لطفاً این وبلاگ را محبوب کنید:

سفارش تبلیغ
صبا ویژن
صفحه اصلی سایت نازک بین ایمنی شغلی پست الکترونیک درباره

94/3/9
3:34 ع

 

مذاکرات هسته ایهرچه روند مذاکرات به پیش می رود، شاهدیم که میزان توقعات و زیاده خواهی های طرف مقابل افزایش می یابد که این زیاده خواهی ها بعضاً‌ منجر به عقب نشینی هایی از سوی تیم مذاکره کننده ما گردیده است، عقب نشینی هایی که بعضاً بدون مابه ازای مناسب رخ داده اند و تنها بهایی بوده اند برای عدم ترک میز مذاکره توسط رقیب و یا برای تمدید مذاکرات.

یادم هست چند ساعت قبل از تصویب توافق ژنو، رسانه های طرف مقابل گفتند که همان روز پایان فرصت ایران برای رسیدن به توافق موقت است و اگر به توافقی دست پیدا نکنند، فرصت ایران تمام خواهد شد که در کمتر از چند ساعت شاهد عقد توافق ژنو شدیم و هرچه زمان گذشت، مشخص شد که این توافق به لحاظ حقوقی و حفظ منافع ملی ایرادات اساسی دارد، بزرگترین ایراد توافق ژنو این بود که مهمترین دغدغه طرف مقابل که همان خط تولید سوخت 20 درصد و ذخیره آن بود را به صورت نقد رفع می کرد ولی دغدغه های اصلی ما را در خصوص تحریم های اصلی بانکی و نفتی مرتفع نمی نمود، این اولین گام برای رشد نامتوازن توافقات بین بود که در نهایت باعث شد با از دست دادن راحتِ چیزهایی که در ابتدا چندان برای ما مهم نبودند (و البته برای طرف مقابل مهم بودند)، دست برتر در مذاکرات را از دست بدهیم، به نحوی که برای توافقات نهایی ناچار به معامله سرچیزهایی شویم که حقیقتاً برای مان مهم بودند.

در بیانیه لوزان هم همین مسئله تکرار شد، در روزی که فرصت مذاکرات لوزان تمام شده بود و قرار بود تیم مذاکره کننده بدون بیانیه و با دست خالی به کشور بازگردد، ناگهان ورق برگشت و طرفین به صدور یک بیانیه مشترک دست زدند، بیانیه ای که با توجه به دستور رهبری مبنی بر جلوگیری از توافق دو یا چند مرحله ای، به دروغ به عنوان یک بیانیه ساده وغیرالزام آور معرفی گردید، لیکن بعدها از سوی آقایان صالحی، عراقچی و امروز از سوی دکتر ظریف اذعان شد که طرف مقابل نسبت به توافق لوزان، به اصطلاح دبه یا زیاده خواهی کرده است و این نشان می دهد که عملاً‌ دولت در لوزان نیز شتابزده تن به یک بیانیه و توافق الزام آور و غیر دقیق داده است؛ متأسفانه در حالی که این مسئله جزء خطوط قرمز نظام بود، مذاکره کنندگان ما به لحاظ فشاری که در آن قرار داشتند و شاید نفعی که به لحاظ سیاسی از توافق لوزان می بردند، به آن دست یازدیند.

و امروز نیز که طرف مقابل با زیاده خواهی های جدیدش نسبت به بیانیه لوزان، موجب مانع تراشی در مسیرمذاکرات، پیچیده شدن و نیاز به وقت بیش از اندازه پیش بینی شده برای رسیدن به توافق شده است و در حالی که جناب عراقچی از احتمال تمدید مذاکرات سخن به میان آورد، فوراً‌ طرف آمریکایی بیان کرد که به تمدید مذاکرات نمی اندیشد و این مسئله با توجه به سوابق گذشته، همچنان خطر یک توافق شتابزده و اشتباه را ایجاد می کند.

متأسفانه سابقه مذاکره کنندگان ما نشان داده است که با توجه به علائمی مانند تشکیل “کمیپین نه به عدم توافق هسته ای” یا مصاحبه تلویزیونی دکتر ظریف با شبکه های خارجی مبنی بر “اعلام خطر باخت انتخاباتی و بازگشت غرب ستیزان در اثر نرسیدن به توافق” و عدم واکنش مناسب در برابر “نقض توافق ژنو به لحاظ وضع تحریم های جدید و عدم رفع واقعی تحریم های مندرج در توافق”، اینقدر به رسیدن به توافق اصرار دارد که می توان با تهدید به ترک میز مذاکره یا عدم تمدید مذاکرات، امتیازات بیشتری گرفت و امروز تمایل مذاکره کنندگان ایرانی به تمدید مذاکرات و بی علاقگی ظاهری آمریکایی ها به آن ، زنگ هشدار خطر یک توافق ناموزون و غیرقابل قبول و یا دادن امنیازات دیگر را در اذهان به صدا درمی آورد.

