یکی از نکاتی که در مصاحبه چهارشنبه اخیر آقای عراقچی در برنامه گزارش خبری بیان شد، بحث تضمین ها بود که ایشان مهمترین تضمین ما را در  اجرای برجام ، بازگشت پذیری توافق بیان کردند:
«غیر از تضمین‌های کتبی که از اینها گرفته شده و مصوباتی که صادر شده که قطعا یک اطمینان صد در صد نهایی ایجاد نمی‌کند، تضمین اصلی که در برجام وجود دارد اختیار و توان بازگشت پذیری در برنامه ماست. هر لحظه با نقض تعهدات از سوی آنها مواجه شویم، می‌توانیم برنامه خود را به وضعیت قبل بازگردانیم. ممکن است برخی قسمت ها با تاخیر صورت گیرد و برخی سریع‌تر و مهم این است که این بازگشت پذیری وجود دارد.»

در نامه ای که فردای انتشار نامه “اعلام تأیید مشروط در خصوص اجرای برجام” رهبری از سوی رئیس جمهور منتشر گردید نیز عباراتی در خصوص دستور کتبی اوباما در رفع تحریم ها بیان شده است: 
«در تاریخ 26 مهرماه 1394 یعنی روز تصویب، رئیس جمهور آمریکا و شورای وزیران اتحادیه اروپا به‌صورت کتبی و رسمی برچیده شدن تمامی تحریم‌های اقتصادی و مالی ظالمانه و غیرقانونی خود را در چارچوب تعهداتشان در برجام اعلام نموده و آن‌را به‌عنوان سند قانونی در روزنامه‌های رسمی خود منتشر کردند.»

توجه به اظهارات آقایان روحانی و عراقچی بعد از دستورات مقام معظم رهبری از این جهت اهمیت دارد که ایشان گرفتن تضمین کتبی از رییس جمهور آمریکا در خصوص لغو تحریم ها و باقی نگذاشتن زیرساخت تحریم ها را به عنوان یکی از شروط تأیید برجام اعلام کردند:
«از آنجا که پذیرش مذاکرات از سوی ایران اساساً با هدف لغو تحریمهای ظالمانه‌ی اقتصادی و مالی صورت گرفته است و اجرائی شدن آن در برجام به بعد از اقدامهای ایران موکول گردیده، لازم است تضمین‌های قوی و کافی برای جلوگیری از تخلّف طرفهای مقابل، تدارک شود، که از جمله‌ی آن اعلام کتبی رئیس‌جمهور آمریکا و اتّحادیه‌ی اروپا مبنی بر لغو تحریمها است. در اعلام اتّحادیه‌ی اروپا و رئیس‌جمهور آمریکا، باید تصریح شود که این تحریمها بکلّی برداشته شده است. هرگونه اظهاری مبنی بر این‌که ساختار تحریمها باقی خواهد ماند، به‌منزله‌ی نقض برجام است.»
البته قبول داریم که این برگشت پذیری باید به عنوان بزرگترین تضمین ما اخذ می شد ولی به چند دلیل می توان ادعا کرد که این مسئله به خوبی محقق نگردیده است:
1- مدت و هزینه برگشت پذیری ما در خصوص مواردی که از دست می دهیم با مدت و هزینه برگشت پذیری اقدامات طرف مقابل متوازن نیست و در برخی موارد 2 سال، 4 سال و حتی بعضاً به 8 سال زمان و هزینه های سنگین برای بازگشت نیاز داریم و این در صورتی است که طرف مقابل در زمانی کمتر از 2 سال تمام تحریم هایی که ادعای لغو یا تعلیقشان وجود دارد را می تواند با مکانیزم ماشه برگرداند.
2- این که در اجرای برجام ، ابتدا ما اقدامات مان را انجام دهیم و سپس در صورت تأیید آژانس (به عنوان داور بد سابقه)، آنها نیز شروع به برداشتن گام های خود بنمایند موجب می گردد تا عملاً اقدامات ما در این مدت، برگشت پذیری بسیار سخت تری داشته باشند و نباید فراموش کرد که داوری سیاسی آژانس در پایان دولت اصلاحات نیز اتفاق افتاد و موجب شد ما 2 سال در انتظار گزارشی بمانیم که قرار بود 6 ماهه تنظیم گردد.
3- وقتی طرف مقابل بازگشت پذیری سهل و آسانی دارد و بسترهای تحریم ها را حفظ کرده و طرف ما زیرساخت های متعدد هسته ای خود را تخریب یا اکسید نموده است، عملاً طرف ایرانی همیشه باید محتاط تر عمل کند و این مانع شجاعت در بازگشت و حتی تهدید به بازگشت خواهد شد.
نتیجه: بحث دیگر این که اگر برگشت پذیری ذکر شده در برجام، یک تضمین مناسب برای اجرای برجام تلقی می گردید، مطمئناً مقام معظم رهبری بر اخذ تضمین لازم در خصوص عدم بکارگیری “جمله باقی ماندن زیرساخت تحریم ها” در نامه شان تاکید نمی نمودند و می طلبد این همه ادعای دولتمردان در خصوص تأمین نظرات رهبری، در خصوص این تضمین که یکی از شروط تأیید برجام از سوی رهبری است را هر چه سریعتر شاهد باشیم.

