حسن روحانی، در سفر استانی به سمنان (1395/1/31): «برای من جای تعجب است که برخی می‌خواهند القاء کنند که ملت ایران پیروز نیست و آمریکا پیروز است. برای من جای تعجب است که برخی می‌گویند، دیپلمات‌های ایرانی پیروز نیستند بلکه صهیونیست‌ها پیروز هستند. کجا رفت تعصب ملی؟ کجا رفت غیرت دینی؟ چرا واقعیت‌ها را برای مردم بازگو نمی‌کنید؟ چرا نمی‌خواهیم در برابر عظمت ملت ایران که یک موفقیت بزرگ تاریخی به‌دست آورده سر فرود آوریم؟ آمریکا عظمت دارد، یا صهیونیست یا ایران عزیز ما؟»

آقای روحانی! دلواپسان ما نه تنها عزت ملی و غیرت دینی دارند، بلکه از هوش سرشاری نیز برخوردارند، میفهمند وقتی رییس بانک مرکزی کشور میگوید در برجام “تقریبا هیچ” چیز عاید کشور نشده یعنی چه! میفهمند وقتی از 150 میلیارد دلار دارایی بلوکه شده تنها به 3 میلیارد دلار از دارایی مان دست یافته ایم یعنی چه، میفهمند علی رغم گذشت حدود 100 روز از برجام و 80 روز از توافق هواپیما با ایرباس، هنوز آمریکا مجوزی برای انعقاد قرارداد نهایی صادر نکرده یعنی چه، دلواپسان میفهمند وقتی وزیرخزانه داری آمریکا میگوید ما به همه کشورها و موسسات دنیا اعلام کرده ایم که در معاملاتشان بدانند که ایران هنوز چالشهای غیرهسته ای دارد به معنی تهدید به عدم معامله با ایران است، دلواپسان میفهمند چرا هنوز بانکهای بزرگ دنیا حاضر به همکاری با ایران نیستند یعنی چه، دلواپسان میدانند بازگشت تحریمها به بهانه های حقوق بشری و موشکی و تروریسم و سایبری و … یعنی تضییع همه امتیازاتی که در برجام داده ایم، مردم هوشیارند که آمریکاییها چگونه با کارشکنی و بدعهدی مانع رسیدن ایران به سهم خودش در برجام شده اند، مردم حواسشان هست همین رفت و آمد اروپایی ها هم تا کنون به قراردادی که موجب بهبود اقتصاد، تولید، زیرساختهای کشور و اشتغال باشد نگردیده است و آنها فقط به دنبال بازار فروشی برای محصولات خودشانند. آری آقای روحانی! دلواپسان هم عزت ملی شان به جاست، هم غیرت دینی شان و هم هوش سرشارشان، ولی آیا شما هم همه چیزتان به جا هست؟!

اخیراً آقای عراقچی گفتند که آقای ظریف به صورت ایمیلی درحال فشار وارد کردن به طرف مقابل برای پایبند کردنشان به تعهداتشان در برجام هستند، با توجه به سوابقی که از آقای ظریف در نحوه راضی کردن آمریکایی ها به توافق وجود دارد، این امر به احتمال بسیار زیاد با درخواست حمایت برای از دست ندادن نتیجه انتخابات 96 همراه بوده است، برای فهم بهتر درخصوص جنس فشار ایمیلی ظریف به کری ، نگاهی به سوابق اظهارات آقای ظریف و مسئولان آمریکایی در این خصوص می کنیم:

– ظریف در سال 2004 و در مذاکرات سعدآباد در حالی که در گوشه‌ای در حال مذاکرات محرمانه با محمد البرادعی بود (غافل از این که دوربین در حال ضبط اظهارات وی است)، نگرانی‌های جریانی و حزبی خود را با البرادعی در جریان گذاشت و گفت:

«اگر غرب با ما توافق نکند رقیب ما انتخابات را می‌برد.»
لینک فیلم:

http://aparat.com/v/oz62N

 مصاحبه ظریف با هاله اسفندیاری در سال 1393:
«اگر غربی ها قدر فرصت ایجاد شده را ندانند و با دولت آقای روحانی توافق نکنند، مردم 16 ماه بعد در انتخابات مجلس پاسخ آنها را با رای دادن به جریانات غرب ستیز خواهند داد»
لینک فیلم:
http://media.snn.ir/Original/1393/07/08/VID10413611.flv