نتیجه: در حالی که طرف مقابل احساس می کند دولت ما به خاطر نیازی که به توافق از خود نشان داده، حاضر است به هر ذلتی برای تمدید مذاکرات تن دهد، مطمئناً رسیدن به یک روند صحیح از مذاکره و یا نائل شدن به یک توافق منطقی و نهایی دور از دسترس خواهد بود، مگر این که طرف مقابل که اتفاقاً بیش از ما به توافق نیاز دارد متوجه شود مذاکراه کنندگان ایرانی حاضر به عقد توافق به هر قیمتی نیستند و این مهم به دست نمی آید مگر وقتی که پشت مذاکره کننگان به حمایت مردم و تلاش بدنه اقتصادی دولت به اجرای اقتصاد مقاومتی گرم باشد و اینک در حالی که مردم همچنان در حمایت از دولت و نظام به دلیل درک شرایط اقتصادی نسبت به حذف یارانه های نقدی یا بنزینی خود، بی تابی نکرده اند، این تکلیف دولت است که با بکارگیری اقتصاد مقاومتی، شفافیت اقتصادی، ارتقای سلامت اقتصادی، دور شدن از اقتصاد نفتی، اخذ مالیات واقعی از متمولین و اهتمام خاص به تولید، حربه دشمن در استفاده ابزاری از تحریم ها را خنثی نماید. در شرایط موجود مذاکره کنندگان ما باید با برجسته کردن زیاده خواهی های طرف مقابل تلاش کنند او را به واقع مقصر شکست احتمالی در مذاکرات نشان دهند و این شاید تنها روش مجازی باشد که بتوان با توسل به آن طرف مقابل را پای میز مذاکره نگه داشت و گرنه استفاده از روش های غیر عزتمندانه، نه مورد رضایت مردم است و نه منجر به منافع ملی و نه موجب عقد توافق برد برد.


nazokbin

93/9/5
8:31 ص

 

ca46629ba4a21417322a816a8a3fde59 توافق سیاسی ، حافظ منافع سیاسی روحانی و اوبامااز زیاده خواهی های آمریکا و غرب مشخص بود که مذاکرات مسقط و سپس وین به توافق نامه نهایی ختم نمی شود و علی رغم این که احتمال تمدید مذاکرات یکی از گزینه های قابل پیش بینی بود، اما این که مذاکرات بعد از یکسال و اندی استمرار و این همه تلاش فشرده به خصوص در روزهای آخر که احتمال به نتیجه رسیدن توافق هسته ای مدام مطرح می شد، با یک توافق سیاسی به تمدید 7 ماهه مواجه شود اصلاً قریب به ذهن نبود، به خصوص که این تمدید، پس از اظهارات جناب ظریف که گفته بود هیچ پیشنهاد جدیدی از سوی طرف مقابل مطرح نشده صورت گرفت!

در هر صورت اگر چه جناب روحانی این تمدید را نیز به مانند توافق ژنو یک پیروزی معرفی می نماید ولی همین موضع را طرف مقابل نیز اتخاذ کرده است، با این تفاوت که ایشان استدلال قوی تری از بردشان ارائه کردند، رئیس جمهور ما می گوید صرف این که رفع تحریم ها فارغ از هر مدتی که طول بکشد به عنوان یکی از جنبه های توافق پذیرفته شده است و صرف این که سانتریفیوژی در ایران بچرخد و غنی سازی در هر سطحی انجام شود، باید مذاکرات را موفق ارزیابی نمود و این در صورتی است که طرف مقابل از این بابت که غنی سازی 20 درصد را متوقف کرده و از این لحاظ که ذخیره اورانیم 20 درصدمان را اکسیده کرده و توسعه و فعالیت برخی از بخش های تأسیسات هسته ای را متوقف کرده است و در عین حال نیز ساختار تحریم ها را پابرجا نگهداشته است هیچ نگرانی به لحاظ طولانی شدن مذاکرات از خود نشان نمی دهد و به همین دلیل نیز با طیب خاطر پیشنهاد تمدید طولانی مدت مذاکرات را ارائه کرد.