امروز روز تاسوعاست، روزی که حرف از حضرت عباس (ع) و سلحشوری سپهسالار لشگر خیر سر زبانهاست، روزی که نَقل قمربنی هاشم، نُقل محفل مردم عالم است، امروز همه از پایمردی های عباس در برابر ظلم و از کرنشش در برابر امام حق سخن می گویند، او از آن سو که یک دست مشک و دست دیگر شمشیر داشت، نماد رحماء بینهم و اشداءعلی الکفار ماند و ما بازهم مرور می کنیم که چگونه حتی پاسخ شمر را نداد تا امامش دستور به اجابت داد و او به دشمن فهماند که حاضر است دستانش را به دشمن بدهد ولی با دشمن دست ندهد و اینچنین بود که او را دست از پا درازتر به لشگر شر برگرداند، آری! عشق عباس این تا ابد معجون شور و شعور و حماسه و انقلابی گری، همراه با دینمداران و لایتمداران و آزادگان است و شاید اگر عباس نبود ما تا ابد معنی “انی سلم لمن سالمکم و حرب لمن حاربکم” را نمی فهمیدیم.

♦?براساس اصل 77 قانون اساسی اجرای تمام توافقات بین المللی باید به تصویب مجلس برسند ولی آیا خود برجام تصویب شده است؟! پاسخ خیر است، چیزی که در مجلس تصویب شد و شورای نگهبان هم به آن رأی داد خود برجام نبود که باید به صورت یک لایحه به مجلس تقدیم می شد نبود، بلکه “طرح اقدام متناسب متقابل دولت جمهوری اسلامی ایران در اجرای برجام” بود، اصلاً خود برجام در مجلس حتی بررسی هم نشد، تنها جایی که برجام را بررسی کرد کمیسیون ویژه برجام بود که این کمیسیون و گزارشش را در موعد بهره برداری، از صحنه کنار گذاشتند و یک طرح که بی سروصدا از قبل آماده کرده بودند را روی میز مجلس گذاشتند.
♦?بحث دیگر این که خود تصویب همان طرح هم مورد اشکال است، همه می دانند که این طرح در همان مرحله تصویب کلیات هم به صورت ناپلئونی با 54% آرا تصویب شد و همه منتظر تغییرات زیادی در مرحله جزییات بودند که با ادعاهای لاریجانی و باهنر مبنی بر تشکیل جلسه 3 نفره با حضور آقای حجازی (رییس دفتر رهبری) و این که نظر کشور تصویب این طرح است مجلس را ظرف 20 دقیقه به رأی گیری در خصوص جزییات کشاندند و علی رغم تکذیب این ادعا توسط برخی نمایندگان، اما به هر صورت تعدادی از نمایندگان فریب خوردند و فراموش کردند که رهبری بارها عدم دخالت خود را فریاد و نقل قول های محرمانه از سوی ایشان را کلاً مردود اعلام کردند و به آن طرح رأی دادند و به غیر از این فریب، تصویب این طرح با نقض های متعدد و بی سابقه آیین نامه های داخلی مجلس صورت گرفت.
♦?تنها دو روز بعد از تصویب این طرح در مجلس، دفتر رهبری ادعاهای آقایان لاریجانی و باهنر را صراحتا با رد هرگونه دخالت مستقیم یا غیرمستقیم در تصویب برجام تکذیب کردند، لیکن علی لاریجانی همچنان بر این که برجام پرونده رهبری بوده است بر همان موضع قبلی اصرار کرد که امروز آقای زاکانی رئیس کمیته برجام به صراحت و قاطعیت جلسه مورد ادعای لاریجانی و باهنر را کذب محض اعلام کرد که اکنون به استناد تکذیبیه رهبری و تصریح آقای زاکانی در آن خصوص، مسلم است که حتی همان طرح کذایی نیز با فریب و بدون رعایت آیین نامه های داخلی مجلس تصویب شده است که اگر این دو مسئله صورت نمی گرفت امکان نداشت حتی همان جزییات نیز از سوی مجلس رأی بگیرد.
♦? نه تنها مجلس برجام را تصویب نکرده است بلکه امضای شورای نگهبان که باید عدم انطباق توافقات بین المللی با قانون اساسی و اسلام را تأیید کند نیز پای خود متن برجام وجود ندارد و آنچیزی که برای تأیید به این شورا ارائه و تأیید شد تنها می تواند به عنوان یک ضمیمه در کنار برجام تلقی گردد نه جایگزین آن.
♦?بحث دیگر این که نه تنها تاکنون خبری مبنی بر امضای رهبری پای مصوبه شورای امنیت ملی منتشر نگردیده است، بلکه به دو لحاظ می توان عدم رضایت رهبری را در خصوص برجام متوجه شد:
اولا که پرونده برجام برخلاف دستور رهبری مبنی بر بررسی دقیق آن در مجلس بدون حتی بررسی و تصویب مجلس و تأیید شورای نگهبان بسته شده است.
ثانیاً این که خطوط قرمز رهبری که بارها و بارها بر آنها تأکید داشتند و دستگاه دیپلماسی ما هم بارها بر رعایت آنها متعهد شدند، عملاً رعایت نگردیده است.
و بر این اساس عملاً رضایت رهبری نیز در این خصوص کاملا مورد تردید است.
نتیجه: هم اکنون نه برجام در مجلس تصویب شده است و نه انطباقش با قانون اساسی و اسلام تأیید شده است که همین مسئله برای اثبات قانونی نبودن اجرای برجام کفایت می کند که البته از سوی دستگاه دیپلماس رعایت نشد و با اهمال کاری مجلس هم انجام شد، بحث امضای مصوبه شورای امنیت ملی توسط رهبری هم در هاله ای از ابهام قرار داد که حتی با امضای آن توسط رهبری نیز رافع لازم الاجرا بودن اصل 77 قانون اساسی نمی گردد.

