در حاشیه انتقاد تند یکی از مراجع تقلید بزرگوار به بانکهای ربوی و حرام دانستن حقوق کارمندان این بانکها و باتوجه به مشخص نکردن این که چه نوع بانکهای کشور را ربوی میدانند و چه نوعی را غیر ربوی، جسارتاً در خصوص این موضوع حساس که به غیر از جنبه فقهی آن، بر اقتصاد افراد،‌ خانواده و جامعه تأثیر زیادی دارد،‌ ورود میکنم و از محضر عالمان و مجتهدان بزرگوار تقاضا میکنم با تفقه در دین درخصوص ارزش پولهایی که برخلاف سکه های طلا و نقره، ذاتاً فاقد ارزش هستند و اعتبار آنها قراردادی و بسته به میزان قدرت خریدی است که در بازار ایجاد میکنند، کار مردم را به لحاظ تسهیلات، سپرده های بانکی، حقوق بگیران بانکها و نظام بانکداری را به شیوه ای روشن کنند که قابل اجرا باشد و باعث عسر و حرج در معیشت مردم نگردد، چرا که:

1- اشخاص با دریافت سود معادل نرخ تورم و بانکها نیز با دریافت همین سود به اضافه کارمزد بانکی، عملا چیزی بر سرمایه واقعی خود نمی افزایند و تنها می توانند ارزش پول خود را حفظ کنند.

2- در صورتی که بانکها در تسهیلات و سپرده گزاری ها، مبنای تغییر ارزش پول و نرخ تورم را در تعیین سود بانکی کنار بگذارند عملاً ارزش پول سپرده گذاران و سرمایه بانکها نه تنها حفظ نمیشود بلکه کاهش هم می یابد و این با توجه به قاعده لاضرر و لاضرار خیلی انطباق پیدا نمیکند.

3- براساس قرآن،‌ در خصوص قرض الحسنه،‌ حفظ رؤوس اموال از شرایط قرض است و اگر این اصل اموال را بدون تغییرات ارزش پول های قراردادی در عصر حاضر در نظر بگیریم عملاً‌ اصل اموال قرض دهنده حفظ نمیشود.

4- مقام معظم رهبری در خصوص ارزش پول،‌ به حوزه ها و علمای گرانقدر توصیه به تفقه دارند و حتی خودشان هم در شرایطی که در قرض، ارزش پول تغییر محسوسی کرده باشد،‌ فتوا به در نظر گرفتن این تغییرات و لزوم مصالحه داده اند.

5- در صورتی که نرخ سود سپرده ها کمتر از نرخ تورم باشد، عملا با کم کردن ارزش پول و قدرت خرید سپرده گذاران، نقدینگی ایشان را به سمت بازارهای کاذب سوق میدهیم که این باعث تورم بیشتر در بازارهای حساس ارز و مسکن میگردد و از سوی دیگر، بانکها نیز فاقد نقدینگی لازم برای دادن تسهیلات به صنایع و تولید و تجار و متقاضیان تسهیلات مسکن و ازدواج و … خواهند بود.

6- و مطلب نهایی در خصوص احکام حکومتی و حاکمیتی است، مسلماً بانکها، صداوسیما، وزارتخانه ها و تمام نهادهای حاکمیتی مکلف به تبعیت از فتاوای ولی فقیه هستند و فقهای دیگر اگر فتوایی علی حده دارند باید در خصوص مقلدین خودشان بیان کنند و نه در مورد نهادهای حاکمیتی.

7- مطمئنا مدعی نیستم نظام بانکداری ما سالم سالم است اما به نظر میرسد ادعای کاملا حرام و ربوی بودن آن هم صحیح نباشد و با این نگرش است که حقوق کارمندان بانک حرام شمرده میشود.

لذا به نظر میرسد علما و فقهای بزرگوار بیش از این که دست و پای مؤمنان را به نحوی ببندند که دچار عسرت و سختی شوند، نسخه ای برای اقتصاد بپیچند که با شرایط روز اقتصاد، پولهای قراردادی و تغییرات ارزش این پولها به نحوی تناسب داشته باشد که نه قرض دهندگان دچار خسران شوند و نه قرض گیرندگان، به نحوی که اگر نرخ تورم رسمی کشور قابل اعتماد است، آن را معیار سود مشروع سپرده اعلام نمایند و برای سود تسهیلات نیز با درنظر گرفتن یک نرخ کارمزد ناچیز بانکی برای رساندن پول سپرده گذاران به تسهیلات گیرندگان و سرمایه گذاران، این شرایط مبهم را پایان دهند و اگر قصد دارند شرایط اقتصادی موجود را به رسمیت نشناسند، فتوا دهند که کلاً همه قرض دادنها و قرض گرفتنها براساس اقلامی که ذاتاً دارای اعتبار هستند صورت گیرد که البته این مقوله هم مطمئناً سختی های زیادی در شرایط فعلی اقتصادی برای مؤمنان ایجاد خواهد کرد ولی بالاخره از این بلاتکلیفی موجود بهتر خواهد بود.