 اظهارات ظریف در کلیپ منتشره در آستانه مذاکرات وین 6:
«با نزدیک شدن به 29 تیر من یک بار دیگر احساس نیاز می کنم که هشدار دهم و بگویم که بازی شاهین – قمری به امید گرفتن امتیاز در لحظه آخر ، نمی تواند نتیجه ای بهتر از سال 1384 بدهد. به تمام کسانی که هنوز فکر می کنند تحریم ها ایران را به پای میز مذاکره کشاند ، فقط می توانم بگویم که تحت فشار قرار دادن نه در طول 8 سال گذشته بلکه در واقع در 35 سال گذشته را امتحان کردید ، این روش ملت ایران را وادار به تسلیم نکرد . نه در حال و نه در آینده هم نخواهد کرد ، ما هنوز فرصت داریم که از این چرخه تشدید شونده خارج شویم .»
لینک فیلم:

 توییت جواد ظریف بلافاصله پس از شکست مذاکرات وین 5:
«دستیابی به توافق جامع هسته‌ای غیرممکن نیست، نیاز است توهمات کنار گذاشته شود، نباید مانند سال 2005 فرصت از دست برود»
http://vatanemrooz.ir/Newspaper/MobileBlock?NewspaperBlockID=4970

 بعد از تویین ظریف، بی بی سی اظهارات ظریف را اینچنین تحلیل می کند:
«این پیام مخاطب خارجی دارد. به نوعی به طرف های مذاکره هشدار می دهد نگذارید اتفاقات 2005 تکرار شود. اتفاق کلیدی 2005 آن بود که پس از یک دوره اتفاقات و مذاکرات، آیت الله خامنه ای بی حوصله شد و مذاکرات را متوقف کرد. بن بست مذاکرات در سال 84 تیم آقای روحانی را از صحنه مذاکرات خارج کرد. ممکن است ظریف به این نکته ظریف هم اشاره داشته باشد که اگر کارها خوب پیش نرود ممکن است این تیم فعلی از صحنه خارج شود».
http://titre1.ir/fa/print/36915

 جان کری (وزیر امور خارجه آمریکا مرداد 94):
«اگر توافق نمی‌کردیم معلوم نبود در انتخابات بعدی چه بر سر روحانی می‌آمد»
http://javanonline.ir/fa/news/729475

این چه برجامی است که خدا آورده ولی به استناد اظهارات ارنست مونیر، مذاکره کننده هسته ای آمریکا و صحبتهای نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری آمریکا، کدخدای بعدی جهان میتواند آن را پاره کند؟!

این چه برجامی است که به علت عدم توازن در تعهدات دو طرف، تعهدات ما زیرساختی و با تخریب و برچیدن و بتون ریختن و خارج کردن همراه باشد و بازگشتن ما به نقطه اول تقریباً غیر ممکن، ولی بازگشتن طرف مقابل، به یک پاره کردن و یک مکث یک ماهه نیاز دارد؟!

این چه برجامی است که برخی از تحریمهای مانند موشکی و دلار که آنها هم به بهانه هسته ای اجرا شدند، به خاطر اصرار طرف مقابل و کوتاه آمدن مذاکره کنندگان ما باقی ماندند و هم تحریم های جدید به بهانه قای قدیمی تصویب شده و در صف تصویب است و هم بهانه جدیدی مثل مسائل سایبری هم ایجاد کرده اند؟!

این چه برجامی است که به جای این که طرف مقابل را آرامتر و روابط را دوستانه تر کند، در پسابرجام او را به عقب نشینی های دیگر ما در امر موشکی و مسائل سیاست خارجی و تغییر اسلامیت برخی از قوانین (تحت عنوان مسائل حقوق بشری) و … امیدوار کرده است؟!

این چه برجامی است که طرف مقابل در عین بدعهدی های گسترده در برجام، دولتمردان ما از انتقاد و گلایه به این بدعهدی ها ناراحت میشوند و هرکسی که گلایه کند حتی اگر صالحی باشد را با اخم و تشر مواجه میسازد؟! و حتی بعضاً این تعلل در مسیر پسابرجام را امری طبیعی و طبق روال معمول میدانند؟!

این چه برجامی است که دولت با وجود علم و اطلاع از همه خطوط قرمز هسته ای که حداقلهای مورد نیاز ما بودند، بعد از این که برخی از آنها را حفظ نکرد و این مسئله را به رهبری هم اعلام کرد، توقع دارد همه به آن به اسم فتح الفتوح نگاه کنند؟!

این چه برجامی است که وقتی رهبری در بند اول منشور (شرایط اجرای برجام) بیان فرمودند حتما از رئیس جمهور آمریکا تعهد کتبی برای تضمین اجرای برجام گرفته شود (باتوجه به این که برجام به امضاهای 120 و 180 روزه رئیس جمهور آمریکا بند است)، آقای عراقچی گفت که همان نامه کری که از قبل آمده بود یک تضمین محکم حقوقی است ولی الان حتی آقای ظریف هم دنبال تضمین گرفتن از آمریکا برای بانکها و موسسات خارجی است؟!

