاده کرد و در روز ثبت نام مشایی به عنوان نامزد ریاست جمهوری در ستاد انتخابات وزارت کشور گفت:

«وی فردی مومن، پاک و کارآمد است او عمیقا باورمند به ارزش‌های الهی و اصول برآمده از اندیشه امام است و عمیقا به توانمندی‌های عظیم ملت ایران باور دارد، مشایی همه قوت‎های این دولت و برادر کوچکش احمدی نژاد را دارد و نقاط برجسته‌ و کامل‌تر و بالاتر از آن دارد. مشایی یعنی احمدی‌نژاد و احمدی نژاد یعنی مشایی؛ انتخابات آزاد است همه سلایق باید بیایند و همه فرزندان پاک ملت ایران که خالصانه و مخلصانه در خدمت ملت اند انتخابات آزاد است و حرف‌ها زده شود و در فضای صمیمی احترام و در نهایت ملت انتخاب خواهد کرد، انتخابات حق ملت است و ملت ما نشان داده است که بهترین انتخاب کننده است، همه باید به انتخاب مردم تسلیم باشند و از منتخب ملت حمایت کنند. من باور دارم ملت بزرگ ایران با خلق حماسه عظیم جایگاه خودش را در جهان ارتقا خواهد داد و رنگ یاس را بر چهره بدخواهانش خواهد پاشید.» (1392/2/21)

ما نیز به همراه همه جریانهای سیاسی، همچنان احمدی نژاد را گزینه ای مهم و موثر در صحنه سیاسی کشور میدانیم و زمانی نیز به همراه جریان انقلاب از او و ویژگی های انقلابیش حمایت کردیم ولی از مقطعی رفتار، ادبیات و حلقه دوستانش دچار تحولات اساسی شد که به تدریج باعث سرخوردگی یاران قدیمی و ولایتمدارش گردید. یکی از تغییرات محسوس وی، تغییر ادبیاتش بود که ابتدا نطفه اش در اظهارات جنجالی مشایی بسته شده بود مبنی بر این که «دوران اسلام گرایی تمام شده است» و اینچنین بود که واژه انسان و انسانیت به جای اسلام و اسلامیت به تدریج در ادبیات احمدی نژاد جایگزین گردید.

احمدی نژاد دیروز 9 ویژگی مهم دوره حضرت امام زمان (عج) و حاکمیت امام در سخنرانی اش مطرح کرد که عبارت بودند از:

حاکمیت مردم؛ حاکمیت توحید و عبودیت؛ اوج آزادی انسانها؛ حاکمیت کامل عدالت؛ حاکمیت مهر و محبت و وحدت؛ حاکمیت علم؛ عزت و کرامت انسانی؛ حاکمیت رفاه و برخورداری حداکثری؛ حاکمیت آرامش ، صلح و امنیت؛

ولی در میان ویژگی هایی که احمدی نژاد برشمرد، بحث اسلام و احیای اسلام راستین ناب محمدی و دعوت به دین آسمانی و کامل اسلام و سعادت بشری همچنان مفقود است، مقوله ای که به راحتی میتوانست 9 ویژگی مهمی که احمدی نژاد مطرح کرد را به 10 برساند تا حداقل سخنرانی دیروز احمدی نژاد، یادآور سخنان انحرافی مشایی مبنی بر اتمام دوره اسلام گرایی نباشد.

بعد از مدتها سکوت رسانه ها در باره ی آقای اسفندیار رحیم مشایی، مرد پرحاشیه ی دولت دهم، دیروز و امروز چند رسانه به این طرح خبر یا تکذیب در خصوص مشایی پرداخته اند، دیروز سایت متین نیوز مطلبی به نقل از یکی از حاضران جلسه ی مشایی با برخی حامیان احمدی نژاد منتشر کردند که در آن آقای مشایی گفتند در یکسال اخیر از سیاست کنار کشیده اند و دیگر به سیاست بازنخواهند گشت و این که ضمن اقرار به اشتباهی که در 5 سال پیش از سوی ایشان بابت ماندن در کنار احمدی نژاد رخ داد اکنون و به منظور این که حزب اللهی ها و جریان پایداری دوباره با احمدی نژاد آشتی کنند، حاضر است خودش را فدا کند و از احمدی نژاد جدا بماند. هنوز چند ساعتی از این مطلب سایت متین نیوز نگذشته بود که سایت انصاف نیوز به نقل قول از یکی از نزدیکان احمدی نژاد و مشایی خبر متین نیوز در خصوص جدایی مشایی از احمدی نژاد را تکذیب کرد و همچنان روی همان جمله ی قدیمی احمدی نژاد یعنی مشایی و مشایی یعنی احمدی نژاد تأکید کرد و این دو را جدایی ناپذیر دانست، چند ساعت بعد خبرگزاری آریا مصاحبه ای با عبدالرضا داوری ترتیب داد و ایشان ضمن تأیید کناره گیری سیاسی مشایی، تأیید یا رد خبر جدایی او از احمدی نژاد را منوط به توضیح دفتر احمدی نژاد دانست که مجدداً متین نیوز همین خبر را در تأیید خبر خودش و رد خبر انصاف نیوز تحلیل نمود.