مطلب کاملتر در همین خصوص را در این لینک بخوانید.

رسانه ها و وسایل ارتباط جمعی جدید، از مسائل روز جهان هستند و همانطوری که بر افراد و جوامع تأثیر گذاشته اند، بر خانواده ها هم تأثیرهای مهمی می گذارند که شناخت نتیجه این تأثیرات به تأمل و واکاوی نیاز دارد و اگر خوبی ها و بدیهای این رسانه ها و مهارتهای استفاده از آنها به خوبی شناخته نشود، در نهایت خانواده ها در برابر این رسانه ها دچار آسیب های شدیدی مانند فروپاشی کانون خانواده، سردی روابط زناشویی، بلوغ زودرس کودکان، مشکلات فکری و ذهنی و افت تحصیلی در فرزندان و… خواهند شد که یکی از این رسانه ها، ماهواره و شبکه های ماهواره ای است.

اگر چه معمولاً آنچه که باعث ورود ماهواره به داخل منازل میشود استفاده از برنامه های مفیدی مانند برنامه های علمی و مستند و دریافت اطلاعات است اما آنچه که غالباً رخ میدهد همان استفاده معمول است که اکثر استفاده کنندگان از ماهواره از آن انجام میدهند یعنی در نهایت، همان سریال ها، فیلم ها، شب نشینی ها و برنامه هایی که وجه تفریحی شان بر جنبه علمی شان غالب است، مورد استقبال قرار میگیرند.

یکی از مواردی که معمولاً خانواده ها را حتی با علم بر مخاطرات آن، به استفاده از این امکانات راضی میکند، احساس قابل مدیریت بودن این ابزار است، یعنی در ابتدا اکثراً فکر میکنند چون این ابزار قابل کنترل و قفل گذاری است خطری خانواده را تهدید نمیکند اما در نظر نمیگیرند که اولاً فرزندان بعضاَ اطلاعات فنی بالاتری نسبت به والدینشان دارند و به راحتی هر قفل و رمزی را میگشایند و ثانیاً خود والدین هم از اعتماد به نفس کاذب خود درامان نیستند و به تدریج قبح استفاده ازشبکه های نامناسب در نزدشان می ریزد و حاضر به استفاده از این کانال ها درخلوت میشوند که این مسئله پس از مدتی برای کل خانواده به امری عادی تبدیل می گردد.

از خطرناک ترین آثار شبکه های ماهواره ای، تغییر و تخریب سبک زندگی اسلامی و ایرانی خانواده هاست، آنچه که بسیاری از برنامه های ماهواره ای، ترویج می کنند عبارت است از: زندگی تشریفاتی و مصرفی، ایجاد بدگمانی نسبت به اعضای خانواده، عادی شدن دوستی ها و روابط نامشروع، عادی سازی خیانت به همسر، ترویج لباس و پوشش نامناسب و… که با تکرار و رنگ و لعاب به خورد خانواده میدهند و کمتر خانواده ای است که بتواند در برابر آماج ضد فرهنگی این شبکه ها حتی برای یکسال تاب بیاورد و تغییر نکند.

بحث تغییر سبک زنگی نه تنها در برنامه های بزرگسالان که حتی در برنامه های کودکان هم به چشم میخورد به نحوی که حتی کارتونهایی که در این شبکه ها پخش میشود عاری ازصحنه های جنسی یا دوستی های نامشروع نیستند و به راحتی فکر و ذهن کودکان را با یک سبک زندگی ول انگارانه اخت می کند و تنها چند سال بعد است که والدینی که بعضاً اهل حجب و حیا و حجاب هم هستند از داشتن فرزندانی بی حیا و بی حجاب دچار بهت و تعجب میشوند.

یکی از مواردی که معمولا در خصوص برنامه های ماهواره ها  به آن دقت نمیشود تبلیغات میان برنامه ای و زیرنویسهای برنامه هاست، یعنی خانواده نشسته اند و مثلاً یک برنامه آشپزی یا سریال می بینند، اما درخلال برنامه، آگهی های تبلیغاتی حاوی مطالب جنسی پخش می شوند، تبلیغ انواع کرم ها، قرص ها، پروتزها و جراحی ها با بیان کارکردهایشان به راحتی فکر و ذهن کودکان را کنجکاو میکنند و والدین را نیز به حرص و طمع جنسی تشویق میکند و این چنین است که یک زیرنویس ساده، فکر و ذهن و جسم اعضای خانواده را تحت الشعاع قرار میدهد.