این چه برجامی است که شروع، ادامه و پذیرش مذاکرات و در نهایت برجام مشروط به شروط رهبری و مورد پذیرش از سوی دولتمردان بوده است اما الان با وجود نقض های مکرر در خصوص همان شرایط رهبری در منشور اجرای برجام، دولت و حامیان برجام که کتبا و شفاها خود را متعهد به رعایت آن شرایط کرده بودند حتی با وجود اقرار به نقض آن منشور و نقض برجام، هنوز هیچ اقدامی در برابر بدعهدی های آمریکا انجام نمیدهند.

این چه برجامی است که تا قبل از آن که تصویب و اجرایی شود، قرار بود 180 میلیارد پول برای ما را آزاد کند ولی در پسابرجام این رقم اینقدر آب رفت که دیگر مسئولان از بیان آن طفره می روند؟! این چه برجامی بود که آب و هوا و غذای مان به آن بند شد، ولی بعد از برجام، عملاً حل مشکلات کشور به برجام های دیگر ارتباط پیدا کرد؟!

این چه برجامی بود که برای تحقق آن، منتقدان را بی سواد، بی شناسنامه، ترسو، بزدل، کاسب، کلاغ و… خطاب کردند و در پسابرجام در نقش معلم اخلاق، نسخه برجام 2 را برای تقویت فرهنگ و ادب کشور، (البته در واقع به قول روحانی برای تغییر زبان انقلاب)، پیچیدند؟!

لطفاً این متن را تا انتها، با حوصله و بدون پیش قضاوت، مطالعه فرمایید:

دیروز 2 فرد و 6 شرکت دیگر به فهرست تحریمی های مرتبط با ایران افزوده شدند و این سومین مصوبه تحریمی است که بعد از مصوبات محدودیت ویزا و بسته تحریم موشکی که طی همین 2 ماه پس از برجام تصویب شده است. این امر در کنار عدم رفع برخی از تحریم ها و یا مانع تراشی برای قابل استفاده بودن همین رفع تحریم ها از سوی آمریکا نشان میدهد که دولت اگر از ساحت همین برجامی که با دادن امتیازات سنگینی به دست آمده است، به صورت جدی دفاع نکند، همانطوری که رهبری فرمودند برجام درحد یک خسارت محض خواهد ماند.

آنانی که مذاکرات مستقیم را خواستار شدند و از رهبری مجوز چانه زنی برای تأخیر غیرطولانی در برخی از بخش های هسته ای را گرفتند، بهانه شان رفع تحریم بود و اگر قرار باشد بخشی از تحریمها در متن برجام باقی بماند و برخی هم به خاطر بدعهدی در اجرای برجام رفع نشود و همان هم که ظاهراً رفع شده با مانع تراشیهای طرف مقابل مانع معامله، توافق و اثرگذاری برای ایران گردد و تازه تحریمهای جدید هم به بهانه های دیگری افزوده شود، عملاً چه تضمینی است که طی دو سه سال آینده از نظر میزان تحریم به همان نقطه قبلی نرسیم در حالی که در هسته ای نیز سالها عقب نشینی کرده ایم؟!

این که مذاکره کنندگان ما در متن برجام جلوی افزایش تحریم ها به بهانه های دیگر را نگرفته اند یا ناشی از خوشبینی مضحک ایشان به طرف مقابل بود که فکر نکردند همه تحریمها را به بهانه ای دیگر می توانند برگردانند و یا ناشی از این امر بود که تمایل داشتند باب مذاکره با آمریکا به بهانه های دیگر را بازبگذارند و بازهم عجیب تر این که خود مسئولان ما توقع دارند برای جلوگیری از بازگرداندن تحریمها، نظام حاضر شود در خصوص کاهش توان دفاعی، تغییرقانون اساسی، آزادیهای جنسی مانند همجنسبازی، دست برداشتن از حمایت از فلسطین، حزب الله و ملت های مظلوم و به رسمیت شناختن اسرائیل هم عقب نشینی کند؟! که نشان میدهد این افراد یا به این اصول و آرمانهای اسلام و انقلاب اعتقادی ندارند و یا در خصوص آنها پایبندی و اصراری ندارند و گرنه چگونه حاضر به پذیرش چانه زنی در قبال آنها میشدند؟!

همه میدانیم که مقام معظم رهبری در نامه صدور مجوز اجرای برجام، 9 شرط قراردادند که اگر این شرایط محقق نگردید ایران باید طبق قاعده برگشت پذیری برجام و با توجه به مکانیزمی که در برجام جهت اعتراض تنظیم شده است که بند 3 از این شرایط که به بند 3 مصوبه مجلس هم اشاره کرده، آمده است:
«در سراسر دوره‌ی 8 ساله وضع هرگونه تحریم در هر سطح و به هر بهانه‌ای (از جمله بهانه‌های تکراری و خودساخته‌ی تروریسم و حقوق بشر) توسط هر یک از کشورهای طرف مذاکرات، نقض برجام محسوب خواهد شد و دولت موظف است طبق بند 3 مصوبه‌ی مجلس اقدام‌های لازم را انجام دهد و فعالیت‌های برجام را متوقف کند.»