اما آنچه که از برآیند موضع گیری های دو طرف و شرایط موجود قابل استنباط است این که اگر ایران به دنبال شفاف سازی و رفع ابهام برای طرف مقابل بود که این کار را به اغنا کننده ترین حالت انجام داده است، چرا که هم خودش را تحت شدیدترین نظارت ها قرار داده است و هم برگ برنده های خود یعنی غنی سازی 20 درصد را متوقف و ذخیره 20 درصدش را حذف کرده است و همه ی اینها نیز همراه با فتوای رهبری در خصوص حرام بودن استفاده از تسلیحات هسته ای رخ داده است ولی در حالی که طرف های مقابل نیز به انجام تعهدات مان شهادت می دهند ولی در عین حال حاضر به هیچگونه همکاری در خصوص کاهش تحریم ها به خصوص تحریم های مهم نبوده و نیستند.

حالا سوال جدی این است که در شرایطی که ما نقداً به هر آنچه در زمینه شفاف سازی و توقف تولید و توسعه هسته ای میسر بود عمل کرده ایم، چه انگیزه ای برای طرف مقابل می توان متصور بود تا علاقه ای به کاستن تحریم ها و پایان یافتن شرایط موجود داشته باشد؟! وقتی استمرار همین شرایط موجود هدف آمریکا و غرب را در حفظ فشارها و توقف تولید و توسعه هسته ای به صورت توأمان فراهم کرده است، مشخص است که از تمدید این شرایط بیش از به نتیجه رسیدن مذاکرات و حذف تحریم ها استقبال خواهد نمود و این واقعیات نشان می دهد که طرف مقابل هرچقدر هم که به ظاهر با مذاکره کنندگان ما در حال مذاکره است ولی در واقع هیچ عجله ای هم برای به نتیجه رسیدن مذاکرات ندارند.

تمدید مذاکرات در شرایطی که کنگره آمریکا برای قبول آن درگیری چندانی با دولت اوباما پیدا نمی کند و از این لحاظ که ایران را برای یک دوره نسبتاً طولانی پای میز مذاکره خسته نگه می دارد، همچنین از این منظر که به خواسته ی طرف ایرانی در خصوص درک شرایط انتخاباتی دولت یازدهم و “نه به عدم توافق هسته ای” عملاً پاسخ مثبت داده است و با نبستن پرونده مذاکرات هسته ای، وقت بیشتری برای جلوگیری از ریزش آرای دولتی ها در انتخابات بعدی مجلس و خبرگان خریده و ایشان را از تیغ انتقادات رهانیده است و در عین حال نیز چیزی از تحریم ها تقلیل نداده، حافظ منافع دولت های روحانی و اوباما خواهد بود، به خصوص وقتی جان کری از تلاش های دکتر ظریف تمجید می کند، بیش از پیش به وجه تسمیه توافق سیاسی به عنوان توافقی که هدفش حفظ منافع سیاسی طرفین مذاکره است پی می بریم.


میهمان عزیز شما ممکن است از سایت دیگری به اینجا لینک شده باشید، در صورت تمایل به صفحه ی اصلی وبلاگ مراجعه نمایید، مطالب وبلاگ به صورت مستمر به روز می گردد.


nazokbin

93/8/22
12:35 ع

mozakerat-masghatبا پایان یافتن آخرین دور مذاکرات هسته ای در مسقط و افزایش گمانه زنی ها در خصوص احتمال رسیدن به توافق نهایی هسته ای بر آن شدم پس از نگاهی اجمالی به مسائلی که طی مذاکرات هسته ای ایران و آمریکا در یکسال و اندی کار دولت یازدهم رخ داده است تحلیل خودم را ارائه نمایم:

1- متأسفانه آمریکا به همان توافق اولیه شش ماه اش پایبند نبود و در حالی که ایران تمامی تعهداتش را انجام داد ولی آمریکا با تحریم های جدید به نقض مکرر توافقنامه ژنو پرداخت.

2- علی رغم این که آمریکا مکرراً توافق را نقض کرد ولی به غیر از یکی دو بیانیه خانم افخم که به نقض توافقنامه اشاره کردند سایر دولتمردان این نقض توافقات را به عنوان اقدامات غیرسازنده یا منافی با روح توافق (و نه اصل توافق) معرفی کردند که این مسئله نشان می دهد متأسفانه دولتمردان ما برای ادامه ی مذاکرات حاضر شدند تا حتی چشمشان را بر نقض تعهدات طرف مقابل ببندند.

3- در طول دوره های مذاکرات بارها پیش آمد که شخصیت های تراز اول دولت های آمریکا و انگلیس با بیان اتهامات و جملات اهانت آمیز به دولت و مردم ایران عدم حسن نیت خود را نشان دادند، مسئله ای که موجب گردید تا مسئولان ما بدون هرگونه اقدام متقابل شایسته، تنها این رویه را مخل مذاکرات بدانند.