و اما بحث نهایی، اتلاف وقتی است که پای شبکه های ماهواره ای صورت میگیرد، در حالی که بعضاً چند صد کانال ماهواره ای با موضوعات مختلف در دسترس برخی از خانواده ها هست، میزان وقتی که پای آنها صرف می شود معمولاً به مراتب بیشتر از حد متعارف است، در کشوری که همه از میزان کار مفید و ساعت پایین مطالعه و افزایش طلاق و سردی خانواده اظهار ناراحتی میکنند، وسیله ای مثل ماهواره که وقت های مفید خانواده برای باهم بودن، باهم حرف زدن و مطالعه کردن را میگیرد یقیناً یک آسیب است.

بعد از سخنان رهبری درباره محتوای توئیت موشکی منتسب به هاشمی مبنی بر نااگاهانه و یا خیانتکارانه بودن آن، ابتدا در همان صفحه توئیتر اصلاحیه ای صادر شد و سپس اصالت آن صفحه زیرسوال رفت و موضعگیری هایی انجام شد که برخی از آنها در نوع خود عجیب و بعضا بامزه بودند:

یک هفته ای هست که از انتشار توئیت موشکی هاشمی میگذرد و در همین مدت هم کلی جنجال ایجاد کرد و افراد مطرح سیاسی، فرماندهان نظامی و رسانه های مختلف در نقد آن مطالبی را منتشر کردند و با توجه به حساسیتی که درباره آن مطرح شده بود، اگر توئیت مربوطه تقطیع شده بود، در همین مدت باید آن جملات تکذیب میشد، نه ساعاتی پس از نهیب مقام معظم رهبری.

بحث دیگر اینکه همین کاربری توئیتر قبلا در مطلب تبریک سال نوی میلادی در سایت هاشمی معرفی گردیده بود و تکذیب ارتباط آن با هاشمی گاف بامزه ای بود که با انتشار اسکرین شاتهای سایت هاشمی رسوا شد.

بازهم نکته دیگر، انتشار اصلاحیه از طریق همان حسابی است که اصالتش تکذیب شد که در نوع خود جالب و بامزه بود.

بحث دیگر شکافی است که پس از سخنان رهبری بین هاشمی و اصلاح طلبان رخ داد درحدی که هاشمی با تکذیب و اصلاح با توئیت مربوطه مواجه شد ولی برخی رسانه های اصلاح طلب از همان مطلب به اصطلاح تکذیب و تقطیع شده! همچنان سرسختانه دفاع میکنند که این هم از نکات بامزه پساتوئیت هاشمی است.

در نهایت آمیخته شدن انتشار این توئیت با مفاهیمی مثل ناآگاهی، خیانت، بی عرضگی در مدیریت صفحه شخصی، فرافکنی، دروغگویی، تناقضگویی و ایجاد اختلاف بین هاشمی و جریان اصلاحات در نوع خود عجیب بود.

هنوز 2 هفته از آغاز سال جدید نگذشته است که به غیر از انتخاب نام سال 95 با عنوان «اقتصاد مقاومتی، اقدام و عمل» که مشخص است حکایت از مطالبه گری جدی رهبری در خصوص اقتصاد مقاومتی دارد، شاهد 3 موضع گیری قاطع دیگر ایشان در برابر برخی تلاش ها جهت ایجاد انحراف در مسیر انقلاب هستیم:

1- یکی از موضع گیری های قاطعانه رهبری در خصوص مخالفت با برجام 2 و 3 و بیان علت این مخالفت بود، مقام معظم رهبری خیلی قاطعانه فرمودند که منظور از برجام 2 و 3 چانه زنی بر روی مفاهیمی مانند قانون اساسی، اسلامیت قوانین، مسئله فلسطین، توان موشکی و دفاعی، مسئله حمایت از حزب الله و … است که ایشان رسما چنین اجازه ای نخواهند داد.

2- موضع گیری دیگر مهم رهبری در مورد برجام بود، ایشان با گذشت بیش از 70 روز از اجرای برجام، با توجه به عدم پایبندی طرف مقابل به تعهداتش و با توجه به خصومت های ادامه دار ایشان در راستای بروز تحریمهای جدید، برجام را خسارت محض نامیدند که این عبارت نشان میدهد که رهبری از روند اجرای برجام اصلا راضی نیستند و این یک هشدار برای دولتمردان است که اگر ادامه برجام را طالب هستند باید در جهت احقاق حقوق ملت ایران که بابت آن مذاکره کردند و برجام را تنظیم کردند، تلاش عاجل نمایند.