باتوجه به این که منشور رهبری در اجرای برجام از سوی رئیس جمهور و مسؤولان دستگاه دیپلماسی مطاع شمرده شد و کتبا بر رعایت آن تعهد داده اند و به منظور جلوگیری از ادامه روند جایگزینی تحریم های جدید غیرهسته ای به جای تحریمهای هسته ای، ضروریست که در اسرع وقت جلوی این امر که در عین اعمال محدودیتهای هسته ای به ما، تحریمها را نیز برمیگرداند، گرفته شود.

نه تنها دولت مکلف به واکنش جدی و مناسب در برابر تحریم های جدید است، مجلس و شورای امنیت ملی هم باید در قبال مسیری که منجر به خسارت محض کشور از برجام میشود واکنش جدی نشان دهند، چه بسا واکنش جدی در این مقطع جلوی ادامه این روند را بگیرد و مانع فروپاشی برجام در آینده نزدیک گردد.

بحث‌های شعاری امروز جایگاه زیادی در ذهن مردم ما ندارد. مردم ما جوانان ما، آحاد جامعه ما، فقیه‌اند. به مسائل با چشم منطق و استدلال نگاه می‌کنند.

در این مقطع زمانی، سیاست‌های استکبار و به‌خصوص سیاست‌های آمریکا، اقتضا می‌کند که این تفکر در ملت ما تزریق شود که ملت ایران بر سر یک دو راهی دروغین قرار دارد و چاره‌ای ندارد جز اینکه یا با آمریکا کنار بیاید یا به‌طور دائم فشارهای آمریکا و مشکلات ناشی از آن را تحمل کند.

کنار آمدن با آمریکا به معنای کنار آمدن با هیچ دولت دیگری نیست چون دولت آمریکا از ثروت، دستگاه‌های تبلیغاتی وسیع، سلاح‌های خطرناک و امکانات بسیاری که دارد برای عقب راندن طرفهای مقابلش استفاده کرده است، بدون این که عقب نشینی قابل توجهی در برابرشان انجام دهد.

در همین توافق اخیر هسته‌ای هم اگرچه این توافق را ما تائید کردیم و برگزارکنندگان این توافق را مورد قبول اعلام کردیم و قبول داریم آن را، لیکن وزیر خارجه ما در مواردی به بنده گفت که ما اینجا این خط قرمز را نتوانستیم حفظ کنیم.

آمریکایی‌ها به آنچه وعده دادند عمل نکردند. به تعبیر وزیر خارجه ما، روی کاغذ کارهایی را انجام دادند ولی از راه‌های انحرافی متعدد، جلوی مقاصد جمهوری اسلامی را گرفتند. آمریکایی ها گفتند که ما تحریم را بر می‌داریم و روی کاغذ هم برداشتند، اما از طُرق دیگر طوری عمل می‌کنند که اثر رفع تحریم‌ها مطلقاً به‌وجود نیاید.

کسانی که امید می‌بندند که بنشینیم با آمریکا مذاکره کنیم و به نقطه توافقی برسیم از این غفلت می‌کنند که ما باید به همه تعهدات عمل کنیم اما طرف مقابل با شیوه‌های مختلف، تقلب و خدعه، سر باز می‌زند و به تعهداتش عمل نمی‌کند. این خسارت محض است که در مقابل چشم خود می‌بینیم.

منطقی است که سعی می‌کنند در میان نخبگان جامعه و از سوی نخبگان جامعه به افکار عمومی جامعه منتقل کنند، این است که برجامهای2و3 باید در قضایای منطقه و قانون اساسی وغیره به‌وجود بیاید تا بتوانیم راحت زندگی کنیم، معنای این حرف، آن است که جمهوری اسلامی از مسائل اساسی که به حکم اسلام و برجستگی‌های نظام جمهوری اسلامی به آن پایبند است، صرف‌نظر کند.

آمریکا دنبال تغییر سیرت جمهوری اسلامی است. ممکن است صورت باقی بماند ولی از محتوای خود به کلی تهی شود. بنا بر این تحلیل دشمن این تحلیل را در اذهان نخبگان و افکار عمومی ملت تزریق میکند که اگر جمهوری اسلامی و ملت ایران می‌خواهد از شّرِ آمریکا راحت شود، باید از محتوای جمهوری اسلامی و اسلام و از مفاهیم اسلامی و امنیت خود دست بردارد.

امروز انسان‌های آگاه و متکی به ارزش‌های اسلامی از آمریکا نمی‌ترسند. شاید برخی از آمریکا بترسند اما این ترس از آمریکا غیرعقلایی است. اگر ترس محمدرضا از آمریکا عقلایی بود، ترس این‌ها غیرعقلایی است چراکه آن زمان پشتیبانی مثل مردم نداشتند اما جمهوری اسلامی پشتیبانی قوی مانند این مردم را دارد.

