95/2/10
10:0 ع
پس از اظهارات تند سیف، رئیس بانک مرکزی مبنی بر این که برجام تقریباً هیچ عایدی برای ایران نداشته است، دولتمردان دیگر از جمله دکتر عراقچی این اظهارات را تنها برای مصرف خارجی خواندند، با توجه به این که آقای ظریف هم موضع گیری های مشابه ای درباره توخالی بودن برجام در سفر اخیرش به آمریکا در مصاحبه های خودش داشت، به نظر میرسد که این مسئله به یک رویه در دولت تبدیل شده است که صحبتهایشان بسته به این که برای مصرف خارجی است یا داخلی می تواند 180 درجه متفاوت باشد، یعنی در عین حال برای مصرف داخلی برجام را آفتابی تابان، کار خدا، ابرشتابان، نعمت بزرگ، فتح الفتوح بدانند و در مقابل خارجی ها برجام را بی فایده، توخالی پر از کارشکنی و بدعهدی معرفی کنند و این یعنی متأسفانه نه می توان به صحبتهای داخلی دولتمردان و نه به صحبت های خارجی ایشان اعتماد کرد، چرا که ایشان براساس این که برای چه کسی صحبت میکنند، مسائل را وارونه بیان میکنند و این به عبارت عامیانه خودمان با دروغگویی هم معنی است، بالاخره یا باید بپذیریم که این سخنان که «برجام پوچ و توخالی و بی فایده است» دروغ است و یا بپذیریم که عبارات «برجام آفتاب تابان و فتح الفتوح است» دروغ است و یا این که بپذیریم که هر دوی اینها دروغ هستند و حقیقت چیز دیگریست که در هر صورت همه اینها صفت دروغگویی را برای دولتمردان ما به اثبات میرساند و این در حالی است که دولتمردان جمهوری اسلامی باید سیاستشان عین دیانتشان و دیانتشان عین سیاستشان باشد، این که در حضور مردم و رسانه ها و مجلس فریاد بزنند که تمام خطوط قرمز رعایت شده است، ولی در نزد رهبری بگویند برخی از خطوط قرمز رعایت نشده است و در عمل هم ثابت شود که خطوطی مثل همزمانی و متناظر بودن و… رعایت نشده است، این ها زیبنده مسئولان این کشور نیست به خصوص که خودشان را به دولت راستگویان هم متصف کرده باشند، در سیاست اسلامی، هدف وسیله را توجیه نمیکند و اگر با این رویه، مردم گمان کنند که برخی از اظهارات داخلی دولتمردان تنها مصارف انتخاباتی و عوامفریبانه دارد، تقصیر خود دولتمردان بیش از هرکسی خواهد بود.