بحث پسته ی برنامه این هفته ی پایش، داغ بود. میهمان تلقنی و میهمان حضوری برنامه آقایان عسکراولادی و نهاوندیان از مخالفان محدودیت صادرات پسته بودند اما منطقی که پشت بحث وجود دارد را به دلایل زیر قبول ندارم:
این که ما چون صادر کننده ی پسته هستیم، نباید بازار پسته مان را از دست بدهیم و به همین دلیل باید همچنان صادر کنیم را حقیر قبول ندارم، چرا که شرایط فعلی کشورمان طوری است که نمی توان از قوانین ساده ی اقتصادی تبعیت کرد، ما در جهاد اقتصادی هستیم و راهکار ما اقتصاد مقاومتی است. اگر ما برای جذب چند دلار بیشتر کاری کنیم که قیمت مایحتاج مردم آنقدر بالا برود که نتوانند آنها را ابتیاع کنند، در واقع دچار خسران عظیمی شده ایم که با هیچ مبلغی قابل جبران نیست.

وقتی بازار صادرات ما قیمت فروش همان جنس را در داخل به تناسب افزایش قیمت ارز افزایش می دهد باید صادرات را با محدودیت مواجه کرد، محدودیتی که چند ماه پیش بر لزوم آن تأکید کرده بودم و اکنون چندقلم محدودیت صادرات را در مرغ و پسته می شنویم که هنوز کم است و با کارشکنی مواجه میشود. به عنوان مثال، قیمت لبنیات به دلیل صادرات نامحدودی که دارد، در داخل کشور از کنترل خارج شده است و این مسئله اهمیت محدودیت کنترل صادرات در مایحتاج ضروری مردم را خاطر نشان می سازد.

اگر قرار باشد منافع برخی تجار و دلالان که قدرت سیاسی و نفوذ بالایی دارند در تضاد با منافع مردم قرار گیرد، آنچه که باید ترجیح داده شود، رفاه مردم است نه منافع تجار و اینک مردم گرفتارند و تجار به فکر از دست دادن بازارهای خارجی شان است، انگار نه انگار که مردم کشورشان از تولیدات کشورشان محروم مانده اند!!! انگار نه انگار برخی اقلام ضروری خانوار مانند لبنیات و مرغ و گوشت از سفره ی هموطنان شان در حال حذف شدن است!!

اگر قیمت پسته به 60 هزارتومان و بیش از آن هم برسد طبقات مرفه که دارایی و درآمدشان نیز افزایش یافته است، دچار مشکل نمی شوند، بلکه مردم طبقات متوسط به پایین هستند که گرفتار و محروم می شوند و در این میان، این توصیه که به جای کنترل صادرات، مردم خرید نکنند، تنها در جهت حفظ منافع تجار وصادرکنندگان است، نه منافع مردم!!! و در این میان طبقات مرفه هم مایحتاج خود را به هر قیمتی تهیه می کنند و فقط سفره ی طبقات ضعیف است که کمرنگ تر می شود و حال این که کنترل صادرات به صورت محدود می تواند منجر به حفظ کیفیت زندگی طبقات مستضعف شود.

کسب نظر از تجار و صادرکنندگان در چنین مقولاتی یقیناً جز به نفع همین اقشار پیش بینی نمی شود و کاش در برنامه ی ارزشمند پایش افرادی هم به نمایندگی از مردم و مصرف کنندگان در برنامه شرکت می داشتند تا از حقوق مردم دفاع کنند.

برچسب های مرتبط: برنامه پایش(9) اقتصاد مقاومتی(4)  جهاد اقتصادی(4)  صادرات(3)

میهمان عزیز شما ممکن است از سایت دیگری به اینجا لینک شده باشید، در صورت تمایل به صفحه ی اصلی وبلاگ مراجعه نمایید، مطالب وبلاگ به صورت مستمر به روز می شود.