اخیراً شبهه ای با عنوان “مسئولیت تراژدی منا برعهده کیست؟” به صورت گسترده در شبکه های اجتماعی منتشر گردیده است که در آن با مطرح کردن مواردی مثل خاکسپاری حضرت امام، جمعیت نماز عید فطر، شلوغی زیارت امام رضا، ترافیک ناشی از دستجات عزاداری و صفوف سبد کالا و روز سینما، آنها را با نظم جمعیت 6 میلیونی تشیع جنازه پاپ ژان پل دوم و فاجعه منا مقایسه کرده است و بعد هم نتیجه می گیرد که بی نظمی صرفا مشکل عربستان نیست بلکه برخلاف غرب، تنها مشکل ایران و همه جهان سوم است که پس از درج متن کامل شبهه، پاسخ آن تقدیم می گردد:

متن شبهه:
مسئولیت تراژدی منا بر عهده‌ی کیست؟
یادم میاد سالها پیش در تشییع جنازه امام خمینی شرکت کردم ،آنقدر در بین تشییع کنندگان بی نظمی هویدا بود، من که سنی در حدود هفده سال داشتیم متاسفانه در بین جمعیت له شدم و حالم به هم خورد و کارم به بیمارستان کشیده شد و چند ساعتی در بیمارستان بستری بودم . وقتی خبر اتفاق ناگوار رمی جمرات را شنیدم که بسیاری از هموطنانم جانشان را از دست دادند ناگهان یاد آن روز خودم افتادم. واقعا مرگ را آن روز جلوی چشمانم دیدم و درک کردم که افرادی که در این فاجعه جانشان را از دست داده اند چه کشیده اند .من سوء مدیریت دولت عربستان را محکوم می کنم . ولی … ولی … آیا خودمان هم در این فاجعه بی تقصیر بوده ایم یا نه؟ این اتفاق افتاد ولی آیا آخرین اتفاق خواهد بود؟ چرا غربیان در همه کارهایشان به بهترین وجه نظم را رعایت می کنند و ما جهان سومی ها به بهترین بی نظمی؟ درست است که دولت عربستان را عوضی می نامیم ولی رفتار خودمان را در حرم مطهر امام رضا وقتی می خواهیم دستمان را به ضریح امام رضا بزنیم و همه را حول می دهیم و پا روی همه می گذاریم را چه می نامیم؟ عید فطر امسال شاهد بودم نمازگزاری که 30 روز را روزه گرفته و برای یک کیک و ساندیس چگونه همه را به طرفی پرت می کرد و حتی به کودکان هم رحم نمی کند تا به کیک و ساندیس دست پیدا کند. وقتی پاپ ژان پل دوم درگذشت ملت های بسیاری برای وداع او به واتیکان سفر کردند. جمعیتی بالغ بر 6 میلیون نفر. تصاویرش موجود است دوستان می توانند ببینند که چگونه و در نظم بسیار خوبی تک تک همه با پاپشان وداع کردند. امروز تقصیر دولت عربستان است. فردا و فرداهای دیگر می خواهیم بی نظمی خود را گردن چه کسی یا کسانی بیندازیم؟ هنوز یادمان نرفته پارسال وقتی دولت اعلام کرد، یک روز به مناسبت روز سینما؛ تمام سینماهای ایران رایگان است، به خاطر بی نظمی چندین نفر کشته شدند و یا به خاطر سبد کالا چقدر افراد به جان هم افتادند تا یک پنیر بیشتر بگیرند. ما مسلمانان دنیا که خود را تابع بهترین دین دنیا می دانیم باید بسیار روی فرهنگ نظم خود کار کنیم . متاسفانه بی نظمی ما کار دستمان داده . با مرگ بر عربستان و اسرائیل و آمریکا و آل سعود و این و آن کارمان درست نخواهد شد. ما مسلمانان باید روی فرهنگمان ابتدا کار کنیم. آنوقت با رفتار درستمان تمام ملتهای دنیا را تابع خود خواهیم کرد. آن آقایی که روضه امام حسین می گیرد و راه خیابان را مسدود می کند و مردم را مجبور می کند تا از خیابان های دیگر رفت و آمد کنند و ترافیک راه می اندازد با آن کسی که به خاطر شاهزاده عربستانی راه را مسدود می کند و آن فجایع را به وجود می آور هیچ فرقی ندارد. اشتباه از هر نوعش اشتباه است. ما جهان سومی ها از دنیای نظم بسیار فاصله داریم .