بی تعارف مقصود از دشمن دولت آمریکاست، البته می‌گویند ما دشمن نیستیم. پیام نوروزی میدهند که این‌ها بچه گول‌زنی است. وزیر خزانه‌داری امریکا شبانه‌روز مشغول کار است که جمهوری اسلامی نتواند از نتایج برجام بهره‌مند شود.

9 ماه دیگر دولت آمریکا عوض خواهد شد. هیچ تضمینی وجود ندارد که دولتی که می آید همین تعهدات اندک را هم اجرایی کند. نامزدهای انتخاباتی آمریکا الان در بدگویی به ایران مسابقه گذاشته‌اند.

واقعیت دیگر این است که این دشمن به ظاهر مقتدر ابزارهای دشمنی‌اش نامحدود نیست. چند ابزار اساسی دارد که ابزارهای فعال اوست. یکی تبلیغات است و ایران‌هراسی، یکی نفوذ و دیگری هم تحریم.

دو راهی حقیقی که وجود دارد این است که یا باید مشکلات تحریم را تحمل کنیم یا ایستادگی کنیم به وسیله اقتصاد مقاومتی که اقدام و عمل نیاز است.

امروز آن‌طور که به من گزارش دادند، حدود 60 درصد از امکانات تولید ما معطل و تعطیل است. باید تولید را احیاء و زنده کنیم. راه دارد، مسئولان دولتی حرفهای منتقدان را بشنوند، گاهی پیشنهاد‌ها و حرف‌های خوبی دارند.

با فساد و ویژه‌خواری و قاچاق مبارزه جدی شود. این‌ها به اقتصاد کشور لطمه می‌زند و ضررش به مردم می‌رسد. باید آنچه که امروز ممکن است پیش بیاید، جلوی آن را بگیرند.

دستگاه‌های دولتی به‌جای اینکه آغوش خود را به‌روی کسانی که نظام و ارزش‌های اسلامی را قبول ندارند، باز کنند, به روی بچه مسلمان‌ها و نیروی‌های حزب‌اللهی، مومن و انقلابی باز کنند که کارهای فرهنگی‌ با ارزشی انجام میدهند.

به نام خدا، پدیدآورنده برجام و پاسدار برجامیان

هرچند که هنوز نمیدانم برجام دقیقاً چیست ولی لابد چیز خوبی است که آقای روحانی اینقدر از آن خوشش آمده و دستور داده در مدارس درس برجام را اضافه کرده اند.

بابایم میگفت برجام خیلی چیز ها را درست میکند، مثلاً بعداز برجام میروم سرکار و مشکلاتمان حل میشود و لباس عید برایتان میخرم و من هر روز اخبار برجام را دنبال میکنم و منتظرم که بالاخره روزهای خوشبختی ما هم فرا برسد، آخر خوشبختی که خبر نمیکند…

اصلاً همین چندروز پیش بود که رئیس جمهور کشورمان به ایتالیا و فرانسه سفر کرد و چرخ شرکتهای ایرباس و پژو را چرخاند، ما که بخیل نیستیم بگذارید آنها هم از برجام ما سود ببرند، بندگان خدا جوانان آنها هم بیکارند، حالا اگر برجام ندارند دلیل نمیشود که ما برجام مان را از ایشان دریغ کنیم.

دیروز رئیس جمهور میگفت برجام مثل آفتابه ، و هرکسی این آفتابو نبینه مشکل داره و از آن جا که ما هم خانوادگی پاک و سالم هستیم، پس همگی ما مطمئنیم که برجام خیلی خیلی چیز خوبی است.

برجام ما کار خودِ خدا بود، برجامی که جهانی را خوشحال کرد و امنیت همه را بالا برد و چرخهای همه را چرخاند، اصلاً کاش مثل جام جهانی، هر 4 سال یکبار برجام جهانی را هم برای رفع مشکلات جهانیان اجرا میکردیم.

من همه از حرفهای رئیس جمهور در مورد برجام خوشم می آید و دلم قنج میرود، فقط متوجه یکی از جملات او نشدم که گفت «میگویند با برجام دولت برای ملت رفاه بیاورد، مگر ما برجام را آورده‌ایم؟ ما خادم مردم هستیم، برجام را خدا آورد» ولی از آنجا که برخی از جملات و حرفها را فقط بزرگترها می فهمند امیدوارم وقتی که بزرگتر شدم متوجه این جمله هم بشوم.