در شرایطی که همه منتظر حرکات جهادی از قوای سه گانه و رسانه ها هستیم تا بتوانیم آرایش جهاد اقتصادی کشور را در مراکز فرماندهی کشور ببینیم، اخبار و تیترهایی را مشاهده می کنیم که گویی آب سرد بر این توقع ما می ریزد. چند نمونه اش را که مربوط به همین امشب (21/1/90) است را می نویسم.
آقای محسنی اژه ای دادستان کل کشور و مسئول عالی رتبه ی قوه ی محترم قضاییه، امروز تلویحاً دولت و بانک ها را مسئول عدم مبارزه با مفسدان اقتصادی معرفی کرد و گفت حدود 10 روز پیش از دولت لیست تمام بدهکاران بانکی را به همراه دلایل معوق شدن بدهی آنها درخواست کرده است تا پس از بررسی آنها احتمالاً از پایین به بالا شروع به برخورد نمایند و با این حرف توپ مبارزه با مفسدان کلان اقتصادی که عموما جزء بدهکاران بدحساب بانک ها هستند را دوباره به زمین دولت انداخت، چرا که همین چند روز پیش آقای احمدی نژاد گفت که یک لیست 200 نفره از بدهکاران کلان بانکی را به قوه ی قضاییه داده است تا مورد پیگرد قرار گیرند.
همین الان از سه خبر اصلی ستون سیاسی جهان نیوز، دو موردش مستقیماً برعلیه دولت است.  یکی از قول مجلس است و دیگری از قول رییس مجلس، مجلس از این که چرا در خصوص انعقاد قرار داد گازی که در آن قیمت گاز صادراتی ایران به امارات، 5 برابر ارتقا یافته قبلا با وی مشورت نشده است و رییس مجلس نیز ناراحت است که ادعای رییس جمهور در مورد رشد اقتصادی خوب ایران دروغ است، خبر سوم هم را که فقط عنوانش را می نویسم که نه نیاز به تحلیل دارد و نه تشریح "ماجرای ورد و ذکر چال شده در گلدان خانه رییس جمهور". توضیح این که جهان نیوز رسانه ی آقای زاکانی نماینده ی محترم مجلس و یکی از مدعیان انتخابات ریاست جمهوری است که البته 6 سال پیش رییس ستاد انتخابات آقای قالیباف بوده است.
سایت آقای علی لاریجانی (خبرآنلاین) هم روایت ایشان را از نادرست دانستن ادعای رییس جمهور در خصوص رشد اقتصادی ایران را درج کرده است و تیتر دیگر سیاسیش هم این که "تشکیل وزارت ورزش در وقت اضافه؟/ابهام در آخرین مهلت قانونی دولت" و  در ستون اقتصادی هم آورده که "کاهش کارایی نیروی انسانی در ایران/ نتیجه اشتغال زایی به هر قیمت" و دیگر خبر ستون اقتصادیش این که "آیا رشد بورس تهران حبابی است؟"
و یا مقاله ی تحلیلی آقای رضایی با عنوان "چرا جهاد اقتصادی؟" که در اکثر سایت های خبری از جمله خود تابناک درج شده بود و درآن جا دلیل لزوم جهاد اقتصادی وضعیت اسفناک اقتصاد ذکر شد که انسان را یاد همان شاخص فلاکت انتخاباتی وی می اندازد و ایشان اصلاً اعتقاد ندارد که شاید زیر ساخت ها به نحوی مهیا شده که هم اکنون می توان جهادی اقتصادی را به پا نمود.
مگر می شود به کسانی که دچار بدبینی مفرط شده اند و یا منفعت خود را در سیاه نمایی می بینند، امید بست تا جهادی و یا تلاشی بکنند. مگر می شود کسانی که هنوز با بی ظرفیتی تمام نتوانسته اند باخت های ساده شان را فراموش کنند و یا کسانی که به امید پیروزی های دنیوی آینده دست به هر اقدامی می زنند را جهادگر تصور نمود!؟