3- مقوله دیگری که مقام معظم رهبری در روز 11 فروردین خیلی قاطعانه بیان کردند، در مورد کسانی بود که اهمیت موشک و توان موشکی را زیر سوال می برند که ایشان را ناآگاه یا خائن قلمداد کردند که در این خصوص نام دو نفر بیشتر به ذهن میرسند، یکی آقای روحانی که حدود 1 سال پیش گفته بود: «برخی اقتدار ملی را در برد موشک می‌دانند!» و دومی هم آقای هاشمی بود که گفت: «دنیای فردا، دنیای گفتمان هاست نه موشک ها».

البته مقام معظم رهبری در مواقع دیگری هم مواضع صریحی به منظور حفظ منافع ملی و امنیت ملی در مسائلی مانند ممنوعیت بازرسی از اماکن نظامی و امنیتی و سایر خطوط قرمز هسته ای و یا ممنوعیت مذاکره باآمریکا (به غیر از مسئله هسته ای) اتخاذ کرده بودند که به دلیل اهمال کاری مسئولان و عدم حساسیت ناظران و رسانه ها جدی گرفته نشده است ولی به نظر میرسد قاطعیت مواضع اخیر رهبری از جنسی دیگر است و بسیاری از کارشناسان این تذکر را با تذکرات امام خمینی خطاب به بنی صدر مقایسه میکنند.

همزمان با پیشرفتهای جدید علمی و تکنولوژیکی بشر، آلاینده های جدیدی فیزیکی و شیمیایی اعم از دود، گرد و غبار، صدا، امواج الکترومغناطیس و نور نیز پدید آمده اند و بر حیات انسان و محیط زیست تأثیر میگذارند که بیشتر مردم و مسئولان در خصوص این آلودگی ها به دلیل آزاردهندگی شان حساس میشوند که این مسئله را در مورد آلودگی های گرد و غبار و دود شاهدیم ولی در مورد آلودگی هایی مثل آلودگی نور، نه تنها چنین وضعیتی وجود ندارد بلکه بعضاً این آلودگی ها را نشانه پیشرفت و زیبایی قلمداد میکنند در حالی که واقف نیستند این آلودگی چه تأثیری بر روح و روان افراد، ایمنی شهر، افزایش حوادث شهری، بهم خوردن محیط زیست و حیات حیوانات و جانوران ایجاد می کند:

1- آلودگی نور چه در شهر و چه در خانه، باعث بهم خوردن کمیت و کیفیت خواب میشود و همین مسئله در سلامت افراد نقش مهمی ایفا میکند.

2- آلودگی نور به خصوص نورهای متمرکز و تبلیغاتی در خیابانها و جاده ها باعث کاهش تمرکز رانندگان و عابرین و به تبع آن تصادفات میگردد.

3- آلودگی نور روی حیات جانوران و حیواناتی که در مجاورت شهرها و جاده ها و خیابان ها زندگی میکنند نیز تأثیرات زیادی دارد.

4- آلودگی نور اگر چه ظاهر زیبایی برای شهرها ایجاد میکند ولی تأمین انرژی این نورافشانی ها معمولا خودش موجب آلودگی بیشتر محیط و اتلاف منابع خدا دادی کشور میگردد.

و با این همه آثار و تبعات آلودگی های نوری، هنوز در خصوص مهار و مدیریت آنها هیچ عزمی دیده نمیشود، به راحتی می بینیم که یک خواربار فروش از تابلوهای LED بزرگ، لیزرهای تبلیغاتی و پروژکتورهای بزرگ در هر جاهایی که برای عابرین و رانندگان ایجاد خطر و ناراحتی می نمایند، استفاده می کنند و به صورت شبانه روزی نیز روشن نگه می دارند در حدی که حتی برای کسانی که در خانه شان میخواهند استراحت کنند هم ایجاد زحمت و تنش میکنند.

به نظر می رسد دولتمردان، قانونگذاران، سازمان محیط زیست، شهرداری ها، سازمانهای مردم نهاد و رسانه ها باید نسبت به بحث آلودگی نور حساسیت بیشتری داشته باشند و ضمن ایجاد نهادهای قانونی برای این کار، نسبت به آلودگیهای نوری حساسیت بیشتری داشته باشند.

پیشنهاد خاص این است که شهرداری ها نسبت به مقوله های ایمنی، سلامت، بهداشت و محیط زیست (HSE)، مکلف گردند تا نسبت به سامان دهی آلاینده هایی مانند دود و گردوغبار، نور، صدا، امواج الکترومغناطیس و ایمنی مکانهای تردد و… با متخلفین و ناامن کنندگان شهرها مقابله نمایند.