علی رغم این که دولت روی قرارداهای «اجاره به شرط تملیک» هواپیما به عنوان یک برگ برنده انتخاباتی در حال مانور است، نگاهی به اظهارات خود مسئولان امر در خصوص این قرارداد حقایق تلخی را افشا میکند که حکایت از عدم صداقت مسئولان و عدم رعایت منافع ملی در عقد این قراردادها دارد که به چند نکته از این موارد اشاره میکنم:

1- در «فروش اقساطی» همانطوری که از اسمش مشخص است، یک نوع فروش رخ می دهد و طرف خریدار در همان زمان عقد قرارداد مالک جنس خریداری شده خواهد بود، ولی همانطوری که از اسم «اجاره به شرط تملیک» مشخص است، رابطه طرفین در قالب رابطه موجر و مستأجر است و اگر تمام قیمت هوایپمای مورد مبایعه در طول مدت قرارداد با رعایت دقیق تمام شرایط مندرج در آن قرارداد پرداخت گردید و موانع قانونی (ازجمله لغو برجام) ایجاد نشود، طرف مستأجر، پس از 16 سال مالک هواپیماها خواهد شد.

2- متأسفانه مدت 16 ساله قراردادهای خرید هواپیما به نوعی تنظیم شده است که یک سال پس از تعهدات 15 ساله برجام باشد و خیال غربی ها از هر حیث راحت باشد که در صورت به هم خوردن برجام، ایران هم به لحاظ هسته ای و هم به لحاظ اقتصادی، به نقطه ای عقب تر از قبل از برجام برسد.

3- نکته ای که دولت به عنوان یک مزیت قابل افتخار در قرارداد خرید هواپیما از آن یاد می کند، یک شرایط کاملاً تحمیلی از سوی طرف فرانسوی بوده است تا آینده این قرارداد را به سرنوشت برجام گره بزنند و دولت به قراردادی که با تحمیل و خارج از منافع ملی کشور پذیرفته است در حال پز دادن و افتخار کردن است.

4- همانطوری که منتقدان برجام می گفتند، ریسک سرمایه گذاری در برجامی که فقط تحریم ها را «تعلیق» کرده است (و حتی 6 قطع نامه ای که به اصطلاح لغو شده اند هم در یک فرایند 1 ماهه قابل بازگشت هستند)، عملاً شاهدیم که همین نقص، مانع سرمایه گذاری و حتی معامله ای که منافع ملی ما را تأمین کند، گردیده است و این ماییم که در همه قراردادها، ناچاریم ریسک تمام ضرر و زیان ها را از جیب ملت بدهیم.

5- در حالی که هرکدام از کشورهای 5+1 طبق متن برجام، یک ماشه برای برهم زدن برجام در اختیار دارند، عقد قراردادهای هنگفت و بعضاً غیرقابل دفاع، این احتمال را در ذهن متبادر می سازد که دولت برای حفظ برجام نیازمند است به کسانی که ماشه دارند، مدام امتیاز بدهد و با کمال تأسف، این امتیازها هم طوری است که حتی منجر به حفظ برجام نشده اند، چرا که طرف غربی طوری قراردادها را تنظیم کرده که لغو برجام هم به نفع او تمام گردد و مانعی برای بدعهدی تلقی نگردد.

6- خرید 12 هواپیمای فوق پیشرفته و بسیار گران قیمت مسافربری که تنها در یک فرودگاه کشور قابل استفاده است، به خصوص وقتی که نیاز کشور به صنایع زیرساختی و ضروری را با آن مقایسه می کنیم، نشان می دهد که این خرید نه تنها حکیمانه نبوده است، بلکه با منافع ملی و نیازهای ضروری مردم هم منافات داشته است و این تازه در صورتی است که این مسئله را ناشی از یک اشتباه صرف بدانیم و الا احتمال دست داشتن دلالان منفعت طلب یا امتیازخواهی طرف مقابل در این قراردادها را نمی توان نادیده گرفت.

نتیجه: به نظر می رسد دولت و مجلس باید با توجه به جایگاه و تکالیف قانونی شان در عقد و نظارت در خصوص قراردادهای بین المللی، در خصوص تأمین منافع ملی ایرانیان اعم از نسل موجود و نسل های آینده، حساسیت درخوری نشان دهند، حساسیتی که هرچه سریعتر باید در مورد قراردادهای نفتی جدید و سایر قراردادهای پسابرجامی سنگین کشور لحاظ گردد و مانع از خسارت های سنگین احتمالی به کشور گردد.