4- مطرح شدن مباحث مختلف تحت عناوین توان موشکی و مباحث اصطلاحاً حقوق بشری در کنار زیاده خواهی های هسته ای در طول مذاکرات نشان می دهد که عملاً آمریکا قصد دارد تا بحث هسته ای را وجه المصالحه باج گیری در عرصه های مختلف نماید و این استفاده ی ابزاری از انرژی هسته ای نشان می دهد که حاضر نیستند به این راحتی این ابزار را کنار بگذارند.

5- گره زدن سرنوشت سیاسی دولت یازدهم با به نتایج مذاکرات هسته ای از سوی دکتر ظریف و یا تشکیل کمپین نه به عدم توافق هسته ای از مواردی بودند که نه تنها موضع دولت را در مذاکرات تقویت نمی کرد بلکه موجب تضعیف جایگاه دولت و کاهش میزان چانه زنی مذاکره کنندگان هسته ای گردید.

6- تأکیدات مکرر جناب روحانی در تبیلغات انتخاباتی و پس از آن به میزان اهمیت تحریم ها که با تأکیدات سایر دولتمردان نیز همراه گردید باعث شد تا دولت آمریکا مکرراً حضور ایران در پای میز مذاکره را نتیجه تحریم ها تلقی کند هرچند که طی سه چهار ماه اخیر با درک تبدیل شدن اظهارات گذشته به بزرگترین نقطه ضعف مذاکره کنندگان در میز مذاکره، مکرراً وزیر امور خارجه و سایر دولتمردان سعی دارند تا با انکار مواضع گذشته شان درخصوص تأثیر گذاری تحریم ها، دولت را از موضع ضعف خارج سازند.

7 – به اکثریت رسیدن جمهوری خواهان در کنگره آمریکا و در اقلیت قرار گرفتن حزب اوباما در آن نشان می دهد که نه تنها حامیان مذاکره و مصالحه آمریکا با ایران در آمریکا در حال کاهش هستند بلکه قطع به یقین با قدرت یافتن این مخالفان، میزان سنگ اندازی ها در خصوص ایجاد توافق پایدار با ایران و یا وفای به تعهدات دچار چالش جدی تری خواهد گردید.

8- حتی با تفاهم بر سر میزان محدودیت های هسته ای و زمان این محدودیت ها همچنان طرف مقابل با مسئله ی رفع تحریم ها اساساً مشکل دارد و حاضر به پذیرش رفع تحریم ها نیست، طرف مقابل همچنان حاضر نیست حتی با رفع ابهامات هسته ای دست از ابزار تحریم و فشار بردارد.

9- از یک سو آمریکا خودش را به عنوان کلانتر جهانی به پای میز مذاکره رسانده و به دنبال مثلاً اطمینان بخشی به جهانیان در خصوص مسئله ی هسته ای ایران است و از سوی دیگر در جایگاه حل مسائل طرف مقابل خود را جز در بخش ناچیزی مختار نمی داند به نحوی که عملاً می گوید تنها می تواند بخشی از تحریم هایی که خود دولت آمریکا وضع نموده را آنهم با شرط و شروط می تواند مرتفع کند و در خصوص رفع تحریم های دیگری مانند تحریم های سازمان ملل و کنگره و اتحادیه اروپا نیز فقط می گوید تلاشش را آنهم در زمان طولانی انجام خواهد داد.

10- همانطوری که عرض شد همان بخشی از تحریم هایی که قرار است مرتفع شود نیز به عوامل دیگر بیرونی مانند گزارش های بعدی آژانس هسته ای منوط می گردد، آژانسی که در تمام طول مدتی که هانس بلیکس و البرادعی و آمانو مسئول آنها بوده است تماماً با گزارش های جهت دار و مبهم خود خوراک آتش مورد نیاز آمریکا و غرب را برای فشار بر ایران مهیا می کرده است.

نتیجه گیری:

تأملی در موارد فوق ما را به این نتیجه می رساند که امکان دست یابی به توافقی که بتواند منافع ما را به نحوی تأمین نماید که ضمن حفظ حقوق هسته ای (به عنوان خطوط قرمز هسته ای) بتواند تحریم ها را نیز به نحو کامل و مؤثری مرتفع نماید بسیار بعید به نظر می رسد و حتی با وجود رسیدن به توافق نیز باتوجه به تحریم هایی که در طول دوره توافق اولیه رخ داد، احتمال پایبندی طرف مقابل به آنها نیز دور از ذهن خواهد بود به خصوص این که از همینک بهانه های عدم رفع تحریم ها در حال طرح شدن است، مسائلی مانند مخالفت کنگره یا اتحادیه اروپا یا سازمان ملل و یا عدم گزارش مثبت از سوی آژانس هسته ای.

