به گزارش  نهال نیوز به نقل از همت همزمان با بازگشت منشور کوروش به کشورمان برخی رسانه‌ها با شیطنت سعی کرده‌اند این میراث ملی و فرهنگی ایران زمین که نشان از آزاد منشی و صلح جویی و منطق بیدار و دشمن ستیزی ایرانیان است را زیر سوال ببرند.

هر جامعه و تمدنی از تاریخی شکل گرفته است  که حکایت از فرهنگ و بینش مردم آن سرزمین دارد که در این میان تمدن چند هزار ساله ایران مهد فرهنگ و تمدن است. می دانیم که در ابتدای هر ملت و قومی آن چیزی که چهره آشکار می کند فرهنگ است و همه ملتها با فرهنگشان شناخته می‌شوند.

این رسانه‌ها با انتخاب گزینشی بیانات رهبر معظم انقلاب در همدان و برخی دیگر از شهر ها در راستای تخریب مواضع دولت، احساس میهن‌دوستی و غرور ملی ناشی از آن را حاصل تفکرات بعضی اشخاص خاص عنوان کردند! و به بیانات ایشان در همدان اشاره کردند که فرموده بودند:"البته من افتخار نمی‏کنم که این‏جا پایتخت مادها یا پایتخت تابستانی هخامنشی‏ها بوده.."،.. "سعی دارند اندیشه دولت خارج از دایرا اندیشه رهبری نشان دهند. البته فرنگی‏ها اصرار داشتند هخامنشی‏ها را بالا بیاورند و مطرح کنند و کوروش و داریوش را اولِ تاریخ بدانند".

 این در حالی است که این رسانه ها شهر همدان را معادل سرزمین ایران قرار داده‌اند و تمدن اصیل ایرانی را با تمدن بعضی شهرها همچون همدان مقایسه کردهاند. حال اگر همین رسانه ها به برخی بیانات رهبر معظم انقلاب توجه کنند به این مطلب میرسنند که ایشان در صحبت از فرهنگ و تمدن اصیل ایرانی بیانات واضح و روشنی داشته اند که از آن جمله می توان به موارد زیر اشاره کرد:

 اسلام و آداب و فرهنگ اسلامی، جزو فرهنگ ملی ماست. «ملی» در این‌جا، مقابل «اسلامی» نیست؛ عین همان اسلامی است.
(بیانات در مراسم تنفیذ حکم دوره‌ی دوم ریاست جمهوری آقای «هاشمی رفسنجانی»-12/05/1372)

من به زبان خودم افتخار میکنم؛ من به فرهنگ خودم افتخار میکنم؛ من به وطن و کشور و گذشته ی خودم افتخار میکنم
(بیانات در دیدار جوانان، اساتید، معلمان و دانشجویان دانشگاههای استان همدان-17/04/1383

همین چند روز قبل، یکی از چهره های سیاسی ما به یکی از کشورهای مطرح اسلامی رفته بود - که من نمیخواهم اسم بیاورم - رئیس جمهور آن کشور جلوی حضار غیرایرانی و غیربومی آن کشور، که از کشورهای اروپایی بودند - نه در جلسه ی  خصوصی که حمل بر مصانعه و تعارف شود - گفته بود که ما مسلمانها به ایران افتخار میکنیم؛
(بیانات در دیدار جمعی از مهندسان و محققان فنی و صنعتی کشور-05/12/1383)

کشور و سرزمین ما سرزمین هنر است. یعنی هنر جهانی از هزار سال به این طرف، در مجموع مدیون ماست، مدیون زبان فارسی است، مدیون هنرمندان ایرانی است.
(بیانات در دیدار با اعضای کنگره شعر حوزه-1370)

بدترین مشکل یک کشور این است که تمدن و  هویت خود را فراموش کند. ما باید امروز درصدد ساختن تمدن خود باشیم و باور کنیم که این ممکن است.
(بیانات در دیدار برگزیدگان المپیادهای جهانی-1381)

 من همین جا اشاره بکنم به این بناهای باستانی مربوط به قبل از اسلام؛ تخت جمشید و بقیه چیزهائی که در این استان است...یک جنبه وجود دارد و آن این است که این بناها محصول سرپنجه هنرمند ایرانی است؛ محصول فکر راقی و روشن بین ایرانی است در سالها و قرنها پیش از این.
(بیانات ایشان در شیراز)