این تیترهای جنجالی که نمونه هایش را آوردم و هم اکنون در اکثر سایت های خبری با هر خط و ربطی به کرات می توان دید و نباید هم نادیده گرفت که بعضاً به بهانه هایی هستند که با صحبت های حلقه ی حاشیه ساز دولت به مخالفان دولت داده می شود، کار را به آنجا رسانده است که دورنمای خوبی از وجود یک عزم واقعی برای وفاق و وحدت قوا در ایجاد فضای جهادی دیده نمی شود و فعلاً به پرکردن کاغذ و بنر و نوشتن کتاب و مقاله و تشکیل کمیسیون جهاد اقتصادی و احتمالاً همایش های جهاد اقتصادی ... بسنده شده است. متأسفانه تا وقتی که هر جناحی فقط قسمتی از کلام رهبر را بپسندد و تازه همان را هم به خوشایند خود تعبیر و تحریف نماید، وحدتی برای جهاد حاصل نمی شود. نمی شود کسی ادعای اصولگرایی داشته باشد و کلام رهبر در خصوص رضایت نسبی از عملکرد دولت را نشنود و جهاد اقتصادی را نتیجه ی فلاکت اقتصادی بداند نه ظرفیت های ایجاد شده. تمام این بحث ها و اختلافات نشان از فضای سیاسی شدید و غیر منصفانه دارد و جز دو دلیل، دلیل دیگری نمی توانم برایش متصور بشوم، یا این که خیلی زود فضا انتخاباتی شده است و تمام این مباحث نشأت گرفته از مباحث انتخاباتی دارد؛ و یا این که، این خصومت ها نتیجه ی کدورت های گذشته و دست های پنهان و آشکار دارد که برخی از این دست ها مانند توکلی، مطهری و لاریجانی کشف شده اند و مستمراً طی این چند سال بر اساس منافع استوانه ی ضد انقلاب حرکت کرده اند و در این میان هر کسی از ظن خود وارد این بازی ها شده است و همگی نتیجه ی محبت ها و خصومت های غیر الهی بوده اند.
با آنکه بعضی وقت ها دل مان از گوشه کنایه های آقای احمدی نژاد به کسانی که در این چند ساله جز سیاه نمایی تحت عنوان نظارت و یا فحاشی تحت عنوان نقادی انجام نداده اند، خنک می شود، توقع مان از شخص ایشان این است که به بهای خنک شدن دل ما و خودش، برای دولت و ملت دشمن تراشی نکند و یا برای دشمنی ها بهانه تراشی نکند. و این که طبق اظهارات اخیر استاد بزرگوار سردار بصیر مهندس قاسمی، در این وانفسا که ما به رسم وظیفه و نه لطف، مشغول دفاع از دولت هستیم، برخی اطرافیان ایشان حرف هایی بر زبان می رانند و یا کارهایی انجام می دهند که نه تنها قابل دفاع نیستند، موجب هزینه و زیان عظیم می شوند و در سال جهاد اقتصادی که تمام توان ها باید معطوف تلاش شود، هرز رفتن نیروهای جهادی غیر قابل جبران است و بزرگترین خسران.  
ای کاش رسانه های ما به همراه مسئولان و دست اندرکاران، دوباره دعای تحویل سال را می خواندند و این بار با وضو و حسن نیت اول شیطان را لعنت می کردند و بعد با بسم الله طرحی نو می انداختند و گرنه همان چیزی که رهبر معظم به مسئولان قبلی می گفتند برای سایرین هم صادق است یعنی فرصت خدمت کردن تمام می شود و آن گاه دیگر حسرت خوردن فایده ای ندارد.