پاسخ شبهه:
1- جمعیت حاضر در خاکسپاری جان پل دوم کمی بیش از 2 میلیون ذکر شده است که این مراسم 6 روز پس از فوت ایشان انجام شده است (www.isna.ir/fa/news/8401-03554).
2- خاکسپاری حضرت امام خمینی با جمعیت بیش از 10 میلیون نفر، رکورد دار گینس است که این خاکسپاری کمتر از 3 شبانه روز بعد از فوت ایشان انجام شده است (www.yjc.ir/fa/news/4326877).
3- نگارنده ادعا می کند در مراسم خاکسپاری زیر دست و پا له شده، حالش بهم خورده و کارش به بیمارستان کشیده شده است به راستی چگونه است که بهم خوردن حالشان در یک مراسم 10 میلیونی و ناگهانی اینقدر در خاطرش مانده است ولی کشته شدن چند هزار نفر در یک مراسم 2 میلیونی سالانه را اینچنین امری طبیعی و معمول در جهان سوم وانمود می کند؟!
4- این که فردی ادعا کند نمازگزاران عید فطر (که یکماه پا روی نفس شان گذاشته اند و گرسنگی و تشنگی را تحمل کرده اند و صبح زود برای خواندن نماز عید فطر از خانه هایشان خارج شده اند)، برای ساندیس و کیک به کودکان رحم نکردند و ایشان را به این طرف و آنطرف پرت نمودند نیز ادعایی غیر مستند و البته کاملاً غیر منطقی، غیرقابل باور و معاندانه است.
5- این ادعا که برای زیارت امام رضا (ع) همه همدیگر را هول می دهند و پا روی پای یکدیگر می گذارند نیز غیر منصفانه است چرا که بسیاری از افراد، زیارت را در چسبیدن به ضریح نمی دانند و اگر هم عده ای از مردم عادی و ساده دل به این عمل اقدام کنند بدون تلفات و تحت نظارت دقیق خدام و دوربین های حرم قرار دارند و این که پای یک نفر در آن شلوغی روی پای یک نفر دیگر گذاشته شود را با فاجعه منا مقایسه می کنند حقیقتاً نمی تواند بدون قصد و غرض و مرض تلقی نمود.
6- کشته شدن چند نفر در صفوف شلوغ روز سینما نیز بدون هرگونه سندی ادعا گردیده است و با جستجو در اینترنت نیز چنین خبری مشاهده نگردید و عکس هایی نیز که در این خصوص مشاهده شده حاکی از این نیست که کسی بین این جمعیت له شده باشد (www.tabnak.ir/fa/news/375090).
7– در خصوص سبد کالا نیز سهمیه هرکسی مشخص بود و کمتر و بیشتر از آن داده نمی شد و اگر یک قلم کالا هم تمام می شد سهمیه اش حفظ می شد و در هر صورت ادعای کشته شدن برای یک پنیر بیشتر، ادعایی کذب، غیر منطقی و توهین آمیز است.
8- این که برخی هیأت ها و دستجات مسائلی را رعایت نمی کنند و با صدا و یا بی نظمی موجب زحمت مردم می شوند امری غلط و قابل انتقاد است اما این که متولیان این هیأت ها را با آن شاهزاده ای که با بستن راه حجاج باعث کشته شدن چند هزار انسان شد مقایسه می کنند را چگونه می توان منصفانه دانست؟!
9- آیا در همان غربی که نگارنده این چنین عاشقشان است با انواع جشن های ابلهانه مثل گاوبازی و جشن گوجه و امثالهم خیابان ها بسته و کثیف و بی نظم نمی شود؟! آیا در آن کشورها مردم برای گرفتن کپن غذای موسسات خیریه صفوف طولانی را تحمل نمی کنند؟!
10- در این متن سعی شده است تا حتی سوءمدیریتی که در توزیع سبد کالا توسط مدیران رخ داد هم به مردم حواله داده شود، در صورتی که مردم چه کنند وقتی مسئولان شان دوست دارند برای توزیع سبد کالا صف تشکیل بدهند تا خانم وندی شرمن خیالش راحت شود و بگوید این صفوف نشان داد که دولت به قولش عمل کرده و پول های ازاد شده را برای مایحتاج ضروری (ونه محل دیگر) هزینه کرده است (http://www.tabnak.ir/fa/news/376320) ؟! سوء مدیریتی که در توزیع سبد کالا رخ داد اینقدر بود که رئیس جمهور را به عذرخواهی واداشت؛ مسلم است که وقتی در یک شهر یک میلیون نفری تنها 4-5 فروشگاه را برای توزیع سبد کالا تعیین می کنید حتما صفوف طولانی تشکیل می شود
♦?کلام آخر: و در نهایت این که آیا برای تطهیر دولت عربستان باید مردم و باورهای تمام کشورهای اسلامی را تحقیر کرد؟! آیا برای تطهیر دولت عربستان باید تمام سوءمدیریت های دولت عربستان و یا دولتهای ما را انکار کرد؟! به راستی نگارنده به اصطلاح روشنفکر متن، به چه حقی به خود اجازه می دهد تا شیفتگی اش به فرهنگ غرب را اینچنین با تاختن بی رحمانه به فرهنگ ملی مذهبی خود فریاد کند؟!