هر کس بخواهد هویت حیثیت و هویت ملت ایران را مخدوش کند، مورد تنفر ملت ایران است.
(بیانات در دیار پرسنل هوایی-1380)

از نقاط قوت ملت ایران عبارت است از سابقه کهن و ریشه دار تاریخی، فرهنگی، علمی و غیره که در وجود آن تردیدی نیست. ملتی که تازه امروز از زیر بوته بیرون آمده و تبدیل به یک ملت شده و فاقد گذشته و سابقه و علم و فرهنگ بزرگان است، نمی توان با ملتی مقایسه کرد که روزی بزرگترین دانشمندان دنیا از آن او بوده اند و این امتیاز هم نه یک بار و دوبار، که قرنهای متمادی مربوط به او بود.
 بیانات در دیدار ارتشیان-1373

خدا این ملت را می شناخت که مسئولیت احیای دوباره اسلام و زنده کردن قرآن و ارزشهای اسلامی را بر دوش او گذاشت.
(سخنرانی در دیدار با آزادگان-1369)

هویت جمعی ملت ایران هم از لحاظ ملی هم از لحاظ اسلامی و از لحاظ جهانی اهمیت دارد.
(در دیدار با جوانان اصفهان-1380)

سخن آخر:

1- بازگشت منشور کوروش به ایران را نباید با نگاه به یک شی قدیمی اشتباه گرفت بلکه در حال حاظر که کشورمان در معرض بیشترین تهمت‌ها و دروغ‌پردازی‌های رسانه‌ای غرب و شرق قرار دارد تا ایران اسلامی را کشوری فاقد تمدن و بی‌فرهنگ و وحشی معرفی کنند این حرکت و مطالب درون منشور کوروش که در آن مطالب مفید گفته شده است را می‌توان به رخ بیگانگان کشید. مگر نه آن است که مولای متقیان امیرالمومنین فرمودند: "انظر ما قال و لا تنظر من قال" بنگرید که سخن چیست و نه گوینده خبر.
همچنین اقدام ارزشی و نمادین احمدی نژاد در به انداختن چفیه که نماد اسلام، مقاومت و ایثارگری بر گردن کوروش و کاوه آهنگر، نشان از آمیخته بودن فرهنگ اسلام با فرهنگ ایرانی است.

2- بیان و منش رهبر معظم انقلاب را نباید بر اساس مصالح و منافع خود تعریف کرد. چرا که نشان دادن چهره رهبری با انتخاب گزینشی سخنان ایشان، نتیجه‌ای جز تحریف سخنان و انتقال ناصواب دیدگاهشان چیزی را به همراه نمی‌آورد.(لازم است متذکر شود انتخاب برخی از سخنان معظم له در اینجا برای نشان دادن جامع بودن فرمایشانت ایشان است)

3-البته به نظر می‌رسد که هدف تعداد محدودی از سایت های خبری که با انتخاب گزینشی برخی از سخنان رهبر معظم انقلاب کرده اند، جهت دار بوده است چرا که نتیجه این اقدام چیزی جز اختلاف در صفوف مردم و ملت ایران اسلامی نبوده و در شرایطی که حضرت آیت الله خامنه‌ای(حفظه الله) همه را به اتحاد و یکپارچگی در شرایط کنونی دعوت می‌کنند این گونه اقدامات به تخریب و آسیب رساندن جبهه مردم می‌شود چرا که لازمه وحدت، حفظ یکپارچگی ایران اسلامی است.

میهمان عزیز شما ممکن است از سایت دیگری به اینجا لینک شده باشید، در صورت تمایل به صفحه ی اصلی وبلاگ مراجعه نمایید، مطالب وبلاگ به صورت مستمر به روز می شود.

فکر می کردم بزرگانی را که قبل و بعد از انقلاب، انفاس گرم حضرت امام و علمای بزرگ  را درک کرده اند و خدمت ها و از خودگذشتگی ها کرده اند چه شده­است که اکنون دم باطنشان از پس ظاهرشان بیرون زده است، بی اینکه بدانند همه می بینند، همچنان خود را اصولگرا، انقلابی، در خط امام، حق گو، غیر کینه جو، ولایی، استعمارستیز و... معرفی می کنند.