 به گزارش رجانیوز: انتقاد هفته‌نامه 9 دی در اولین شماره سال 90؛

سال 1390 در حالی آغاز شد که نام "جهاد اقتصادی" جهت حرکت عمومی ملت و مسؤولان را مشخص ساخت. در این میان توقع و انتظار عمومی ملت از نخبگان و مسئولان این بود که از همان لحظه و ساعت اعلام این نام برانگیزاننده و انقلابی، اقدامات عملی و جهادی در زمینه اقتصاد کشور آغاز شود.
این توقع البته انتظاری به جا و درخور نیز بود چرا که مخاطب اولیه جهادگری در عرصه اقتصاد،‌ مسئولین و سپس مردم بودند. رییس جمهور که گویا گمشده خود را در این شعار سال یافته بود از همان ابتدا در جلسه هیئت دولت به حمایت از عملکرد جهادی در عرصه اقتصاد پرداخت و با اقدام عملیاتی و عینی به این مطالبه رهبر انقلاب پاسخ گفت.
در این میان اما با مرور رسانه ها به جای آن که اقدام درخور و شایسته ای از سوی مجلس شورای اسلامی مشاهده شود، تنها اقداماتی شعاری در تعریف و تمجید – و نه حتی تبیین و تشریح – عنوان «جهاد اقتصادی» رؤیت شد. امری که تنها کارکرد آن شعاری و احساسی است.
 گام اول، کمیسیون شعاری
نمایندگان مجلس شورای اسلامی علی رغم انتظار عمومی، در حالیکه رهبر معظم انقلاب در اولین روزهای سال با سفر به عسلویه به قوای مختلف و نهادی کشور پیام آغاز سالی جهادی دادند و فعالیت دولت نیز مانند سالهای گذشته از همان روزهای ابتدایی سال جدید کاملاً آغاز شده بود، تمامی 13 روز نوروز را در تعطیلی بسر برده و حتی 14 فروردین را نیز به تعطیلات قبل متصل کردند.
روز 15 فروردین هنگامی که اولین جلسه علنی مجلس در سال جدید آغاز شد، نمایندگان ملت به جای آنکه دست به اقداماتی عملیاتی در اجرای فرمان "جهاد" از سوی ولی فقیه بزنند، آستین ها را بالا زده و کمربندها را محکم کنند، تنها اقدامی شعاری که خاصیت دهان‌پرکن و "سمبلیک" داشت، انجام دادند و «کمیسیون ویژه جهاد اقتصادی» را تصویب کردند! غافل از آنکه تشکیل کمیسیونی ویژه با این عنوان در کنار کمیسیونهای تخصصی نظیر کمیسیون اقتصادی، برنامه و بودجه، صنایع و معادن و ... به جای اقدام عملیاتی و جهادی، بروکراسی و افزایش حجم مصوبه بازی یا همان کاغذبازی را افزایش می‌دهد و مانع جدیدی در برابر اقدامات اجرایی دولت می‌شود.
تا کنون نیز با مرور کوتاهی بر کمیسیونهای ویژه در می‌یابیم که اکثر آنها نتیجه عملی در برنداشته اند. بدون تعارف باید گفت که اولین مصوبه مجلس به مناسبت سال جهاد اقتصادی در حد و اندازه چاپ پوستر و بنرهای تبلیغاتی بود که برخی نهادها پس از هر نامگذاری خود را موظف به آن می‌دانند و دقیقا رهبری انقلاب در اولین روز بهار در جمع زائران رضوی به صراحت همه را از آن نهی کردند.
تصویب بودجه، در انتظار مجلسی جهادی
متاسفانه بودجه امسال به دلیل تاخیر در تصویب قانون برنامه پنجم که ابتدا از دولت با تاخیر به مجلس ارسال شد و سپس با تاخیر بیشتر از مجلس به دولت بازگشت، در سال گذشته به تصویب نهایی نرسید و علی رغم اینکه مجلس با اقدامی جهادی می‌توانست عیب تاخیر در ارسال لایحه بودجه را با برنامه ریزی و استفاده از فرصتها برطرف کند اما چنین نشد. با این همه انتظار این بود که پس اعلام سال 90 به عنوان سال جهاد اقتصادی از سوی رهبر انقلاب، ‌هیئت رییسه مجلس به جای پیشنهاد تشکیل چنین کمیسیونی، با اعلام فراخوانی جهادی و لغو تعطیلات هفته دوم نوروز، اولین جلسه علنی سال را تشکیل و به جای تشکیل کمیسیون، بودجه معطل مانده دولت را به سرعت بررسی و تصویب می‌کردند تا دستان در پوست گردو مانده دولت باز می‌شد. با این اقدام از یک‌سو لبیک عملی به شعار جهاد اقتصادی داده و از سوی دیگر شائبه های مطرح در جامعه پیرامون برخی کم‌کاریهای نمایندگان در رابطه با بودجه که منجر به تعویق بررسی بودجه به بهانه تعطیلات شد را جبران می‌کردند و حتی به دولت مردان درس عملی می‌دادند تا از این پس مصوبات را در وقت مقرر ارائه کنند.
تعطیلی پشت تعطیلی
نمایندگان مجلس شورای اسلامی در اولین جلسه علنی مجلس به جای تشکیل نمادین کمیسیون ویژه می‌توانستند با بررسی و تصویب طرحی، تعطیلات فراوان مجلس را کاهش داده و به جای تعطیلات، کار و فعالیت را برمی‌گزیدند. اقدامی که هم جهادی بود و هم اقتصادی. راستی چرا نمایندگان مجلس حاضر نیستند در این سال جهادی یک ماه تعطیلات تابستانی خود را لغو کنند؟! رهبر انقلاب، نقش مجلس را ریل‌گذاری اقدامات دولت نامیده‌اند، مجلس می‌باید و می‌تواند مسیر دولت را در این جهاد مقدس تسهیل کند. جهاد اقتصادی مجلس می‌توانست – و البته همچنان می‌تواند – تدبیری برای غیبتهای مکرر نمایندگان – علاوه بر استفاده آنان از مرخصی های مرسوم و متداول – باشد تا جلسات رسمی مجلس این همه با کسر تعداد و از رسمیت خارج شدن مواجه نباشد. 