البته مطالب فوق و جزئیات دیگری که در این مطلب به خوبی به آنها پرداخته نشد همگی تنها برای کسانی تازه است که از قبل ماهیت آمریکا و غرب و خوی استکباری و تمامیت خواهی ایشان را نشناخته باشند و گرنه همانطوری که مقام معظم رهبری فرمودند از همان ابتدا ایشان و متأسیان به ایشان امیدی به مذاکره پذیر بودن دشمنان نداشتند و این همه حمایتی که از تیم مذاکره کننده کردند و فرصت هایی که برای ایشان فراهم کردند تنها به این دلیل بوده است که ایشان درخواست فرصت نموده بود و امیدواریم ضمن قدرشناسی از فرصتی که به ایشان داده شد در اولین فرصتی که متوجه بی فایده بودن این مسیر شدند در مسیر خود تجدید نظر نمایند.

میهمان عزیز شما ممکن است از سایت دیگری به اینجا لینک شده باشید، در صورت تمایل به صفحه ی اصلی وبلاگ مراجعه نمایید، مطالب وبلاگ به صورت مستمر به روز می گردد.


nazokbin

93/7/17
6:44 ع

مذاکرات هسته ایمذاکرات انتخاباتی و شعارهای انتخاباتی دکتر روحانی را هنوز فراموش نکرده ایم، ایشان و برخی دیگر از نامزدهای انتخاباتی تنها راه مدیریت کشور را پایان دادن تحریم های ظالمانه معرفی می کردند و تنها چاره ی رفع آن را نیز در مذاکره با همان ظالم ها معرفی می کردند، مضامینی مانند این که چرخیدن سانتریفیوژها نباید مانع چرخیدن چرخ اقتصاد و صنعت کشور باشد، عملاً نشان می داد که به زعم دولت، بین چرخیدن سانتریفیوژ و چرخ اقتصاد کشور یک وابستگی بسیار نزدیک وجود دارد و این عبارات چند نتیجه را در ذهن مخاطب داخلی و خارجی متبادر می ساخت:

تحریم های ظالمانه موجب قفل شدن چرخ اقتصاد گردیده اند.
تنها راه بازکردن قفل چرخ اقتصاد پایان یافتن تحریم هاست.
مذاکره و تعامل با قدرت های بزرگ، تنها کلید باز کردن قفل تحریم هاست.

3 عامل فوق این نتیجه را حاصل می کند که بدون تعامل با قدرت های بزرگ، کشور قابل اداره نیست، در کنار موارد فوق که در همان بدو شروع دولت یازدهم و در فضای انتخاباتی قبل و بعد از انتخابات صورت گرفت، دولت در کوران مذاکرات و پس از ورود رسمی به عرصه مدیریت کشور عملاً منکر شد که ایران در اثر فشار تحریم ها به مذاکره رو آورده است و دیگر صریحاً بیان نشد که بدون پایان دادن به تحریم ها کشور قابل مدیریت نیست، لیکن اشتباهات راهبردی دولت همچنان در مذاکرات هسته ای در 3 جهت ادامه یافت:

تأکید عملی برای اثبات نیاز حیاتی به برچیده شدن تحریم ها

جناب روحانی در برنامه ها و شعارهای انتخاباتی بارها تعامل با غرب و کدخدای شان (آمریکا) را عامل پایان یافتن تحریم معرفی کرد و حتی این مسئله به مثابه شعار کلیدی دولت روحانی تعریف شد و جناب هاشمی نیز همین اخیراً بر این مسئله صحه گذاری کردند که “روحانی، به درستی کلید مشکلات کشور را در تعامل و مذاکره تشخیص داده است” ، در صورتی که برخی جریان های سیاسی داخلی با این نظر مخالفند و معتقدند که می توان با مدیریت مبتنی بر مبانی اقتصاد مقاومتی فشار ناشی از تحریم ها را در گام اول خنثی کرد و در گام بعدی با خنثی شدن این تأثیر، خودبه خود، تحریم ها را از گزینه های میز طرف مقابل حذف کرد، دولت برای رد این فرضیه ی عزتمندانه، دست به برخی اقدامات فاقد صداقت و شفافیت می زند، مثلاً بنزین تولید داخل (که موجب شد تا ایران به لحاظ واردات بنزین تحریم نشود)، ناسالم و عامل آلودگی تهران معرفی می شود تا بهانه ای برای واردات بنزین باز باشد و یا مثال دیگر این که رفع تحریم های جزئی که مثلاً در گمرک صورت گرفته است به نحوی بزرگ می شود که گویا چه تأثیر به سزایی در مدیریت کشور داشته اند و این در حالی است که این موارد جزئی و کم اثرهستند و چه بسا با مدیریت منابع داخلی قابل جبران بوده اند.