با توجه به اظهارات شفاف جان کری در خصوص اهمیت توافق هسته ای برای زمینه سازی موفقیت های انتخاباتی دولت روحانی و با عنایت به جنگ نرم جدید دشمن که فارغ از نوع حکومت، تنها خواستار حفظ منافع آمریکا و صهیونیسم و شبکه قدرت جهانی هستند (که اخیراً توسط مقام معظم رهبری هم بیان شد)، بعید به نظر می رسد که دشمن به این راحتی برجام را بهم بزند.
اگر چه در ابتدا توافق هسته ای تنها برای برهم زدن قدرت هسته ای، علمی و فنی ایران در دستور کار قرار گرفت، اما با مشاهده دیپلماسی مذبذب دولت یازدهم، هم اکنون احداث ساختمان های دیگری بر بستر برجام در دستور کارشان قرار گرفته است، لذا بقای این بستر برای تحقق این اهداف ضروری به نظر می رسد.
در حالی که حضور این دولت باعث شده است تا افرادی که بعضاً در ضدیت کامل با انقلاب و اسلام قرار دارند به مناصب میانی مدیریتی و حتی بالای تصمیم سازی برسند، خطر هجمه به ارزش ها و آرمان های انقلابی گری و اسلامی تشدید گردیده است.
با توجه به تجارب ناموفق دشمن در راه اندازی و هدایت کودتاهای سخت و حتی رنگی، عملاً این گزینه ها فعلاً به عقب رانده شده اند و با توجه به چینش سیاسی کشور و مهیا شدن امکان نفوذ، جایشان را به استحاله فرهنگی، اعتقادی و سیاسی در جهت تأمین منافع استکبار جهانی داده اند.
راه حل: به نظر می رسد مقابله با پروژه نفوذ و استحاله را با چهار شیوه به صورت همزمان و موازی باید هدایت کرد:
1- جلوگیری از رشد پروژه نفوذ و معرفی رسانه ای نفوذی هایی که مستنداً عدم التزامشان به اسلام و قانون و انقلاب ثابت شده است و به خصوص ممانعت از رسیدن این افراد به جایگاه های کلیدی در دولت.
2- مقابله، مباحثه، مناظره و افشاگری منطقی و استدلالی در خصوصی مبانی انحرافی تفکرات ضداسلامی و ضدانقلابی که در جهت استحاله در دستور کار قرار می گیرند.
3- رشد و معرفی علمی و عملی اصول اسلام و آرمانهای انقلاب، از طریق تخلق اسلامی و رفتار منطقی و انقلابی
4- ممانعت از نفوذ عناصر خطرناک با دقت نظر در اجرا، نظارت و رأی دادن در انتخابات های پیش رو
5- دقت نظر و معرفی و ممانعت از پروژه هایی که می توانند بستر نفوذ را در زمینه های مختلف را فراهم آورند.

مطمئناً عناصر فوق محقق نمی شوند مگر با هوشیاری، نظارت و مطالبه گری جوانان انقلابی، رسانه ها، مجلس و قوه قضاییه از طریق مجاری قانونی و مناسب.

حسن روحانی در گفت و گوی زنده تلویزیونی خود با مردم در مورخ 1394/7/21:
“عمده پول‌های بلوکه شده ای که آزاد می شوند متعلق به بانک مرکزی است که ریال آن در قبل خرج شده است اما بخش‌هایی از این پول‌ها نیز متعلق به دولت است که به خزانه واریز می‌شود که طی تسهیلاتی ارائه خواهند شد.”
آل‌اسحاق در گفت‌و‌گو با فارس رئیس پیشین اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی تهران 1394/07/25:
“دولت ریال پول‌های بلوکه شده را پیش‌خور کرده است و باید با ارزیابی عملکرد موارد ریال‌های مصرف شده شفاف‌سازی شود.”

فارغ از این که همین آزاد شدن پولهای بلوکه شده در این 2 سال از بهانه های مهم دولت برای نیاز ضروری به توافق بود و بدون در نظر گرفتن این که چه تخلفات احتمالی در برداشت از منابع ریالی بانک مرکزی در این مدت صورت گرفته است، اکنون بحث دیگری که مطرح می شود این است که دولتی که در این 2 سال مدام بر سفره پول ها و درآمدهای بلوکه شده دولت های قبل نشسته بود و بانک مرکزی را به جای خزانه و در جهت چاپ اسکناس اشتباه گرفته بود، چگونه مدعی بوده که با جیب خالی کشور را گردانده است؟! امروز متوجه می شویم که چرا بی سابقه ترین رشد پایه پولی کشور در این 2 ساله رخ دادهاست چرا که به قول مهندس غرضی، دولت دستش را در جیب مردم کرده و با چاپ اسکناس و برداشت پیش دستانه از بانک مرکزی اقدام به تأمین مایحتاج خود به قیمت کاهش ارزش دارایی های مردم کرده است.
و اما سوالی که ایجاد می شود این است که چطور می شود با این افزایش پایه پولی، نرخ تورم کاهش یافته است، که تنها یک دلیل برای آن می توان یافت و آن هم افزایش شدید رکود است، دولت عملاً برای این که این رشد پایه پولی در کشور موجب افزایش نرخ تورم نشود، با بالاتر نگه داشتن نرخ سود بانکی نسبت به تورم، تلاش کرده است تا نقدینگی را به سمت بانک ها ببرد و به این شکل هم تولید و هم بورس و هم حتی دلالی را از صرفه اقتصادی خارج کرده است که همین شدت رکود باعث شد تا نامه هشدارآمیز 4 وزیر در خصوص رکود خطاب به رئیس جمهور نوشته شود و همین نامه نیز باعث شد تا گزینه کاهش نرخ سود بانکی مجددا در دستور کار دولت قرار گیرد و از آنجا که این رشد فزاینده پایه پولی تاکنون با فشار نرخ سود بانکی بالا، مانع افزایش تورم شده بود، تغییر سیاست بانک مرکزی در این خصوص، این فنر فشرده شده رها و موجب تشدید تورم گردد.

