88/10/22
10:57 ع
یادم هست که حدود ده، پانزده سال پیش که حرف از تخلفات هنگفت آقازاده ها و حمایت آقاهای آقازاده ها بود، ما دوستانمان را به دقت در گفتار دعوت می نمودیم و از گناه تهمت و فاصله چهار انگشتی حق و باطل می گفتیم.
نمی دانم آیا ما هم در این حاشیه امنی که برای این افراد ایجاد شد، سهیم بودیم یا نه، ولی می دانم که ایراد اصلی کار از جای دیگر است. اصلا این که برخی آبرو شدند برای نظام، منجر به آن شد که انتقاد به آنها هتک حرمت به نظام تعبیر شود.
جالب اینکه تا کنون چندین مقاله بنده بخاطر صراحت در خصوص آقازادگی و حامیان آنها، حتی در سایت های دلسوز و اصولگرا، مورد سانسور کلی و جزیی قرار گرفته اند، و این نشان از آن دارد که حتی جسد بی جان این آقازادگان همچنان برای برخی خط قرمز تلقی می شود. البته این سایتها، علت خودسانسوری ها را فیلتر شدن عنوان نموده اند، که آن هم نشان از پایگاه حکومتی آقازاده ها دارد.
اکنون که 30 سال از انقلاب می گذرد می بینیم که بیشترین آسیبهایی که به این ملت وارد شده است از همین آقازادها و حمایت های بزرگان از آنها بوده است. از جریان مهدی هاشمی که آیت الله منتظری را وارد یک مخاصمه با نظام نمود تا جریان اظهارات برخی از سران نظام مانند پسر آقای رضایی و شهرام جزایری که از سوی بزرگان آنروز نظام حمایت می شدند تا جریان هاشمی زاده ها که زیر سایه حمایت های پدرانه، انرژی و توان کشور را چه بلحاظ داخلی و چه بلحاظ خارجی تضعیف کردند. از همگان دعوت می گردد تا با توجه به سرفصل های زیر و سایر مطالبی که به این جهاد کمک می کند، در آن شرکت نمایند:
1- غور در تاریخ نشان می دهد که همیشه خطر آقازاده ها از صدر اسلام تا کنون ضربات سنگینی را به دین و حکومت های دینی وارد نموده است.
2– جلوگیری از پیدایش مجدد یک مشکل، بدون موشکافی در نحوه و علت و عوامل بوجود آمدنش امکان پذیر نخواهد بود.
3- شناسایی محمل های قانونی بروز حق آقازادگی بمنظور اصلاح و تصویب قوانین حیاتی است.
4- شناسایی محمل های فرهنگی توسعه حقوق اجتماعی و اقتصادی آقازادگان، به اندازه محمل های قانونی مهم است.
5- نحوه برخورد با مشکل فرهنگ آقازادگی، بر اساس مبنای علمی و تحلیلی، بصورت عملیاتی طراحی و اجرا گردد.
با توجه به این که در زمان حاضر، قدرت آقازاده ها به کمترین حد خود در چند ساله اخیر رسیده است، و با توجه به بروز ماهیت پلیدشان برای همگان، بهترین زمان برای تهیه طرح و تدوین برنامه های عملیاتی محسوب می گردد. و این خواسته، بیش از آنکه خاستگاهش حکومت باشد، باید از سوی مردم تقاضا شود.