آقای محسن رضایی در چرایی لزوم جهاد اقتصادی، مواردی را نگاشته اند که در سایت تابناک و سایر سایتها به نقل از تابناک درج گردیده است. در نوشته ی ایشان چند مسئله مهم وجود دارد که جمع بندی می گردد:
1-     ایشان انقلاب ها و به عبارتی جهادها را نتبجه ی بی اهمیتی به خواستهای ملتها می داند و به همین دلیل می پندارند که دلیل نامگذاری امسال به نام سال جهاد اقتصادی این است که چون تاکنون غرب نگذاشته ما پیشرفت کنیم، دیگر وقت جهادی در این زمینه است و برای اثبات این قضیه مثال هایی می زند که از آنها به بیداری اول و دوم و سوم یاد می کند و آنها عبارتند از: انقلاب و جنگ و اینک جهاد اقتصادی
2-     ایشان در راستای  تبیین مسائل جهاد اقتصادی موانع آن را این گونه می شمارند: الف- تحریمها ب- زندگی مصرفی و فرهنگ غیر تولیدی ج- عقب ماندگی 200 ساله ی قاجار و پهلوی د- الگوهای غلط اقتصادی و پیشرفت.
3-     ایشان تمام تغییرات اقتصادی که در دولت های سازندگی، اصلاحات و احمدی نژاد اتفاق افتاده است را تغییرات روبنایی نامیده است.
4-     ایشان یک سوال پرسیده اند و سپس خودشان هم پاسخ داده اند:
"آیا شکست غرب در صحنه اقتصادی ایران و بیرون کردن فقر و بیکاری و گرانی از جامعه کمتر از آزادی خرمشهر است؟ آیا شکوفایی اقتصادی و معنوی جامعه ایران و ساختن یک زندگی آرمانی برای مردم کمتر از بازگرداندن دو ملیون آواره جنگی در دهه اول انقلاب است؟
اگر این جهاد مقدس تر از آن دفاع مقدس نباشد قطعا کمتر از آن نیست. دیروز در دوران پرشکوه دفاع مقدس مردم پنج استان سرافرازانه به خانه های خود برگشتند و امروز باید بیش از هفتاد میلیون جمعیت ایران را به بهترین زندگی در جهان برسانیم و ملت های منطقه را نیز از این آبادانی خود بهره مند سازیم."
و اما چند مسئله ی قابل تأمل در این اظهارات:
1- این که معنی جهاد همیشه مقابله با یک دشمن بیرونی نیست، و جهاد اکبر، جهاد با دشمن داخلی نفس است؛ پس هیچ لزومی ندارد که خود را معطوف به مبارزه با غرب در این جهاد کنیم، اگر چه با وقوع این جهاد، خود به خود دشمن خارجی نیز متحمل شکست سهمگین دیگری می شود.
2- اگر قرار است جهاد اقتصادی کنیم، پس نباید تحریم ها به مانند مانعی در رسیدن ما به اهدافمان عمل نماید، چون همواره بوده است. ما 30 سال است که با تحریم ها محشوریم و این تحریم ها به ما استقلال را هدیه کرده است پس این تحریمها همواره تهدیدی بوده اند که انقلاب آن ها را به فرصت تبدیل نموده و فی ذاته مانع تلقی نمی شود. راستش را بگویم اذعان به اهمیت تحریمها در حال حاضر به مانند ارسال پالس به دشمن و خیانت تلقی می شود نه تحلیل روشنگرانه.