همه ی این موارد در حالی است که در شعارهای انتخاباتی جناب روحانی همیشه حفظ استقلال بانک مرکزی از محورهای شعارهای اقتصادی ایشان بوده است که امروز می توان در خصوص میزان تحققش نظر داد:
در دولت تدبیر و امید، همواره از متخصصان استفاده خواهد شد، شورای پول و اعتبار به قدرت خود بر می‌گردد، سازمان برنامه و بودجه دوباره احیاء می‌شود، بانک مرکزی به استقلال خود می‌رسد، شورای اقتصاد که اخیراً بعد از 5 سال جلسه‌ای را تشکیل داده است به قدرت خود بازخواهد گشت.

با توجه به انتشار مطلبی از قول رهبری در نشریه هفتگی خط حزب الله ، (از زیرمجموعه های سایت khamenei.ir)، دیشب اطلاعیه ای در خصوص پذیرش این اشتباه و پوزش بابت آن در کانال #رهروان_دیالمه تلگرام صادر کردیم که با توجه به حرف و حدیث هایی که در خصوص مطلب نشریه مزبور مطرح گردیده است، لازم دیدیم مطلب جدیدی در این خصوص منتشر گردد:
1- در هر صورت دفتر و سایت های منتسب به رهبری که رسماً کار انتشار مطالب، اطلاعیه ها و نظرات ایشان را برعهده دارند، برای ما محل توجه هستند و یقیناً با توجه به حساسیت این سایت ها، اگر مطلبی خلاف نظرات آقا در آنها به رهبری منتسب شد، مطمئناً آن مطلب فوراً تکذیب و اصلاح خواهد گردید و تا زمانی که مطالب این سایت ها تکذیب نشوند، برای ما سندیت دارند.
2- برخی از جریان های مختلف سیاسی با اصرار بر این که دفتر رهبری و یا سایت های ایشان غیرقابل اعتمادند، خواسته یا ناخواسته در جهت زیرسوال بردن مدیریت رهبری در قبال زیرمجموعه بلافصل شان و غیرقابل اعتماد معرفی کردن مجاری ارتباطی شان با مردم، گام برداشته اند.
3- جدا خواندن نظرات رهبری با دفتر ایشان از اولین هجمه هایی بود که در جهت تطهیر تعلل یکی از مقامات مسئول انجام شد و این مسئله در خصوص انتشار برخی دیگر از مطالب سایت رهبری نیز تکرار شد. در هر صورت باید توجه کرد که رهبری و یا دفتر ایشان اگر چه ممکن است تا مقطع کوتاهی برخی از تذکرات را به صورت خصوصی برای افراد و یا جریان ها مطرح نمایند، ولی از زمانی که تعلل در خصوص آنها مشاهده شود، این تذکرات بعضاً علنی گردیده اند که عین همین مسئله در قبال دولت فعلی نیز چند بار مشاهده شده است که رهبری مطلبی را عمومی تذکر دادند و فوراً هم گفتند که “به خود مسئولین گفته ام”.
4- جدا دانستن نظرات رهبری با سایت ایشان در خصوص تحصن یک مسئله است و به کار بردن توهین در قبال این سایت ها یک مسئله ی تلخ تر؛ خوب بود اگر این دوستان در خصوص مطلب سایت رهبری تردیدی دارند، ضمن ادای احترام به این سایت ها، انتظارشان را بابت شنیدن مواضع رهبری اعلام می کردند، در صورتی که هم اکنون اگر اثبات شود که این مطلب عین نظرات رهبری است، ایشان نسنجیده اتهامات و توهین هایی را به سایت ایشان متوجه کرده اند.
5- این که برخی از دوستان، مجاری ارتباطی رهبری را غیرقابل اعتماد معرفی کنند و بگویند ما منتظر نظرات رهبری خواهیم ماند، پایان کار نیست، چرا که این امکان هست که بعد از اطلاع از نظرات شخص مقام معظم رهبری نیز مدعی شوند کانال هایی که به رهبری اخبار را می رسانند نیز غیرقابل اطمینان نیستند.
6- زمانی امام علی علیه السلام پیغامی به مالک فرستاد که برگرد و ایشان هم در تبعیت محض از حضرت در حالی که به خیمه معاویه رسیده بود برگشت، نگفت تا خود حضرت علی نیاید و به من پیغام نرساند من برنخواهم گشت، پس دوستانی که جدیداً میگویند تا چیزی را مستقیماً از لسان حضرت آقا نشنوند قبول نمی کنند، باید دقت کنند که خود رهبری، دفتر و سایت شان را مرجع مورد اطمینان معرفی می کنند.
7- اگر چه خود رهبری از ما خواستند که در همه شرایط نباید منتظر نظر رهبری ماند و باید تلاش کرد با بصیرت، اقدام صحیح را در چارچوب قانون و مصلحت انتخاب کرد و انجام داد لیکن اگر به هر دلیلی دچار اشتباه شدیم پوزش خواستن امری ضروریست و اگر قرار باشد کسانی به تشخیص خود عمل کنند و بعد دچرا لجاجت بشوند بهتر است که کلاً در هر امری فقط منتظر نظرات رهبری بمانند و هیچ کاری به تشخیص خود انجام ندهند.
8- تعجب و تردید در خصوص یکی از مواضعی که رهبری بارها اتخاذ کرده اند، مسئله ای نیست که قابل پذیرش باشد، همه می دانیم که مقام معظم رهبری در خصوص هجمه به سفارت انگلیس منحوس و برخی دیگر از شیوه های اعتراضی و انتقادی، بارها به حفظ قانون اشاره کرده اند و اصرار بر این که این نظر نمی تواند نظر رهبری باشد هم تعرض به سایت رهبری و هم به مواضع رهبری تلقی می گردد.
9- اگر چه متحصنین با شنیدن عدم تمایل رهبری به ادامه ی تحصن فوراً به آن پایان دادیم و پس از انتشار خبر نارضایتی رهبری از تحصن در سایت رهبری، فوراً در همین کانال پوزش خواستیم، ولی باید اذعان کرد که این پوزش ما تنها بابت یک تخلف یعنی نداشتن مجوز از فرمانداری بوده است، ولی واقعاً می طلبد که مسئولان قانونگذاری در مجلس و اجرای قانون و حقوقدانی در دولت، که در روند بررسی و تصویب و اجرای پیش دستانه برجام اصول متعدد قانون اساسی را نقض کردند و در نهایت نیز به روند قانونی (یعنی ارسال برجام در قالب یک لایحه) اقدام نکردند، بسیاری بیش از متحصنین شرمنده و عذرخواه باشند.