گفتمان انقلاب، مبتنی بر ادبیات مناسب، اخلاق حسنه، ولایتمداری، قانونمندی، انتقادپذیری، دینمداری، عدالت جویی، پاکدستی و استکبارستیزی است که اگر هر کدام از این مشخصه های اصیل در رفتارمان دچار تزلزل شد، به همان میزان، از گفتمان انقلابی گری زاویه پیدا کرده ایم و هر چقدر بیشتر نسبت به این مشخصه ها انطباق وجود داشت، محبوبیت، مقبولیت و فراگیری گفتمان انقلاب در جامعه بیشتر خواهد بود.

صلابت انقلاب به میزان رعایت گفتمان انقلاب با تمام مشخصه هایی است که برشمرده شد و دقیقاً به همین منظور کسانی که دنبال تضعیف و یا انحراف انقلاب هستند، بر تحریف یا تخریبِ گفتمان انقلاب تمرکز میکنند و تلاش میکنند، مشخصه های اصیل آن را با عباراتی مانند تندروی، افراطی گری، بی اخلاقی، بی قانونی، فساد، ماجراجویی و ستیزه جویی جایگزین نمایند که بخش زیادی از این تحریفها تنها با ادعا، تهمت و سیاه نمایی است، اما بخشی از این تحریفات و تخریبات با بروز اشتباهات جریان منتسب به انقلاب و حزب الله است که تشدید میگردد.

بخواهیم یا نخواهیم نقش برخی از ادبیات ها و رفتارهای تند و اشتباه عزیزانی مانند احمدی نژاد، حسینیان، کوچکزاده، بیرانوند، برخی از مداحان و روحانیون، در هجمه هایی که به کلیت گفتمان انقلابی انجام شد غیرقابل انکاراست، اشتباهاتی که با اشتباه گرفتن رقیب، دوست، همکار یا مسئول به جای دشمنان رسمی کشور، شکل گرفت و باعث شد تا بهانه های خوبی برای زیر سوال بردن انقلاب و انقلابی گری ایجاد گردد.

هر کسی که ادعای انقلابی بودن دارد خیلی باید در ادبیات و رفتارش دقت کند چرا که کوچکترین اشتباهی از این جریان مانند لکه خاکستری کوچکی بر دامان پاک انقلابی گری به چشم میآید و با سوءاستفاده جریان مقابل علیه کلیت گفتمان انقلاب مورد سوءاستفاده قرار میگیرد.

به همان میزان که باید در ادبیات و رفتار خود دقیق، سنجیده و با اخلاق بود، باید در نقد درون گفتمانی نسبت به منتسبین انقلاب هم جدی و مطالبه گر بود، وقتی رهبری عزیز، خائن خواندن مذاکره کنندگان یا ادبیات تند نسبت به دولتمردان یا تعرض به سفارتخانه ها را غلط میخوانند، جریان انقلابی هم باید مواظب گفتارش باشد و هم در برابر اشتباهات دوستانش موضع گیری منصفانه و دلسوزانه بنماید تا هم اشتباهات کمتری صورت گیرد و هم نیازی به دخالت شخص رهبری هم نباشد.

برخلاف جریانهای مقابل که بی قانونی، بی اخلاقی، دروغگویی، خدشه به منافع ملی، جلب حمایت از دشمن و حتی گرا دادن به او را برای رسیدن به قدرت توجیه میکنند، در جریان انقلاب و انقلابی گری نمی توان به خاطر داشتن هدف، وسیله را توجیه کرد و به همین دلیل گفتمان بگم بگم، جنگ روانی مبتنی بر بی اخلاقی و عدول از انصاف و به خرج دادن تعصب نمیتواند قابل توجیه باشد.

کسانی که نمی توانند مشخصه های انقلابی گری را در رفتار و اخلاقشان نشان دهند، اگر دلداده و دلسوز انقلاب و گفتمانش هستند، بهتر است ادعای انقلابی گری و انتساب به این جریان را کنار بگذارند و حالا که نمی توانند حافظ و مراقبِ اعتبار انقلابی گری باشند، موجب هتک حرمت به انقلاب نشوند و البته بهتر است که هرچه بیشتر متخلق به رفتار انقلابی باشند تا در نشر و معرفی گفتمان انقلاب نقش پویا و مثبت ایفا کنند.