این ریزش­ها اول باید نگرانمان کند، نه اینکه آنها را نیز جزئی از بازیهای  سیاسی بپنداریم و مشغول­شان شویم، یادمان باشد که همانطور که انقلاب ریزش دارد رویش نیز دارد و به همین دلیل ریزش برای انقلاب خطری ندارد، ولی برای ما هشدار است. همه­ی این ریزشی­ها، قبلاً بارها و بارها، ریزشی­های قبلی را محکوم کرده بودند، بی آنکه بدانند خودشان نیز روزی چنین خواهند شد. ای کاش می­شد کسانی که دچار ریزش شده اند، بدون حبس و دادگاه، اعتراف می کردند که مختصات نقطه عطف انحرافشان کجا بود. هیچ کس نفهمید چگونه، کجا و چه­وقت سران فتنه، پای در راه فتنه و سر در راه سقوط نهادند. هیچ کس درک نکرد که ریزشی های انقلاب چگونه اتصالشان به درخت انقلاب سست شد و در کوران حوادث لرزان شدند.

نمی خواهم دوباره از ریزشی ها بگویم که می خواهم از ترس ریزش بگویم، همان که اگر ریزشی ها داشتند، نمی­ریختند. این بار نمی­خواهم اسامی­شان را بگویم، می­خواهم حواسم به نام خودم باشد که به بدنامی نکشد.

هشدار! نکند که به خاطر یک قطره قدرت، دریای دلمان را لکه دار کنیم. نکند ما هم به خاطر تعصب و یا کینه از کسی و یا گروهی و برای غیر خدا، در دام دنیای دنی گرفتار آییم. نکند حب و بغضی غیر الهی را خدایی وهم کنیم. نکند آخرت خودمان را پله­ی دنیای دیگران و نفس­مان کنیم، حقیر که می­ترسم، و وای به حال وقتی که نترسم. شاید اینجا تنها جایی است که اول نمی­ترسند و بعد می­لرزند و سپس نیز می­ریزند. یادمان باشد که راه پیدا کردن شرک، از راه رفتن مورچه­ای در شب روی سنگ سیاه، مخفی­تر است، پس حواسمان به هر محبوبی غیر الله باشد، چه این محبوب زن و فرزند باشد، چه مقام و قدرت، چه ثروت و مکنت و چه نام و نام­آوری!

ترسیدن از ریزش مقدمه است و تازه باعث می شود، دغدغه ای برای حفظ ایمان و تقوی داشته باشیم، تازه می فهمیم که باید تلاش، عبادت و دعا کرد که نریخت، و می فهمیم که باید به نماز، روزه، قرآن، نهج البلاغه، توکل، توسل، منبر، حدیث و به توصیه­های اخلاقی دست یازیم تا نبازیم و گرنه عاقب به خیری، خیریست که کمتر روزی اسیران می­شود تا حر شوند.

خیلی باید حواسمان به چرب و شیرین دنیا باشد، چرا که حب­دنیا مادر معاصی است. چربی دنیا دست وصورت را چرک، سیما را منکر، دهان را در بیان حق الکن و قلب را در برابر عدالت مقاوم می­نماید.

در این روز آخر ماه مبارک و همه­ی اوقات برای همدیگر عاقبت به خیری طلب کنیم.

میهمان عزیز شما ممکن است از سایت دیگری به اینجا لینک شده باشید، در صورت تمایل به صفحه ی اصلی وبلاگ مراجعه نمایید، مطالب وبلاگ به صورت مستمر به روز می شود.