با تمام این موارد و فارغ از تأیید نسبی کناره گیری مشایی از احمدی نژاد چند مطلب در این خصوص قابل توجه است:

• هرچقدر که رابطه ی بین احمدی نژاد و مشایی از سوی مشایی پایان یافته اعلام شود بازهم این مسئله را نمی توان احیای مجدد احمدی نژاد 84 تلقی نمود، چرا که بیش از این ارتباط فیزیکی این دو باعث دلسردی حامیان احمدی نژاد شده باشد این تقریب فکری احمدی نژاد به مشایی است که موجب این کدورت ها گردید. به راستی بر چه اساسی می توان کناره گیری مشایی از سیاست و احمدی نژاد را موجب اصلاح تفکر و بینش او دانست و چه تضمینی برای ثبات شخصیت احمدی نژاد می توان اقامه نمود؟
• مردم از مشایی توقع نداشتند و ندارند که از احمدی نژاد جدا شود بلکه این احمدی نژاد بود که به عنوان انتخاب شده ی مردم نباید رأی مردم را به پای مشایی و طرزفکرش می ریخت، مردم در واقع و بیش از این که خود مشایی و تفکرات اشتباهش را مقصر ریزش محبوبیت احمدی نژاد بدانند، خود احمدی نژاد را بابت جذب و اصرار و تأکید و لجبازی بابت مشایی مقصر می دانند. پس چه مشایی کناره بگیرد یا نگیرد، چه عذربخواهد و چه نخواهد، در هر صورت مردم احمدی نژاد را بیش از خود مشایی در بروز این رابطه ی کذایی مقصر می دانند.
• بحث دیگر این که اساساً بیش از این که مشایی و تأثیرگذاری هایش را سیاسی بدانیم، فکری و اعتقادی می شناسیم، مروری به مباحثی که ایشان در زمینه های مختلف بیان کردند به راحتی ما را به ماهیت فکری و اعتقادی این مباحث آگاه می سازد، مباحثی مانند زیرسوال بردن مدیریت انبیا، طرح مکتب ایرانی، جایگزینی فرهنگ تحسس به جای فرهنگ انتظار و … ، اگر قرار باشد مشایی از صحنه سیاست دور باشد ولی همچنان به نظریه پردازی های مجعول خود بپردازد عملاً کار مهمی انجام نشده است.
• فارغ از صحت جدایی مشایی و احمدی نژاد، صرف عنوان شدن این مقوله آنهم از سوی سایت های حامی جریان احمدی نژاد و مشایی می تواند به مثابه ی یک جنگ زرگری باشد، عملاً دو سه رسانه و شخصیت نزدیک به جریان احمدی نژاد و مشایی با طرح نقل قول های مبهمی مانند جدایی احمدی نژاد و مشایی و یا کناره گیری مشایی از سیاست به دنبال ظرفیت سنجی از فضای سیاسی کشور هستند و در نهایت هم پس از دریافت بازخوردهای این خبر می توانند به راحتی تمام این اظهارات را انکار نمایند.
• در نهایت به نظر می رسد حتی در صورت اثبات جدایی مشایی از احمدی نژاد، بازهم اکثریت طبقه حزب اللهی نتوانند مسائلی را که در چند سال آخر احمدی نژاد از سوی ایشان رخ داد را فراموش کنند و یا دوباره برای ریاست جمهوری ایشان به صحنه بیایند.