تأکید بر این که تنها راه حل مسئله هسته ای، مذاکره و تعامل است

این که مقامات رسمی یک کشور تحت تحریم، به جای چنگ زدن به اجرای اقتصاد مقاومتی و استفاده از روش های مجرب دور زدن تحریم و افزایش رابطه با کشورهای بیشتر و استفاده از نهادهایی مانند شورای عدم تعهد، مدام بگویند “جز مذاکره، چاره ای برای حل مسئله هسته ای وجود ندارد” و در برابر توهین ها و جسارت های امثال کامرون، اوباما، وندی شرمن و … ، بازهم از عشق به تعامل و توهین به تعامل هراسان! می گویند، یقیناً این تلقی را در ذهن هرکسی ایجاد می کنند که کشور گزینه ی مقاومت را از میزش برداشته است و یا اصلاً اعتقادی به استفاده از آن ندارد و به زعم طرف مقابل، رسیدن به یک توافق کاملاً یک سویه در مذاکره با چنین کشوری، تنها با کمی چانه زنی میسر است، چرا که عملاً طرف مقابل از پیش بازنده بودن خود را پذیرفته است، به خصوص این مسئله آنجا بارزتر می شود که کسی حیات دولتش را در رسیدن به توافق ببیند و رسماً اعلام نماید که در صورت نرسیدن به توافق از سوی مردم خلع قدرت می گردد.

نمایش چهره ی بی طرفانه از سوی مذاکره کنندگان در مذاکرات

متأسفانه دستگاه دیپلماسی کشور در موارد متعدد به نحوی سخن گفته اند که گویا نقش بی طرف و میانجی را بین انقلاب و طرف مقابل بازی می کنند و به نحوی وانمود می کنند که نه تنها می خواهند ایران را از تحریم ها برهانند، بلکه می خواهند طرف مقابل را نیز از به قدرت رسیدن غرب ستیزان بازدارند، توصیه ی جناب ظریف به دوطرف مذاکره کننده مبنی بر این که خط قرمز تعیین نکنند و یا اصرار بر این که عدم توافق با دولت روحانی موجب بازگشت غرب ستیزان و افراطیون! می شود از مواردی است که به هیچ وجهی نه در چارچوب های عرف دیپلماتیک می گنجد و نه در دایره اختیارات و مجوزهای قانونی ایشان تعریف گردیده است، تلاش برای تشکیل کمپین های اساتید دانشگاه و هنرمندان، برای فشار به رسیدن توافق و القای وجود فضای مثبت در مذاکرات، بعضاً به نحوی گل درشت است که همه گمان می کنند دولت می خواهد به هر قیمتی به یک توافق (حتی حداقلی برای استفاده سیاسی از آن) برسد و حال این که این شعار نه تنها در رفتار دولتمردان آشکار است، بلکه در گفتار نیز از گفتن آن ابایی ندارند، به نحوی که رسماً شعار می دهند “هر توافقی از عدم توافق بهتر است” ، شعاری که حتی بانیان توافق ترکمانچای نیز حاضر به طرح آن نبودند.

دولت برای این وجهه ای بی طرفانه از خود نشان بدهد، از یک سو انقلابیون استکبار ستیز را افراطی می خوانند و از سوی دیگر طرف مقابل را مؤدب و باهوش معرفی می کنند، از یک سو در برابر منتقدان به شدت واکنش نشان می دهد و از طرف دیگر افزایش تحریم ها را منکر می شوند و در سخت ترین موضع گیری ها، نقض آشکار توافقنامه موقت را تنها به آزردن روح توافقنامه تخفیف می دهند.

نتیجه:

ادامه نرمش های گفتاری و رفتاری بدون ارائه ی وجهه ی قهرمانانه در مذاکرات هسته ای و اهتمام صریح به مسائل حزبی و گروهی در این خصوص، عاملی خواهد بود تا پرونده ی مجوزی که برای نرمش قهرمانانه ی دولت یازدهم بازشده بود، خیلی زودتر از مهلت 4 ساله اش بسته شود.