رهنمود های مقام معظم رهبری طی چند روز گذشته آنقدر مهم، دقیق و تخصصی بود که نشان از اشراف ایشان به مسائل روز دولت و کشور دارد، ایشان غیر از حقانیت غالب دولت در بیشتر مباحث روز، انتقاداتی نیز داشتند که اهمشان بحث خصوصی سازی و اصل 44 قانون اساسی، رایزنی های خارجی دولت و ایجاد معاونت های ویژه و برخی رفت و آمدها که فاقد اثربخشی لازم و ... بود، اما آن چیزی که جالب توجه بود این که طی این چند روز، دولت و سخن گویان رسمی و غیر رسمی، برای تک تک مباحث مورد نظر رهبر معظم انقلاب، توضیحات و گزارشهایی را در جهت دفاع از دولت ارائه نمودند که البته ضمن محق بودن دولت به ارائه­ی گزارش و ادای توضیح، این مسئله نشانگر موارد مهمتری است که رفع آنها از خود انتقادات مورد اشاره مهم تر است که عرض می نمایم:

1- آیا بهتر نیست تا دولت به ارائه­ی گزارش به رهبر معظم انقلاب و مردم اهمیت بیشتری بنهد تا نیازی به دفاعیات انفعالی به انتقادات نباشد. حال که دولت به واقع و کمی هم اغراق آمیز، خود را زیر ذره بین برخی سوءاستفاده گران می بیند، هر انتقادی که در جمع بیان شود را موجب سرشکستگی خواهد دید و این یعنی چهار پیامد بد: اول اینکه یک دولت نازک نارنجی نمی تواند بر همه­ی امور مسلط باشد؛ دوم اینکه از بی اعتمادی به همه، به برخی بیش از اندازه اعتماد می کند و سوم اینکه کم کم فرق دوست و دشمن و نصیحت و طعنه را فراموش خواهد کرد و چهارم اینکه مواضع انفعالی و احساسی اتخاذ خواهد نمود. پس بهتر است دولت به گزارش دادن به موقع به رهبر و ملت و نمایندگان ملت وقع بیشتری نهد، از انتقاد نهراسد، بین تیزهوشی و بی کینه بودن رابطه برقرار کند، بین استقامت و لجاجت فرق گذارد و دوست و دشمن را با یک چشم نگاه نکند.

2- آیا گوش شنوای رهبر معظم انقلاب و حمایت های صریح ایشان، دولت را به کسب نظرات و توصیه های رهبر معظم انقلاب در محافل خصوصی تشویق نمی نماید، آیا تیزبینی، تسلط، دلسوزی، تقوی، سعه­ی صدر و بی طرفی رهبر معظم انقلاب، کافی نیست تا ریاست محترم جمهور و وزرا بدون واسطه ریز و بم مسائل را به استماع ایشان برسانند و توصیه­هایشان را آویزه­ی گوش نمایند.

3- آیا گوشه گیری رییس محترم جمهور از شرکت و حضور به موقع و مستمر در مجالس و محافل رسمی و قانونی کشور موجب دلگیری و کدورت­هایی برای دولت، مردم و نمایندگان مردم نمی شود. هر چند انتقادات حقیر به نحوه­ی برخورد مجلس شورای اسلامی و یا مجمع تشخیص مصلحت نظام با دولت بسیار شدیدتر از مبحث موجود است اما نمی توانم از گذشت دولت در دفاع از حقانیت دولت و رأی مردم بی تفاوت بگذرم.

4- ریاست محترم جمهوری که تا کنون ساعتها از وقت ارزشمند خود و نتیجتا همه­ی مردم را صرف حمایت و دفاع از اشتباهات برخی نزدیکان پرهزینه خود نموده است، دیگر نمی تواند ادعای پرهیز از وقت گذرانی برای درگیری با رسانه ها و احزاب را داشته باشد، بلکه باید بدنبال وقت گذاشتن برای دفاع از حقوق دولت باشد نه نزدیکان پرهزینه­ و کم فایده.

5- حال که برخی مدام به صورت دلسوزانه و غیر دلسوزانه، گزارشهای انتقادی، دلسوزان و حتی تخریبی به مقام معظم رهبری و مراجع می­دهند بهتر نیست دولت نیز حداقل برای توجیه و رضایت این بزرگان وقت ویژه و گوش شنوا داشته باشد.

6- مدتی است بزرگان دولت از توطئه­ی القای وجود اختلاف بین رهبر و دولت خبر می دهند و به شدت آن را محکوم می کنند پس بهتر است مراقب باشند که ناگاه خود را در دام این القائات نبینند.

