88/10/30
12:34 ع
رییس مرکز آمار ایران جدولی را برای حقوق خانواده ها و تعیین دو خوشه بهره مند از یارانه نقدی را اعلام نمود، مثلا یک خانواده چهار نفره با حقوق معادل حدودا 450000 تومان به بالا جزء سه دهک غنی جامعه محسوب می شوند، که به نظر کاملا جای بحث دارد، چرا که تمام کارمندان و بازنشستگان و نیمی از کارگران در سه دهک غنی جامعه محسوب خواهند شد و این یعنی اشتباه اساسی در دهک بندی ها و مقدمه ای برای پروژه ای جدید در مظلومیت این اقشار. به منظور تحلیل این نظر ذکر مسائل زیر ضروری بنظر می رسد.
اولا- مبنا قرار دادن این اطلاعات به چند دلیل صحیح نیست:
1- این اطلاعات مستند نبوده و صرفا بر اساس ادعا و پرسشنامه تهیه شده است.
2- صرفا درآمدها را (آنهم بصورت ناقص) مورد توجه قرار می دهد و هزینه هایی از قبیل اجاره بها، هزینه درمان، هزینه ایاب و ذهاب، هزینه بر اساس شرایط اقتصادی و جغرافیایی ... را ملاک قرار نمی دهد.
3- اطلاعات جمع آوری شده مربوط به سال قبل بوده و حتی نرخ تورم یک ساله 25% روی این اعداد جمع نشده است.
4- راستی آزمایی بر اساس مدارک و مستندات، برای برخی از مشاغل مانند کارگران و کارمندان میسر و برای برخی دیگر غیر ممکن است، و همین که برخی رقبای کارگران و کارمندان، با درج اطلاعات غلط در بهره مندی از این یارانه ها برخوردار شوند، بدان معنی خواهد بود که افرادی که مستحق دریافت آن هستند از شمول آن خارج می شوند.
ثانیا- کارمندان و بازنشستگان عموما از 450000 تومان بیشتر حقوق می گیرند و حتی نصف کارگران نیز بیش از 450000 تومان حقوق می گیرند و با این شرح یعنی بخشی زیادی از کارمندان و کارگران از یارانه های نقدی محروم خواهندشد.
ثالثا- نگاهی به خط فقر سال اخیر که مثلا در تهران برای یک خانواده 5 نفره حدود 850000 تومان است، مبنای پرداخت یارانه را بر اساس اطلاعات مرکز آمار، به زیر سئوال خواهد برد.
رابعا- در روش پرداخت بر اساس دهک بندی بر اساس اطلاعات درآمدی که بر اساس پرسشنامه تهیه شده است، کارمندان و کارگران که اطلاعات مزدیشان شفاف است در اثر اطلاعات ناصحیحی که در برخی از مشاغل بعلت عدم شفافیت قابل پیگرد نیست، از جمع 7 دهک خارج شده اند و این یعنی یک کسانی که بر اساس قانون مجلس مستحق دریافت یارانه نقدی نیستند، آنرا پرداخت و کسانی که مستحقند، از آن محروم خواهند ماند.
خامسا- اصولا مرز بندی بین اقشار جامعه با خطوط مشخص، غیر ممکن بوده و با توجه به فاکتور های متنوع و متعددی از قبیل، میزان و تعداد مبادی درآمدی برای هر خانوار، تعداد فرزندان و سن و نوع هزینه های مترتب بر فرزندان (مانند تحصیل)، تفاوت هزینه ای زندگی در شهرستانهای مختلف (از قبیل مسکن، ایاب و ذهاب، مایحتاج زندگی و ...) نمی توان این عمل را حتی با دقت کم انجام داد، چه رسد به اینکه مبنای پرداخت نقدی یارانه ها به بخشی و محرومیت بخشی دیگر از جامعه قرار گیرد.
پیشنهاد:
در پایان پیشنهاد می گردد با توجه به مصوبه مجلس در خصوص پرداخت یارانه به عموم مردم، وضعیت جمع آوری اطلاعات موجود، عدم شفافیت اقتصادی در قشرهای مرفه تر بخصوص در بخش در آمدها، عدم توجه به هزینه ها، شرایط ناپایدار اقتصادی غیر قابل پیش بینی و جهش قیمتی پیشرو، همچنین عدم امکان پایش مداوم و دقیق دهک ها برای تشخیص تغییرات، یارانه ها حتی المقدور به صورت مساوی و در غیر اینصورت به صورت پلکانی به همه اقشار پرداخت گردد.
توضیح اینکه، تقسیم مساوی مالیات در حکومت اسلامی در حکومت حضرت امیرالمومنین انجام می شده که مورد اعتراض متمولین و استقامت حضرت علی واقع گردید و نه دلایل فوق که همین مطلب آخر گواهی است بر حقانیت این نوع تقسیم یارانه تا هر کس که خود را مستحق آن می داند بصورت مساوی از آن بهره گیرد و به همین دلیل پیشنهاد می گردد تا 50 درصد پیش بینی شده برای توزیع بین مردم به 60 الی 70 درصد افزایش یابد.