پيام

سياوش آقاجاني
93/1/19

+ [وبلاگ] روحاني محبوب من

اين نوشتار شما به استثناء نيت شما مصداق برداشتي همان تز جدايي دين از سياست است که سکولارها بدنبال پياده نمودن آن هستند...همان تز احمقانه اي که آقاي خاتمي بنام فضيلت و تقوا از آن نام برده...حال اين سوال پيش مي آيد که مگر روحانيون فقط بايد کار فرهنگي انجام دهند؟ويا مساجد خالي از روحانيون است؟ اگرچه شايد کوتاهي هايي در اين مورد داشته و دارند...اما در کنار روحانيت،خانواده بيشترين قصوررا داشته و دارد..

مصاديقي که شما براي محبوبيت روحاني محبوب خود نام برديد درست و بجا است،ولي روحاني محبوب اسلام آن روحاني است که در همه صحنه ها حضور يابد و با دقت به تبيين مسائل روز پيراموني جواب فقهي بدهد ،نه اينکه تنها به مساجد برگردند و يا ...ارتزاق از دست رنج امر خوبي است ولي متاسفانه با اين بينش فعلي مردم نسبت به روحانيون در حال حاضر ميسر نيست...

اما در اين بين به نظر اين حقير در حال حاضر به جز روحانيون بهترين نهادي که مي تواند اين امر شما را زنده بدارد صدا و سيما است که متاسفانه کوتاهي هاي زيانباري داشته که اميدوارم از خواب بيدار شوند و به اين امر همت گمارند تا دير نشده...موفق باشيد...در آخر متذکر شوم که مخالفت من با حرف و نيت شما نيست بلکه از برداشت مطلب شماست که نگاشته ايد...

مسئله فرهنگ تنها ختم به روحانيون نيست،مسئله فرهنگ يک امريست که کل آحاد جامعه خصوصا صدا و سيما،وزارت اشاد ،خانواده،آموزش و پرورش،رسانه ها،مطبوعات والبته فرد فرد جامعه و......را شامل مي شود.و اين ميسر نيست مگر اينکه فرد فرد جامعه مسئوليت پذير شوند...موفق باشيد و رستگار

سلام بر برادر بزرگوار جناب احساني نيا، سال جديد را نيز به شما تبريک مي گويم و اما بعد: خدا را شکر نيت ما را تخطئه نکرده ايد و فارغ از نيت در کجاي بحث شما ديديد که اين نوشته در پي طز جدايي دين از سياست باشد؟!!! آيا اين فراز از اين نوشته را خوانديد:

*روحاني محبوب من فرزند زمان خويش است و مي داند که در کدام زمانه مي زيد و مي داند چه کساني و با چه ابزارهايي دين و ايمان مؤمنان را نشانه گرفته اند و به قول شهيد مطهري شمر و يزيد زمانش را مي شناسد و مي داند که چگونه بايد با ايشان مقابله کند، روحاني محبوب من از اين لحاظ که به مسائل پيرامونش، به مشکلات جهان اسلام و حتي مسائل کل جهانيان حساس است يک انقلابي مجاهد است.*

در کجا عرض کردم که روحاني به مسائل فقهي و علمي نپردازد؟! آيا به عنوان نمونه اين جملات را ديديد؟: *و براي هر منبرش مطالعه داشته باشد و اگر از تحصيل و تعليم فارغ شد، از کار و تلاش و کمک به ديگران استقبال کند، من روحاني را که بعد از فارغ شدن از تحصيل هنوز به دنبال دريافت شهريه است را نمي پسندم ولي دست روحاني را که بعد از فراغت از کتاب به کار مي پردازد را شايسته ي بوسيدن مي دانم.*

در مورد مخالفت شما با با برداشت مطلبم بايد عرض کنم که اولاً مشکل فرهنگي بالاترين مشکل کشورماست و اگر در سياست و اجتماع و اقتصاد نيز مشکل داريم آنها نيز ريشه در مشکلات فرهنگي دارد و به اين لحاظ بالاترين تخصص روحانيون که فرهنگ است در اين عصر بايد بيش از ساير ابعادشان در چشم باشد. بسياري از کارهايي که روحانيون در ادارات و يا مناصب و پستهاي مختلف دارند را افراد عادي نيز مي توانند انجام دهند و چه بسا

متخصصيني در آن رشته ها وجود دارند که از روحانيون و افراد ديگر بر اين کارها و امور وارد ترند و البته با اين وجود اشکالي نمي بينم که اگر روحاني در زمينه ي فرهنگي چندان توانايي ندارد در عرصه هاي ديگر حضور يابد و به همين دليل در موارد متعدد اصرار به کار فرهنگي و پرکردن مسجد را براي روحانيون دلسوز و فعال براي فرهنگ لازم دانستم نه هر روحاني.

در مورد نقش ساير ارکان جامعه در خصوص فرهنگ نيز اين مطلب هيچ انکاري ندارد و البته در مطالب قبلي و آتي به نقش افراد و نهادهاي مختلف در اين زمينه اشاره خواهم کرد همانطوري که هم اکنون در صفحه ي اول وبلاگ مطلبي در خصوص خطاي فرهنگي در راديو ورزش يک مطلب وجود دارد.

از حوصله و نظر و دلسوزي تان سپاسگزارم

سلام...سال نو شما نيز مبارک...و اما بعد...من همه مطالب شما و نيت شما در اين نگارش را مي پسندم ولي به نوشته خود توجه کنيد که چه برداشتي از آن خواهد شد:حضور مستمر روحانيون صبور، دلسوز و خوش مشرب در مساجد موجب مي شود تا مردم و به خصوص نسل جوان به مساجد روي آورند ...اين آيا دنبال همان تز سکولارها نيست؟...روحاني بايد در تمامي عرصه ها حضوري مستمر داشته باشد والا مساجد که پر از روحانيون هستند...

سلام مجدد،‌ آيا اگر قرار باشد كسي اسلام غيرسكولار را ترويج كند مي تواند بدون استفاده از مسجد اين كار را بكند؟!! آيا مسجدي كه فعال است،‌ پايگاه مقاومت دارد،‌ تابلوي اعلانات مسائل روز دارد، منبري هشيار دارد، حلقه صالحين دارد مي تواند ترويج سكولاريزم را بكند يا روحاني كه بي خيال ترويج دين شده است و مثل همه كارمندان حساب كار و دين را از هم جدا كرده است؟!!! البته در متن آوردم كه منظورم بيشتر به

روحانيوني است كه توان و پتانسيل كار فرهنگي را دارند ولي به امور بي ارزش اداري مشغول شده اند و خانه پر كارشان اين است كه در 2 اداره مثلاً نماز برقي مي خوانند.