براساس اظهارات صریح ضریح و کری، این دو نفر مکرراً در خصوص مسائل مختلفی مانند برگرداندن کشتی امدادی نجات از یمن به سمت جیبوتی یا مهار تعرض برخی افراد به سفارت عربستان بابت اعدام آیت الله شیخ نمر باقرالنمر یا آزادی 21 ساعته سربازان آمریکایی متجاوز به آبهای ایران بدون (دریافت هرگونه ما به ازای دیگر)، تماس داشته اند و سؤال جدی این است، حال که این خط تماس مستمراً و برخلاف نهی صریح مقام معظم رهبری برقرار است، چرا از آن تنها برای رفع نگرانی ها و مشکلات آمریکا و متحدانش استفاده می شود؟! حال که مسئولان سیاست خارجی کشور فاقد تبعیت لازم از اوامر رهبری هستند، لااقل براساس تجاربی که در همین تماس های مکرر با آمریکا کسب کرده اند، به حکمت ممنوعیت مذاکرات (غیرهسته ای) ایمان آورند و از این توصیه حکیمانه مقام معظم رهبری در خصوص مدیریت تماس های ظریف با کری نیز استفاده کنند.

رهبر انقلاب اسلامی:
مذاکره‌ی آمریکا با جمهوری اسلامی ایران، یعنی نفوذ؛ تعریفی که آنها برای مذاکره کردند این است و آنها میخواهند راه را برای تحمیل باز کنند، مذاکره‌ی با آمریکا ممنوع است به‌خاطر ضررهای بی‌شماری که دارد و منفعتی که اصلاً ندارد. 1394/07/15

خبرگزاری دولتی ایرنا با انتشار خبری در خصوص اظهارات اخیر فرمانده ارتش پاکستان، می نویسد:
«سایت خبری سی.بی.ان CBN با تحریف ناشیانه اظهارات اخیر فرمانده ارتش پاکستان، مطالب سخیفی را منتشر کرده و آن را به ژنرال راحیل شریف مرد شماره یک ارتش پاکستان نسبت داده است، این رسانه گمنام صهیونیستی در همراهی با سیاست های رژیم آل سعود، مدعی شد است که فرمانده ارتش پاکستان تهدید کرده است اگر خطری از سوی ایران عربستان را تهدید کند، پاسخ قاطع به آن خواهد داد!، در صورتی که ژنرال راحیل شریف در دیدار محمد بن سلمان وزیر دفاع عربستان، مواضع سیاسی همیشگی ?پاکستان در قبال عربستان را بار دیگر مطرح کرد و گفت: پاکستان روابطی نزدیک و برادرانه با عربستان و دیگر کشورهای عضور شورای همکاری خلیج فارس دارد و اهمیت زیادی به امنیت این کشورها قائل است. روابط دفاعی پاکستان و عربستان در بالاترین سطح است و هرگونه تهدید علیه تمامیت ارضی عربستان، پاسخ قاطع پاکستان را بدنبال خواهد داشت. این مواضع ?رسمی ومستمر است که از سوی سران دولتی و نظامی پاکستان همیشه ?مطرح می شود، در خبر رسمی منتشر شده از سوی روابط عموی ارتش پاکستان و در خبر هیچ رسانه معتبر دیگر از اظهارات فرمانده ارتش پاکستان در این دیدار، هیچ اشاره ای به موضوع و نام ایران نشده است.»
این که روابط عمومی ارتش پاکستان عبارت «ما ایران را از نقشه حذف میکنیم» را به کار نبرده است، هرچند نقطه مثبتی تلقی میشود ولی همین عبارات موجود نیز از چند جهت قابل تأمل هستند:

1- هرچند که نامی از ایران در خبر روابط عمومی ارتش پاکستان نیامد است اما همه می دانیم که این جلسه بعد از تنش موجود بین ایران و عربستان رخ داده است و این دیدارها نیز در همین راستا بوده است و همین عبارت «هرگونه تهدید علیه تمامیت ارضی عربستان، پاسخ قاطع پاکستان را بدنبال خواهد داشت.» در این موقعیت خاص، پذیرش ادعای ایرنا که این اظهارات ربطی به مسئله ایران ندارد را مشکل می سازد.

2- شبیه عباراتی که فرمانده ارتش پاکستان در خصوص همراهی عربستان به کار برده است، جان کری در دیدار اخیر خود در همین رابطه به این شرح بیان کرده است: «گرچه آمریکا در پی یافتن راهی دیپلماتیک برای حل تنش موجود میان ایران و عربستان است، ولی بهرحال واشنگتن در این تقابل در کنار ریاض خواهد ایستاد.» و این نشان میدهد که عربستان در حال نمایش قدرت دربرابر ایران است و بیان این اظهارات پس از آزادسازی 21 ساعته سربازان آمریکایی هیچ نشانی از حسن نیت ندارد.

3- این که روابط عمومی ارتش پاکستان خبری را نقل کند لزوما به این معنی نیست که کل جزئیات را بیان کرده باشد و در هر صورت نزدیکی رسانه های صهیونیستی و مسئولان سعودی امری نیست که قابل کتمان باشد و نمی توان به صرف صهیونیستی بودن این رسانه تمام اخبار و نقل قولهایش را کذب خواند و اگر چه به ادعای ایرنا در خبر روابط عمومی پاکستان اسمی از ایران برده نشده است اما هرگز به معنی تکذیبیه رسمی در خصوص عبارت تند مطرح شده نیست، چرا که رسانه های مختلف از هر دیداری، عبارات خاصی را ممکن است گلچین و منتشرنمایند.