خلاصه این که با تمام این حرفها بازهم برای اینکه برخی قطب نماهای بدبین در دولت این موارد را به بهانه­ی مغرضانه بودن انحرافی نشان دهند و یا برخی مخالفان قسم خورده­ی دولت شاد نشوند و دولت هم دشمن شاد، مراتب ارادت ویژه­ی خود را به رییس جمهور مکتبی، مؤمن، ساده زیست، شجاع، انقلابی و ولایی اعلام می­دارم.

متن مقاله خبر آنلاین (رسانه­ی علی لاریجانی) با عنوان "تلاش اصولگرایان برای بازگشت اصلاح طلبان یا بازسازی اصولگاریانه" (http://khabaronline.ir/news-89488.aspx) قصد دارد این نظر را به ذهن خواننده متبادر سازد که بزرگان اصولگرایی دورهم جمع شده اند و با هم به این توافق رسیده اند که اصلاح طلبان را به عرصه بازگردانند، اما همه­ می­دانیم که چنین نیست و واقعیت چیز دیگری است که دقیقش را در اعمال و گفتار آقای لاریجانی و اصولگرایان سنتی و قدیمی که به نوعی پدر اصولگرایی بوده اند!! از قبل انتخابات می توان مشاهده نمود و آن اینکه این اصولگرایان! از آن موقع قصد داشتند در جریان اصلاحات (که فکر می کردند پیروزند و قاعده­ی بازی را هم بلدند) حل شوند که به دلیل عدم موفقیت جریان اصلاحات، به نوعی جاماندگی از رفاقت قافله­ی اصولگرایی و بی نصیبی از شراکت جریان اصلاحات مبتلا گردیدند. این دوبه شکی در تصمیمات آقای علی لاریجانی و دوستان نزدیکش آنقدر مشهود بود که آقایان را به سیاست های یک بام و دوهوا و ضاربان یکی به میخ و یکی به نعل معروف کرده بود.

یادمان باشد این جریان اصولگرایی یا همان پدر اصولگرایی!، یک بار موجب تولد اصلاحات دوم خردادی شد و آن تولد زمانی بود که این جریان با تندروی­ و انحصارطلبی در قدرت و آلودگی به جریان­های مافیایی ثروت که شواهد این دو، در صدا وسیمای لاریجانی و سران و بزرگان اصولگرایان آن موقع (مانند آقای ناطق نوری و...) و آقازاده های­شان، مشهود بود، اصولگرایی را منفور مردم کرد و این دفعه برای بار دوم، بخشی از همان جریان اصولگرایی قصد تنفس مصنوعی را به جسم بی جان اصلاح طلبی دارد، اما این بار نه جاهلانه، بلکه کاملاً آگاهانه!

جریان اصولگرایی سنتی یک وجه اشتراک اساسی با جریان اصلاح طلبی داشته و دارد و آن رعایت قواعد بازی به زعم خود آقایان است، همان قواعد بازی که احمدی نژاد را به بهانه­ی عدم رعایت آن طرد می کردند. همانهایی که طی چند ماه اخیر، احمدی نژاد را محکوم به رواج بی بندوباری می کردند و عکس­هایش را برای مراجع می­فرستادند، اکنون قصد ائتلاف با مروجان سکولاریزم و نهادینه کنندگان انواع مفاسد اجتماعی و اقتصادی تحت عنوان اصلاحات را دارند، همان هایی که احمدی نژاد را بخاطر بکاربردن لفظ مناظره محکوم به سازشکاری می کنند، می خواهند با ذلیلان عرصه­ی سیاست خارجی دست دوستی بدهند و برای این ائتلاف دنبال هر جمله­ای هستند که معنی بخشش گمراهان را داشته باشد، و در این توطئه آنچنان سایران را ساده فرض کرده­اند که دستور رهبر معظم انقلاب را در خصوص وحدت سران قوا، به بازگرداندن جریان اصلاحاتی تفسیر می کنند که سران­شان، خاتمی، کروبی، موسوی، صانعی، منتظری، مهاجرانی و ... کودتای مخملی را در پشت لفظ اصلاحات پنهان کرده بودند و همان هایی که خط امام­شان از آن سوی مرزها تعبیر می­شد.