لطفاً این متن را تا انتها، با حوصله و بدون پیش قضاوت، مطالعه فرمایید:

دیروز 2 فرد و 6 شرکت دیگر به فهرست تحریمی های مرتبط با ایران افزوده شدند و این سومین مصوبه تحریمی است که بعد از مصوبات محدودیت ویزا و بسته تحریم موشکی که طی همین 2 ماه پس از برجام تصویب شده است. این امر در کنار عدم رفع برخی از تحریم ها و یا مانع تراشی برای قابل استفاده بودن همین رفع تحریم ها از سوی آمریکا نشان میدهد که دولت اگر از ساحت همین برجامی که با دادن امتیازات سنگینی به دست آمده است، به صورت جدی دفاع نکند، همانطوری که رهبری فرمودند برجام درحد یک خسارت محض خواهد ماند.

آنانی که مذاکرات مستقیم را خواستار شدند و از رهبری مجوز چانه زنی برای تأخیر غیرطولانی در برخی از بخش های هسته ای را گرفتند، بهانه شان رفع تحریم بود و اگر قرار باشد بخشی از تحریمها در متن برجام باقی بماند و برخی هم به خاطر بدعهدی در اجرای برجام رفع نشود و همان هم که ظاهراً رفع شده با مانع تراشیهای طرف مقابل مانع معامله، توافق و اثرگذاری برای ایران گردد و تازه تحریمهای جدید هم به بهانه های دیگری افزوده شود، عملاً چه تضمینی است که طی دو سه سال آینده از نظر میزان تحریم به همان نقطه قبلی نرسیم در حالی که در هسته ای نیز سالها عقب نشینی کرده ایم؟!

این که مذاکره کنندگان ما در متن برجام جلوی افزایش تحریم ها به بهانه های دیگر را نگرفته اند یا ناشی از خوشبینی مضحک ایشان به طرف مقابل بود که فکر نکردند همه تحریمها را به بهانه ای دیگر می توانند برگردانند و یا ناشی از این امر بود که تمایل داشتند باب مذاکره با آمریکا به بهانه های دیگر را بازبگذارند و بازهم عجیب تر این که خود مسئولان ما توقع دارند برای جلوگیری از بازگرداندن تحریمها، نظام حاضر شود در خصوص کاهش توان دفاعی، تغییرقانون اساسی، آزادیهای جنسی مانند همجنسبازی، دست برداشتن از حمایت از فلسطین، حزب الله و ملت های مظلوم و به رسمیت شناختن اسرائیل هم عقب نشینی کند؟! که نشان میدهد این افراد یا به این اصول و آرمانهای اسلام و انقلاب اعتقادی ندارند و یا در خصوص آنها پایبندی و اصراری ندارند و گرنه چگونه حاضر به پذیرش چانه زنی در قبال آنها میشدند؟!

همه میدانیم که مقام معظم رهبری در نامه صدور مجوز اجرای برجام، 9 شرط قراردادند که اگر این شرایط محقق نگردید ایران باید طبق قاعده برگشت پذیری برجام و با توجه به مکانیزمی که در برجام جهت اعتراض تنظیم شده است که بند 3 از این شرایط که به بند 3 مصوبه مجلس هم اشاره کرده، آمده است:
«در سراسر دوره‌ی 8 ساله وضع هرگونه تحریم در هر سطح و به هر بهانه‌ای (از جمله بهانه‌های تکراری و خودساخته‌ی تروریسم و حقوق بشر) توسط هر یک از کشورهای طرف مذاکرات، نقض برجام محسوب خواهد شد و دولت موظف است طبق بند 3 مصوبه‌ی مجلس اقدام‌های لازم را انجام دهد و فعالیت‌های برجام را متوقف کند.»

باتوجه به این که منشور رهبری در اجرای برجام از سوی رئیس جمهور و مسؤولان دستگاه دیپلماسی مطاع شمرده شد و کتبا بر رعایت آن تعهد داده اند و به منظور جلوگیری از ادامه روند جایگزینی تحریم های جدید غیرهسته ای به جای تحریمهای هسته ای، ضروریست که در اسرع وقت جلوی این امر که در عین اعمال محدودیتهای هسته ای به ما، تحریمها را نیز برمیگرداند، گرفته شود.

نه تنها دولت مکلف به واکنش جدی و مناسب در برابر تحریم های جدید است، مجلس و شورای امنیت ملی هم باید در قبال مسیری که منجر به خسارت محض کشور از برجام میشود واکنش جدی نشان دهند، چه بسا واکنش جدی در این مقطع جلوی ادامه این روند را بگیرد و مانع فروپاشی برجام در آینده نزدیک گردد.