میهمان عزیز شما ممکن است از سایت دیگری به اینجا لینک شده باشید، در صورت تمایل به صفحه ی اصلی وبلاگ مراجعه نمایید، مطالب وبلاگ به صورت مستمر به روز می گردد.


nazokbin

مشخصات مدیر وبلاگ
 
لوگوی وبلاگ
 

عناوین یادداشتهای وبلاگ
خبر مایه
بایگانی
 
دسته بندی موضوعی
 
سیاسی ، دولت ، انتخابات ، سیاست خارجی ، احمدی نژاد ، سیاست داخلی ، فتنه ، اقتصاد ، حسن روحانی ، شبهه ، مذاکرات هسته ای ، مقام معظم رهبری ، هاشمی رفسنجانی ، صدا و سیما ، رسانه ، تورم ، فرهنگ ، هدفمندی یارانه ها ، مشایی ، تحریم ، اعتقادی ، اقتصاد مقاومتی ، انحراف ، رابطه ایران و آمریکا ، سبک زندگی ، برجام ، عدالت ، قوه قضاییه ، انقلابی ، اقتصادی ، تولید ، آمریکا ، مجلس ، علی لاریجانی ، بصیرت ، رابطه با آمریکا ، رشت ، گیلان ، مجلس و دولت ، ولایت مداری ، فرهنگی اجتماعی ، غرب ، استاد مصباح ، خانواده ، عفاف و حجاب ، روحانیت ، بهره وری ، انقلاب ، انتخابات 96 ، هاشمی ، مهدی هاشمی ، سران فتنه ، سعید جلیلی ، مذهبی ، بانک ، جبهه پایداری ، شورای نگهبان ، علی مطهری ، کارمند ، مسکن مهر ، انتخابات ریاست جمهوری ، اصلاح طلبان ، اجرای برجام ، تحلیل های اقتصادی ، سوریه ، ماهواره ، جواد ظریف ، امام خمینی (ره) ، انتقاد پذیری ، استقلال ، مدیریت و ایمنی ، فساد بزرگ اقتصادی ، سیاست ، طنز ، ولایت فقیه ، ظریف ، عملکرد اقتصادی دولت یازدهم ، هنر ، ارز ، استکبار ستیزی ، اسرائیل ، انتخابات مجلس ، بدعهدی آمریکا ، برنامه پایش ، جنگ نرم ، جبهه مردمی نیروهای انقلاب اسلامی ، انتخابات آزاد ، ایمنی ، نقض برجام ، سران قوا ، نرخ رشد جمعیت ، مذاکره کنندگان هسته ای ، جریان انحرافی ، توافق نهایی هسته ای ، تهاجم فرهنگی ، تحریف انقلاب ، بانک ، انتقاد ، مدیریت ، نرمش قهرمانانه ، سبک زندگی ، علامه مصباح ، سینما ، شبکه های اجتماعی ، مردم ، انقلابی گری ، اصولگرایی ، جمنا ، کارگر ، تحریف اسلام و انقلاب ، حجاب و عفاف ، اشتغال ، برجام 2 ، پسابرجام ، مسجد ، هنر و رسانه ، فوتبال ، قالیباف ، قانون اساسی ، مذاکرات هسته ای ، نفوذ ، فرهنگ عمومی ، رابطه ایران و آمریکا ، برجام های 2 و 3 ، باقری لنکرانی ، ازدواج ، آرمان های انقلاب ، وبلاگ نویسی ، آموزش و پرورش ، ائتلاف اصولگرایان ، اعتدال ، اینترنت ، انتخابات های 94 ، دولت یازدهم ، رکود ، شبکه اجتماعی افسران جنگ نرم ، میر حسین موسوی ، مالیات ، محمد جواد ظریف ، گفتمان انقلاب ، عربستان ، بسیج ، امام حسین ، حضرت مهدی عج ، کارشکنی های آمریکا در اجرای برجام ، حقوق های نجومی ، حقوق کلان مدیران دولتی ، حامیان متعصب احمدی نژاد ، خاتمی ، داعش ، تحریم موشکی ، تحریف شخصیت امام خمینی ، ترکیه ، جدایی نادر از سیمین ، تولید ملی ، توهین های دولتمردان ، ائتلاف اصلاح طلبان ، احمد توکلی ، آمریکا ، بسته تحریم موشکی ، انتقادات به برجام ، ایرانیت ، عراقچی ، فتنه گران ، عکس ، روحانی ، دولت راستگویان ، دولت های نهم و دهم ، سعید مرتضوی ، قرارداد خرید هواپیما ، محسن رضایی ، متن برجام ، نقدینگی ، مرگ بر آمریکا ، محمد خاتمی ، قراردادهای پسابرجامی ، سیاه نمایی ، عزت ایران ، عبدالرضا داوری ، باخت اصولگرایان در تهران ، پارسی بلاگ ، آملی لاریجانی ، ادارات ، توالد ، جنبش برنمی تابیم ، تحریم های جدید ، خودروسازان ، حوادث ناشی از کار ، دوقطبی سازی ، حاشیه سازی ، حجاب ، حداد عادل ، حلقه انحرافی ، حقوق ، حسین قدیانی ، حادثه پلاسکو ، خطوط قرمز رهبری ، جدایی مشایی از احمدی نژاد ، توهین ، توصیه رهبری به احمدی نژاد ، بیداری اسلامی ، پزشک ، انتخابات خبرگان ، عدالت خواهی ، شهید ، صادرات ، سید حسن خمینی ، سمن ، سبد کالا ، سپاه ، ساده زیستی ، مداحان ، مبارزه با فساد ، متکی ، مسکن مهر ، مصافحه ظریف و اوباما ، ولایتمداری ، کرسنت ، کهریزک ، مفاسد کلان اقتصادی ، مهدی خزعلی ، نهاوندیان ، واردات ، نظارت ، لیست هاشمی ، کارگر ، قرارداد صنعت خودرو ، سال اقتصاد مقاومتی؛ اقدام و عمل ، ضرغامی ، طرفداران دولت ، شهرداری تهران ، شجریان ، شفافیت اقتصادی ، امر به معروف و نهی از منکر ، اکبر ترکان ، بازرس کار ، بانک مرکزی ، پویش اجازه نمی دهیم ، پساتحریم ، بقایی ، آیت الله جنتی ، آیت الله رئیسی ، 9 دی ، bbc ، VOA ، امام حسین (ع) ، اقتدار ایران ، اردغان ، توافق وین ، توان موشکی ، تعهد به FATF ، جهاد اقتصادی ، جعفرزاده ، جان کری ، توافق چند مرحله ای ، تشدید تحریم ها ، چادر ، حصر خانگی ، حصر سران فتنه ، حسین شریعتمداری ، حضرت علی ، حقوقهای نجومی ، خط امام ، دوقطبی های کاذب ، دبه کردن هسته ای ، ترامپ ، تصویب برجام ، تعهد دولت به کارگروه اقدام مالی ، تحریم ISA ، تجاوز سربازان آمریکایی ، بیانیه لوزان ، جام زهر ، تک فرزندی ، تهران ، توافقنامه ژنو ، اسلام ، اظهارات هاشمی درباره مجلس خبرگان ، 22 بهمن ، ادغام وزارتخانه ها ، برنامه امروز دیروز فردا ، برجام خسارت محض ، بازرسی کار ، بازار ، انگلیس ، انقلاب اسلامی ، انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم ، امام زمان (عج) ، شورای عدم تعهد ، عدالت اجتماعی ، عذر خواهی ، غیرت ، فائزه هاشمی ، فرزندان ، سالگرد برجام ، رد صلاحیت احمدی نژاد ، رفع حصر ، رویانیان ، فیش های نجومی ، فضای مجازی ، مجلس خبرگان ،
لوگوی دوستان
 