ما که از دلسوزان بیسوادیم و انتقادات خود را لایق به شنیدن نمی دانیم، اما مدتیست که دلسوزان عالم نیز انتقادات­شان بر زمین می ماند. مدتیست که برخی شعارهای اصلی رییس دولت نهم در دولت دهم رنگ باخته اند، انگار دولت مدتی است که جایی برای تئوری پردازی شده است، گویی دولت مدتی است نا هماهنگی هایش نشان از اختلافات تئوریک دارد. انگار دولتی که حتی وقت خود را برای دفاع از خود در رسانه ها تلف نمی کرد، اکنون وقت زیادی برای زاییدن بحث های بی فایده، بی مبنا و تنش زا دارد. انگار دولت سیاست فعال خارجی را به سیاست فعال داخلی تبدیل کرده است، انگار دولت دشمنان اصلی ملت را در داخل می بیند که از این همه لایق اعتماد، به یکی دو نفر اعتماد دارد و سایرین را از منشور همان دو سه نفر می بیند. گویی دولتی که شعار اصلیش اشتغال بود، در برابر انتقادهای شدید کمر خم کرد و در برابر افزایش تورم، اشتغال را کاملاً فدای مهار تورم نمود. دولتی که رییسش دست ولیش را بوسید، اکنون برخی اوامر را می بوسد و به طاقچه می­نهد.

امروز رهبر معظم انقلاب راه حل مشکلات مبتلی­به و روزِ دولت را نه در لفافه، که عریان برای استفاده­ی دولت بیان کردند، حال ما نه منتظر شعار ولایت مداری، که منتظر خودِ خودِ ولایت مداری هستیم، مگر این که دوباره این پرگوی پرزور دولت، فردا دوباره افاضاتی جنجالی کنند و فرمایش ها را به فراموش ها تبدیل نمایند، که البته ما دوستان احمدی نژاد مثل خودش سمجیم و با مواضع فعال داخلی­ هیچ اسفندیاری منفعل نمی شویم.

با اشاره به مطلب قبلی در خصوص رسانه­ها و سخنگویان مسئولان ِ مشمول دستور وحدت، به نظر می رسد مسئله همچنان جدی بوده و تا وقتی که رسانه های مسئولان بخصوص رؤسای قوای کشور تحت کنترل قرار نداشته باشند، نشان از این خواهد داشت که یا مسؤولان عزم جدی برای وحدت ندارند و یا اینکه اطرافیانی را که به دنبال هیجان و تنشند را همچنان آزاد گذاشته­اند. گواه این حرفم تیترهای یکسانی است که خبرگزاری های ایرنا و خبر آنلاین با عنوان "با هرکسی به همان اندازه که اصول را قبول دارد متصل و متحدیم" زده اند که این یکسانی نه نشانی از وحدت بلکه بیشتر بهانه­ای برای عدم وحدت به نظر می­رسد تا اولاً دستور وحدت را کمرنگ و ثانیاً توجیهی برای عدم وحدت وجود داشته باشد ولی یادمان باشد که اهم آن اصول مورد اشاره کلام رهبری، حفظ نظام، ولایتمداری و پرهیز از ایجاد تفرقه آن هم به بهانه های سیاسی است.

هر کسی که حتی یک سال در روزنامه های رسمی کشور، پایگاههای خبرگزاری رسمی، مسئولان روابط عمومی و سخنگو و شبه آن، دقت کرده باشد، براحتی متوجه می شود که این پایگاهها بعضاً از مسئولان منتسب به آنها شدیدتر عمل می کنند و اینکه انتخاب بسیاری از تیترها و لحن خبرها در جهت تشدید هیجانات سیاسی- اجتماعی و تحریک سایر گروهها به ادامه­ی مباحث حساسیت زا بوده و فارغ از انتسابات سیاسی­شان در یک جهت و آنهم ایجاد تفرقه و کدورت دوستان و خوشحالی و نشاط دشمنان گام می­نهند.

اگر مسئولان سیاسی که هر کدام در راستای نشر تفکرات سیاسی­شان سایت و روزنامه ای به پا کرده اند، نخواهند جلوی دریدگی رسانه­ایی جاری را که مستقیماً به پای آنها نوشته می شود، بگیرند، هرگز نمی توانند ادعای ولایت مداری کنند، چرا که سخنان و مطالب خبرگزاری ها، مسئولان روابط عمومی و نزدیکان درجه یک سیاسی در صورت تکرار و ادامه، مستقیماً به پای صاحبان اصلی و مسئولان رأس آنها نگاشته خواهد شد.