گویا اخیراً آقای حسینیان مصاحبه ای داشته اند و در آن ضمن این که احمدی نژاد را بهترین و شاید تنها گزینه انتخابات ریاست جمهوری 96 دانسته اند، در انتها گفته اند که:

«باید دوستان به جای بدگویی و انتقادهای زننده، بیشتر به فکر اصلاح نواقص گذشته آقای احمدی نژاد باشند. آقای احمدی نژاد مناسب ترین فرد برای این کار است. علتش هم این است که هم احمدی نژاد برنامه دارد، هم تجربه دارد و هم می تواند در صحبتش با مردم رابطه برقرار کند و توده ی مردم را بسیج بکند.»

در پاسخ به مصاحبه حسینیان درباره احمدی نژاد عرض میکنیم که، آیا در حالی که آقای احمدی نژاد هرگز اشتباهات اصلی اش در خصوص برخی تعللها، لجاجتها، حاشیه سازیها و خط قرمز تعریف کردن برای برخی از افراد حلقه اش را قبول نکرده است، می توان ایشان را به اصلاح نواقصش واداشت؟! آیا خود آقای حسینیان که از نمایندگان حامی احمدی نژاد بود توانست تأثیر مثبتی بر وی بگذارد که از دیگران چنین توقعی دارد؟! آیا اگر احمدی نژاد با همان خط سیری که داشت دوباره به قدرت برسد تضمینی هست که همان تعلل ها، حاشیه سازی ها و لجبازی ها را در ابعاد گسترده تر ادامه ندهد؟! اگر چنین باشد، آیا بهتر نیست این اشتباهات و لجاجت ها به جای این که به نام حزب الله تمام شود، به نام جریانات دیگری ثبت شود؟! آیا آقای احمدی نژاد تنها به این دلیل که میتواند روحانی را در مناظره شکست دهد، باید مورد حمایت قرار گیرد؟! اصلاً چه کسی گفته که جز احمدی نژاد نمیتوان گزینه ای پیدا کرد؟! مگر خود احمدی نژاد که در سال 84 به قدرت رسید در کل کشور سرشناس بود؟!

نهایتاً به آقای حسینیان و همه حامیان انقلاب توصیه میکنیم در حالی که کل گفتمان انقلاب هدف قرار گرفته است، با روشنگری و رفتار مناسب و غیر انفعالی، این گفتمان را از تحریف، انحراف و هجمه توسط خستگان و برگشتگان از انقلاب حفظ کنند و بستر رشد و انتخاب نیروهای انقلابی، مؤمن، متعهد، متخصص، پاکدست، بیحاشیه، عدالتخواه، ساده زیست، اخلاق مدار، پرتلاش، استکبارستیز و ولایتمدار را مهیا کنند.

هادی غفاری، عضو شورای مرکزی مجمع نیروهای خط امام(ره) و از حامیان فتنه 88 گفت:

«برخی آقایان می‌گویند باید به سمت عزت نفس برویم. در حالی‌که فقر، بیکاری و شکم گرسنه، عزت نفس را متوجه نمی‌شود. بنابراین صحبت کردن از عزت نفس و آزادگی شبیه شوخی، جوک و شعار است.»

سخنان هادی غفاری و خیلی از حامیان دولت دقیقاً منطبق با همان فرضیه ای است که رهبری در مورد آدرس یک دوراهی دروغین در سخنرانی نوروزیشان در مشهد فرمودند:

«در این مقطع زمانی، سیاست‌های استکبار و به‌خصوص سیاست‌های آمریکا، اقتضا می‌کند که این تفکر در ملت ما تزریق شود که ملت ایران بر سر یک دو راهی دروغین قرار دارد و چاره‌ای ندارد جز اینکه یا با آمریکا کنار بیاید یا به‌طور دائم فشارهای آمریکا و مشکلات ناشی از آن را تحمل کند.»

در حالی که کشور به لحاظ غنای منابع طبیعی، نفت، گاز، معدنی، نیروی انسانی باسواد، میانگین سنی جوان، هوای چهارفصل، داشتن آب و خاک مناسب و … شرایطی دارد که می تواند با یک مدیریت علمی مبتنی بر اقتصادمقاومتی به یک اقتصاد درونزای برون نگر تبدیل گردد و در حالی که مسؤولان کشور مکلف هستند طبق قانون براساس سیاستهای کلی ابلاغی نظام در خصوص اجرای اقتصاد مقاومتی عمل کنند، لیکن تاکنون حل مسائل کشور را در گروی رفع تحریم دانستند و حال این که با وجود برجام و به قول دولتمردان رفع تحریمها، همچنان همان بهانه ها برای حل مسائل کشور ادامه دارد. به نظر میرسد دولتمردان و حامیانش به جای این که بابت فرصتی که برای مذاکره و تعامل پیدا کردند و برای فرصت نزدیک به 3 ساله ای که برای حل مسائل کشور داشته اند، پاسخگو باشد، همچنان طلبکارند.

