89/1/24
1:31 ع
بر اساس تحقیقات بعمل آمده، با استناد به تفاهم نامه ای که بین سازمانهای تامین اجتماعی و نظام پزشکی برقرار گردیده است، حق بیمه منشی ها، پرستاران و کارکنان مطبها و کلنیک های پزشکی که ساعت کارشان 44 ساعت در هفته و حتی بیشتر از آن است، بصورت نصفه و نیمه پرداخت شده و بر اساس مجوز صادره و راهنمایی های ظالمانه، قراردادهای کاری برای حدود 20-22 ساعت کار در هفته تنظیم شده و این مسئله منجر به تضییع حقوق گسترده کارگران این بخشها در محاسبه سنوات خدمت و حقوق و مزایای پرداختی گردیده است و بر اساس همین تفاهم غیر قانونی، قوانین کار و تامین اجتماعی به راحتی نا دیده انگاشته می شوند.
متاسفانه این تفاهم منجر شده است تا بخش اعظم منشی ها، پرستاران و کارکنان مطبها و کلنیک ها، احساس کنند تا حقوق آنها به راحتی قابل تضییع است و بدتر از آن، اینکه پزشکان و متخصصان حتی قانونمند، احساس کنند که حقوق و بیمه ی نصفه ای که برای کارگران این بخشها منظور می شود، قانونی بوده و هیچ ظلمی بر آنان واقع نمی شود.
در این میان، سازمان نظام پزشکی نیز متأسفانه فقط به حفظ حقوق پزشکان که تنها تعیین کنندگان مسئولان همین سازمانند، توجه دارد و نه تنها در بخش حق و حقوق بیماران، بلکه در مبحث حق و حقوق کارگران همین بخش، هیچ حساسیتی نداشته و حتی در ارائه راهکارهای ظلم به هر دوگروه بیمار و کارگر پیشتازند.
متاسفانه مسئولان سازمان نظام پزشکی که مدام ویزیت پزشکان داخل کشور را با ویزیت پزشکان در کشورهای غربی مقایسه می کنند و منتی نیز بر سر بیماران این کشور می گذارند، برای پرداخت نکردن همان حداقل حقوق قانونی مصوب شورایعالی کار که کفاف مخارج روزانه زندگی در همین کشور را نمی دهد، برنامه ریزی کرده و تفاهم نامه می نویسند.
به پزشکان عزیز توصیه می شود تا با رعایت حداقل مزد مصوب شورایعالی کار، برای کارگرانی که حداقل 44 ساعت در هفته کار می کنند، زیر دین کارگران خود نبوده و فریب توجیهات غیر قانونی برخی سازمانها را نخورند. مطمئنا هیچ مقامی چه دولتی و چه خصوصی، حق ندارد و نه باید به خود اجازه دهد تا مجوز ظلم و تخطی از قانون را صادر نماید، بخواهیم یا نخواهیم، کسی که 44 ساعت در هفته کار نماید، مستحق دریافت حداقل مزد قانونی و پرداخت کامل حق بیمه است و هر کارفرمایی بر خلاف این قانون عمل نماید، قانون را نقض نموده و ظالم، متخلف از قانون و مستحق جریمه خواهد بود.
مطمئنا ارزش کار پزشکان ما که بی دریغ و شبانه روزی به جامعه خدمت می نمایند، با هیچ مزد و پاداش دنیوی قابل جبران نخواهد بود، و توقع از این قشر فرهیخته با توجه به سطح تحصیلات و درآمد آنقدر بالاهست که هر گونه نقصان در پرداخت حقوق کارگران، قابل توجیه نباشد و البته ضمن درک این مسئله که بعضا پزشکان ما ناخواسته گرفتار یک عرف غلط و غیر قانونی شده اند، توقع بهبود وضعیت کارگران در این بخشها، کاملا به جا و منطقی است.
یک توصیه نیز به کارگران و کارکنان این بخشها می شود تا شاید بتوانند گوشه ای از حقوق ضایع شده خود را احقاق نمایند؛ کارگران این بخشها کافیست در خاتمه قرارداد کار، بدون اینکه برگه سفید امضا و یا برگه تسویه حساب کامل امضا کرده باشند، به ادارات کار محل کار خود مراجعه کرده و ضمن تکمیل فرم دادخواست در مورد ما به التفاوت حقوق، مزایا و عیدی، در خصوص عدم پرداخت کامل حق بیمه خود نیز از کارفرمای خود شکایت کنند که در صورت وجود مستندات و یا شهود کافی در خصوص ساعات و ایام کارکرد کارکنان، ضمن پرداخت ما به التفاوت حقوق، کسر حق بیمه پرداختی به همراه جریمه مربوطه، با حضور نماینده سازمان تامین اجتماعی در اداره کار از کارفرما اخذ گردیده و سنوات خدمتی کارکنان این کارگاهها تکمیل می گردد.
در انتها، روی سخنم با مسئولانی است که مسبب اصلی شکل گرفتن این عرف غلط در جامعه پزشکان بوده اند، که متاسفانه شرایط ظلم به حقوق کارگران را مهیا ساخته و راهکارهای غیرقانونی را برای فرار از قانون ایجاد کرده اند. این مراجع باید بین مطبها و کلنیک هایی که ساعت کاری آنها صرفا صبح یا عصر است با آنهایی که صبح و عصر و یا شبانه روزی فعالیت دارند، تفاوت قائل شده و اجازه استثمار طبقه کارگر را صادر ننمایند، فکر نمی کنم هیچ گناهی بدتر از گناهی باشد که به اسم انسان و به کام دیگران باشد.