وقتی یک روزنامه مثل همشهری، یا یک خبرگزاری مثل خبرآنلاین یا تابناک و یا یک رییس دفتر به نام مشایی مدام سیاست­های تنش زا را دنبال کند و حق و ناحق را به هم بافته و جملات غیر مسئولانه، مبهم و فتنه انگیز بیان کند، مطمئنا باید بداند که در جهت تفرقه و تنش حرکت می کند و اینکه مسلماً ولایت مداری خود را در اجرای دستور رهبر معظم انقلاب به حفظ وحدت زیر سؤال برده اند.

حتماً دقت کرده­اید که وقتی مسئولان رده بالای کشور در کنار هم می نشینند، با آرمش بیشتری با هم صحبت می­کنند و وقتی که از هم دور می شوند مدام جملات طعنه آمیز بر زبان­ها می­رانند، یکی از مقصران مهم همین مشاوران و نزدیکان هستند که نقش خبرآور و خبربرهای غیرامین و در نتیجه آتش­بیاران معرکه را ایفا می کنند.

در مقاله ای که در سایت ایرنا که چندیست در خدمت بزرگترین بافنده­ی ریسمان و آسمان درآمده است، درج گردیده است، دوباره بر حقانیت مکتب ایران اصرار ورزیده شده است، آنطور که ما را به یاد لجاجت بر خوب بودن مردم اسراییل می اندازد ولی با توجه به دستور ریاست محترم جمهور در نقد منطقی و مستدلِ افاضات این عزیزِ نظر کرده، چند بند از سخنان ایشان را از سایت رسمی ِ دولتی ِ شخصیشان درج و نقد می نمایم.

آیه 17 سوره حجرات

یَمُنُّونَ عَلَیْکَ أَنْ أَسْلَمُوا قُل لَّا تَمُنُّوا عَلَیَّ إِسْلَامَکُم بَلِ اللَّهُ یَمُنُّ عَلَیْکُمْ أَنْ هَدَاکُمْ لِلْإِیمَانِ إِن کُنتُمْ صَادِقِینَ

آنها بر تو منّت مى‏نهند که اسلام آورده‏اند؛ بگو: «اسلام آوردن خود را بر من منّت نگذارید، بلکه خداوند بر شما منّت مى‏نهد که شما را به سوى ایمان هدایت کرده است، اگر (در ادّعاى ایمان) راستگو هستید!

اگر ایران به خدمت اسلام نمی شتافت، مطمئنا خداوند این افتخار را به ملت دیگری اهدا می نمود، همانطوری که خداوند در قرآن کریم اعراب را مورد خطاب قرار داده بود که اگر به یاری اسلام نپردازند، قوم دیگری به این مهم دست خواهد یازید.

آیه 54 سوره مائده

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ مَن یَرْتَدَّ مِنکُمْ عَن دِینِهِ فَسَوْفَ یَأْتِی اللّهُ بِقَوْمٍ یُحِبُّهُمْ وَیُحِبُّونَهُ أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنِینَ أَعِزَّةٍ عَلَى الْکَافِرِینَ یُجَاهِدُونَ فِی سَبِیلِ اللّهِ وَلاَ یَخَافُونَ لَوْمَةَ لآئِمٍ ذَلِکَ فَضْلُ اللّهِ یُؤْتِیهِ مَن یَشَاء وَاللّهُ وَاسِعٌ عَلِیمٌ

اى کسانى که ایمان آورده‏اید! هر کس از شما، از آیین خود بازگردد، (به خدا زیانى نمى‏رساند؛ خداوند جمعیّتى را مى‏آورد که آنها را دوست دارد و آنان (نیز) او را دوست دارند، در برابر مؤمنان متواضع، و در برابر کافران سرسخت و نیرومندند؛ آنها در راه خدا جهاد مى‏کنند، و از سرزنش هیچ ملامتگرى هراسى ندارند. این، فضل خداست که به هر کس بخواهد (و شایسته ببیند) مى‏دهد؛ و (فضل) خدا وسیع، و خداوند داناست.

