89/8/29
11:8 ع
به بهانه ی آتش سوزی اخیر در جنگل های شمال کشور که باعث از بین رفتن ثلث جنگل های گلستان گردیده است می نویسم: باور کنید یک فکری باید به حال تعطیلات کشور کرد، به هیچ کس هم نباید بر بخورد، این تعطیلات چه تعطیلات ملی و چه تعطیلات مذهبی زیاد است.
راستش را بخواهید، اعیاد رسمی مسلمین 4 عید است، قربان، غدیر، فطر و مبعث، یک عاشورا هم هست که کار کردن در آن مکروه است، عید رسمی ایران هم که عید نوروز است و می توان 4-5 روز برای آن تعطیل کرد، به نظر حقیر الباقی نباید تعطیل باشد، این همه تعطیلات موجود، نه به نفع ایران است و نه به نفع اسلام.
ماشاءالله در این کشور حق مرخصی برای کارمند و کارگر به اندازهی کافی در نظر گرفته شده است و افراد با مشاغل آزاد هم که اختیار کارشان دست خودشان است، این طور هر کسی که بخواهد می تواند زمان مسافرت و استراحت خود را مدیرت نماید و اینچنین امور کشور هم دچار وقفهی کامل نمیشود.
اینکه هم اکنون کشور ما به لحاظ تعطیلات رسمی زیاد، در دنیا صاحب مقام است، فکر نمیکنم قابل افتخار باشد بلکه موجب سرافکندگی است و بیش از هر کسی باید مسئولان و دست اندر کاران این امر را به فکر و عمل وادارد تا از این ننگ برهانندمان.
با هر تعطیلی مردم فوج فوج به جاده ها سرازیر می شوند و به مسافرت می روند، و این مسئله غیر از ضررهایی که دارد، منافعی دارد که عبارتند از:
1- خلوت شدن کلان شهرها و کاهش آلودگی هوا در این مدت و بعضا خروج از وضعیت بحران
2- گردش سرمایه و افزایش مسافرت ها و تاثیر مثبت در بهبود وضعیت کسب و کار صنعت توریسم
و اما مشکلات این تعطیلی ها را می توان به این شرح ذکر نمود:
1- کاهش روزهای مفید کاری در کشور و کاهش تولید ملی و ضربه مستقیم به اقتصاد کشور
2- برنامه ریزی برای مسافرت ها در تعطیلات و هجوم به جاده ها و در نتیجه:
الف- افزایش ترافیک و اتلاف وقت مردم در جادهها برای مسافرت
ب- افزایش تصادفات و مرگ و میر و مصدومیتهای جادهای به بالاترین حد ممکن و کسب رکودهای جهانی در این خصوص
ج- ایجاد فشار به نیروهای انتظامی و پلیس راه، در حدی که علی رغم آماده باشهای طولانی و چند روزه قادر به کنترل تمام جادهها و رسیدگی به تصادفات جادهای نیستند.
د- افزایش بیرویه مصرف سوخت، با توجه به حجم بالای ترافیک و اینکه رسیدن به مقصد بعضاً چند برابر شرایط عادی طول می کشد.
3- نهادینه شدن فرهنگ تنبلی در جامعه در شرایطی که کشور به فرهنگ کار و تلاش نیازمند است.
4- افزایش بیرویه قیمت مسافرخانهها و هتلها، به حدی که برای بسیاری از مردم غیر قابل استفاده بوده و بعضاً چادر خواب می شوند.
5- ایجاد خسارتهای غیر قابل جبران به طبیعت منجمله آتشسوزی جنگلها و مراتع و آلودگی محیط زیست
6- عقب ماندگی تحصیلی دانشآموزان در اثر این تعطیلات، با توجه به تعطیلاتی که معمولاً در اثر نامساعد بودن شرایط جوی اتفاق میافتد.
7- عدم استفاده از مرخصیها و افزایش دیون مرخصی کارگران و کارمندان برای آخر سال و یا در زمان بازنشستگی که صرفاً باری بر دوش دولت و صنعت محسوب میگردد، در صورتی که فلسفهی مرخصی برای استفاده است نه برای ذخیره کردن!
8- تضعیف صنعت و افزایش هزینهی تولید به دلیل
الف- کاهش تولید
ب- افزایش دستمزد کار در روزهای تعطیل
ج- افزایش ضایعات و خسارتهای ناشی از تعطیلی خطوط تولید
9- گرانی و کمبود ارزاق و افزایش ترافیک در مناطق توریستی باعث ایجاد زحمت برای مردم این مناطق شده و عدم رضایت مردم این مناطق از تعطیلات را موجب گردیده است.
10- کاهش شدید ساعت کار در ماه مبارک رمضان، آن هم فقط برای کارمندان که معمولاً شرایط کارشان نسبتاً مناسب است، موجب نارضایتی اربابان رجوع و غیر کارمندان که ساعت کارشان در این ماه کاهش نمی یابد میگردد.
کاهش مسئله آلودگی هوا در تهران و یا ایجاد درآمد برای صنعت توریسم، نیازمند برنامهریزیهای اصولی، علمی و امتحان شده است که باید برای حصول به آنها تلاش نمود و استفاده از تعطیلات برای این مسئله، بدترین راه و در واقع پاک کردن صورت مسئله است.
آنچه که در حال حاضر مانع کاهش تعطیلات است، چند عامل مختلف است که باید مورد توجه قرار گیرند:
الف- مخالفت مذهبیون از کاهش تعطیلات مذهبی مربوط به ولادت ها و شهادت ها؛ که نیازمند ورود بزرگان مذهبی و تبیین عدم تناقض عزاداری و یا شادمانی با کار و تلاش و خدمت به خلق است.
ب- مخالفت مدعیان وطن دوستی، با حذف برخی تعطیلات مانند سالروز ملی شدن صنعت نفت و کاهش تعطیلات نوروز؛ که آن هم نیازمند ورود سران مدعی وطن دوستی است، چرا که هر وطندوستی باید به پیشرفت کشورش بیش از حفظ تعطیلات ملی آن هم از نوع غیر ضروریش احترام قائل باشد.
ج- وجود حس رقابت بین دو قشر مورد اشاره، منجر به کوتاه نیامدن هردو شده و هر گونه همکاری از سوی هریک منوط به پیش قدم شدن طرف مقابل برای کاهش تعطیلات مورد علاقهاش می گردد و این یعنی باید در حذف و کاهش تعطیلات رعایت جوانب انصاف گردیده و کاهش تعطیلات ملی و مذهبی به صورت همزمان و منطقی در دستور کار قرار گیرد.
د- پرهیز از سیاسی شدن کاهش تعطیلات؛ به نحوی که این مسئله وسیله ای برای افزایش محبوبیت و یا انتقامهای جناحی نباشد و این مهم، با وجود یک عزم مشترک و هماهنگی بین دولت و مجلس و شروع مباحث تخصصی در یک کمیته ی مشترک قابل اجراست.