3- ایشان در راستای معرفی موانع جهاد اقتصادی، فتنه گران اقتصادی و آقازادگان رانت خوار را که همواره به خاطر منافع اقتصادی خود، امنیت اقتصادی کشور را به خطر انداخته اند، فراموش کرده است و اگر هم به خنثی شدن این فتنه گران اعتقاد دارد، به آن اذعان ننموده است که با توجه به اهمیت موضوع جای سؤال دارد.
4- برعکس ادعای ایشان، فعالیتهای اقتصادی که در زمینه تأمین زیر ساخت های صنایع و کشاورزی در کشور اتفاق افتاده است، فعالیتهای مهم و زیرساختی بوده است که کشور را برای یک جهش اقتصادی آماده نموده است، نه فعالیتهای روبنایی و اصالتا ساخت روبنا بدون زیرساخت ممکن نیست. یادمان باشد که فعالیتهای زیرساختی که معمولا در طول گذر زمان و با بودجه های کلان حادث می گردند، کشور را برای اموری که مستقیما در زندگی مردم و اقتصاد جامعه تأثیر آشکار دارد، منتظر نگه داشته است تا طعم شیرین زندگی را به مردم و تولید کنندگان بچشاند.
5- ایشان در عین حال که تمام فعالیت های اقتصادی کشور را روبنایی معرفی می کند، مدیریت جنگ را الگوی مدیریت کشور در این 30 ساله می داند و در هر مسئله ای از بیان این مسئله ابایی ندارد، انگار سکوت رسانه ای در زمان جنگ و ملاحظات پس از آن که تا همینک باقیست، منجر به نوعی حس خود بینی شده است طوری که رأی قلیل ایشان نیز نتوانسته آن را در ذهن ایشان تضعیف کند. انگار ایشان آن قدر نظام را مدیون خویش می داند که حق می دهد تا هر رفتار ناشایستی را در تهمت به تقلب و نامه ی سرگشاده به رهبر و همراهی با فتنه گران، قابل معذرت خواهی ندانسته و شاید قابل تقدیر نیز بداند.
6- جالب است که ایشان هیچ اشاره ای به اهمیت هدف مندی یارانه ها به عنوان یکی از مقدمات مهم جهاد اقتصادی ننموده و انگار ایشان تصور نمی کند که فعالیت های زیربنایی از قبیل همین هدف مندی یارانه ها، مدیریت انرژی، مبارزه با رانت خواری و جهش های عظیم علمی و تکنولوژی که انجام شده، موجب شده است تا پتانسیل جهاد اقتصادی ایجاد شود؛ البته کسی که همواره اصرار دارد بگوید تمام پیش بینی ها و اظهارنظرهای سابقش صحیح بوده، بعید است که بتواند بین تهمت به فلاکت اقتصادی کشور (که در مناظره ها به عنوان یک شاخص به آن استناد می کرد) و موقعیت بالقوه ی عالی کنونی که شرایط را برای یک جهش و یا بهتر بگویم جهاد اقتصادی آماده کرده، جمع نماید.