البته زمان نزول آیه، منظور اعراب بوده و در تفاسیر خداوند جمعیتی را می آورد که ... به ایرانیان تأویل گردیده است که البته ضمن اینکه یاری رساندن به دین خدا افتخاری است برای ایرانیان، نتیجه­ی کلی تر این است که اگر ایرانیان نیز از یاری دین خدا بازمی گشتند، خداوند جمعیت دیگری را می آورد که بهتر از ایرانیان به یاری دین خدا می شتافتند.

- مشایی: باور من بر این است که تنها یک سرزمین صلاحیت پرچم‌داری و پیشوایی در میان کشورها را داراست چرا که درس های تاریخ برای همه قابل فهم نیست. 

این که سرزمینی صلاحیت پرچمداری و پیشوایی میان کشورها را داشته باشد، مفهوم نیست چرا که یک سرزمین به معنای یک محدوده­ی جغرافیاییست که البته توان پرچمداری و پیشوایی ندارد چه رسد به صلاحیت آن، بکار بردن چنین جمله ای خود یک نشانه بر حس وطن پرستی ایشان دارد و اگر بازهم ایشان ادعا کند که منظورش از سرزمین، حکومت است که باید بگوییم حکومت ما که حکومت جمهوری اسلامی تحت مدیریت ولایت فقیه است، نوعی حکومت اسلامی بوده و از نوع حکومت های ایرانی رایج که عموما شاهنشاهی بوده اند نیست، و باز هم معنی سرزمین به اسلام و حکومت اسلامی باز خواهد گشت نه مکتب ایران.

- مشایی: من بیش از اینکه به گذشته افتخار و تکیه کنم بر امروز و آینده ایران می بالم چرا که امروز ایران در مسیر منحنی شکل گیری تاریخ بشریت قرار گرفته است. 

افتخار به چیزی که هیچ اراده ای در آن وجود نداشته باشد خود غیر منطقی و دلیلی اصولی بر رد ناسیونالیسم است و دیگر این که آنچه که مورد افتخار می تواند باشد، امور ارادی است مانند تقوی، که خداوند آن را عامل عزت در درگاه خود می داند، نه مثلاً عرب یا عجم بودن.

هر چه که ایران دارد از آیینه اسلام تشیع است که در حکومتش جلوه یافته است و الا تا قبل از این که این نوع حکومت با دستورات عزتمندانه ائمه­اش در کشور جاری شود، بارها مورد سرشکستگی، مظلومیت و تجاوز قرار گرفت و این یعنی که تشیع راستین علوی است که به پشتوانه قیام مهدوی شجاعانه در حال پیش روی در قلب و جان ملت های مسلمان و آزاده است.

- رحیم مشایی بزرگترین ظلم به ایران را قرار دادن این سرزمین در چارچوب جغرافیایی و سیاسی خاص عنوان کرد و افزود: این در حالی است که باورها، دین و اندیشه‌های ایران کشورهای جهان اسلام را تسخیر کرده است و همین موضوع است که بر بدنه کشورهای استعماری لرزه می افکند.

این جمله نظر اصلی ایشان را در باب مکتب ایرانی نقض می کند چرا که وقتی مکتبی را ایرانی نام می نهیم، مطمئنا آن را محدود در چارچوب جغرافیایی نموده ایم و حال اینکه اسلام ناب محمدی است که بدون محدودیت در مرزهای جغرافیایی در هر کجا که به کار گرفته شده موجب عزت و سربلندی آن ملت گردیده و نام آن کشور و ملت را قرین افتخار نموده است.

مطمئنا هر کسی با هر ملیتی از اینکه زیر پرچم مکتب ملیت دیگری رود شرم خواهد کرد اما در مسیر هدایت یک دین الهی جهان شمول گرفتن، ملیت هیچ فردی را نقض نکرده و موجب کدورت نخواهد شد.

منطق محدود نمودن مکتب جهانی تشیع به یک مرز جغرافیایی خیانتی نابخشودنی به این مکتب مقدس شمرده خواهد شد، همانطوری که طی همین مدت کوتاه، طرح این ایده مورد سوءاستفاده­ی بدخواهان شیعه واقع گردیده است.