بعد از تصویب برجام چند جمله در خصوص نهادها و شخصیت های موثر و مرتبط با این برجام را بیان می کنم:

1- بابت داشتن چنین رهبری به مردم تبریک میگویم چون ایشان علی رغم این که هرگز نسبت به مذاکرات و نتایج آن خوشبین نبوده و نیستند، لیکن با حمایت و تأکید بر حفظ مسیر قانونی به دولت و کسانی که به دولت رأی داده بودند این فرصت را قائل شدند تا حاصل شعار مذاکره با آمریکا در بحث هسته ای را عملاً حین مذاکرات و بعد از توافق مشاهده کنند؛ البته اگر چه برخی دولتمردان یا نمایندگان موثر مجلس تلاش کردند تا با ادعاهای کذب از رهبری برای تأیید برجام هزینه کنند، اما ایشان صرفاً با دعوت به رعایت چارچوب های قانونی، تبیین خطوط قرمز و درخواست دقت نظر برای تصویب برجام، دست نهادهای قانونی را در تصویب برجام باز گذاشتند.
2- بعد از تصویب برجام از دولت توقع می رود با توجه به شعارهایی که در ارتباط داشتن مشکلات آب و هوا و نان و اشتغال مردم با تحریم کرده بودند، به این ادعا جامه ی عمل بپوشانند و حقاً تمام مشکلات کشور را آنطوری که شایسته این مردم است حل نمایند و البته این توقع بی جا نیست و خود شخص رئیس جمهور نیز در آخرین همایش استاندارن به این مسئله اشاره کرده بودند که بعد از برجام دیگر هیچ بهانه ای برای وجود مشکلات پذیرفته نخواهد بود.
3- بابت چنین دولتی به مردم عزیز ایران تسلیت می گویم، دولتی که علی رغم صراحت اصول 75 و 77 و 125 قانون اساسی و تأکید مقام معظم رهبری برای طی روند قانونی در مجلس، از دادن لایحه استنکاف نمود تا وکیل الدوله هایش در مجلس بتوانند به جای برجام، طرحی را در جهت رفع تکلیف، اصطلاحا به تصویب مشروط برسانند که این رفتار دولت بدعتی تلخ برای نظام تصمیم گیری در کشور بود به خصوص این که دولت قبل از طی مراحل قانونی آن، شروع به انجام تعهداتی نمود که اجرایشان هم براساس قوانین قبلی و هم به لحاظ عدم تصویب برجام، مجاز نبود.
4- بابت چنین مجلسی به همه ی مردم ایران تسلیت می گویم، متأسفانه در رأس مجلسی که حاصل نمایندگان منتخب مردم است، افرادی حضور دارند که به راحتی به رهبری و دفتر ایشان دروغ بستند و قبای وکالت دولت را بر ردای وکالت ملت ترجیح دادند و مجلس این نهادِ نماد دموکراسی را به مظهری از دیکتاتوری عده ای لابی گر تبدیل کردند. حقیقتاً این که چند رفیق اصولگرایی و شریک اصلاح طلبی در مسیر بررسی و تصویب یک طرح بسیار مهم، قوانین و آیین نامه ها را زیرپا می گذارند و انواع تعهدات بلندمدت و بعضاً ابدی را ظرف مدت تنها 20 دقیقه و بدون اجازه برای شنیدن پیشنهادات به تصویب می رسانند، یک مصیبت عظماست، مصیبتی که موجب گریستن برخی نمایندگان گردید.
5- بابت شورای محترم نگهبان تسلیت می گویم، وقتی بسیاری از کارشناسان و شخص مقام معظم رهبری می فرمایند نفوذ در برجام رخ داده است، این توقع می رفت که بابت قاعده ی نفی سبیل و اصول 152 و 153 قانون اساسی، شورای نگهبان نسبت به این مسئله حساسیت نشان دهند و اگر چه این که در یک شورا که مرکب از منتخبان رهبری و مجلس است مسئله ای با این اهمیت با آرای قاطع و بدون ارجاع برای اصلاح اشتباهات تصویب می شود، موجب ناراحتی است چرا که توقع ما از این شورای عزیز و حیاتی، حفظ و حراست از حریم اسلام و قانون اساسی است و اگر قرار است جایی به مصلحت سنجی مبتلا شود، یقیناً آن نهاد، شورای نگهبان نیست بلکه مجمع تشخیص مصلحت است، مجمعی که برای مهر زدن پای همین مصلحت ها تأسیس شده است، بحث دیگر این که شاید همه بگویند این شورا تنها طرح مجلس را تصویب کرده است و نه برجام را ولی به زعم حقیر این طرح در واقع برجام را تأیید کرده و تنها برایش چند شرط گذاشته است که در هر صورت مانع تأیید برجام نمی گردد، اساساً به زعم حقیر نه این طرح اصول 75 و 77 و 125 را پوشش می دهد و نه از مجلس و شورای نگهبان رفع تکلیف می نماید.
6- به مردم و به خصوص امت حزب الله بابت تحمل بالا و ممانعت از ایجاد فضای دو قطبی و چالشی در کشور تبریک می گویم، اگر چه برخی از مردم نسبت به این توافق انتقادات جدی و به جایی داشتند، اما همواره حتی در آن مرحله که به اذن رهبری انتقادشان را در حضور چند روزه در کنار مجلس به نمایندگان رساندند و با درخواست رهبری هم متوقف کردند، از مسیر قانون و ادب و اخلاق خارج نشدند که این مسئله جای تبریک دارد و این در صورتی است که حقیقتاً هم به لحاظ محتوای برجام و هم به لحاظ مسیر غیرقانونی که با مهندسی دولت و برخی وکیل الدوله ها طی شد، اعتراضات و انتقادات، کاملاً قابل دفاع بودند و کاش همه جریانهای سیاسی بتوانند اعتراض خود و حتی حامیان شان را بدون توهین، تهییج، تحمیل و تخریب و تحریق انجام دهند و این در حالی بود که هاشمی، روحانی و اعوانشان مدام عدم تأیید برجام را موجب ناامنی داخلی و تلویحاً به عنوان یک تهدید مطرح می کردند.
7- بابت خطراتی که به واسطه اجرای این برجام ممکن است برای کشور ایجاد شود برای سپاه و نهادهای نظامی و امنیتی و مردمی نهایت آمادگی و هوشیاری آرزو می کنم که البته همانطوری که در همین چند روز شاهد بودیم ایشان خود متوجه لزوم صلابت و جسارت بیشتر در جهت افزایش بازدارندگی توان دفاعی هستند و نه تنها در کشور بلکه در منطقه نیز بر ایفای نقش خود عملاً تأکید دارند.