در حال حاضر هیچ کسی نمیگوید مشکلات مردم را رها کنیم و به دنبال عزت برویم! بلکه دقیقاً بحث این است که حل مسائل کشور تنها و تنها از راه تکیه بر توان داخلی و نه چشم دوختن به دست آمریکا میسر است، نسخه ای که خودش عزت آفرین است و این نسخه در مقابل نسخه ای که میگوید تنها راه حل مشکلات کشور تعظیم به مقام کدخدایی آمریکاست نه تنها ذلت آور است بلکه موجب تضعیف تولید و اقتصاد داخلی، بیکاری، رکود و تهاجم فرهنگی عمیق هم خواهد شد.

نکته دیگر، عدم تناسب سخنان هادی غفاری با لباس روحانیت وی است، چگونه می توان کسی روحانی باشد ولی قاعده نفی سبیل را نشناسد؟! چگونه می توان در قامت یک روحانی ولی برخلاف نص قرآن کریم بگوییم که با پذیرش کدخدایی آمریکا، سلطه وی را بر جامعه مسلمین رقم بزنیم؟! آیا بهتر نیست به وعده الهی ایمان داشته باشیم و بپذیریم که آن روشی که راه سلطه آمریکا بر جمهوری اسلامی را باز میکند غلط و خسارتزا است؟! آیا بهتر نیست که بپذیریم همان خدایی که ز حکمت راه سلطه آمریکا بر جامعه اسلامی را بسته است، ز رحمت راه اقتصاد مقاومتی، تقویت اقتصاد داخلی، تکیه بر توان ملی، کاهش مفاسد اقتصادی، مدیریت مبتنی بر شایسته سالاری و شفافیت اقتصادی را باز گذاشته است؟!

پس از پیام صریح مقام معظم رهبری در حرم مطهر امام رضا (ع) مبنی بر خسارت محضی که در برجام وارد شده و مخالفت با برجامهای2و3 درباره چانه زنی در تغییر قانون اساسی، کاهش توان دفاعی، جلوگیری از حمایت از فلسطین و لبنان و سوریه و یمن و به رسمیت شناختن اسراییل و… جریانی که برجام را فتح الفتوح نشان میداد تا به این بهانه برجامهای دیگری را با عقب نشینی در حوزه های دیگر در برابر آمریکا رقم بزند، در لاک دفاعی فرو رفته است و هنوز نتوانسته پاسخی به سخنان صریح رهبری ارائه نماید، چرا که واکنش خارج از مسیر قانونی تنها جایگاه سست و شکننده دولت را بیش از پیش تضعیف خواهد کرد که این امر با حضور یکباره هاشمی و روحانی و هیأت همراهشان در کیش تحت تدابیر سخت امنیتی همراه شد و موجب گردید که برخی از رسانه ها سفر هاشمی و روحانی به کیش را با هدف هماهنگی و ایجاد شرایط خاص برای نظام معرفی کنند، لیکن به نظر میرسد که:

1- بعد از فتنه 88 و مشاهده انسجام و توان مدیریت نظام در شرایط بحران، شخص یا جریانی به سرش بزند که دوباره کشور را به سمت فتنه ای جدید سوق دهد.

2- باتوجه به این که فرماندهی کل قوا با شخص مقام معظم رهبری است و تمام قوا نسبت به مسائل کشور توجیه و با مردم و رهبری نیز کاملاً همراهند، هیچ جریانی نمی تواند با اقدامی غیرقانونی در برابر توان مردم، بسیج و امنیتی کشور، دچار اشتباهی از جنس اشتباهات بنی صدر یا سران فتنه گردد.

3- هرچند که انتخاب یک مجلس خبرگان انقلابی، امید بدخواهان را در خصوص تغییر رهبر و یا شورایی شدن آن ناامید کرد ولی این که در یک حرکت انتحاری بخواهند روی تمام موقعیت خود به یکباره قمار نمایند بسیار بعید است.

4- علی رغم این که هیچ خطر جدی با چنین تجمعاتی متوجه نظام نمیشود، ولی این احتمال منتفی نیست که برخی بخواهند با یک مانور نمایشی و طرح برخی شایعات، شرایط جامعه و میزان همراهی ایشان را با نقشه های خود آزمایش نمایند که البته معمولاً وقتی این آزمایشها با شکست و عدم همراهی مردم در فضای رسانه ای و اجتماعی مواجه میشود، تکذیبیه هایی از جنس اعلام همراهی کامل با نظام و رهبری امری دور از ذهن نخواهد بود.