سلام عليکم و رحمت الله. حقير ايراد را از ماهيت انقلاب و ساختار سازماني نمي دانم بلکه ضعف اصلي در فرهنگ است، متأسفانه در صورتي که هر فردي را با مدير يک سازمان جابجا کنيم به احتمال خيلي زياد مدير جديد نيز از روابط و نفوذ خود براي پيشبرد اهدافش استفاده مي کند و اين کار را به نحو خيلي طبيعي براي خودش توجيه مي کند و اگر فردي چنين کاري نکند از طرف نزديک ترين اطرافيانش محکوم به عدم رعايت اصول اوليه اجتماع مي شود و به همين لحاظ تغيير فرهنگ براي پيشبرد هر هدفي اعم از اجتماعي و اقتصادي و سياسي را نياز داريم. در مورد شفافيت هم بايد عرض کنم که بخشي از عدم شفافيت اقتصادي در کشور ما نتيجه ي شرايط سياسي ما در دنياست. کشوري که کوچکترين مسئولش خطا مي کند آن را در بوق و کرنا مي کنند و کل نظام را زيرسوال مي برند به سمتي مي رود که مفاسد و تخلفات را لاپوشاني کند و يا کشوري که هر نقطه ضعف اقتصادي اش بهانه اي براي فشار خارجي ها مي شود به اين سمت مي رود که برخي معاملات و امتيازهاي محرمانه به افراد بدهد، حال اين که اگر شرايط فشار رسانه اي غرب اين قدر بر ايران سنگين نبود مي توانست فضاي خيلي بازتري را به لحاظ سياسي ايجاد و تحمل نمود ولي در هر صورت با علم بر شرايط داخلي و خارجي هم اکنون بايد تصميم گرفت که اقتصاد شفاف بسيار بهتر از اقتصاد بيمار و زيرزميني است چرا که ابعاد تحريم به حدي است که بيش از مخفي نگه داشتن مسائل به فاصله گرفتن از اقتصاد نفتي نيازمنديم.