چندروز پیش وندی شرمن در مصاحبه با نیویورک تایمز اینطور گفت:
“حسن روحانی رئیس جمهور ایران بسیار دوست دارد روز اجرای برنامه جامع اقدام مشترک(برجام) پیش از برگزار انتخابات مجلس باشد تا مردم ایران شاهد برداشته شدن تحریمها باشند”

فردای آن روز پاسخ محمد جواد ظریف به اظهارات شرمن اینچنین منتشر شد:
“صراحتا اعلام کرده ایم به هیچکس اجاز دخالت در مسائل داخلی ایران را نمی دهیم و اگر مذاکره کننده امریکایی چنین صحبتی داشته کاملا بی مورد صحبت کرده و این اظهار نظر و برداشت از مذاکرات غیرقابل قبول است؛ نه تنها مداخله در امور داخلی ایران است بلکه تلاش برای ایجاد اختلاف داخلی است. “

و سوالی ایجاد شد، آیا واقعاً ظریف اجازه دخالت به بیگانگان را تاکنون نداده است؟! برای پاسخگویی به این سوال نظر شما را به این موارد جلب می کنم:

1- ظریف در سال 2004 و در مذاکرات سعدآباد در حالی که در گوشه‌ای در حال مذاکرات محرمانه با محمد البرادعی بود؛ نگرانی‌های جریانی و حزبی خود را با البرادعی در جریان گذاشت و گفت:
“اگر غرب با ما توافق نکند رقیب ما انتخابات را می‌برد.”

2- مصاحبه ظریف با هاله اسفندیاری در سال 1393:
“اگر غربی ها قدر فرصت ایجاد شده را ندانند و با دولت آقای روحانی توافق نکنند، مردم 16 ماه بعد در انتخابات مجلس پاسخ آنها را با رای دادن به جریانات غرب ستیز خواهند داد”

3- اظهارات ظریف در کلیپ منتشره در آستانه مذاکرات وین 6:
“ما می‌توانستیم مساله هسته‌ای را در سال 1384 حل و فصل کنیم ولی در آن زمان حرف من را باور نمی‌کردند، وقتی می‌گفتم ایرانی‌ها به فشار حساسیت دارند، دولت بوش با اصرار بر اینکه ما غنی‌سازی را به کلی رها کنیم … من یک بار دیگر احساس نیاز می‌کنم که هشدار دهم و بگویم بازی شاهین – قمری به امید گرفتن امتیاز در لحظه آخر، نمی‌تواند نتیجه‌ای بهتر از سال 1384 بدهد”

4- توییت جواد ظریف بلافاصله پس از شکست مذاکرات وین 5:
“دستیابی به توافق جامع هسته‌ای غیرممکن نیست، نیاز است توهمات کنار گذاشته شود، نباید مانند سال 2005 فرصت از دست برود”

5- جان کری (وزیر امور خارجه آمریکا):
“اگر توافق نمی‌کردیم معلوم نبود در انتخابات بعدی چه بر سر روحانی می‌آمد”