4- خارج از این که دقیقا چه عباراتی از سوی پاکستان و آمریکا در خصوص حمایت ایشان از عربستان درصورت تنش با ایران بیان شده است، اما صراحت دو طرف در این خصوص غیرقابل کتمان است و به نظر میرسد ما به قیمت کاهش امنیت خود، با پذیرش تعهدات سنگین هسته ای و بازرسی از اماکن نظامی و امنیتی و تکرار عبارت تنش زدایی دربراربر تهدیدات و توهین های دیگران، احساس امنیت دشمنان و حتی همسایگان مان را در تهدید و توهین به ایران افزایش داده ایم.

5- این که برخی مسئولان دولتی در برابر اظهارات کشورهای کوچکی مثل جیبوتی به تمسخر این کشورها متوسل شوند ولی در برابر تهدیدهای کشورهایی مانند عربستان، پاکستان و آمریکا به سکوت یا تکذیب متوسل شود نمی تواند مایه عزت ایران و ایرانی و بازدارندگی در برابر جسارتهای و تهدیدهای بعدی گردد و بهتر است دستگاه دیپلماسی، این رویه را به نحوی تغییر دهد تا ناچار نباشیم تنها بعد از تهدیدها مواضع منفعلانه بگیریم یا حتی سکوت پیشه کنیم.

فارغ از رفتار زشتی که دولت های جیبوتی و کومور در قطع رابطه با ایران انجام دادند، اما به شخصه تمسخر و تحقیر یک کشورهای کوچک و فقیری مانند  جیبوتی و کومور را با آرمان های انقلاب اسلامی ایران منطبق نمی دانم، انتقاد و یا محکومیت در قبال افراد و شخصیت ها و رفتارهایشان امری متعارف و معمول است اما همانطوری که تحقیر قد و شکل افراد اخلاقی به نظر نمی رسد، تحقیر و تمسخر اندازه کوچک و یا جایگاه یک کشور در نقشه و یا فقیر بودنش هم نمی تواند صحیح باشد؛ اصلاً از بدو تشکیل جمهوری اسلامی و طبق فصل سیاست خارجی قانون اساسی، ایران قرار بود ملجأیی برای کشورهای محروم و مستضعف در برابر ظالمان و مستکبران عالم باشد، نه این که به هر دلیلی و با هر بهانه ای مشی خود را به گونه ای زیرسؤال ببرد که وجهه اخلاقی و انسانی خود را در جهان خدشه دار کند.

به نظر شما چه لزومی داشت که آقای نوبخت به عنوان سخنگوی دولت در کنار اظهار بی تفاوتی در خصوص قطع رابطه جیبوتی با ایران،این کشور را طنزگونه و تمسخرآمیز «بزرگ» توصیف کند؟! البته این هم شاید از سیاست های دولت ما باشد که با حرکت به سمت آمریکا و کشورهای اروپایی، عملاً از کشورهای محروم و مستضعف تاحدودی غفلت کرده اند و حال این که این رفتار، به لحاظ انسانی و آرمان های انقلاب، غلط است، همینطور به لحاظ حقوق بین الملل، چرا که همین کشورهای کوچک هم در نهادهای بین المللی حق رأیشان با اغلب کشورهای بزرگ دنیا مساوی است.

شاید ضعف مفرط ایران در استفاده از شورای عدم تعهد که هم اکنون ریاستش را هم برعهده داریم در خصوص مسائل مهم منطقه و جهان نیز، یکی دیگر از نمودهای وادادگی صحنه دیپلماسی با کشورهای غیر مستکبر و غربی باشد و چه بسا اگر در حوزه کشورهای کوچک و ضعیف اعم از آفریقایی یا آمریکای جنوبی کم کاری نمی کردیم، می توانستیم با سیاست فعال خارجی خود، کشور جیبوتی را در راستای سیاستهای انقلاب و در برابر عربستان سعودی قرار دهیم.

در میان افرادی که این عبارات تحقیر آمیز و یا تمسخرآمیز را در قبال جیبوتی یا کومر و امثالهم به کار می برند ورود افرادی مثل آقای شریعتمداری سردبیری کیهان و یا سایر رسانه های انقلابی جای انتقاد دارد، به راستی آیا باید برای تسکین بغض فروخورده و روح آزرده مردم عزیز و غیور ما که سالهاست مستقیم و غیرمستقیم از دست عربستان و دستگاه دیپلماسی ما احساس میکنند به عزتشان خدشه وارد شده است، اقدام به کاری کنیم که منافی آرمانهای امام و انقلاب است؟!