میهمان عزیز شما ممکن است از سایت دیگری به اینجا لینک شده باشید، در صورت تمایل به صفحه ی اصلی وبلاگ مراجعه نمایید، مطالب وبلاگ به صورت مستمر به روز می شود.

وقتی که رهبر معظم انقلاب، امسال را سال جهاد اقتصادی نامیدند، به این معنی است که هم اکنون، کشور آماده ی جهش اقتصادی بوده و همگان باید این مسئله را جدی بگیرند. مهمترین مسئله این است که بدانیم جهش اقتصادی حاصل نمی شود مگر با جهاد اقتصادی.
جهاد اقتصادی ملزوماتی دارد که اولش همان همت وتلاش مضاعف است و دیگری آماده کردن زیرساخت های آن. مهمترین مسئله ای که در حیطه ی اختیارات مجلس به عنوان قانون گذار و ناظر بوده و مورد نیاز جهش و جهاد اقتصادی نیز هست، بحث بودجه و نظارت و پایش برای حفظ استمرار شرایط  مناسب برای بحث جهاد اقتصادی است.
همواره در سال های پیش، بودجه های سالانه به دلیل عدم اعتماد از وجود ظرفیت مناسب جذب در اقتصاد کشور، به صورت انقباضی و یا توأم با احتیاط تصویب می شدند، اما در شرایطی که اقتصاد آماده ی یک جهش اقتصادی است، می توان توقع داشت که ظرفیت جذب بودجه به نحو مناسب که منجر به تورم نگردد، تأمین شده است و عدم تخصیص بودجه ی مناسب و متناسب با ظرفیت های جدید هیچ نتیجه ای جز فرصت سوزی و خسران نخواهد داشت.
یکی از نگرانی های مجلس در بحث تخصیص بودجه، بحث اصراف در سیستم های دولتی بوده است که طی چند ساله ی اخیر شاهد بوده ایم که دولت حتی در بحث یارانه های انرژی بیش از هر بخش دیگر به خود فشار آورده و حتی المقدور از ریخت و پاش های غیر ضروری و بی فایده خودداری نموده است و بر عکس برخی دولت های قبل که بودجه ها در صورت عدم جذب در فعالیت های مصوب، با حفره های قانونی، در مصارف دیگر از قبیل پرداخت پاداش ها و احداث متحدثات غیر ضروری و خرید تجملات اداری صرف می شده، کمترین انحراف را در این زمینه ها داشته است و نه تنها از خرید ساختمان های اضافی پرهیز شده است که بسیاری از آنها فروخته شده و صرف امور مهم کشور گردیده است.
اجرای مناسب و تحت کنترل هدف مندی یارانه ها، از دیگر دلایل مهیا شدن شرایط برای یک جهش اقتصادی است، چرا که بحث سوء استفاده از رانت های یارانه ای در یک اقتصاد یارانه ای، با اجرای این طرح به حداقل کاهش یافته و همین مسئله موجب کاهش آثار سوء یک بودجه ی انبساطی، نسبت به محاسن آن در کشور می گردد.
از دیگر آثار خوب هدف مندی یارانه ها این است که اجرای آن موجب افزایش سلامت اقتصادی شده و نتیجتاً راه کارهای سوء استفاده از رانتهای اقتصادی به حداقل رسیده و حرکت اقتصاد کشور به سمت یک اقتصاد سالم و پویا، منجر به افزایش ظرفیت استفاده از منابع سرمایه ای در بحث تولید و اشتغال می گردد.
یک از ملزومات جهاد اقتصادی، تمرکز بیشتر بر مسائل اقتصادی و بی اعتنایی به مسائل بی فایده ای ماننده دعواهای سیاسی و حزبی است و مطمئناً غیر از مسائل فرهنگی که همواره در اهم نیازهای جامعه و به عنوان غذای روح مطرح است، مسائل اقتصادی باید در سرلوحه ی برنامه ریزی ها و مشارکت های مسئولان و نهادها و قوای کشور قرار گیرد و این مهم، نیاز به گذشت، هم دلی، پرهیز از حاشیه سازی، توجیه یا تضعیف جریانهای حاشیه ساز، افزایش حسن نیت ها، پرهیز از بدبینی و افزایش سعه ی صدر مسئولان و نهادهای تأثیر گذار در کشور دارد.

میهمان عزیز شما ممکن است از سایت دیگری به اینجا لینک شده باشید، در صورت تمایل به صفحه ی اصلی وبلاگ مراجعه نمایید، مطالب وبلاگ به صورت مستمر به روز می شود.