دوستان
 
یا صاحب الزمان (عج) عاشق آسمونی بانـــــــوی دشــــــــــت رویــــــا در سایه سار ولایت پایگاه تحلیلی( فصل انتظار) من وآینده من سرچشمه ادب و عرفان داروخانه دکتر سلیمی آسمون آبی چهاربرج رقصی میان میدان مین همه چیز آماده دانلود کانون فرهنگی شهدا پژواک عشق در کائنات ساعت یک و نیم آن روز ۩۞۩ السلام علیکم یا اهل بیت النبوه ۩ هــم انــدیشـی دینــی رضویّون حدیث منتظران قائم (عج) تراوشات یک ذهن زیبا بادصبا یادداشتهای فانوس نمکستان سربازی در مسیر حرم الشهدا دل شکسته برادران شهید هاشمی علمدار بصیر کبوتر نامه بر یادداشت های احمد ترابی زارچی مهاجر همای رحمت ایـــــــران آزاد wanted این نجوای شبانه من است نوری چایی_بیجار خورشیدها آسمانی ها xXxXx کرجـــیـــهــا و البرزنشینها xXxXx فرزند روح الله... غمزده وبلاگستان امام صادق (ع) هیئت فاطمیون شهرضا بر و بچه های ارزشی کوثر ولایت آزادی بیان مهدی یاران خبرنگار خط انقلاب مدافع ولایت افسران وبلاگ نویس حامیان جمهوری اسلامی ایران آسمان های خاکی وحدت تفاوت نمل/عاقبت جوینده یابنده است پایگاه مقاومت نجف اشرف بوشهر گوهرکمال ، حجاب برتر دنیای راه راه افسران سایبری امام خامنه ای سرویس وبلاگستان 8 دی حساس بشو سرباز صفر بصیر شمال استخدامی پنل اس ام اس | بانک شماره موبایل طراحی سایت فروشگاه اینترنتی پوشاک زنانه اوتیسا

       
       

سلمان علی علیه السلام

تحلیل های سیاسی، اقتصادی و اجتماعی سیاوش آقاجانی

ابزار هدایت به بالای صفحه